Ποδαρικό στο 2023 με νίκη

Ο Ολυμπιακός πέρασε με νίκη από τη Νίκαια απέναντι στον Ιωνικό και πιστοποίησε τη βελτιωμένη εικόνα που παρουσιάζει τελευταία. Χωρίς να είναι εντυπωσιακοί, οι ερυθρόλευκοι έβαλαν δύο γκολ στο πρώτο μέρος και κλείδωσαν τη νίκη, χωρίς να επαναλάβουν το ολίσθημα των Ιωαννίνων αυτή τη φορά. Αν υπάρχει ένας στόχος στο δικό μου μυαλό αυτή τη στιγμή, είναι να κάνουμε τους ανταγωνιστές μας να κάνουν κακάκια πάνω τους εξαιτίας του φόβου που μπορούμε να τους προκαλέσουμε.

Του RedTerso

Στο πρώτο ματς για τη νέα χρονιά ο Μίτσελ παρέταξε την ομάδα με το γνωστό εσχάτως 4-2-3-1 ή γνωστότερο στην ποδοσφαιρική πιάτσα το «σύστημα με τα δεκάρια». Κάτω από τα γκολποστ ήταν ο Πασχαλάκης, στην άμυνα από αριστερα ο Ρέαμπτσιουκ, ο Ντόι, ο Παπασταθόπουλος και ο Ρόντινέι. Μπροστά τους στα χαφ ήταν ο Εμβιλα και ο Χουάνγκ (84΄ Σαμασέκου). Στην επίθεση από αριστερά Μπιέλ (74΄ Γκάρι Ροντρίγκες), Χάμες (84΄ Μπουχαλάκης), Φορτούνης (66΄ Μασούρας) και στην κορυφή ο Μπακαμπού (74΄ Ελ Αραμπί). Από το ξεκίνημα της αναμέτρησης ήταν σαφή δύο πράγματα: Ότι ο Ιωνικός, αν μπορούσε να έχει δεκαοχτώ παίχτες σε τριπλή ζώνη άμυνας, θα το έκανε και ότι ο Θρύλος πήγε στη Νίκαια για να επιβάλλει από την αρχή τον νόμο του.

Οι παίχτες του Ολυμπιακού ήταν ζωηροί και είχαν διάθεση από την αρχή για να διεμβολίσουν το πούλμαν του Ιωνικού. Και από το ξεκίνημα προσπάθησαν και κατάφεραν να προκαλέσουν κάθετα ρήγματα στην αμυντική γραμμή του αντιπάλου. Στο πρώτο μέρος, η μπάλα κυλούσε αρκετά γρήγορα στο χορτάρι από τους παίχτες μας και υπήρξαν στιγμές, που η ομάδα μας θύμιζε κάτι από Ολυμπιακό του παρελθόντος μετά την καλοκαιρινή λαίλαπα για την οποία έχουμε πολλάκις γράψει. Οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να σκοράρουν δις στο πρώτο μέρος στο 34΄ με έξοχο σουτ του Μπακαμπού μετά από άψογη κάθετη του Χουάνγκ και στο 40΄ μετά από υπέροχη ατομική ενέργεια του Φορτούνη, που έστειλε την μπάλα συστημένη στα δίχτυα του Ιωνικού.

Ίδια παράταξη από την ομάδα μας και στο δεύτερο μέρος, χωρίς αλλαγή προσώπων και ίδια αγωνιστική συνθήκη, με τον Θρύλο να έχει τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα, χωρίς να κινδυνεύσει ούτε στιγμή από τους αντιπάλους του. Βέβαια, όσο προχωρούσε ο αγώνας, ο ρυθμός έπεφτε όπως και σε αναλογία η διάθεση των ποδοσφαριστών μας, που είχαν όμως την προσήλωση ώστε να μην υπάρξει κάποιο αντίστοιχο πατατράκ όπως έγινε πριν 2 βδομάδες στα Γιάννενα, όταν η ομάδα είπε να εγκαταλείψει το γήπεδο για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές από το ημίχρονο.

Λίγα λόγια για τους παίχτες μας.

Πασχαλάκης: Παίζει να ήταν από τα πιο ξεκούραστα βράδια στην καριέρα του, μιας και στην πραγματικότητα δεν απειλήθηκε ποτέ.

Ρέαμπτσιουκ: Πραγματικά τον λυπάμαι τον Μολδαβό. Ακούει τα εξ αμάξης λόγω της αμπαλοσύνης του, αλλά πραγματικά δεν φταίει αυτός που δεν έχουμε πάρει εδώ και δύο χρόνια ένα βασικό αριστερό μπακ. Δυστυχώς θα συνεχίσει να τα ακούει όσο ο ανταγωνιστής του είναι είτε ο κανένας είτε κάποιος παλαίμαχος. Ανεξάρτητα πάντως από τις ευθύνες που βαραίνουν άλλους, ο Όλεγκ είναι ίσως το πιο μέτριο αριστερό μπακ που θυμάμαι όσα χρόνια βλέπω τον Θρύλο.

Ντόι: Νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχουν συμβεί φέτος, ότι έχει δοθεί χρόνος και ευκαιρίες στον πιτσιρικά. Και φαίνεται να τις αξιοποιεί.

Παπασταθόπουλος: Και αυτός είχε ένα σχετικά ξεκούραστο ματς, μιας και δεν είναι και τόσο συνηθισμένα τα παιχνίδια που ο αντίπαλος δεν έχει την οποιαδήποτε αξίωση από το παιχνίδι. Ακόμα και από τον φετινό προβληματικό Ολυμπιακό.

Ρόντινεϊ: Πολύ μικρό δείγμα, αλλά φαίνεται να είναι κανονικός δεξιός μπακ, με μπόλικη ενέργεια, διαρκή ανεβάσματα και ενέργεια. Θα περιμένουμε βέβαια να τον δούμε και απέναντι σε κανέναν σοβαρό αντίπαλο που επιτίθεται γιατί οι εκ Βραζιλίας συστάσεις δεν μιλάνε για αμυντικό-κέρβερο. Θα τον δούμε στα επόμενα, αλλά πρώτο δείγμα θετικό.

Εμβιλά: Πλήρες και μεστό παιχνίδι από τον Γάλλο, που ήταν κυρίαρχος στη μεσαία γραμμή, απέναντι σε παίχτες όμως που δεν μπορούσαν να τον κουράσουν και να τον δυσκολέψουν ιδιαίτερα.

Χουάνγκ: Ο Κορεάτης είναι ο καλύτερος παίχτης --μέχρι στιγμής-- του φετινού Ολυμπιακού και η μόνη μεταγραφή που ήταν επιτυχημένη. Ο παίχτης έδειξε από το πρώτο ματς ότι είναι ποιοτικός και σύγχρονος χαφ και συνεχίζει να το αποδεικνύει μέχρι και σήμερα. Και χτες ήταν άψογος με την κάθετη ασίστ που ξεκλείδωσε την αντίπαλη άμυνα για το 0-1 του Μπακαμπού.

Μπιέλ: Σε ρηχά νερά ο Ισπανός, που όμως φαίνεται ο πιο «αδικημένος» από το σύστημα με τα δεκάρια μιας και επηρεάζεται περισσότερο που δεν παίζει στη θέση του (πίσω από τον επιθετικό). Διάθεση έχει, αλλά δυσκολεύεται στα πλάγια.

Χάμες: Δεν ήταν τόσο εντυπωσιακός όσο σε άλλα ματς, αλλά είναι πασιφανής η ποιότητα που διαθέτει. Και ταυτόχρονα καταθέτει όρεξη και διάθεση σε κάθε ματς. Μάλιστα και σε υπερβάλλοντα βαθμό, μιας και στο προηγούμενο ματς έκανε «μουτράκια» στην αλλαγή του και ο Μίτσελ χτες τον κράτησε στο ματς μέχρι το τέλος σχεδόν, όταν ήταν σαφές ότι είχε ξεμείνει από δυνάμεις από πολύ νωρίτερα.

Φορτούνης: Ο Φορτούνης συνεχίζει να δίνει απαντήσεις μέσα στο γήπεδο προς κάθε πλευρά που τον αμφισβήτησε και τον απαξίωσε. Γκολάρα και χτες αλλά και γενικότερη συμβολή στο να γίνεται πιο όμορφο το παιχνίδι του Ολυμπιακού.

Μπακαμπού: Σκόραρε εξαιρετικά για 0-1 που άνοιξε τον δρόμο για τη νίκη. Νωρίτερα όμως έχει σπαταλήσει ευκαιρία (με την κεφαλιά), όπως έκανε και πιο μετά. Ήταν κινητικός και πίεζε αλλά δεν νομίζω ότι είναι ο «κίλλερ» κυνηγός που χρειαζόμαστε. Στα πιο δύσκολα θεωρώ ότι πρέπει να ξεκινάει ο Αραμπί.

Μασούρας: Δεν νομίζω ότι βρίσκεται σε καλό φεγγάρι. Και περνάει παρατεταμένο ντεφορμάρισμα από το καλοκαίρι και μετά. Ας ελπίσουμε να βελτιωθεί και αυτός μέσα από το γενικό ανέβασμα της ομάδας.

Αραμπί: Μπήκε σε ένα σημείο, στο οποίο ο ρυθμός είχε πέσει αισθητά. Η ποιότητά του όμως είναι εμφανής ακόμα και σε μικρά διαστήματα.

Ροντρίγκες Γκ.: Ήταν κινητικός και ορεξάτος στο τέταρτο που αγωνίστηκε αλλά όπως και στην περίπτωση του Αραμπί ήταν μάλλον σαφές ότι είχαμε «κλειδώσει» τη νίκη, οπότε δεν είναι ότι του παρουσιάστηκαν ευκαιρίες για να δείξει και πολλά περισσότερα.

Σαμασέκου-Μπουχαλάκης: Πάτησαν χορτάρι για πολύ σύντομο διάστημα και δεν μπορούν να κριθούν σοβαρά. Ο «Μπούχα» όμως κατάφερε να μας εκνευρίσει με την ευκαιρία που χάνει σχεδόν σε κενό τέρμα.

Προφανώς και δεν χρειάζεται να σταθούμε και πολύ περισσότερο στο ματσάκι της Νίκαιας, αν και με τον φετινό Ολυμπιακό δεν υπάρχει παιχνίδι που θεωρούμε εκ προοιμίου κερδισμένο. Είναι όμως θετικό ότι στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός ήταν αυτό που έχουμε συνηθίσει διαχρονικά: Μια ομάδα που μπαίνει στο γήπεδο για να πιάσει από τον λαιμό τον αντίπαλο και να επιβεβαιώσει ότι είναι το καλύτερο σύνολο του ελλαδικού χώρου. Από το τελευταίο απέχουμε αρκετά ακόμα. Και πιθανότατα δεν θα το καταφέρουμε μέχρι το τέλος της σεζόν. Όμως αν κάτι αξίζει είναι ο τρόμος στα μάτια των βαζελο-αεκτζήδων τώρα που ο Ολυμπιακός αρχίζει να ανεβαίνει και να πλησιάζει. Μπορεί στο τέλος της ημέρας να μη διαφοροποιηθούν ιδιαίτερα τα πράγματα βαθμολογικά, αλλά θα ήταν πολύ ωραίο αισθητικά --και ως παρακταθήκη για του χρόνου-- να κάνουμε κάποιες κηδείες στους αντιπάλους μας. Ειδικά κάνοντας τα εγκαίνια που πρέπει σε κάτι καινούργια γήπεδα. Προχωράμε και βλέπουμε (χωρίς να ξεχνάμε τα αδιανόητα λάθη που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο)...