Του JosuTernera
Ο Ολυμπιακός αποτελεί έναν από τους οργανισμούς που κατ’ εξοχήν παράγουν χολιγουντιανά σενάρια και αναδεικνύουν πρωταγωνιστές. Και αυτό εν πολλοίς έχει να κάνει με το ότι η ομάδα απευθύνεται σε ένα μεγάλο κοινό! Δεν είναι της παρούσης να υπολογίσουμε το εύρος του.
Το πρωτοχρονιάτικο δώρο των αδελφών Αγγελόπουλων στους φίλους της ομάδας ήταν η ανανέωση με ευνοϊκούς όρους του συμβολαίου του Σάσα Βεζένκοφ, του MVP της φετινής χρονιάς μέχρι στιγμής και του πιο hot ονόματος που έχει στις τάξεις της. Προσωπικά, ελπίζω ότι οι πρόεδροι θα μας κάνουν και ένα ακόμη δώρο με την επιστροφή Ντόρσεϊ -- ας αφήσουμε όμως αυτό το θέμα προς το παρόν.
Στα δικά μου μάτια λοιπόν ο Σάσα και οι επιδόσεις του είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν της δουλειάς που κάνει στον Ολυμπιακό ο προπονητής του, ο Γιώργος Μπαρτζώκας.
ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΜΑΡΤΙΝΣ
Το καλοκαίρι, από τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό έφυγε ο Πορτογάλος Πέδρο Μαρτίνς, που συνέδεσε το όνομά του με μία από τις καλύτερες αγωνιστικά περιόδους της ομάδας και με κάποιες ευρωπαϊκές επιτυχίες σε εποχές όχι παχιών αγελάδων για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τώρα τι κάθομαι και θυμάμαι;
Η ιστορία του Πορτογάλου δεν διαφέρει πολύ από αυτές άλλων προπονητών παγκοσμίως που έκαναν έναν κύκλο σε μια ομάδα και προκάλεσαν έντονα συναισθήματα: θετικά και αρνητικά. Είναι κλισέ να πούμε ότι αυτή είναι και η τύχη τους! Να ανεβαίνουν και να εκπίπτουν βάσει της εικόνας και των αποτελεσμάτων μιας ομάδας.
Η πορεία του Μπαρτζώκα στον Πειραιά δεν είναι ίδια με αυτή του Μαρτίνς. Παρουσιάζει όμως αντιστοιχίες. Ο κόουτς Μπι –σκακιστής για πολλούς, για να μην ξεχνιόμαστε– διάγει τη δεύτερη παρουσία του στον ερυθρόλευκο πάγκο και παρά το γεγονός ότι το πρώτο πέρασμά του είχε εντυπωσιακά στοιχεία (κατάκτηση back to back Ευρωλίγκας με μπάσκετ διαστημικό), έφυγε κυριολεκτικά κλωτσηδόν από την ομάδα. Για να επανέλθει ως κάποιος που η ζωή και ο κόσμος της ομάδας του χρωστούσε μια δεύτερη ευκαιρία!
Και ας τον πλάκωσαν κάποιοι εκφραστές της παλλαϊκής οργής στο πάρκινγκ μετά από οδυνηρή ήττα από τον βάζελο!
Δεν θα πω τα κλασικά χριστιανικά με το πλήθος που υποδέχεται ως Μεσσία τον Ιησού στην Ιερουσαλήμ με Ωσαννά και μετά από λίγες μέρες φώναζε: «Άρον άρον σταύρωσον αυτόν».
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
Μπορεί η λύση Μπαρτζώκα να φάνταζε ως ενδεδειγμένη πριν από περίπου 3 χρόνια, ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ιδανικά. Ο κόουτς ανέλαβε ξανά την ομάδα σε μία κρίσιμη περίοδο, ένα σταυροδρόμι, και μετά από διαδοχικές αποτυχημένες χρονιές, με εμφανή σημάδια αλλοίωσης της προηγούμενης αγωνιστικής ταυτότητάς της. Αν προσθέσουμε δε το γεγονός της ανάγκης μετάβασης από την ομάδα του Βασίλη Σπανούλη σε ένα νέο σύνολο και τη διαχείριση των τοτέμ του Θρύλου, τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό.
Όντως μετά από μισή σχεδόν χρονιά χωρίς στόχους, η επάνοδος του Ολυμπιακού σε αγωνιστικές υποχρεώσεις δεν συνοδεύτηκε από επιτυχίες, αντιθέτως συσσώρευσε κατήφεια και απαισιοδοξία, οδηγώντας πολλούς --κονδυλοφόρους και οπαδούς-- στην πεποίθηση ότι ο Μπαρτζώκας έδωσε ό,τι είχε να δώσει στο πρώτο πέρασμά του και τώρα η ομάδα πρέπει να ψάξει αλλού για σωτήρες. Το οξύθυμο του χαρακτήρα του κόουτς και κυρίως η σύγκρουση που υπέβοσκε και εκδηλωνόταν ενίοτε με τον Σπανούλη αποτέλεσαν δε αφορμές να σκεφτούμε ότι ο προπονητής δεν θα ευτυχήσει να βρίσκεται για πολύ στον πάγκο του Ολυμπιακού.
Αποκορύφωμα η δήλωσή του για το τέλος της καριέρας του Βασίλη Σπανούλη: «Αν έχουμε Covid 5 χρόνια ακόμα θα σταματήσει στα 45;», η οποία έστειλε στα κάγκελα πολλούς εκ των οπαδών.
Υπήρξαν όμως πιο ψύχραιμες τοποθετήσεις που έλεγαν ότι πρέπει να δοθεί μια ευκαιρία στον Μπαρτζώκα να στήσει μία ομάδα όπως τη θέλει και να θέσει τους δικούς του κανόνες του παιχνιδιού.
ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΘΑ ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΑΙΤΕ
Ήμουν εξ αυτών που θεωρούσαν ότι με την απόσυρση του Σπανούλη από την ενεργό δράση, θα περάσουμε πολλές στιγμές με τη φράση: «Αν ήταν εδώ ο Μπίλαρος…» Ίσως να υπάρχουν κάποια τέτοια μπασκετικά στιγμιότυπα και κάποιες φάσεις που ο απόλυτος σταρ της περασμένης δεκαετίας να είχε καθαρίσει, αν αγωνιζόταν στη θέση τωρινών παικτών της ομάδας. Σε γενικές γραμμές όμως τα πράγματα έχουν πάρει τη θέση τους με έναν τρόπο --θα έλεγε κανείς-- νομοτελειακό.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας κλήθηκε να διαχειριστεί την ομάδα σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της: σε αγωνιστική κάμψη και υποβάθμιση αλλά και σε μία μετάβαση, καθώς οι δύο ήρωες του κοντινού παρελθόντος θα κρέμαγαν τα παπούτσια τους, αφού προηγουμένως είχαν συνδέσει το πέρασμά τους με τις πιο ένδοξες σελίδες του συλλόγου.
Δεν ξέρω αν υπάρχει έστω και ένας σήμερα στην οικογένεια του Ολυμπιακού --ή εκτός-- που να πίνει το τσίπουρό του σε συνοικιακό καφενείο και να αναπολεί περασμένα μεγαλεία!
Αυτό θα μου πείτε είναι μόνο δουλειά Μπαρτζώκα; Δεν είμαι σίγουρος. Κάποιο ρόλο θα παίζει και η τύχη, κάποιο ρόλο θα παίζει και η φυσική ροή των πραγμάτων. Αλλά αν υπάρχει ένας υποψήφιος στον οποίο μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι κρύβεται πίσω από αυτή την --μην ξεγελιέστε-- τεράστια επιτυχία, αυτός είναι ο κόουτς Μπι. Μία επιτυχία μάλιστα που συνοδεύεται από διαστημικό μπάσκετ, για δεύτερη φορά υπό τις οδηγίες του, γεγονός που μόνο σύμπτωση δεν είναι.
Να πούμε και το εξής: μπορεί μπάσκετ να μην παίζουν μόνο τα λεφτά, αλλά σίγουρα είναι αξιοπρόσεκτο ότι με αυτό το μπάτζετ και με αυτά τα υλικά, ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρωλίγκας, ικανός στην καλή του μέρα να διαλύσει στην κυριολεξία οποιονδήποτε αντίπαλο (κρατάω μία πισινή για τη Μονακό). Και αυτό σίγουρα είναι επίτευγμα Μπαρτζώκα.
Φυσικά και έχει μειονεκτήματα ως προπονητής: παραμένει οξύθυμος, μπορεί να χρεωθεί με τεχνική ποινή εκεί που το ματς δεν σηκώνει, να αφήσει την ομάδα χωρίς τάιμ άουτ στα δύσκολα, να μπλοκάρει στο κοουτσάρισμα, να κολλήσει με το rotation και το μοίρασμα των χρόνων.
Δώστε όμως αυτό το ίδιο υλικό στον Ιτούδη, τον Μεσίνα, τον τωρινό Ομπράντοβιτς, τον Αταμάν, τον Γιασκεβίτσιους και να δούμε αν μπορεί να παράγει τα ίδια αποτελέσματα.
Αυτό το στοίχημα ο κόουτς Μπι --ο σκακιστής-- μάλλον το έχει κερδίσει.
ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΤΕ
Ο Χρήστος Μπαφές έκανε μια ανάρτηση τις προάλλες για τους παίκτες της ομάδας:
Να τους αγαπάτε μωρέ. Δεν έχουν ζητήσει ποτέ τίποτα και δίνουν πάντα ότι καλύτερο έχουν. Μπορεί κάποιες φορές να πετυχαίνουν και κάποιες όχι αλλά το κάνουν όλοι μαζί και είναι πάντα ταπεινοί. Συνεχίζουμε…
Δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα! Μόνο που αυτό ισχύει και για τον Γιώργο Μπαρτζώκα! Και για το τεχνικό του τιμ! Ένα τιμ που πριν από δύο χρόνια ήταν ακατάλληλο --σύμφωνα με τις αναλύσεις-- και βρισκόταν εκεί χαριστικά λόγω διαπροσωπικών σχέσεων με τον κόουτς! «Δεν παίρνει κανέναν ξένο βοηθό της προκοπής, θέλει μόνο τους δικούς του», η παραφιλολογία της εποχής.
Το μπάσκετ έχει τους νόμους του και όσοι το υπηρετούν τους γνωρίζουν λιγότερο ή περισσότερο. Ο κόουτς Μπι φαίνεται να έχει βάλει νερό στο κρασί του και να προσαρμόζει μερικά από τα μπασκετικά του κολλήματα στις ανάγκες της εποχής. Παράδειγμα η απόκτηση του δεινόσαυρου Φαλ από προπονητή που πιστεύει στα αθλητικά, ελαφριά 5άρια.
Αν μη τι άλλο, το μπάσκετ που παίζει ο Ολυμπιακός είναι τρομακτικά σύγχρονο! Και διέπεται από κανόνες που τους ακολουθεί η ομάδα σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια. Αυτό είναι δουλειά προπονητή! Του ίδιου προπονητή που πριν από δύο χρόνια --σύμφωνα με αρκετούς-- δεν είχε το μέγεθος να εμπνεύσει παίκτες επιπέδου Ολυμπιακού!
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Δεν προτείνω τυφλή πίστη ούτε φιλάω χέρια ιερατείου. Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής. Αλλά κριτικής… Και στο κάτω κάτω, ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι γαύρος! Αυτό από μόνο του δεν αποτελεί επαρκή συνθήκη κάποιος να κάνει τον προπονητή, αλλά, ρε φίλε, αξίζει τον κόπο ένας άνθρωπος βγαλμένος από τον ερυθρόλευκο πυρήνα να τυγχάνει του σεβασμού μας, όχι μόνο στις επιτυχίες.
Εμείς δεν λέμε άλλωστε ότι είμαστε δίπλα στην ομάδα και στα εύκολα και στα δύσκολα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου