Μια ματιά (μετά από καιρό) στην επικαιρότητα του μπασκετικού Ολυμπιακού

Η πανδημία του κορονοϊού έβαλε «στον πάγο» για σχεδόν 3 μήνες κάθε αθλητική δραστηριότητα, στερώντας τη δυνατότητα ενασχόλησης με τον Ολυμπιακό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αραιώσει αρκετά η πυκνότητα αναρτήσεων στο blog, που να αφορά ζητήματα επικαιρότητας και μοιραία να περιοριστούμε περισσότερο στο ιστορικό κομμάτι, που αφορά την ομάδα μας. Σιγά-σιγά όμως μπαίνουμε στη φάση της νέας κανονικότητας, οπότε θα ξεκινήσουν δειλά-δειλά και κάποιες αθλητικές διοργανώσεις. Στο μπάσκετ η σεζόν έλαβε επίσημα τέλος, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει πάρα πολύ νωρίς η αγαπημένη περίοδος των απανταχού Γαύρων: Η περίοδος της μεταγραφολογίας!

Του RedTerso

Η πανδημία του Sars-cov2 και τα μέτρα που πάρθηκαν σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είχαν ως συνέπεια τη βίαιη διακοπή της Ευρωλίγκας αλλά και αρκετών εθνικών πρωταθλημάτων. Η διακοπή αυτή άφησε ήδη το στίγμα της στο οικονομικό κομμάτι της λίγκας (αλλά και των ομάδων) και πιθανόν να το αφήσει ακόμα πιο έντονα ενόψει της νέας σεζόν. Ήδη φέτος υπήρξαν συμφωνημένες περικοπές στα συμβόλαια των αθλητών, ενώ η σοβαρή πιθανότητα να διεξαχθεί και μεγάλο κομμάτι της ερχόμενης αγωνιστικής περιόδου κεκλεισμένων των θυρών αναμφίβολα θα επηρεάσει τα μπάτζετ των ομάδων, μιας και θα υπάρχει μείωση των εσόδων από εισιτήρια, χορηγούς κ.λπ. Αυτή είναι μια συνθήκη που θα αντιμετωπίσουν όλες οι ομάδες, συμπεριλαμβανομένου και του Ολυμπιακού, κάτι που δεν μπορεί να το υποτιμάμε όταν συζητάμε για την επόμενη μέρα.  

Η διοίκηση φρόντισε μέσα στη χρονιά να προσπαθήσει να αποκαταστήσει το όνομα της ομάδας στην ευρωπαϊκή αγορά, μιας και απ’ ό,τι διαρρέεται, έχει αρχίσει να αποπληρώνει χρέη και οφειλές των περασμένων χρόνων. Παρόλο που μέσα στο Φλεβάρη είχαμε την επιβολή της απαγόρευσης μεταγραφών από την Ευρωλίγκα, η ποινή αυτή άρθηκε, αφήνοντας βέβαια το στίγμα της. Αυτό που ακουγόταν έντονα πριν την πανδημία --κυρίως μέσα από δημοσιογραφικούς δίαυλους-- ήταν ότι η ομάδα μας θα έχει ένα αρκετά ικανοποιητικό μπάτζετ σε σχέση με τα τελευταία χρόνια και ότι ο Ολυμπιακός θα επέστρεφε ανταγωνιστικός στο υψηλότερο επίπεδο. Όμως η νέα πραγματικότητα δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα αφήσει ανεπηρέαστη τη διοίκηση και δεν θα βάλει πιθανούς περιορισμούς στον μεταγραφικό σχεδιασμό. 

Ας ξεκινήσουμε όμως με κάποια «δεδομένα» μολονότι δεν έχουμε κάποια επίσημη ανακοίνωση. Από τους ξένους που είχαμε την περασμένη σεζόν θα παραμείνουν οι Έλις και ΜακΚίσικ, ενώ πρέπει να θεωρείται βέβαιη η απόκτηση του Χασάν Μάρτιν και του Λαρεντζάκη. Δίπλα σε αυτούς θα παραμείνουν οι δύο Αρχηγοί, ο Παπανικολάου (που έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις από τη μέση της χρονιάς και μετά), ο Κόνιαρης (αν και ακούγονται έντονες φήμες για δανεισμό του) και ο Χαραλαμπόπουλος, ενώ ερωτηματικό αποτελεί το μέλλον του Βεζένκοφ. Αυτό σημαίνει αυτόματα ότι ο Ολυμπιακός αναζητά 2 βασικούς γκαρντ, έναν ακόμα περιφερειακό, που θα μπορεί να ακουμπήσει και στη θέση 3 και έναν ακόμα ψηλό, που θα μπορεί να περάσει και στη θέση του σέντερ (εφόσον παραμείνει στο ρόστερ ο Βεζένκοφ). 

Το ύψος του μπάτζετ που καλύπτουν οι «σίγουροι», που αναφέραμε παραπάνω δεν είναι σε καμία περίπτωση υψηλό. Αυτό αφήνει το περιθώριο στο οικονομικό κομμάτι να γίνουν κάποιες δυνατές και στοχευμένες κινήσεις για να συμπληρωθούν τα κομμάτια του παζλ. Και η γνώμη του γράφοντα είναι ότι οι μεταγραφές των δύο γκαρντ θα δείξουν και το ταβάνι που θα έχει η ομάδα μας τη νέα περίοδο. Προσωπικά μιλώντας, ο Σλούκας με έχει απογοητεύσει με τη συμπεριφορά του τα τελευταία χρόνια, αλλά και στη τελευταία του επίσκεψη στο ΣΕΦ, όπου ο Σπανούλης έσπασε το ρεκόρ πόντων στην ιστορία της Ευρωλίγκας και ενώ όλοι οι παίχτες της Φενέρ έτρεξαν να συγχαρούν τον Μεγάλο Αρχηγό, ο Σλούκας έσπευσε να ξεκινήσει την επόμενη κατοχή της ομάδας του. Αυτό όμως είναι το ένα κομμάτι, μιας και αναγνωρίζω ότι με βάση τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά και τις παραστάσεις του θα μπορούσε να αποτελέσει τον βασικό point-guard της ομάδας. Ο Σλούκας για αρκετούς λόγους, που έχουν να κάνουν με την ιθαγένεια (που εκτιμά η διοίκηση), τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, αλλά και τους παίχτες που μπορούν να «κουμπώσουν δίπλα» του αποτελεί τον πρώτο στόχο για την περιφέρεια.

Αν πραγματοποιηθεί τελικά η μεταγραφή του Σλούκα, τότε είναι σημαντικό να αποκτηθεί ένας ακόμα βασικός περιφερειακός, του οποίου τα χαρακτηριστικά θα ταιριάζουν. Και αυτά είναι κατά προτεραιότητα, οι αμυντικές ικανότητες, το μέγεθος,  η διεισδυτικότητα και το καλό σουτ. 

Όπως έχει φανεί τα τελευταία χρόνια, το μπάτζετ μιας ομάδας όπως ο Ολυμπιακός είναι πεπερασμένο. Δεν είναι λογικό να φανταζόμαστε --πόσο μάλλον να απαιτούμε-- μεταγραφές πρώτης γραμμής σε κάθε θέση. Αυτό όμως που μπορούμε να απαιτήσουμε είναι να αποκτηθούν στην περιφέρεια τουλάχιστον δύο παίχτες πραγματικά σπουδαίοι και όχι σαν τα στοιχήματα των τελευταίων ετών (βλ. Μπόλντγουιν, Τσέρυ) και από εκεί και πέρα στις υπόλοιπες θέσεις να αποκτηθούν πιο «οικονομικοί» αθλητές, που όμως θα ταιριάζουν σε επίπεδο χαρακτηριστικών με την αγωνιστική φιλοσοφία του κόουτς Μπαρτζώκα, έτσι ώστε να φτιαχτεί μια ομάδα που, αν μη τι άλλο, θα είναι ανταγωνιστική και δεν θα πασχίζει να βρεθεί στα play-off, ενώ θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει να αποφευχθούν αλλοπρόσαλλες κινήσεις στελέχωσης, που είδαμε στη διετία του Μπλατ.

Όταν μιλάμε για περιορισμούς στο μπάτζετ, τότε μοιραία θα πρέπει να αναφερθούμε και στην υπόθεση Μιλουτίνοφ. Ο Σέρβος μεγάλωσε μέσα από την ομάδα, την αγάπησε και βελτιώθηκε σημαντικά φθάνοντας να θεωρείται ένας από τους καλύτερους σέντερ της Ευρώπης. Η αποχώρησή του για την ΤΣΣΚΑ είναι αναμφίβολα πλήγμα για το πρεστίζ του Ολυμπιακού, μιας και φάνηκε ότι δεν μπορεί να ανταγωνιστεί οικονομικά κάποια από τα πιο «βαριά» πορτοφόλια της Ηπείρου. Επίσης και αγωνιστικά χάνουμε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ομάδας, ελπίζοντας ότι οι Έλις/Μάρτιν θα αποδειχθούν «λίρα-εκατό» και θα καλύψουν επάξια το κενό. Στην περίπτωση του Μιλουτίνοφ είδαμε ότι ακόμα και αν θέλει η ομάδα και ο παίχτης, τα οικονομικά δεδομένα που φέρνει στο τραπέζι μια ομάδα σαν την ΤΣΣΚΑ κάνουν την παραμονή του αδύνατη. 

Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να διαβαστούν με αρκετά απαισιόδοξο τρόπο. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Ολυμπιακός έδειξε σαφή σημάδια βελτίωσης από τη στιγμή που τη θέση του προπονητή ανέλαβε ο Μπαρτζώκας πέρυσι. Αυτό από μόνο του είναι ένα σημάδι αισιοδοξίας, ειδικά από τη στιγμή που στον κόουτς παρουσιάστηκε ένα συγκεκριμένο όραμα, που φαίνεται ότι τον καλύπτει. Από τη στιγμή που θα αρχίσουν να συμπληρώνονται λοιπόν τα κομμάτια του μεταγραφικού παζλ, θα μπορούμε να μιλήσουμε με περισσότερα δεδομένα και να κρίνουμε τον σχεδιασμό. Αυτό που ελπίζουμε όλοι μάλλον οι οπαδοί/φίλαθλοι του Ολυμπιακού, είναι να φτιαχτεί μια ισχυρή ομάδα, που θα χαιρόμαστε να βλέπουμε στο παρκέ και παράλληλα θα δώσει τη δυνατότητα στους δύο αρχηγούς να κυνηγήσουν τις όποιες πιθανότητες υπάρχουν για έναν «last dance»... Μέχρι τότε όμως ας δώσουμε χώρο στη μεταγραφολογία...