Στο τελευταίο κείμενο, αναρωτιόμουν πώς η ΑΕΚ θα μπορούσε να νικήσει, ή έστω να έρθει ισόπαλη, με τον Ολυμπιακό. Η απάντηση ήταν ότι χρειάστηκε ένα πολύ κακό παιχνίδι του Σα (αποκορύφωμα είναι η πολύ κακή του αντίδραση στο κόρνερ με το οποίο ήρθε το γκολ της ισοφάρισης, αλλά, πέρα από αυτό, και οι περισσότερες απομακρύνσεις με τα πόδια ήταν τραγικά άστοχες) και μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του Σισέ, ο οποίος εκτός από τις κωμικά κακές απομακρύνσεις, έδινε συστηματικά το δικαίωμα στην ΑΕΚ να μπαίνει στα καρέ μας, παραχωρώντας ανόητα κόρνερ και φάουλ.
Και γενικότερα , η αμυντική μας γραμμή ήταν κακή: ο Χολέμπας δίνει ό,τι μπορεί, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι βασικός και αναντικατάστατος (και με τέτοια κούραση, είναι λογικό ότι δεν δίνει ούτε όσα θα μπορούσε να προσφέρει με μια πιο λογική διαχείριση), ο Σεμέδο παραμένει ο ποιοτικότερος μας παίκτης στην αμυντική γραμμή (όμως δεν είναι ο βράχος που πιστέψαμε πέρσι, ενώ δεν μπορεί μόνος του --κανείς δεν θα μπορούσε-- να κρατήσει όλη την άμυνα), ενώ ο Ραφίνια ήταν για ένα ακόμα παιχνίδι κάτω από τη βάση.
Διακριθέντες οι Μπουχαλάκης και Εμβιλά, με τον Ανδρέα να είναι φανερό ότι έχει πάρει τα πάνω του μετά τις τελευταίες καλές εμφανίσεις. Κάπως άγευστος ο Τιάγκο Σίλβα, πράγμα αναμενόμενο για έναν παίκτη που δεν έχει δεθεί ακόμα με την ομάδα. Κινητικός, όπως πάντα, ο Μασούρας, ενώ ο Βρουσάι κάνει άψογο τελείωμα στην φάση του γκολ (και, προφανώς, σε μια ομάδα που κινήθηκε --γενικά-- στα ρηχά, μόνο και μόνο το γκολ, τον τοποθετεί στους διακριθέντες). Ο Ελ Αραμπί χάνει δύο πολύ καλές ευκαιρίες, είναι πάντα επικίνδυνος, αλλά παραμένει σε χαμηλότερο τέμπο από το περσινό.
Μεταμόρφωση, προς το καλύτερο, για την ομάδα με την είσοδο του Φορτούνη (και αν δεν υπάρχει, πράγμα πολύ πιθανό, ζήτημα φυσικής κατάστασης και φόβος για τραυματισμό, που να δικαιολογεί ότι δεν ξεκινά βασικός, τότε ο Μαρτίνς κάνει λάθος που δεν τον χρησιμοποιεί). Κακός ο Καμαρά, ο οποίος μετά την επιστροφή του από covid δείχνει να έχει θέμα φυσικής κατάστασης (αν και αυτό μπορεί να σχετίζεται και με την κόπωση από τα πολλά παιχνίδια -- με Ολυμπιακό και Εθνική). Ολοκληρώνοντας με τους παίκτες, ο Ραντζέλοβιτς δεν πρόλαβε να κάνει κάτι για να κριθεί.
Λίγα περισσότερα για τον αγώνα: από το ξεκίνημα, η ΑΕΚ φρόντισε να είναι συμπαγής πίσω, για να βελτιώσει κάπως την αμυντική της εικόνα, ενώ στην επίθεση φάνηκε να ποντάρει σε αντεπιθέσεις και στημένες φάσεις. Στο πρώτο ημίχρονο (κακοποίηση του ποδοσφαίρου), ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα στη κυκλοφορία της μπάλας, παρότι κρατούσε την κατοχή (χωρίς, όμως, να υπάρχει ο παίκτης που θα μπορούσε να βγάλει την μπαλιά που θα εκμεταλλευόταν την ταχύτητα του Βρουσάι ή τις ικανότητες του Ελ Αραμπί).
Στο δεύτερο ημίχρονο, με την είσοδο του Φορτούνη, ο Ολυμπιακός βελτιώθηκε -- τουλάχιστον μέχρι το γκολ. Στη συνέχεια έριξε τέμπο (ή, πιο σωστά, ανέβασε τέμπο η ΑΕΚ), ο Ολυμπιακός είχε πολύ κακές αντιδράσεις στην άμυνα, και το τελικό αποτέλεσμα πρέπει να βρίσκει προβληματισμένους παίκτες και τεχνικό τιμ (όχι τόσο για την ισοπαλία --η οποία, στην οικονομία του πρωταθλήματος, δεν είναι από μόνη της αρνητική-- αλλά για την εμφάνιση -- ας μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός είχε τις περισσότερες καλές ευκαιρίες, αλλά λίγο έλειψε να βγει και ηττημένος, αφού η ΑΕΚ έχασε σπουδαία ευκαιρία λίγο πριν τη λήξη).
Και λίγα εξωαγωνιστικά: δεν ξέρω αν ο Σιμόες έπρεπε να αποβληθεί στο πρώτο ημίχρονο, και έχω την αίσθηση ότι η ΑΕΚ θα ζητούσε πέναλτι στη φάση που ο αμυντικός της τραβά τη φανέλα, και ρίχνει, τον Εμβιλά, ο ΠΑΟΚ μάλλον θα ζητούσε και επιθετικό φάουλ --με τον αγκώνα του Σιμόες πάνω στον Εμβιλά-- στο γκολ της ισοφάρισης). Όλα αυτά, πάντως, τα βρίσκω εν μέρει δικαιολογημένα μέσα στη ροή του αγώνα -- και ας είναι, επιτέλους, καλά και το VAR, γιατί αλλιώς το γκολ του Βρουσάι, μια εύκολη φάση, θα είχε ακυρωθεί. Πιο πολύ θα σταθώ στον αγωνιστικό χώρο: η μάνα ΑΕΚ έκανε τα πάντα ώστε ο τελικός Κυπέλλου (εκτός από το να διεξαχθεί στις χειρότερες πιθανές ημερομηνίες για τον Ολυμπιακό), να γίνει σε ένα γήπεδο χωράφι (Ριζούπολη, εξαθλιωμένο ΟΑΚΑ --που μετά έτρεχαν να φτιάξουν--, και, τελικά, Βόλος). Με το ιστορικό του Τίγρη να περιλαμβάνει (εκτός των άλλων «ομορφιών του ποδοσφαίρου») και την αξέχαστη στιγμή που έσβησαν τα φώτα, δεν μπορώ παρά να είμαι κακοπροαίρετος για το αν η χθεσινή εικόνα του γηπέδου έτυχε ή πέτυχε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου