Έχει γίνει πολύς λόγος τους τελευταίους μήνες για το περιβόητο απολεσθέν dna της ομάδας στα δύο χρόνια της μπλατικής λαίλαπας και οι περισσότεροι (από φιλάθλους μέχρι ΑΡΔ), που «συζητούν» γι’ αυτό εστιάζουν (λανθασμένα κατά τη γνώμη μου) στην αποδυνάμωση του ελλ. κορμού και όχι στο γεγονός ότι η ομάδα μας απώλεσε κάποια συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, που την είχαν κάνει να ξεχωρίζει. Κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά ο Ολυμπιακός τα παρουσίασε εμφατικά απέναντι στους Ρώσους.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η ομάδα μας όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και στριμωγμένη στα σχοινιά, τότε δείχνει τον χαρακτήρα της και αντεπιτίθεται. Πριν ξεκινήσει το ματς ελάχιστοι είναι αυτοί που θα περίμεναν νίκη και αρκούνταν σε μια «τιμητική» ήττα, δεδομένης της κακής συνολικά φετινής αγωνιστικής εικόνας αλλά κυρίως λόγω και των τραυματισμών των Σπανούλη, Ροτσέστι και Πρίντεζη, που άφηναν το ούτως ή άλλως «φτωχό» ρόστερ μας ουσιαστικά γυμνό. Ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε στο παρκέ του ΣΕΦ με 2 «μάχιμους» γκαρντ και τον φέρελπι Νικολαϊδη να συμπληρώνει τις θέσεις. Αυτή η δυσμενής συνθήκη όμως δημιούργησε μια τρομερή συσπείρωση στους εναπομείναντες αθλητές μας, η οποία εκφράστηκε περίτρανα στη διάρκεια του παιχνιδιού.
Ο Ολυμπιακός για πρώτη ίσως φορά φέτος έπαιξε πραγματικά καλή άμυνα (και κέρδισε το παιχνίδι μέσα από αυτήν), μοιράζοντας «μπασκετικό ξύλο» στους αντιπάλους του, με τη συγκέντρωση όλων των παιχτών μας στο μάξιμουμ και ασταμάτητο τρέξιμο στην προσπάθεια να περιοριστούν τα ατού της αρκούδας. Όλοι οι παίχτες έβγαλαν τρομερή ενέργεια και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αμυνόμαστε σωστά ακόμα στην αδύνατη πλευρά, που μας έχει πληγώσει ουκ ολίγες φορές φέτος. Το γνωστό δάσος από χέρια στην άμυνα μας έκανε πάλι την εμφάνισή του! Στο πρώτο ημίχρονο οι Ρώσοι σκόραραν μόλις 34 πόντους. Πού να περίμενε άραγε ο έρμος ο Ηττ-ούδης αυτό που θα ακολουθούσε στην τρίτη περίοδο; Η ΤΣΣΚΑ σκόραρε μόλις ένα δίποντο εντός πεδιάς και πήρε άλλους δύο πόντους από βολές για να κλείσει το τρίτο δεκάλεπτο με επί μέρους σκορ 21-4. Αυτό ήταν και η στέρεη βάση πάνω στην οποία ο Ολυμπιακός «έχτισε» τη μεγαλειώδη νίκη του. Τα νούμερα και μόνο είναι ενδεικτικά για τον τρόπο που έπαιξε η ομάδα μας: 45-36 τα ριμπάουντ, 14 κλεψίματα και 6 μπλοκ οι παίχτες μας.
Είναι σαφές ότι μέσα από την γεμάτη σκληράδα άμυνά του ο Θρύλος κατάφερε να βρει ρυθμό και στην επίθεση και κατάφερε να τρέξει αρκετά στο τρανζίσιον. Όταν όμως δεν γινόταν αυτό κατορθωτό, τότε η μπάλα στην επίθεση ακουμπούσε πολύ στο ζωγραφιστό με κύριους εκφραστές τον Μιλουτίνοφ και τον Ρούμπιτ, οι οποίοι και σκόραραν αλλά και έφθειραν σημαντικά τους αντίπαλους ψηλούς. Παράλληλα η έλλειψη των δύο βασικών δημιουργών της ομάδας, «ανάγκασε» τον Μπαρτζώκα να δώσει μεγαλύτερη ελευθερία στις προσωπικές φάσεις των παιχτών μας και οι τελευταίοι πήγαν αρκετές φορές σε επιθέσεις 1-On-1 με τους προσωπικούς τους αντιπάλους. Παρά το γεγονός ότι τα ποσοστά της ομάδας μας ήταν άσχημα (ποιος θα το έλεγε ότι με 37% στα δίποντα και 28% στα τρίποντα θα κερδίζαμε και μάλιστα άνετα την ΤΣΣΚΑ), λόγω της ενέργειας και της συγκέντρωσης, που είχαν οι παίχτες μας κατάφεραν να «δημιουργήσουν» δεύτερες ή και τρίτες ευκαιρίες. Νομίζω ότι αξίζει και μια ειδική αναφορά σε κάθε παίχτη της ομάδας.
Παπανικολάου: Έχει ακούσει τρομερή κριτική και όχι άδικα κάποιες φορές για τα προβλήματα συγκέντρωσης που εμφανίζει, αλλά και για την δουλειά που δεν κάνει για να βελτιώσει τις αδυναμίες του. Χτες όμως και ελλείψει των δύο Αρχηγών, ο Κωστάκης βγήκε μπροστά και πήρε την ομάδα από το χέρι τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Πραγματικά ο τύπος ήταν παντού! Εμφάνιση βγαλμένη από τη χρυσή διετία 2012-14, που αποτέλεσε και το διαβατήριο του για το NBA με νούμερα που ζαλίζουν: 19 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 4 κλεψίματα και 3 κοψίματα!
Μιλουτίνοφ: Επίσης φέτος έχει ακούσει σφοδρή κριτική για τη σωματική του κατάσταση. Ο Σέρβος όμως είναι σαφές ότι γουστάρει να παίζει στην ομάδα (και μακάρι να ανανεώσει σύντομα) και αυτό φαίνεται από τις αντιδράσεις του σε ενέργειες των συμπαικτών του. Χτες πήρε παραμάζωμα όλη την front-line των Ρώσων και παρόλο που ήταν άστοχος, αποτέλεσε πυλώνα της νίκης.
Κόνιαρης: Ο νεαρός γκαρντ παίζει μόλις 4 μήνες σε επίπεδο Ευρωλίγκας και μάλιστα σε μια κακοχτισμένη ομάδα. Ως εκ τούτου είναι λογικό να έχει σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Χτες δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, παρ’ όλα αυτά ηρεμούσε το παιχνίδι της ομάδας όταν ήταν στο παρκέ και παράλληλα ήταν πολύ συγκεντρωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα. Πολλοί λέμε ότι πρέπει να μάθει να γίνει πιο «επιθετικός» στο παιχνίδι του και να μην φοβάται να παίρνει επιθετικές πρωτοβουλίες, αλλά χτες ακόμα και μετά από ένα σερί άστοχων δικών του σουτ, έβαλε το τρίποντο στο τέταρτο δεκάλεπτο, που ουσιαστικά σφράγισε και τη νίκη για την ομάδα μας μιας και επανέφερε τη διαφορά στο +12.
Μπόλντγουιν: Ο Αμερικάνος το προσπαθεί. Το θέμα είναι ότι δυσκολεύεται πολύ να αντιληφθεί το ευρωπαϊκό μπάσκετ και ο Ολυμπιακός δεν έχει την πολυτέλεια να του δώσει χρόνο για να το μάθει. Τουλάχιστον χτες δεν ήταν αρνητικός και βοήθησε στο γρήγορο παιχνίδι της ομάδας.
Ρούμπιτ: Σπουδαία εμφάνιση του Αμερικάνου, που έχει επανέλθει στην κανονική θέση (τεσσάρι) του και κάνει πολύ καλές εμφανίσεις. Ήταν καταλυτικός στην επίθεση είτε με έξυπνες κινήσεις στο low-post είτε με περιφερειακά σουτ από καταστάσεις pick'n'pop. Ευχάριστη έκπληξη το τελευταίο διάστημα.
Βεζένκοφ: Ο Βεζέ δεν ήταν χτες σε καλή μέρα και είχε ως εκ τούτου και περιορισμένο χρόνο συμμετοχής (12'). Είναι όμως αρκετά ανεβασμένος το τελευταίο διάστημα και προσφέρει ως τεσσάρι, που μπορεί να ανοίξει τις επιθετικές αποστάσεις.
Πολ: Έχει καιρό να κάνει μια από τις τρομερές εμφανίσεις του πρώτου γύρου. Όμως ακόμα και χτες που δεν ήταν «καυτός», πήρε επιθετικές πρωτοβουλίες, σκόραρε και βοήθησε και στην άμυνα. Έβαλε και αυτός μεγάλα σουτ στην τέταρτη περίοδο.
Έλλις: Φαίνεται ότι η ομάδα θα βγει κερδισμένη από αυτή την μεταγραφή. Ο Αμερικάνος είναι αυτό που έλειπε τα δύο τελευταία χρόνια: Ένας κανονικός σέντερ πίσω από τον Μιλουτίνοφ, ο οποίος έχει αθλητικά προσόντα αλλά και καλή αντίληψη του παιχνιδιού. Θετική η παρουσία του στα πρώτα τρία παιχνίδια με την ερυθρόλευκη φανέλα.
Νικολαϊδης: Αξίζει όλο το χειροκρότημα που δέχτηκε στο ΣΕΦ ο μικρός, μιας και έχει μπασκετικό τσαγανό και δεν δείχνει να φοβάται. Ο χαμός που έγινε απ' τον κόσμο όταν ο Νικολαΐδης πήρε το jump-ball, δείχνει ότι υπάρχει εμπιστοσύνη και ανυπομονησία για τη νέα γενιά παιχτών, που έρχεται. Και ο μικρός είναι από τους καλύτερους «πρεσβευτές» της.
Στο ΣΕΦ χτες το βράδυ βρέθηκαν οι γνωστοί 6.500 πιστοί υποστηρικτές της ομάδας μπάσκετ. Μόνο όσοι βρέθηκαν όμως μπορούν να καταλάβουν την ένταση και την ταύτιση, που είχε ο κόσμος με την ομάδα. Πραγματικός χαμός σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας. Πανηγυρισμοί για κάθε ριμπάουντ ή κλέψιμο. Επιτέλους ένα παιχνίδι, που ομάδα και κόσμος έγιναν ένα και πάλευαν μαζί σε κάθε φάση. Ακολουθεί το παιχνίδι με τη Βιλερμπάν στις 20/2 στις 19.15 λίγες ώρες πριν το πρώτο παιχνίδι με την Άρσεναλ στο ποδόσφαιρο στο Καραϊσκάκης. Άλλη μια μέρα, που θα ακολουθήσουμε τη γνωστή μυσταγωγία του περάσματος της υπόγειας διάβασης, που οδηγεί από το ένα γήπεδο στο άλλο. Όσοι πιστοί προσέλθετε!
* * *
ΥΓ1 39 χρόνια συμπληρώνονται από εκείνη τη μαύρη 8η Φλεβάρη του 1981 και την τραγωδία της Θύρας 7. ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΑΝΕ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ, ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ!
ΥΓ2 Ρε Ηττ-ούδη, «πανάξιε» μαθητή του μελιτζάνα, είχες απέναντι σου έναν λαβωμένο Ολυμπιακό και δεν σταμάτησες δευτερόλεπτο να διαμαρτύρεσαι στους γκρι. Αυτός ο Ολυμπιακός σε ταπείνωσε για άλλη μια φορά. Και όπως πολύ σωστά ανέφερε ο «συλλογικός ποιητής» της εξέδρας: «Γλέντι στη Ρωσία, γλέντι και εδώ, Ηττ-ούδη, προσκύνα τον Ολυμπιακό»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου