Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά...

Καιρό έχουμε να τα πούμε για την ομάδα μπάσκετ του Θρύλου. Φταίει και το γεγονός ότι η ομάδα έχει ολοκληρώσει εδώ και τέσσερις μήνες τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις. Ο τίτλος του κειμένου δεν ταιριάζει απολύτως στην πραγματικότητα, μιας και βρισκόμαστε --ακόμα--  στην Αθήνα και όχι σε κάποια ακρογιαλιά να πετάμε βοτσαλάκια στη θάλασσα (όπως δηλαδή ΔΕΝ έβλεπε το καλάθι ο Κάρολος ο Τζένκινς). Υπομένοντας με περίσσευμα υπομονής τον καύσωνα και αναρωτώμενοι από ποιο κύμα θα πάμε (θα πάμε από το 4ο κύμα της «πανδημίας» ή από το 3ο κύμα καύσωνα ή από κάποιο άλλο κύμα που θα μας υποδείξουν τα υπέροχα ΜΜΕ;) καταγράφουμε κάποιες σκέψεις για την ομάδα, τη στιγμή που...

Του RedTerso

Τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες 

Επίσης όχι απόλυτα αληθής τίτλος. Η ορθότατη απόφαση του Ολυμπιακού να αποχωρήσει από τη χειρότερη παράγκα που έχει γνωρίσει ποτέ ο ευρωπαϊκός αθλητισμός και είναι ο «φάρος» του βαζελακόπουλου, έχει κάνει τα καλοκαίρια μας δραματικά μεγάλα. Και λέγοντας «καλοκαίρια» εννοούμε την παρατεταμένη post-season, που βιώνουμε τα τελευταία τρία χρόνια, που ο Ολυμπιακός δεν καταφέρνει να μπει στα play-off της ευρωλίγκας. Αυτά τα τρία χρόνια η ομάδα μας έχει απογοητεύσει και δεν έχει πετύχει τον βασικό της στόχο, με συνέπεια ο χειμώνας να φαίνεται και μακρύς σε διάρκεια, αλλά και --τουλάχιστον-- στενάχωρος σε αγωνιστικό επίπεδο. 

Η χρονιά που ολοκληρώθηκε, έχουμε αναφέρει πολλάκις ότι στέφθηκε με αποτυχία για την ομάδα και τους λόγους τους έχουμε συζητήσει εκτενώς. Πλέον έχουμε γυρίσει σελίδα και το επόμενο κεφάλαιο τιτλοφορείται «αγωνιστική περίοδος 2021-22». Αναμφίβολα το πιο ξεχωριστό και ιδιαίτερο σημείο είναι ότι πρώτη φορά μετά από 10 ολόκληρα χρόνια δεν θα μπει στο παρκέ ο αρχηγός του Θρύλου Βασίλης Σπανούλης (https://biancorossi1925.blogspot.com/2020/01/blog-post.html), ο οποίος αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Από μόνο του αυτό είναι ένα σημείο που συνιστά αλλαγή εποχής για το μπασκετικό τμήμα. Από εκεί και πέρα, φάνηκε πως διοίκηση και προπονητής είχαν κάνει τον σχεδιασμό τους, με αποτέλεσμα να ανακοινωθούν γρήγορα οι πρώτες κινήσεις. Οι μεταγραφές του Γουόκαπ και του Φαλ συνιστούν σίγουρα αναβάθμιση σε σχέση με τους προκατόχους τους (Τζένκινς και Έλις) ενώ ο Λούντζης αποκτήθηκε ως μια έξτρα λύση στη γραμμή των γκαρντ. Από εκεί και πέρα η πιο κρίσιμη μεταγραφή θα είναι αυτή του αντικαταστάτη του Άαρον Χάρισον, ο οποίος πέρασε και δεν ακούμπησε, όντας όλη τη χρονιά σε...

Καλοκαιρινές διακοπές, για πάντα

Ο μεσότιτλος απλώς χρησίμευσε ως πάσα για να θυμηθούμε τον συμπαθή κατά τα άλλα Αμερικάνο γκαρντ, ο οποίος αποδείχθηκε ως η πιο απογοητευτική περσινή κίνηση της ομάδας. Κατά τα άλλα η πιο σημαντική μη αγωνιστική κίνηση του Ολυμπιακού ήταν η απόφαση να δηλωθεί η ομάδα μας στην Α1, κάτι το οποίο όπως ήταν αναμενόμενο εγκρίθηκε και από το συμβούλιο του ΕΣΑΚΕ. Ο Ολυμπιακός σίγουρα αυτά τα 2 χρόνια της απουσίας του από τις εγχώριες διοργανώσεις  απέδειξε με εκκωφαντικό τρόπο την ορθότητα της επιλογής της σύγκρουσης #mexritelous με το σύστημα του «σωλήνα». Το κεφαλαιώδες βέβαια ερώτημα είναι αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την επιστροφή του Θρύλου. Για να το πούμε απλά: Άλλαξε τίποτα στο δυσώδες οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ ή θα έχουμε πάλι μια από τα ίδια; Θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές ή η προκήρυξη των εκλογών θα σημάνει ουσιαστική ανατροπή των συσχετισμών; Όχι, για να πάρουμε εμείς τα ηνία, μιας η διοίκηση του ΟΣΦΠ έχει αποδείξει (ακόμα και αν έχει λοιδορηθεί γι’ αυτό) ότι δεν την ενδιαφέρει ο έλεγχος του παρασκηνίου, αλλά για να σταματήσει επιτέλους (και παραφράζουμε τον Γκάρι Λίνεκερ) το μπάσκετ στην ελληνική του εκδοχή, να είναι το άθλημα όπου παίζουν δύο ομάδες και στο τέλος κερδίζει ο βάζελος (ακόμα και όταν είναι εμφανώς χειρότερη ομάδα).

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια...

Η εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα ΕΟΚ και αυτό το καλοκαίρι, έκανε επίδειξη δύναμης με τον ορισμό των εκλογών στην αρχή στο κλειστό της Λεωφόρου και στη συνέχεια με την αναβολή της ημερομηνίας της εκλογικής διαδικασίας. Αναρωτιόμαστε από τι είδους ασθένεια πάσχουν όλοι αυτοί που δεν βγάζουν λεξούλα για αυτά τα αίσχη, αλλά στο χώρο του ποδοσφαίρου  μας έχουν ζαλίσει επί δεκαετίες για το εκεί «σύστημα», στο οποίο πολλάκις ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει εμφατικά ότι είναι πολλά επίπεδα παραπάνω. Το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά κυρίως τα δεδομένα και τα γεγονότα μετά από αυτές θα δείξουν αν η απόφαση της διοίκησης ήταν στη σωστή κατεύθυνση.

Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τα εξωαγωνιστικά και ας επανέλθουμε στο αμιγώς μπασκετικό κομμάτι. Ο κόουτς Μπαρτζώκας, που την περασμένη σεζόν είχε μεγάλη ευθύνη για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, ζήτησε παίχτες που είχαν εμπειρία από την Ευρωλίγκα και ο σχεδιασμός «έτρεξε» πάνω σε αυτή τη βάση. Πιθανόν να είχε ολοκληρωθεί κιόλας αν ο Ντέιβιντ Λάιτι δεν έκανε όργια στους τελικούς του γαλλικού πρωταθλήματος αναγκάζοντας ουσιαστικά τον Τόνι Πάρκερ να τον κρατήσει στη Βιλερμπάν, ακυρώνοντας τη συμφωνία με τον Ολυμπιακό. Ο Λάιτι είχε αγωνιστικά χαρακτηριστικά που ταίριαζαν με αυτά που είχε ανάγκη η ομάδα, οπότε η επόμενη μεταγραφική κίνηση στα γκαρντ θα ορίσει το ταβάνι της ομάδας. Όχι όμως αποκλειστικά, μιας και ήδη έχουν γίνει κινήσεις, που έχουν αναβαθμίσει την εικόνα μας. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει σε αυτό ο Μουσταφά Φαλ...

Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου...

Το σώμα του Φαλ είναι αυτό που έλειπε από την περσινή ομάδα. Όσο φιλότιμος αν ήταν ο Έλις, αποδείχθηκε ανεπαρκής για το τρομερά απαιτητικό περιβάλλον της Ευρωλίγκας. Ο Φαλ (2.18) μπορεί να κοντράρει όλους τους κυρίαρχους σέντερ της διοργάνωσης, ενώ στο πρώτο μισό της περσινής σεζόν όλοι μίλαγαν για τον σέντερ-αποκάλυψη. Στο δεύτερο μισό ο Φαλ χτυπήθηκε από την covid με αποτέλεσμα να πέσει η απόδοσή του ή για να το θέσουμε καλύτερα να μην είναι τόσο εντυπωσιακός όσο στο ξεκίνημα. Ο Γάλλος φέρνει σημαντικά στοιχεία (μέγεθος, ριμπάουντ, τελειώματα στο καλάθι κτλ) που δεν υπήρχαν στην ομάδα, φαίνεται να κουμπώνει καλά με τον Χασάν Μάρτιν στη θέση «5», ενώ ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του όντας καλός πασέρ δεδομένου του ύψους. Η απόκτηση επίσης του Γουόκαπ, φέρνει στο παρκέ έναν ακόμα περιφερειακό-αναφορά, που δεν υπήρχε πέρυσι.

Το μεγάλο ερώτημα όμως παραμένει και είναι αυτό του ξένου που θα αποκτηθεί και θα προορίζεται ως βασικός shooting-guard. Φαίνεται ότι είναι και η πιο κρίσιμη κίνηση για να συμπληρωθεί το παζλ, μιας και ενώ όλες οι άλλες μεταγραφές έγιναν πολύ γρήγορα, εδώ φαίνεται να υπάρχει έντονη διεργασία από την πλευρά της ομάδας. Αν η κίνηση αυτή αποδειχθεί σωστή τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη, θα δείξει ότι η ομάδα βάζει πλώρη για να επανέλθει εκεί, όπου ανήκει. Στις κορυφαίες δηλαδή 8 ομάδες της Ευρωλίγκα...

Αυτό το καλοκαίρι θέλω να γλεντήσω, τίποτα να μη σκεφτώ...

Η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού μας έχει «αναγκάσει» επανειλημμένα να γλεντήσουμε με την ψυχή μας. Πάνε χρόνια βέβαια από τότε, αλλά δεν είναι κατά τη γνώμη μου ικανά αυτά τα χρόνια για να διαγράψουν τις στιγμές υπερηφάνειας που έχουμε ζήσει από αυτό το τμήμα σε αγωνιστικό επίπεδο και τη στάση που έχει κρατήσει σε εξωαγωνιστικό. Δεν μπορεί όμως ένα τμήμα του Ολυμπιακού να μένει στις δάφνες του παρελθόντος και να μην κοιτάει την επόμενη μέρα, αναζητώντας τη μεθοδολογία με την οποία θα επιστρέψει στην κορυφή. 

Τα σημάδια από τις πρώτες κινήσεις φαίνονται ενθαρρυντικά και μένει να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός με τον καλύτερο τρόπο για να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα και στο παρκέ. Η αισιοδοξία υπάρχει αυτή τη στιγμή και ας ελπίσουμε όλος ο οργανισμός του θρύλου να δουλέψει μεθοδικά και τώρα και --κυρίως--  μέσα στη χρονιά για να μην χαρακτηριστούν τα όνειρά μας, από το συμπληρωματικό «...θερινής νυκτός».

Θα θέλαμε να αναφερθούμε και σε διάφορα άλλα σοβαρά ζητήματα (όπως αυτό των διακρίσεων, που έχουν δημιουργήσει οι σοφοί άρχοντες του τόπου και έχουν αναγκάσει πολλούς εξ ημών να μη μπορούμε να πάμε γήπεδο) αλλά θα παραμείνουμε σε πιο ανάλαφρο και καλοκαιρινό mood, τονίζοντας απλά ότι ακόμα και κόντρα στους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις ο λαός του Θρύλου, συνεχίζει να φωνάζει για την μεγάλη του αγάπη...

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ και αυτό το καλοκαίρι...