Πάντα υπήρχαν στιγμές που από το πουθενά εμφανίζονταν ορισμένοι παίκτες στις λεγόμενες μικρές ομάδες και μας εντυπωσίαζαν με τα κατορθώματά τους. Αρκετές φορές είχαμε μπει στον πειρασμό να τους σκεφτούμε με τη φανέλα της ομάδας (ανέκαθεν ήλπιζα να ασχοληθούμε με τον Σέιν Χιλ), αλλά --κακά τα ψέματα-- ήταν μεγάλο το ρίσκο που δικαιολογημένα δεν το έπαιρνε κανείς. Με αφορμή τη μεταγραφή του Οκτάβιους Έλις από τον Προμηθέα, είπαμε να ασχοληθούμε με αυτούς που πριν τον Αμερικανό έκαναν το μεγάλο βήμα και από μια ομάδα του πρωταθλήματος εκτός του Παο και ήρθαν στον Ολυμπιακό. Στο αφιέρωμα που ακολουθεί δεν συμπεριλαμβάνονται παίχτες όπως ο Γκριρ και ο Ντάνστον που έπαιξαν κάποτε στην Α1 και μετά από μια πορεία στα ευρωπαϊκά γήπεδα ήρθαν στο Θρύλο.
Ρόι Τάρπλεϊ
Σεζόν: 1993/94
Πρ. Ομάδα: Άρης
Σαφώς και δεν περίμενε ο Ολυμπιακός να τον δει να αγωνίζεται με τη φανέλα του Άρη για να μάθει τι παίκτης ήταν ο Τάρπλεϊ. Απλά οι Πειραιώτες εκμεταλλεύτηκαν τον αποκλεισμό του από το NBA, ντύνοντας τον στα ερυθρόλευκα, με τα υπόλοιπα να είναι απλά ιστορία. Έχουν γραφτεί άπειρες ιστορίες με τον παίκτη, οι οποίες κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και έχουν αρκετό γέλιο. Περιμένω να διαβάσω ορισμένες στα σχόλια, όπως και για το τι παικταράς ήταν, γιατί είχα την ατυχία να μην προλάβω να τον δω να αγωνίζεται.
Ντούσαν Βούκσεβιτς
Σεζόν: 1997/98
Πρ. Ομάδα: Απόλλων Πάτρας
Αποκτήθηκε ως ταλέντο από τον Απόλλωνα και η αλήθεια είναι πως στέριωσε για αρκετά χρόνια στον Πειραιά, πάντα είχε σταθερό ρόλο αλλά δεν κατάφερε ποτέ να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή. Δυστυχώς χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος, ήταν μέλος μια περιόδου που μας πρόσφερε αρκετές στεναχώριες και πίκρες. Τίμιος παίκτης, πάντα έβρισκε συμβόλαια σε μεγάλες ομάδες και κατάφερε να πραγματοποιήσει μια καλή καριέρα. Είχε κι ένα δεύτερο πέρασμα από την ομάδα αλλά πιθανότατα δεν το θυμάται ούτε ο ίδιος.
Αλφόνσο Φορντ
Σεζόν: 2001/02
Πρ. Ομάδα: Περιστέρι
Τι να γράψεις για τον Αλφόνσο; Με το ζόρι βγαίνουν οι λέξεις όταν μιλάμε για τον συγκεκριμένο αθλητή και άνθρωπο. Ότι και να πούμε θα αδικηθεί μέσα σε λίγες γραμμές -- σίγουρα κάποια στιγμή θα πρέπει από αυτό το χώρο να του αφιερώσουμε ένα ξεχωριστό αφιέρωμα. Για παίκτες σαν αυτόν δημιουργήθηκε ο όρος καλαθομηχανή. Ήταν ο ηγέτης εκείνης της ομαδάρας που θα έμενε στην ιστορία για την κατάκτηση του τριπλ κράουν και αδίκησε κατάφορα τον εαυτό της. Όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.
Τζέιμς Φόρεστ
Σεζόν: 2001/02
Πρ. Ομάδα: Άρης
Ομολογώ πως αν δεν είχα σκαλίσει λιγάκι το παρελθόν του, θα έγραφα πως τον πήραμε απευθείας από το Ηράκλειο όπου είχε κάνει μια τρομακτική χρονιά μαζί με τον Τζίμι Όλιβερ. Όμως είχε μεσολαβήσει και μια χρονιά στον Άρη. Αξίζει να σημειωθεί πως και με τις ομάδες αυτές ο Φόρεστ είχε αναδειχθεί 2ος σκόρερ στο πρωτάθλημα για 2 σερί σεζόν, μονάχα πίσω από τον Φορντ και στις δυο περιπτώσεις. Ο Θρύλος τον απέκτησε ως μια έξτρα λύση στο 4 και για έναν πρωτοεμφανιζόμενο σ’ αυτό το επίπεδο και μάλιστα σε ηλικία 29 ετών δεν τα πήγε άσχημα. Άλλωστε τα νούμερα του ήταν από καλά ως άκρως εντυπωσιακά, απλώς η κατάληξη εκείνης της σεζόν αδίκησε αρκετούς από εκείνη την ομάδα. Ήταν από τους πρωταγωνιστές στη σειρά τελικών με την Αεκ, όμως βρέθηκε πως έκανε χρήση κάνναβης πριν τον 1ο τελικό, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί και να χάσει τον τελευταίο τελικό, κλείνοντας κάπως άδοξα την καριέρα του με τα ερυθρόλευκα.
Νέναντ Μάρκοβιτς
Σεζόν: 2002/03
Πρ. Ομάδα: Πανιώνιος
Διάβασα πρόσφατα πως ο Ολυμπιακός ψάχνει τον Ντάρντεν του 2020, νομίζω πως κάποια στιγμή θα πρέπει να ψάξουμε και να βρούμε τον αντίστοιχο Μάρκοβιτς. Ένας βετεράνος των γηπέδων ήρθε για να βοηθήσει με την εμπειρία του και εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους παίκτες εκείνης της ομάδας που ξεπέρασε σε τεράστιο βαθμό τον εαυτό της. Αδιανόητος χεράς, έβαζε την μπάλα με πολλούς τρόπους στο καλάθι και σίγουρα συγκαταλέγεται στους καλύτερους σουτέρ που πέρασαν από την ομάδα. Σε μια all star ομάδα του Θρύλου θα έκανε απίστευτο δίδυμο στο 3 με τον Ρισασέ.
Μπράνκο Μιλισάβλιεβιτς
Σεζόν: 2003/2004
Πρ. Ομάδα: Παοκ
Στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού έχει μείνει ως ο παίκτης που παραλίγο να χαρίσει μια από τις πιο ντροπιαστικές στιγμές στο τμήμα, για καλή μας τύχη όμως η μπάλα μπήκε και βγήκε στο τελευταίο σουτ που πήρε στον 5ο ημιτελικό με το Μαρούσι και έτσι καταφέραμε να περάσουμε στους τελικούς του πρωταθλήματος. Λίγα χρονιά νωρίτερα ο Σούμποτιτς επέλεξε να τον φέρει στο λιμάνι ως έναν ακόμη καλό σκόρερ, όμως εκείνη τη σεζόν στο ρόστερ υπήρχαν και οι Χαρίσης, Λιαδέλης, Διαμαντόπουλος και Γκόρενς, με αποτέλεσμα και 3 μπάλες να είχαμε στην επίθεση, πάλι να μην έφταναν. Όταν το αντιλήφθηκαν αυτό στην ομάδα επέλεξαν να θυσιάσουν τον πιο αναλώσιμο παίκτη που ήταν ο Μιλισάβλιεβιτς και έτσι αποχώρησε από την ομάδα χωρίς να έχουμε κάτι να θυμόμαστε από εκείνον.
(Στο 1:48:05 η φάση με το χαμένο σουτ του Μιλισάβλιεβιτς)
Ίβιτσα Γιούρκοβιτς
Σεζόν: 2004/05
Πρ. Ομάδα: Παοκ
Ο ορισμός της μετριότητας. Το ότι ήταν μέλος του χειρότερου ρόστερ στην ιστορία του Ολυμπιακού, νομίζω τα λέει όλα. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν για το επίπεδο των Πειραιωτών, παρόλα αυτά το πάλεψε εκείνη τη σεζόν. Έκανε δίδυμο στη ρακέτα με τον Γκούλιας, όμως δεν μας έχει αφήσει να θυμόμαστε κάτι για εκείνον σε σχέση με τον αγαπητό Ούγγρο. Τώρα που το σκέφτομαι, κάνω λάθος, αφού έχει πετύχει ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα buzzer beater της ομάδας, στο ντέρμπι για την είσοδο στην 8αδα με τον Απόλλωνα.
Ράιαν Στακ
Σεζόν: 2006/07
Πρ. Ομάδα: Άρης
Δε πρέπει να υπάρχει οπαδός της ομάδας που να μην πανηγύρισε την μεταγραφή του και να απορεί μέχρι σήμερα τι πήγε στραβά και δεν πέτυχε ο Στακ στο Θρύλο, αφού μας είχε εντυπωσιάσει όλους με τις εμφανίσεις του με τον Άρη και δεν θεωρείται άδικα ένας θρύλος της συγκεκριμένης ομάδας. Σίγουρα ο παίκτης έχει ελαφρυντικά, τότε που η σταθερότητα ήταν άγνωστη λέξη στο τμήμα, ενώ και ο Γκέρσον ποτέ δεν τον πολυχώνεψε. Μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε ένας σοβαρός τραυματισμός που τον άφησε εκτός περίπου 2 μήνες, αλλά μόλις επέστρεψε για τα πλέι-οφ του πρωταθλήματος, πήρε σημαντικό χρόνο στις σειρές με Παοκ και Άρη, πραγματοποιώντας καλές εμφανίσεις. Ωστόσο, στους τελικούς με τον Παο εξαφανίστηκε, και το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, που είχε δικαίωμα να ανανεώσει το συμβόλαιό του, αποφάσισε να τον αφήσει ελεύθερο.
Νταμίρ Μουλαομέροβιτς
Σεζόν: 2006/07
Πρ. Ομάδα: Πανελλήνιος
Τα έχουμε πει για τον συγκεκριμένο και σε προηγούμενο κείμενο, αφού έκανε το λάθος να φορέσει τα πράσινα του Παναθηναϊκού. Όμως στον Πειραιά ήρθε ως αντικαταστάτης του τραυματία Ματσιγιάουσκας μετά από μια πολύ καλή σεζόν με τον Πανελλήνιο, όπου είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα. Η ιστορία όμως είναι γνωστή αφού ακόμη τον κράζουμε για εκείνη την περιβόητη φάση στο ματς με τον Παο.
Τζαμόν Γκόρντον
Σεζόν: 2010/11
Πρ. Ομάδα: Μαρούσι
Στην αρχή τον αντιμετώπισα με δυσπιστία, παρά την καλή χρονιά του με το Μαρούσι. Με ενοχλούσε η αδυναμία του από το τρίποντο, όσο όμως περνούσε ο καιρός και φτάσαμε στα κρίσιμα, με κέρδισε, όπως πιστεύω και πολύ κόσμο. Σε μια περιφέρεια γεμάτη σταρ, είχε έναν άχαρο και δύσκολο ρόλο, και όχι μόνο επιβίωσε, αλλά με την ψυχή και το πάθος του βγήκε μπροστά και ήταν πρωταγωνιστής σε σημαντικές νίκες, σε αντίθεση με τα πρώτα ονόματα εκείνου του ρόστερ -- ναι, τους Παπαλουκά και Τεόντοσιτς, εννοώ. Ακολούθησε μια αξιοπρεπέστατη καριέρα στα ευρωπαϊκά γήπεδα, φλέρταρε πολλές φορές με την επιστροφή του στο λιμάνι, πράγμα που δεν κατέστη δυνατό, ανήκει όμως στους πιο αγαπητούς ξένους που πέρασαν τα τελευταία χρόνια από τον Θρύλο.
Μπρεντ Πέτγουεϊ
Σεζόν: 2013/14
Πρ. Ομάδα: Ρέθυμνο
Ο παίκτης που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Πέρο Άντιτς. Aυτή η πρόταση αρκεί για να περιγράψει μια από τις πιο αποτυχημένες επιλογές στο τμήμα. Σίγουρα είχε θετικές στιγμές, ακόμη περισσότερες θεαματικές φάσεις αλλά πιστεύω πως ο τελικός απολογισμός λέει πως δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο εκτός από έναν αρκετά αθλητικό μπασκετμπολίστα. Είχε και αρκετούς τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν στη διετία του έμεινε στο λιμάνι. Τουλάχιστον σε σχέση με τους υπόλοιπους της λίστας έφυγε ως πρωταθλητής. Τώρα ελπίζουμε να αποδειχθεί πως η 2η επιλογή του Μπαρτζώκα, ο Έλις, θα είναι πιο επιτυχημένη από αυτή του Πέτγουεϊ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου