Αδύναμος στην Αγία Πετρούπολη

Ο Ολυμπιακός είχε ο ίδιος καλλιεργήσει υψηλές προσδοκίες για το παιχνίδι στην Αγία Πετρούπολη, εξαιτίας των πολύ καλών εμφανίσεων που έχει πραγματοποιήσει και των αποτελεσμάτων που έχει πάρει. Οι υψηλές αυτές προσδοκίες δεν επιβεβαιώθηκαν, με συνέπεια να χαθεί εντέλει ο αγώνας απέναντι στη Ζενίτ. Οι ερυθρόλευκοι αδίκησαν τον εαυτό τους, αφού αν είχαν περισσότερη συγκέντρωση και σκληράδα, θα μπορούσαν να είχαν δραπετεύσει με το «διπλό» απέναντι στους Ρώσους, που θα τους ανταγωνιστούμε για την είσοδο στα play-off.

 

Του RedTerso

Αν θέλαμε από την αρχή να καταθέσουμε τους λόγους της ήττας, αυτοί έχουν να κάνουν με την απομάκρυνση από το αμυντικό πλάνο, που τσάκιζε κόκκαλα το προηγούμενο διάστημα, από το γεγονός ότι δεν υπήρχε συγκέντρωση σε κάποιες κρίσιμες στιγμές στο δεύτερο μέρος, από το γεγονός ότι απέναντί μας είχαμε μια πολύ δυνατή ομάδα, που στόχευσε --και χτύπησε-- όλες μας τις αμυντικές αδυναμίες αλλά και κάποιες λανθασμένες επιλογές στο rotation των παιχτών.

Ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος, απεμπόλησε πλήρως τον σκληροτράχηλο αμυντικό χαρακτήρα, που μας έχει παρουσιάσει στο ξεκίνημα της χρονιάς και έφτασε να δεχτεί 49 πόντους σε αυτό το διάστημα. Η Ζενίτ εκμεταλλεύτηκε σχεδόν όλες τις αδυναμίες που προέκυψαν από τις αλλαγές στην άμυνα και στόχευσε επανειλημμένα τα μις-ματς που προέκυπταν. Εμείς από την πλευρά μας δεν απαντήσαμε σε αυτή τη συνθήκη με μπασκετικό ξύλο και είναι χαρακτηριστικό ότι ολοκληρώσαμε το πρώτο δεκάλεπτο με μόλις ένα φάουλ (!) από την πλευρά μας. Οι Ρώσοι βρήκαν ρυθμό στην επίθεση και μας ανάγκασαν να κυνηγάμε στο σκορ από το ξεκίνημα.

Αυτό που δεν κάναμε στο πρώτο ημίχρονο, το κάναμε στο τρίτο δεκάλεπτο όπου η άμυνά μας έσφιξε σε πολύ μεγάλο βαθμό και αναγκάσαμε τους αντιπάλους μας να σκοράρουν μόλις 9 πόντους. Δυστυχώς στην επίθεση σε αυτό το δίαστημα είχαμε κάποιες πολύ λανθασμένες επιλογές με συνέπεια να μην μπορέσουμε να χτίσουμε μια διαφορά, που θα επέτρεπε να μπούμε με ψυχολογία στην τελευταία περίοδο. Στο κλείσιμο λοιπόν της αναμέτρησης φάνηκε η επιθετική μας δυστοκία, που σε συνδυασμό με την αδυναμία στην άμυνα στη ρακέτα δεν μας έδωσε, στην πραγματικότητα, την ευκαιρία να «ρίξουμε μια ζαριά» στο τέλος της αναμέτρησης για να «κλέψουμε» το ματς. Η Ζενίτ αποδείχθηκε καλύτερη ομάδα στον συγκεκριμένο αγώνα, αλλά ακόμα και σε μια κακή για εμάς βραδιά, θα μπορούσαμε να πάρουμε κατιτίς παραπάνω...

Το βασικό πρόβλημα που αναδειχθήκε --και επαναλήφθηκε-- είναι η αδυναμία της ουσιαστικής αναπλήρωσης του Φαλ, όταν αυτός αναγκάζεται να βρεθεί στον πάγκο. Σε κάποιες στιγμές σε άλλα παιχνίδια ο Ζαν-Σαρλ έχει καλύψει με επιτυχία το κενό, αλλά δεν μπορεί με συνέπεια να αντιμετωπίσει ψηλά και δυνατά κορμιά στη θέση πέντε, αλλά μόνο υπό συνθήκες. Ο Μάρτιν συνεχίζει να φαίνεται ένα επίπεδο κάτω σε εκρηκτικότητα, με αποτέλεσμα να δέχεται εύκολα πόντους σε καταστάσεις pick'n'roll. Η έλλειψη --προς το παρόν, μιας και θα μπει στην εξίσωση και ο Έισι-- μιας αξιόπιστης συμπληρωματικής λύσης στη θέση του σέντερ είναι εκείνη η κρίσιμη παράμετρος, που μας έχει στερήσει μέχρι τώρα ένα ακόμα καλύτερο βαθμολογικό πλασάρισμα (θυμηθείτε και το ματς στη Βαρκελώνη, που χάθηκε για ένα ριμπάουντ).

Η έλλειψη αμυντικής συνέπειας και σκληράδας στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού στέρησε από τον Ολυμπιακό το βασικό του φετινό όπλο. Πέρα από το γεγονός ότι επιμείναμε σταθερά στην άμυνα με αλλαγές και οι αντίπαλοι στόχευσαν τις αδυναμίες που προέκυπταν, αδυνατούσαμε να ανταποκριθούμε με συνέπεια στο μάζεμα των ριμπάουντ. Με -11 (και 36-25) σε αυτό τον τομέα είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να μείνεις στη διεκδίκηση του παιχνιδιού όπως και επιβεβαιώθηκε εκ του αποτελέσματος.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και το γεγονός ότι δεν έγιναν κάποιες προσπάθειες από τον κόουτς για να μπερδέψει λίγο τον αντίπαλο, θα καταλάβουμε για ποιους λόγους βρεθήκαμε σταθερά στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς να κυνηγάμε τη Ζενίτ. Ο ΜακΚίσικ, για παράδειγμα, έπαιξε μόλις 5 λεπτά, τη στιγμή, που αποδεδειγμένα είναι ένας παίχτης, που με ατομικές επιλογές και με κατάθεση ενέργειας, θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει να αλλάξει κάτι στον αγώνα. Ταυτόχρονα, ο Γουόκαπ, στην καλύτερή του εμφάνιση με την ομάδα, βρισκόταν στον πάγκο σε στιγμές που το παιχνίδι «φώναζε» ότι έπρεπε να βρίσκεται στο παρκέ. Όλα αυτά βέβαια κατατίθενται εκ του ασφαλούς, αλλά νομίζω ότι είναι σκέψεις που κάναμε και κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Σε αυτό που σίγουρα διαφωνώ με μια αίσθηση που δημιουργείται από τα ΜΜΕ είναι στην προσπάθεια να καλλιεργηθεί ένα εικονικό κλίμα, ότι ο Ολυμπιακός φαίνεται να είναι ομάδα έδρας. Πέρα από το γεγονός ότι δεν μπορεί να βγει κανένα τέτοιο συμπέρασμα από τρεις μόλις αγώνες, έχει σημασία να εξετάσουμε απέναντι σε ποιους αντιπάλους χάσαμε: Από την Μπαρτσελόνα στον πόντο και από την Τσσκα και τη Ζενίτ απολύτως οριακά. Οι δύο πρώτες είναι διεκδικήτριες ομάδες της διοργάνωσης (και δεν νομίζω ότι πριν το ξεκίνημα της χρονιάς υπήρχε αυξημένη προσδοκία για αποτέλεσμα στις έδρες τους) ενώ η ομάδα της Αγίας Πετρούπολης, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, κέρδισε εκτός την Εφές και αποτελεί έναν απο τους βασικούς συνδιεκδικητές μας για τα play-off. Στην απίστευτα απαιτητική Ευρωλίγκα δεν είναι ριψοκίνδυνο να βγουν τέτοια συμπεράσματα, αλλά ακόμα και έτσι αποκτά μεγάλη σημασία η απόλυτη μέχρι στιγμής προστασία του ΣΕΦ.

Δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο η ομάδα να σταθεί περισσότερο στην ήττα στη Ρωσία, αλλά θε πρέπει με εντατικό τρόπο να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα από την αναμέτρηση, μιας και ο μαραθώνιος συνεχίζεται και από Παρασκευή (χθες) σε Παρασκευή ο Ολυμπιακός θα έχει δώσει 4 αναμετρήσεις. Ακολουθεί το παιχνίδι με τον Παοκ την Κυριακή, για να πάμε μετά σε «ευρωλιγκάτη διαβολοβδομάδα», όπου αντιμετωπίζουμε εκτός έδρας την Εφές (που δείχνει να ανεβαίνει) την Τετάρτη υποδεχόμαστε τη Μακάμπι (που είναι ακριβώς στην ίδια θέση με εμάς και τη Ζενίτ) την Παρασκευή. Είναι εκ των ουκ άνευ να αναφέρουμε ότι ειδικά το ματς με τους Ισραηλινούς πρέπει να το πάρουμε οπωσδήποτε...