Για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα ο μπασκετικός με τον ποδοσφαιρικό αγώνα του Ολυμπιακού σχεδόν συνέπεσαν, με αποτέλεσμα, πάλι, να απαιτείται να κάνουμε επιλογή ανάμεσα στα δύο, με το μπασκετάκι να είναι ξανά «ριγμένο» λόγω της βαρύνουσας σημασίας της μπάλας. Όταν λοιπόν ο RoD μου ανέθεσε αναντίρρητα τη συγγραφή του κειμένου, έπρεπε να υπάρξει εκ νέου μεταμεσονύχτια παρακολούθηση του αγώνα μπάσκετ και ενώ σε «ζωντανό χρόνο» είχαμε δει το απαράδεκτο και επώδυνο για την ψυχική μας υγεία πρώτο μέρος.
Στο πρώτο ημίχρονο, λοιπόν, ο Ολυμπιακός ήταν τόσο τραγικός όσο στο προηγούμενο ματς με την Εφές. Καμία απολύτως διάθεση και προσπάθεια στην άμυνα και ταυτόχρονα η επιθετική λειτουργία να είναι (επιεικώς) ανέμπνευστη. Παρουσιάζαμε μια εικόνα η οποία εξέπεμπε μια «αύρα» παραίτησης τόσο από τους παίχτες όσο και από το τεχνικό τιμ και απλώς δινόταν η αίσθηση της μοιρολατρίας για να επέλθει η λύτρωση μέσω του τελικού σφυρίγματος.
Ξεκλέβοντας κάποιες ματιές από το ποδοσφαιρικό ματς, αντιλαμβανόμασταν ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν βελτιωθεί αισθητά στο δεύτερο μέρος και «άγγιξαν» σχεδόν το ροζ φύλλο αγώνα. Αυτό που κατάλαβα, βλέποντας σε επανάληψη τον αγώνα, ήταν το γεγονός ότι οι παίχτες μας έβγαλαν πολύ μεγαλύτερη ένταση στην άμυνα και λειτούργησε επιτέλους ένας μπασκετικός εγωισμός, που δεν επέτρεψε έναν ακόμα διασυρμό. Το αντίθετο μάλιστα. Η προσπάθεια που κατέβαλαν οι παίχτες μας ήταν συγκλονιστική. Ακόμα και αν στο τρίτο δεκάλεπτο, που οι αθλητές της ΤΣΣΚΑ επανέφεραν τη διαφορά σε μεγάλα επίπεδα παρά το πλησίασμα του Ολυμπιακού, δεν πτοήθηκε κανείς. 8,5 λεπτά πριν τη λήξη της αναμέτρησης, οι Ρώσοι ήταν μπροστά με 16 πόντους...
Ο Ολυμπιακός έβγαλε ένταση στην άμυνα, άσκησε πίεση πάνω στην μπάλα και οι αλλαγές στα μαρκαρίσματα δεν γίνονταν απλά για να γίνουν μετά από ένα «ανεπαίσθητο» σκριν, αλλά υπήρξε προσπάθεια να κλείσουν οι γωνίες πάσας των αντιπάλων. Αυτό προφανώς έδωσε ενέργεια και αυτοπεποίθηση και στην επίθεση. Με μπροστάρηδες τον συγκλονιστικό ΜακΚίσικ και τον ουσιαστικότατο Βεζένκοφ (που απέδειξαν πόσο απαραίτητοι είναι σε μια ομάδα οι παίχτες που μπορούν να παίξουν καλά και στις δύο πλευρές του παρκέ), ο Ολυμπιακός κατάφερε να προσπεράσει στο σκορ (πρώτα 72-71 και μετά 74-73). Εκεί δυστυχώς έγιναν διαδοχικά λάθη (παρουσία των Αρχηγών στην τελευταία άμυνα, αλλαγή στο μαρκάρισμα του Τζέιμς και φάουλ Σπανούλη, κακός σχεδιασμός της τελευταίας επίθεσης με 2,6 δεύτερα να μένουν), που στέρησαν από τους ερυθρόλευκους τη δυνατότητα να φύγουν με μια σημαντικότατη (για την ψυχολογία του οργανισμού) νίκη.
Η εικόνα της ομάδας στο δεύτερο μέρος προφανέστατα και δεν ενδείκνυται για πανηγυρισμούς. Ο Ολυμπιακός αισίως κατέγραψε την 6η συνεχόμενη ήττα και αυτό είναι το πραγματικό αποτέλεσμα, που δυστυχώς θα μείνει από τη χθεσινή βραδιά. Μπορεί η προσπάθεια στο δεύτερο μέρος να ήταν αναμφίβολα για έπαινο, όμως δεν μπορούμε να λησμονούμε την εικόνα που πρώτου ημιχρόνου, που ήταν θλιβερή. Το (άμεσο) μέλλον θα δείξει αν προπονητής και παίχτες μπορούν να αξιοποιήσουν την εμφάνιση του δεύτερου μέρος ως εφαλτήριο και παράδειγμα για μια αγωνιστική, ψυχολογική και βαθμολογική (επιτέλους) ανάκαμψη, που θα επιτρέψει να μην είναι μαρτυρική (για εμάς τους οπαδούς) η παρακολούθηση των τελευταίων φετινών αγώνων και ταυτόχρονα θα λειτουργήσει ως παράδειγμα για την επόμενη χρονιά. Ίδωμεν...
* * *
ΥΓ1 Ο Κώστας Κουφός φάνηκε να ενθουσιάζεται από την προσπάθεια των νέων συμπαικτών του. Ας ελπίσουμε να είναι και αυτός έτοιμος, μετά από ένα χρόνο αγωνιστικής απραξίας, να βοηθήσει λίγο αγωνιστικά την ομάδα και να μην έχει έρθει να στελεχώσει την ομάδα παλαιμάχων για το μπασκετικό Βραδυπορειακός-Ταλαιπωριακός...
ΥΓ2 Ποδοσφαιρική παρέκβαση. Το γκολ που σκοράρει ο Χασανάκος στο ενενήντα φέρνει μια μεγαλειώδη και συγκινητική, εντέλει, πρόκριση. Η κόμπρα του Νείλου φαίνεται να έχει μελετήσει τον μπασκετικό Ολυμπιακό και προσπαθεί να κοντράρει τον Σπανούλη σε buzzer-beater!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου