Του Dr. Jekyll
Το biancorossi δεν βρίσκει νόημα να αναφερθεί στον αγώνα, αλλά ως μάχιμο blog πέρασε για μια ακόμα φορά στο ρεπορτάζ. Και, ως συνήθως, οι αποκλειστικές συνεντεύξεις δεν αφορούν στον νικητή (που, άλλωστε, αρκετή προβολή έχει και από τα συστημικά μέσα), αλλά από τον μεγάλο χαμένο (ή “looser”, όπως ο Τάκης Φύσσας ζήτησε να αποκαλείται ο πρέσβης της καρδιάς μας).
Οι πρώτες δηλώσεις που εξασφαλίσαμε είναι από τον Μπουζούκη: “Για όλα τα παιδιά που ξεκινήσαμε από τις ακαδημίες είναι μια μεγάλη στιγμή. Ο Γκούμας έπρεπε να φτάσει στα 26 για να φάει τεσσάρα εντός έδρας (σ.σ.: ο συμπαθής 23χρονος ξεχνά ότι ο Μπασινάς, ένα χρόνο νεώτερος, στα 22, είχε δεχτεί τέσσερα, στο ΟΑΚΑ, στο ιστορικό 2-4). Εγώ και τα άλλα παιδιά έχουμε την τύχη να μυηθούμε από νωρίς στους διασυρμούς. Ως Μπουζούκης πιστεύω πως είναι μια στιγμή ματζόρε για τον σύλλογο”, ολοκλήρωσε γελώντας με το λογοπαίγνιό του, ο νεαρός άσος.
Ενθουσιασμένος με τις προοπτικές που ανοίγει στην καριέρα του φάνηκε και ο νεαρός πορτιέρο Χρηστογιώργος: “Γνωρίζω ότι ο προηγούμενος τερματοφύλακας που δέχτηκε τέσσερα στη Λεωφόρο (σ.σ.: αναφέρεται στον Νικοπολίδη), μερικά χρόνια μετά, αγωνίστηκε σε μεγάλη ομάδα, κάτι που είναι όνειρο για όλους τους ποδοσφαιριστές. Ελπίζω να ακολουθήσω τα βήματά του”. Απογοητευμένος, αντίθετα, φάνηκε ο Χατζηγιοβάνης: “Προετοιμάζεσαι τόσο καιρό για να γραφτεί το όνομά σου στην ιστορία, και όταν έρχεται το κρίσιμο παιχνίδι είσαι εκτός... Γνωρίζω ότι δεν είναι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε η τελευταία φάπα που τρώμε από τον Ολυμπιακό και, την υγειά μας να έχουμε, θα δοθούν πολλές ευκαιρίες για να ζήσω αντίστοιχα ή μεγαλύτερα σκορ. Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι χρειάστηκαν 20 χρόνια για τόσο εντυπωσιακή εντός έδρας ήττα και ότι υπάρχουν παίκτες που φόρεσαν για χρόνια το τριφύλλι και δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν τέτοια ιστορική στιγμή. Ας είναι: όπως όλα δείχνουν, όλη η πράσινη οικογένεια, από την διοίκηση μέχρι τους απλούς φιλάθλους, είναι στο σωστό δρόμο ώστε να μην υπάρξει ξανά τόσο μεγάλο κενό διάστημα”.
Χαρούμενος, όμως, δήλωσε, αποκλειστικά στο biancorossi, και ο πρώην πράσινος άσσος Τάκης Φύσσας: “Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: ο Πανατινάικος τα τελευταία χρόνια δείχνει να είχε χάσει ένα σημαντικό κομμάτι του dna του. Αυτή η ήττα αποτελεί απόδειξη ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ! Ανεξάρτητα από τον αν η ομάδα διεκδικεί τίτλους ή αγωνίζεται στην Ευρώπη, οι τεσσάρες από τον Ολυμπιακό γαλουχούν μια νέα γενιά παικτών του looser στα παναθηναϊκά ιδεώδη”. Στην δε ερώτηση του ρεπόρτερ μας αν βλέπει κάτι παράξενο στον αγώνα, ο Φύσσας απάντησε αφοπλιστικά: “Είναι αλήθεια ότι ο Μακέντα μάλλον μου είπε ότι ίσως άκουσε από τον Βιγιαφάνες πως ο Καρλίτο μπορεί να μετέφερε ότι δεν θα αγωνιστεί ο Μαουρίσιο, που τελικά, όμως, αγωνίστηκε. Σε λίγα χρόνια, μπορεί να πάω στον εισαγγελέα για να πω με βεβαιότητα ότι πιθανότητα δεν θυμάμαι τίποτα.”.
Δυστυχώς, οι υπόλοιπες απόπειρες μας για να έχουμε περισσότερες δηλώσεις από το πράσινο στρατόπεδο δεν ευοδώθηκαν: παρότι βάλαμε τις δηλώσεις του Στράτου Αποστολάκη στο google translate, δεν προέκυψε αποτέλεσμα, ενώ όταν δοκιμάσαμε να μιλήσουμε με τον Καραγκούνη, ο πρώην άσσος μόλις είδε το μικρόφωνο, έπεσε από το σκαμπό που καθόταν, έκανε τρεις σβούρες στα πλακάκια, και απαίτησε να δοθεί φάουλ.
Στα πιο σοβαρά: ο Ολυμπιακός δεν δυσκολεύτηκε να νικήσει έναν αφελή Παναθηναϊκό, που ελπίζοντας να αποδείξει ότι ο κακός Μπόλονι τον κρατούσε πίσω, άφησε κενούς χώρους και τιμωρήθηκε. Από τους παίκτες μας τα γνωστά (θα ήταν παράδοξο να δούμε μεγάλες διαφορές στο τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος): ας κρατήσουμε πως ο Ελ Αραμπί είναι τόσο τεράστιος παίκτης, που μπορεί να αγωνιστεί αποτελεσματικά και σε άλλες θέσεις (αν και στα άκρα, διαβάσαμε, είχε αγωνιστεί σε ένα σοβαρό κομμάτι της καριέρας του) και ότι ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη να διαθέτει παίκτες όπως ο Μασούρας (δεν συγκρίνω Ελ Αραμπί με Μασούρα, ούτε λέω ότι ο Μασούρας έγινε ο βασικός πλάγιος μέσος που όλοι ονειρευόμαστε: απλά ότι ελπίζω να υπάρχει μεγαλύτερη επιείκεια στο επόμενο λάθος του -όπως και μεγαλύτερη αναγνώριση στα πολλά που προσφέρει, ανεξάρτητα από το αν σκοράρει ή όχι).
Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα θα το ξαναπώ: ο Ανδρούτσος πρέπει να βελτιωθεί πολύ για να γίνει βασικός φουλ μπακ (κυρίως αμυντικά, αλλά όχι μόνο) -- και είναι θετικό, όπως έγραψε και ο Νικαλακό, πως ο Λαλά έδειξε περισσότερη διάθεση (χωρίς, προφανώς, αυτή να αρκεί). Στα αρνητικά (ειδικά ενόψει του τελικού): η άμυνά μας εξακολουθεί να κάνει λάθη (θα έλεγα συγκέντρωσης) και αμφιβάλω αν το κίνητρο του Κυπέλλου αρκεί για να παρουσιαστεί ο Σεμέδο (κυρίως) συγκεντρωμένος.
Κατά τ' άλλα (και συμπληρωματικό προς την αμυντική λειτουργία): ο Μαρτίνς έπαιξε για πρώτη φορά με τρεις στο κέντρο της άμυνας στον αγώνα του Λονδίνου, απέναντι στην Άρσενάλ, αναζητώντας λύση στο αμυντικό πρόβλημα. Πριν από το Λονδίνο, οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού πετύχαιναν γκολ σχεδόν σε κάθε αγώνα (και σχεδόν σε κάθε αγώνα από στημένη φάση). Η εικόνα μετά την αλλαγή συστήματος βελτιώθηκε, αλλά με την πιθανή απουσία του Σωκράτη (σε συνδυασμό με τη βέβαιη απουσία του Μπα), φοβάμαι πως αν ο Σεμέδο δεν βρει τη σοβαρότητα που --πιο σπάνια μεν, αλλά ακόμα-- δείχνει σε κρίσιμα παιχνίδια, δεν θα είναι απίθανο να έχουμε πρόβλημα με τις αντεπιθέσεις (κυρίως) και τα στημένα του ΠΑΟΚ.
Για το τέλος, μια παράγραφο για τον Κώστα Φορτούνη: όπως αξίζουν εύσημα στον Μαρτίνς για την βελτίωση που έχει δείξει ο Καμαρά (θα πρόσθετα και Τσιμίκα, παρά την εξέλιξη/βελτίωση που είχε στην Ολλανδία, Μπουχαλάκη και Μασούρα), αντίστοιχα θα δεχτεί κριτική αν χάσει τον Φορτούνη. Δεν αμφιβάλλω για τις ευθύνες του παίκτη: στον αγώνα με τον ΠΑΟ ο Φορτού μπήκε για 20 λεπτά και φαινόταν σαν να κάνει συντήρηση δυνάμεων για να βγάλει 90λεπτό (μια απλή σύγκριση είναι με τα 5, κουτσά, λεπτά που αγωνίστηκε ο Ματιέ και δεν σταμάτησε να τρέχει). Ούτε αμφιβάλλω πως ο προπονητής πρέπει να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στα αγωνιστικά ζητήματα. Η απώλεια, όμως, (γιατί, επιμένω, πως λάθη υπάρχουν και από την πλευρά του Μαρτίνς) του πιο ταλαντούχου Έλληνα ποδοσφαιριστή, θα είναι σίγουρα απώλεια για την ομάδα.
Το παλαιότερο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου