ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ εμφάνιση, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ νίκη!

Ο Ολυμπιακός κόντρα σε όλους και σε όλα, κόντρα στις απαγορεύσεις της Ευρωλίγκα, χτυπημένος για άλλη μια φορά από τραυματισμούς, ενάντια σε μια αστεία διαιτησία, κατάφερε να πραγματοποιήσει μια συγκινητική εμφάνιση, που γέμισε με περηφάνια τον κόσμο του! Ο Ολυμπιακός, που αρνείται να ηττηθεί και να «γονατίσει» έχει κάνει την επανεμφάνισή του! Τα «υλικά», που έχουν κάνει αυτή τη φανέλα να ζυγίζει τόνους έχουν αρχίσει δειλά αλλά σταθερά να έρχονται ξανά στην επιφάνεια. Όσοι ήταν την Πέμπτη το απόγευμα στο ΣΕΦ (αλλά και στα προηγούμενα παιχνίδια) το κατάλαβαν για τα καλά --αφήνοντας τις αμυγδαλές τους στα καθίσματα--, ενώ το μήνυμα --ελπίζω να-- έφθασε σε όλους τους γαύρους...

Του RedTerso

Τα δεδομένα πριν από το παιχνίδι ήταν συντριπτικά εναντίον των ερυθρολεύκων και έκαναν την ομολογουμένως δύσκολη κατάσταση απέναντι στην ΤΣΣΚΑ να μοιάζει με βόλτα στο πάρκο σε σχέση με τα προβλήματα, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η ομάδα στον αγώνα με τη Βιλερμπάν: Στις δεδομένες απουσίες του Σπανούλη, του Χαραλαμπόπουλου και του Ροτσέστι, ήρθαν σταδιακά να προστεθούν οι χτυπημένοι από ίωση Πολ και Ρούμπιτ, ενώ η μη άρση της απαγόρευσης εμπόδιζε τους ΜακΚίσικ και Μπάικς να αγωνιστούν,  με συνέπεια ο Ολυμπιακός να παραταχθεί στο παρκέ με 9 ετοιμοπόλεμους παίχτες (ο Ροτσέστι απλά δηλώθηκε στο φύλλο αγώνα) εκ των οποίων οι 2 (Νικολαϊδης, Ποκουσέφσκι) να προέρχονται από την αναπτυξιακή ομάδα. Στη συνέχεια οι συνθήκες έγιναν εφιαλτικές αφού τραυματίστηκε και ο Μιλουτίνοφ. Και όμως όλη αυτή η συνθήκη συσπείρωσε σε αδιανόητο βαθμό τους εναπομείναντες , οι οποίοι έκαναν κατάθεση ψυχής, πάθους και ενέργειας και ήρθε μια συγκλονιστική νίκη τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών.

Ο Ολυμπιακός βασίστηκε για ακόμα ένα παιχνίδι στην σκληρή και αποτελεσματική του άμυνα, η οποία έχει βελτιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό σε σχέση με το «χωνί», που βλέπαμε στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Η άμυνα όπως έχουμε αναφέρει είναι συνδυασμός διάθεσης και ομαδικής λειτουργίας. Για το πρώτο στοιχείο φαίνεται ξεκάθαρα ότι όλοι μας οι παίχτες εμφανίζονται αποφασισμένοι να πολεμήσουν με όλες τους τις δυνάμεις για κάθε κατοχή, αλλά ταυτόχρονα στο κομμάτι του σχεδιασμού ο Μπαρτζώκας έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί τα χαρακτηριστικά των παιχτών του και να μην τους «εκθέτει»: Κάπως έτσι λειτουργούσε η ομαδική άμυνα με αλλαγές στα μαρκαρίσματα σε όλες τις θέσεις πλην του Μιλουτίνοφ, ο οποίος δεν έβγαινε ψηλά στα αντίπαλα σκριν, ενώ όταν ο Έλις ήταν στο παρκέ λειτουργούσε αρκετά συχνά με δυναμικά hedge-out, κλείνοντας το δρόμο στους Γάλλους περιφερειακούς.

Εκτός από τον πρώτη περίοδο, όπου η ομάδας μας δέχτηκε 21 πόντους (όχι τόσο πολλοί σε σχέση με την «προηγούμενη περίοδο»), σε όλα τα υπόλοιπα δεκάλεπτα δεν «φάγαμε» ποτέ πάνω από 18 πόντους! Στην επίθεση στο ξεκίνημα του ματς προσπαθήσαμε να ακουμπήσουμε τη μπάλα στο low-post με κύριους εκφραστές τους Μιλουτίνοφ και Πρίντεζη, αλλά στη συνέχεια με τον τραυματισμό του Σέρβου το πλάνο διαφοροποιήθηκε και οι ερυθρόλευκοι έτρεξαν πολύ περισσότερο στο transition με δεδομένη και την έλλειψη δημιουργίας από την περιφερειακή μας γραμμή. Ο Ολυμπιακός δεν είχε «διαστημικά» ποσοστά (μόλις 45,5% στο δίποντο και 44% πίσω από τη γραμμή του τριπόντου), αλλά «ισοσκέλισε» την κατάσταση με την ενέργεια στην άμυνα (10 κλεψίματα και ισορροπία στα ριμπάουντ απέναντι στα αρκετά ψηλά κορμιά της Βιλερμπαν) και την συγκέντρωση που έδειξαν οι παίχτες μας. 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΑΡΕΣ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ!

Μπόλντγουιν: Ο Αμερικάνος έμεινε στο παρκέ σχεδόν 32 λεπτά και μόνο στην τελευταία περίοδο, που κατάφερε να βρει «χώρο» για transition μπάσκετ (εκεί που μπορεί να εκμεταλλευτεί τα φοβερά του σωματικά προσόντα δηλαδή) δικαιολόγησε ότι αξίζει να φοράει τη φανέλα του Ολυμπιακού. Στον υπόλοιπο αγώνα κατάφερε να εκνευρίσει με τις βιαστικές του αποφάσεις, με την αδυναμία του να διαβάσει το παιχνίδι και με τη «λογική» του streetball, που αγωνίζεται. Δεν φαίνεται να μπορεί να αρπάξει την τεράστια ευκαιρία, που του δόθηκε να δείξει πράγματα λόγω της λειψανδρίας και το μόνο θετικό είναι ότι προσπαθεί και αυτός πολύ στην άμυνα.

Νικολαϊδης: Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι προκάλεσε δικαιολογημένα τις επευφημίες και το χειροκρότημα του κόσμου. Και αν με  την ΤΣΣΚΑ ήταν πιο «ψαρωμένος», χτες έδειξε ότι έχει όλα τα φόντα να κάνει καριέρα με τα ερυθρόλευκα αν συνεχίσει να δουλεύει και έχει στήριξη από τους προπονητές του (τόσο στην ανδρική όσο και στη β' ομάδα). Τρομερή ενέργεια στην άμυνα (4 κλεψίματα), σωστές αποφάσεις στην επίθεση και διάθεση να αναλάβει πρωτοβουλίες. Τελικά φαίνεται ότι με ένα τρόπο η αναπτυξιακή ομάδα επιτελεί το ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε... Μακάρι να έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ξανά και σε αντίστοιχη διάρκεια τον πιτσιρικά στο παρκέ. Το αξίζει και με το παραπάνω.

Κόνιαρης: Ο Κόνιαρης δεν έπιασε την ευκαιρία όσο θα θέλαμε όσοι πιστεύουμε στο ταλέντο του. Σύμφωνοι, έπαιξε πολύ καλές άμυνες βάζοντας τρομερά τα χέρια του στη μπάλα, αλλά στο επιθετικό κομμάτι θέλει πολύ δουλειά κυρίως στο πνευματικό πεδίο, για να μπορεί να διαβάζει καλύτερα το παιχνίδι και να είναι πιο «επιθετικός» στις αποφάσεις του. Πάντως η συνεισφορά του συνολικά δεν ήταν αμελητέα.

Μιλουτίνοφ: Ο άτυχος της χθεσινής βραδιάς Σέρβος, μέχρι να βγει έκανε «μπούλινγκ» στους αντίπαλους ψηλούς, όντας εξαιρετικός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Δύο ευχές: Πρώτον να είναι όσο πιο ελαφρύς ο τραυματισμός του και δεύτερον να αποτέλεσει τον βασικό μας σέντερ και για του χρόνου (για πολλούς λόγους), παρά τις αντίθετες φήμες.

Βεζένκοφ: Ο Σάσα ήταν πρώτος σκόρερ και ριμπάουντερ της ομάδας. End of story. Είχε πολύ μεγάλη διάθεση στην άμυνα και ολοκλήρωσε με καλά ποσοστά τις επιθέσεις που πήρε. Άλλος ένας σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα των καλών του φετινών εμφανίσεων.

Πρίντεζης: Ο (υπ)Αρχηγός δεν ήταν τόσο αποτελεσματικός επιθετικά (πάντα συγκριτικά με τις ικανότητες του φυσικά), αλλά αγωνίστηκε με επιτυχία και στις δύο θέσεις της front-line και κατάφερε να διαβάσει πολύ καλά το παιχνίδι, έχοντας 5 ασίστ.

Παπανικολάου (ο, οοο, ο): Ο Παπανικολάου για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι βγήκε μπροστά και τράβηξε όλη την ομάδα με την απόδοσή του. Το πολύ σημαντικό είναι ότι έχει εμφανίσει ηγετικά χαρακτηριστικά και αυτό δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να το υποτιμήσουμε, ειδικά σε μια τόσο δύσκολη συνθήκη. Ο Παπ για άλλο ένα παιχνίδι σου έδινε την αίσθηση ότι βρίσκεται παντού στο παρκέ. Τεράστιος και χθες.

Ποκουσέφσκι: Το ότι ξέρει μπάσκετ όσο λίγοι στην ηλικία του είναι δεδομένο. Για τον Αλεξέι χρειάζεται να πάρει περισσότερο χρόνο και να δυναμώσει το κορμί του. Έπαιξε μόλις δύο λεπτά χτες, αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε ότι προερχόταν από  αγωνιστική απραξία άνω των δύο μηνών.

Έλις: Μέχρι στιγμής ο Αμερικάνος αποδεικνύεται λίρα-εκατό. Δεν θα βιαστώ να τον αποθεώσω, αλλά δεν γίνεται να παραβλέψω ότι επιτέλους μετά από τρία χρόνια καταφέραμε να φέρουμε έναν αθλητικό ψηλό, πίσω από τον Μιλουτίνοφ, ο οποίος να μην «βαφτισμένο» πεντάρι αντι για τεσσάρι. Ο Έλις κάνει συγκεκριμένα πράγματα και τα κάνει καλά: Προσφέρει προστασία του καλαθιού, έχει μεγάλη ενέργεια, κατεβάζει τα ριμπάουντ, μπορεί να αποδώσει καλά σε διαφορετικές αμυντικές επιλογές και είναι πολύ οικονομικός αλλά ταυτόχρονα αποτελεσματικός στην επίθεση. Παράλληλα είναι εξαιρετικά συγκεντρωμένος στο ρόλο του και τα δίνει όλα κάθε φορά που αγωνίζεται.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ BAN...

Ο Ολυμπιακός έχει προχωρήσει σε δύο προσθήκες ξένων παιχτών (ΜακΚίσικ και Μπάικς), τους οποίους ως γνωστόν ακόμα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει σε επίσημο παιχνίδι εξαιτίας της απαγόρευσης μεταγραφών από την Ευρωλίγκα. Πολλοί συνδυάζουν στο μυαλό τους την πληροφορία, που προέρχεται από τους ΑΡΔ, ότι το ban είναι αλληλοεξαρτώμενο με την υπόθεση της μήνυσης της ερυθρόλευκης ΚΑΕ προς τον εθισμένο επώνυμο φίλαθλο της αλογοτροφής. Και εξαιτίας αυτής της «σύνδεσης» έχει ξεκινήσει νέο κύμα κριτικής προς τους Αγγελόπουλους.

Στο δικό μου μυαλό είναι δύο πράγματα διαφορετικά, ακόμα και αν στο τέλος λειτουργούν συνδεδεμένα και έχουν ως αποτέλεσμα να εμπεριέχουν έναν εκβιασμό από την πλευρά της Ευρωλίγκας προς την ομάδα μας. Το πρώτο σκέλος περιλαμβάνει το ναρκοθετημένο από πέρυσι οικονομικό περιβάλλον της ΚΑΕ. Και η αλήθεια είναι ότι η περσινή χρονιά υποθηκεύτηκε εν τέλει από τα οικονομικά προβλήματα και είναι αβέβαιο αν έχουν λυθεί οριστικά. Αυτό είναι μια συνέπεια την οποία οφείλουμε να αποδεχτούμε, άσχετα αν προκύπτει από όλες τις πληροφορίες ότι οι οικονομικές οφειλές έχουν τακτοποιηθεί. Την οικονομική αβεβαιότητα εκμεταλλεύτηκε βέβαια (είτε από δική μας παράβλεψη είτε λόγω κάποιου «καλοθελητή») η Ευρωλίγκα και μας τιμώρησε «αμαυρώνοντας» ακόμα περισσότερο το όνομα της ομάδας στη διεθνή αγορά. Είπαμε όμως, ότι αυτή είναι μια συνέπεια των οικονομικών δυσκολιών του προηγούμενου διαστήματος.

Αυτό που προκύπτει ως εκβιασμός είναι ότι καλούμαστε να υπαναχωρήσουμε σε σχέση με τη μήνυση προς τον εθισμένο. Η Ευρωλίγκα μέσω του αθλητικού της δικαστή, έκανε τα στραβά μάτια σε σχέση με τις διαρροές που είχαν γίνει πέρυσι από τους τριφυλλοφόρους στο ημίχρονο του μεταξύ μας αγώνα και μιλούσαν για χρηματισμό των διαιτητών. Όσο και αν στρουθοκαμηλίζει η Ευρωλίγκα, δεν γίνεται να παραγραφεί η πραγματικότητα, όπου έχει καταγραφεί και στο  φύλλο αγώνα του παιχνιδιού, αλλά και στα non-paper, που «κόσμησαν» το διαδίκτυο στην ανάπαυλα του περσινού ματς. Ο Ολυμπιακός έχει δικαίωμα μέχρι τις 28/2 να κάνει έφεση στην υπόθεση. Και οφείλει να κυνηγήσει ακόμα και σε διεθνές επίπεδο την τιμωρία του σεσημασμένου επώνυμου φιλάθλου, που έχει ανακαλύψει κάθε πιθανή δικαιολογία για να παίρνει αναβολές για τα εδώ δικαστήριά του. Και για όσους έχουν ανακαλύψει την λέξη «τοξικότητα» και την χρησιμοποιούν ουδέτερα, λέγοντας ότι οι «αιώνιοι» εξάγουν την έννοια, να τους πούμε απλά ότι όλη τοξικότηα, προέρχεται αποκλειστικά από το πράσινο στρατόπεδο και τον εθισμένο. Και αυτός είναι ο υπεύθυνος (μαζί με τον βαζελακόπουλο) για τη χειρότερη παράγκα, που έχει δει ο ευρωπαϊκός αθλητισμός. Και αυτόν τον τύπο οφείλουμε ως οργανισμός να μην τον αφήσουμε σε χλωρό κλαδί... Οπότε ας κάνει η Ευρωλίγκα ότι εκβιασμό θέλει (κομμάτι αυτού του εκβιασμού εικάζω ότι είναι και ΟΛΕΣ οι απαράδεκτες φετινές διαιτησίες). Ο Ολυμπιακός θα τον αποκρούσει.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Η νίκη απέναντι στη Βιλερμπάν μπορεί σίγουρα να καταγραφεί ως μια ακόμα σελίδα από τις επικές στιγμές, που μας έχει χαρίσει τα τελευταία χρόνια η ομάδα. Αποδεκατισμένη και με την πλάτη στον τοίχο, πάντα θα βρίσκει τρόπο να παλεύει μέχρι τέλους. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε τροχιά οκτάδας, αλλά αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι αυτό που τόνισε ο ίδιος ο Μπαρτζώκας και αφορά τη βελτίωση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα. Ακολουθεί το πολύ δύσκολο ταξίδι στην έδρα της Μακάμπι την προσεχή Πέμπτη και στις 3 Μαρτίου δίνουμε το πολύ μεγάλο ντέρμπι με τους ακατονόμαστους. Αυτό είναι το μόνο παιχνίδι, το οποίο --κατά τη γνώμη μου-- συνοδεύεται από ένα μεγάλο «πρέπει» (σε περίπτωση, που οι περισσότεροι παίχτες μας είναι υγιείς και έχουν ενσωματωθεί οι νέοι ξένοι). Και γιατί απέναντι τους αυτοκτονήσαμε στον πρώτο γύρο, αλλά και γιατί πρέπει να αποκαταστήσουμε την τάξη με μια υπέροχη φάπα εκεί, που δεν έχει Αναστόπουλους (θα λείψει σε όλο τον ευρωπαϊκό αθλητισμό), Μάνους και λοιπούς κόρακες του βαζελακόπουλου...