Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής χρονιάς και πριν το ξεκίνημα της νέας

Η ποδοσφαιρική σεζόν 2022/23 σίγουρα καταγράφεται ως μια από τις λίγες αποτυχημένες σεζόν στην πρόσφατη ιστορία του Ολυμπιακού. Η χρονιά ολοκληρώθηκε χωρίς κάποιον τίτλο, με κατά βάση κακό ποδόσφαιρο και πολύ άσχημη παρουσία στην Ευρώπη, όπου σε 12 παιχνίδια δεν καταφέραμε να κερδίσουμε ούτε ένα. Μια χρονιά που όλοι θα θέλαμε να ξεχαστεί γρήγορα μέσα από τα αποτελέσματα της επόμενης περιόδου. Θα γίνει;

Του RedTerso

Οι περισσότερες αναλύσεις γύρω από την αποτυχημένη περασμένη σεζόν περιστρέφονται κατά βάση γύρω από τον παραλογισμό των αποφάσεων του περσινού καλοκαιριού. Κατά τη γνώμη μου, μια τέτοια ανάγνωση είναι σχετικά ελλιπής. Πράγματι πέρυσι πάρθηκαν αποφάσεις που δεν συνάδουν με καμία ποδοσφαιρική λογική. Όμως αν κάποιος δει πιο προσεκτικά την μεγάλη εικόνα, θα διαπιστώσει ότι το αποτέλεσμα (φέτος δηλαδή) δεν είναι παρά η λογική κατάληξη μιας διαδικασίας αποδυνάμωσης της ομάδας, που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια. Και όταν αναφέρεται η λέξη «αποδυνάμωση», αυτή εξηγείται με την πολιτική που ακολουθούμε τα τελευταία αρκετά χρόνια με πωλήσεις βασικών ποδοσφαιριστών, χωρίς την αντικατάστασή τους με αθλητές ανάλογης ποιότητας.

Σε αυτό θα πρέπει σίγουρα να προσθέσουμε και τη λογική που θέλει να επιτυγχάνεται ένας στόχος με πενιχρά μέσα και στην πορεία να γίνουν σημαντικές προσθήκες. Αυτή η πεπατημένη είχε ως αποτέλεσμα την αποπομπή του Μαρτίνς μετά τα πρώτα ευρωπαϊκά ματς και την τεσσάρα από τη Μακάμπι Χάιφα μέσα στο Καραϊσκάκης. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να σημειωθεί ότι δεν θεωρώ τον Μαρτίνς άμοιρο ευθυνών. Το αντίθετο. Έχω την αίσθηση ότι ο κύκλος του στην ομάδα είχε κλείσει και το ποδόσφαιρο που έπαιξε ο Ολυμπιακός πρόπερσι μόνο θελκτικό δεν ήταν. Κάποιος φίλος όμως του Πορτογάλου τεχνικού θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο Μαρτίνς γνώριζε καλά τη μειωμένη ποιότητα του υλικού που διέθετε και προτίμησε ένα ποδόσφαιρο σκοπιμότητας, αλλά ρεαλισμού. Και πάλι όμως για την επιλογή της παραμονής του ευθύνεται η διοίκηση. Και ευθύνεται επίσης για το γεγονός ότι δεν προσπάθησε να στηρίξει έμπρακτα την παρουσία του, βελτιώνοντας την ποιότητα του ρόστερ. Την αναγκαστική αποπομπή Μαρτίνς διαδέχτηκε η πρόσληψη του άπειρου Κορμπεράν, που κλήθηκε να προπονήσει άλλο ρόστερ τον Αύγουστο και άλλο τον Σεπτέμβρη. Για να έρθει μετά ο Μίτσελ και να φύγει μέσα στα play-off, όπου τον διαδέχτηκε ο Ανιγκό. Ο κύκλος των χαμένων προπονητών...

Και σε όλο αυτό το γαϊτανάκι, θα πρέπει σίγουρα να σημειώσουμε και την απόκτηση γνωστών ποδοσφαιρικών ονομάτων που λειτούργησαν ως «αλεξικέραυνο» αρχικά στη διογκούμενη δυσαρέσκεια του κόσμου, αλλά στη συνέχεια επανήλθαν στο πραγματικό τους στάτους. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον παλαίμαχο Μαρσέλο δεν υπήρχε. Αυτά όμως είναι περσινές ιστορίες. Πάμε να κάνουμε μια πρώτη ανάγνωση της μέχρι στιγμής πραγματικότητας του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού.

Η πρώτη κίνηση ήταν η πρόσληψη του Αντόνιο Κορδόν στη θέση του τεχνικού διευθυντή. Η κίνηση αυτή είναι σίγουρα στην κατεύθυνση της επιστροφής σε μια κάποια ποδοσφαιρική λογική, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το περίφημο οργανόγραμμα της ΠΑΕ είχε μείνει κενό από το περασμένο καλοκαίρι. Η πρόσληψη του Ισπανού διευθυντή σήμαινε παράλληλα την έμμεση παραδοχή από την πλευρά της διοίκησης για το σφάλμα της μη απόκτησης κάποιου ανθρώπου που θα αποτελούσε τον οργανικό συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη διοίκηση, τον προπονητή και την ομάδα και θα είναι ο υπεύθυνος για τον γενικότερο προσανατολισμό της ομάδας. Το μεγάλο ερωτηματικό έχει να κάνει με την κατεύθυνση που έχουν συναποφασίσει οι διοικούντες με τον Ισπανό. Γιατί αν κύρια επιδίωξη είναι η πώληση των όποιων ποδοσφαιριστών, τότε τα προβλήματα θα συνεχίσουν να υφίστανται στο ακέραιο. Αλλά θα περιμένουμε τις ενέργειές του, πριν βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα.

Σε αυτό το σημείο όμως δεν μπορεί παρά να σημειωθεί ότι ήδη έχει υπάρξει καθυστέρηση στην εύρεση και πρόσληψη του νέου προπονητή της ομάδας. Οι αγωνιστικές υποχρεώσεις έχουν ολοκληρωθεί 1,5 μήνα πριν και ο Κορδόν έχει συμφωνήσει από τα μέσα Μάη (άσχετα αν η επίσημη ανακοίνωση έγινε στις 3/6). Αισιώς βρισκόμαστε στις 14 Ιούνη και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα προπονητής, κάτι που σημαίνει ότι θα καθυστερήσει να μπει σε εφαρμογή η υλοποίηση του σχεδιασμού, όσο και αν φημολογείται/προμοτάρεται ότι ο νέος τεχνικός διευθυντής έχει κάνει προεργασία πάνω σε αρκετές υποθέσεις. Η πρώτη συγκέντρωση της ομάδας απέχει πλέον μια εβδομάδα και τον νέο προπονητή περιμένει η ανάβαση ενός βουνού, μιας και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να υπάρξει η αξιολόγηση του υπάρχοντος ρόστερ, οι αποφάσεις για αποχωρήσεις/παραχωρήσεις αθλητών και φυσικά η ενίσχυση της ομάδας με νέες μεταγραφές. Δεν το λες και απλή υπόθεση.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το ρεπορτάζ κάνει λόγο για προχωρημένες επαφές του Ολυμπιακού με τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ, πρώην προπονητή των Γρανάδα και Εσπανιόλ, όπου στην πρώτη είχε πολύ καλή παρουσία, ανεβάζοντας την ομάδα του στη La Liga και στη συνέχεια βγάζοντάς την Ευρώπη, για να ακολουθήσει το περσινό αποτυχημένο πέρασμά του από τη δεύτερη. Προφανώς κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το πώς θα πάει ο νέος προπονητής, αλλά στα δικά μου μάτια μετά την περσινή χρονιά που άφησε καμμένη γη, θα απαιτούνταν η απόκτηση ενός ονόματος με βαρύτερο βιογραφικό και δεδομένες περγαμηνές, γιατί ο Μαρτίνεθ αυτή τη στιγμή αποτελεί ένα στοίχημα, αντίστοιχο του Κορμπεράν. Δεν είμαι αισιόδοξος, αλλά ελπίζω να διαψευστώ και να επιτύχει στο έργο του ο Ισπανός τεχνικός.

Το βέβαιο είναι ότι ο νέος προπονητής --ο Μαρτίνεθ ή άλλος-- θα πρέπει να ζητήσει σοβαρή ενίσχυση της ομάδας. Τη χρονιά που ολοκληρώθηκε, φάνηκε ότι η ομάδα έχει σοβαρά κενά και, κατά τη γνώμη μου, απαιτούνται 7-8 μεταγραφές ενδεκαδάτων ποδοσφαιριστών (2 στόπερ, αριστερό μπακ, αμυντικό χαφ, κεντρικός μέσος, 2 εξτρέμ και επιθετικός) για να ανέβει το ποιοτικό επίπεδο της ομάδας. Ήδη και με βάση την αριθμητική, αυτό φαίνεται να είναι ένα πολύ δύσκολο πρότζεκτ. Ειδικά αν πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι το σημαντικό είναι οι περισσότεροι εξ αυτών των παιχτών που θα αποκτηθούν να βρίσκονται έγκαιρα στο Ρέντη για την προετοιμασία ώστε να μονταριστεί η ομάδα και να εμπεδωθεί το πλάνο του προπονητή. Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο και περιμένουμε τις «ευκαιρίες» του βαθέος Αυγούστου, πέρα από το γεγονός ότι μπορεί να έχουμε πρόβλημα για τον σημαντικό στόχο της Ευρώπης, ίσως δημιουργηθεί πρόβλημα και για τους υπόλοιπους στόχους. Και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ήδη κουβαλάμε μια χρονιά που έχει κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κόσμου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αυτά είναι μια πρώτη σύντομη παράθεση σκέψεων για τη φετινή post-season. Θα έχουμε άφθονο χρόνο να συνεχίσουμε την κουβέντα και τις εκτιμήσεις. Αυτή τη στιγμή, όμως, τα πράγματα δεν φαίνονται ευοίωνα, μιας και οι εκκρεμότητες είναι αρκετές και ιδιαιτέρως σοβαρές. Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και ανανεώνουμε το ραντεβού μας.