Έπαιξε με τη φωτιά και... έκαψε την Άλμπα

Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο της χθεσινής αναμέτρησης έπαιξε κυριολεκτικά με τη φωτιά, κάνοντας μια από τις χειρότερες εμφανίσεις των τελευταίων ετών, όμως βελτιώθηκε σημαντικά στην επανάληψη και με κύριο όπλο την άμυνα πήρε το πολύτιμο ροζ φύλλο αγώνα σε ένα ματς που είχε κυκλώσει και είχε βάλει το ταμπελάκι «πρέπει να κερδηθεί».

Του RedTerso

Την περασμένη εβδομάδα οι ερυθρόλευκοι είχαν κάνει ένα πολύ σημαντικό διπλό μέσα στην έδρα της Ζενίτ και λίγο πριν την ερχόμενη διαβολοβδομάδα, είχε να αντιμετωπίσει την Άλμπα στο ΣΕΦ με την προστακτική της  υποχρεωτικής νίκης. Ο αντίπαλος στο μεταξύ μόνο μεγαθήριο δεν φάνταζε. Ε, δεν θέλει και πολύ και κάπως έτσι «στραβώνουν» τέτοια ματς και γίνονται οι εκπλήξεις. Ρωτήστε και την ΤΣΣΚΑ, κάτι ξέρει...

Οι ερυθρόλευκοι μπήκαν στο παρκέ σαν υπνωτισμένοι, χωρίς καμία απολύτως συγκέντρωση, λες και έπαιζαν προπονητικό διπλό. Τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο, η άμυνα ήταν... διακριτική και στην επίθεση φωνάζαμε «γκολ». Αυτή η εικόνα είχε ως αποτέλεσμα να γράφει το ταμπλό 10-22 στο τέλος της πρώτης περιόδου. Στο δεύτερο δεκάλεπτο, ο Ολυμπιακός έριξε τον ρυθμό του παιχνιδιού, μείωσε τον αριθμό των κατοχών και βασίστηκε στην άμυνά του για να ισορροπήσει το παιχνίδι. Με βάση την τραγική εικόνα του πρώτου εικοσαλέπτου το 24-35 με το οποίο πήγαμε στα αποδυτήρια μάλλον τιμητικό ήταν. Αν στη θέση της Άλμπα ήταν κάποια ισχυρότερη ομάδα, μάλλον θα είχε καθαρίσει το ματσάκι ήδη. Η Μακάμπι την ίδια περίπου ώρα έριχνε 30 πόντους στην Ζαλγκίρις.... Με 11 λάθη στο ημίχρονο (8 στο πρώτο δεκάλεπτο), και πάλι καλά να λέμε...

Στην τρίτη περίοδο όμως άλλαξε το τσιπάκι. Ο Ολυμπιακός μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια στην άμυνα, έβγαλε ενέργεια βασιζόμενος στο σχήμα με τα δύο τεσσάρια (Ζαν-Σαρλ, Βεζένκοφ) και παρέσυρε στο δικό του τέμπο τους Γερμανούς. Με μπροστάρη τον ΜακΚίσικ, ο οποίος έχει την τρομερή συνήθεια να «παρασέρνει» στον ρυθμό του όλη την ομάδα στα τρίτα δεκάλεπτα --ιδίως όταν δεν παίζουμε καλά--, ανεβάσαμε την αμυντική μας ένταση, που με τη σειρά της έδωσε τη δυνατότητα να βρούμε ρυθμό και στην επίθεση. Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έκανε σε αυτή την περίοδο... «triple-score» στην Άλμπα (27-9) και έβαλε τις βάσεις για την τελική επικράτηση.

Στο τελευταίο δεκάλεπτο απαιτούταν απλά να είμαστε σοβαροί και να «προστατεύσουμε» το +7 της διαφοράς. Πράγματι ο Ολυμπιακός είχε ηρεμία, αλλά άφησε να ανέβει και το επίπεδο του σκοραρίσματος της αναμέτρησης. Με τον Παπανικολάου, τον Λιβιό και τον Βεζένκοφ να δίνουν λύσεις στην τελευταία περίοδο κατάφερε να συντηρήσει τη διαφορά στο σκορ και να πάρει εντέλει ένα σημαντικό αποτέλεσμα όπως είχε διαμορφωθεί η συνθήκη. 

Θα διαφωνήσω με όλους όσοι θεωρούν ότι στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν καταπληκτικός. Θα μπορούσα να δεχτώ μια τέτοια προσέγγιση αν υπήρχε τόσο καλή λειτουργία και στις δύο πλευρές του παρκέ (όπως έχουμε δει σε κάποια ματς φέτος). Αντί αυτού, βασιστήκαμε πλήρως στη σπουδαία --κατά τα άλλα-- άμυνα της τρίτης περιόδου, στην ενέργεια και την αθλητικότητα, που είχαν κάποιοι παίχτες μας σε υπέρτερο βαθμό σε σχέση με τους αντιπάλους τους και στη μεγαλύτερη προφανώς εμπειρία. Από την άλλη δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι τέτοιες νίκες --ακόμα και αν δεν παίζεις καλά-- χτίζουν τον χαρακτήρα της ομάδας και φυσικά έχουν και βαθμολογικό αντίκρισμα...

Η αλλαγή της εικόνας στο δεύτερο μέρος δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στην προσέγγιση του Μπαρτζώκα, που επανέλαβε το τρικ με την «ημίψηλη» πεντάδα (που του έδωσε τη νίκη και με τη Ζενίτ) και κλείδωσε την επιθετική λειτουργία της Άλμπα (που σημειωτέον είναι εξαιρετική στο γρήγορο παιχνίδι και αν βρει ρυθμό στο σουτ, μπορεί να κάνει μεγάλες ζημιές). Από την άλλη πρέπει να προβληματίσει το γεγονός ότι στο πρώτο μέρος η απόλυτη εξάρτηση από το pick'n'roll σε συνδυασμό με την άμυνα προσαρμογών του Ρενέσες, ήταν η επανάληψη του τρόπου με τον οποίο μας πλησίασαν οι Ρώσοι μια εβδομάδα πριν... Χρειάζεται να βρεθεί λύση στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων γιατί τα πράγματα απέναντι σε σκληρότερους αντιπάλους θα είναι μάλλον δύσκολα... Εύφημος μνεία σε έναν άνθρωπο, που έχει λοιδορηθεί, αλλά παραμένει στην πρώτη γραμμή σε προσφορά για την ομάδα: Ο Χρήστος Μπαφές είδε την «τσαχπινιά» των Γερμανών, που έστειλαν στη γραμμή των βολών τον Γκίφεϋ αντί του Λο και έτσι πήραμε ακόμα μια κατοχή, χωρίς η Άλμπα να εκμεταλλευτεί τη «γραμμή της φιλανθρωπίας».

Από τους παίχτες μας, όπως αναφέραμε και παραπάνω, καταλυτική ήταν η παρουσία του ΜακΚίσικ, ο οποίος αποδεικνύεται ως ο απόλυτος «game changer» για την ομάδα μας, με τρομερή προσφορά και στις δύο πλευρές. Ο Λιβιό ενώ ξεκίνησε πολύ άσχημα (3 λάθη και 2 χαμένα σουτ στην πρώτη περίοδο), ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του, προσέφερε καλές άμυνες, ριμπάουντ και ένταση από τη θέση του σέντερ, ενώ πέτυχε και κρίσιμους πόντους. Ο Βεζένκοφ, έχοντας την εμπιστοσύνη του προπονητή του, πραγματοποιεί φέτος πολύ γεμάτες εμφανίσεις, ενώ ο Παπανικολάου ήταν πανταχού παρόν --ιδιαίτερα στην επανάληψη-- χωρίς όμως να λείπουν από το «ρεπερτόριό» του και τα γνωστά αβίαστα λάθη. Ο Σπανούλης στο τρίτο δεκάλεπτο πήρε από το χέρι την ομάδα όσον αφορά την επιθετική λειτουργία (6 πόντοι, 6 ασίστ) και έδειξε το δρόμο προς τη νίκη ως ο απόλυτος Αρχηγός και στη συνέχεια έδωσε τη σκυτάλη στον Σλούκα, ο οποίος είχε άψογη παρουσία στο τελευταίο δεκάλεπτο, εν αντιθέσει με όλο το υπόλοιπο ματς, που ήταν στην καλύτερη περίπτωση μέτριος. Να σημειώσουμε την σοβαρή συμβολή του Χαραλαμπόπουλου, ο οποίος δεν φοβήθηκε να πάρει προσπάθειες σε ένα σημείο του αγώνα, στο οποίο η επίθεση ήταν --τουλάχιστον-- δυσλειτουργική. Μέτρια εμφάνιση για τους υπόλοιπους παίχτες μας (Πρίντεζη, Μάρτιν, Έλις και Τζένκινς).

Ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη σε ένα παιχνίδι το οποίο είχε «σημαδέψει» ως απαραίτητο για τη φετινή του πορεία στην Ευρωλίγκα, παρόλο, που είχε ένα πολύ άσχημο πρώτο ημίχρονο και ένα πολύ βελτιωμένο δεύτερο. Η νίκη αυτή, ειδικά με τον τρόπο που ήρθε, μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη για μια νέα ομάδα όπως είναι ο φετινός Ολυμπιακός, ειδικά εν όψει της πολύ δύσκολης συνέχειας. Ο Θρύλος την επόμενη εβδομάδα ταξιδεύει στο εξωτερικό για δύο εκτός έδρας αναμετρήσεις με το φαβορί της διοργάνωσης (Μπαρτσελόνα) και την πολύ επικίνδυνη Βιλερμπάν, σε μια διαβολοβδομάδα, όπου οποιοδήποτε αποτέλεσμα εκτός από δύο ήττες, θα πρέπει να θεωρηθεί επιτυχία.