Όπως έχουμε γράψει, η εφηβική ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού άργησε πολύ να κατακτήσει το πανελλήνιο πρωτάθλημα. Αυτό συνέβη μόλις το 2018 και επαναλήφθηκε το 2019, σε μια προσπάθεια της ομάδας μας να ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Αντίθετα η παιδική ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού έχει περισσότερους πανελλήνιους τίτλους (3), τους οποίους μάλιστα κατέκτησε πολύ νωρίτερα. Ο Ολυμπιακός πήρε το πρώτο του Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων το 1995. Τα άλλα δύο πρωταθλήματα τα πήρε τον αμέσως επόμενο χρόνο (1996) και το τρίτο, και μέχρι στιγμής τελευταίο, το 2001. Με αυτό το πρώτο και σημαδιακό πρωτάθλημα του 1995 και τον εντελώς άγνωστο στο ευρύ φίλαθλο κοινό ήρωα του πρωταθλήματος εκείνου θα ασχοληθούμε σήμερα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το πανελλήνιο πρωτάθλημα παίδων της χώρας μας την περίοδο 1994/95 ήταν και το πρώτο πρωτάθλημα, στο οποίο κατάφερε ο Ολυμπιακός να προκριθεί και να συμμετάσχει σε τελική φάση πανελληνίου παιδικού πρωταθλήματος μπάσκετ.
Ποτέ μέχρι τότε δεν είχαμε προκριθεί σε τελική φάση. Όπως έχω ξαναγράψει, με το σύστημα που ισχύει εδώ και πάρα πολλά χρόνια για μια ομάδα του λεκανοπεδίου της Αττικής είναι ίσως περισσότερο δύσκολο να προκριθεί στην τελική φάση από το να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Έτσι έγινε και το 1995. Ο Ολυμπιακός κατόρθωσε με την παρθενική πρόκριση και εμφάνισή του στην τελική φάση να πάρει και το πρώτο πρωτάθλημα.
Μάλιστα παρά τον απίστευτο απολογισμό συνολικών νικηφόρων αποτελεσμάτων (34 νίκες σε 35 αγώνες) στη διοργάνωση, παραλίγο να μην προκριθούμε στη τελική φάση. Χρειάστηκε ένα απίθανο τρίποντο του Τσακιρίδη (θα αναφερθούμε σε αυτόν πιο λεπτομερώς στη συνέχεια) στο τελευταίο σχεδόν δευτερόλεπτο του αγώνα μας με το Περιστέρι για να εξασφαλίσουμε την πρόκριση.
Η τελική φάση του Πανελληνίου Παιδικού Πρωταθλήματος έγινε στη Μεγαλόπολη του νομού Αρκαδίας. Συμμετείχαν έξι συνολικά ομάδες, συνυπολογιζομένου και του Ολυμπιακού. Συγκεκριμένα ήταν από τη Θεσσαλονίκη ο Άρης και άλλες τέσσερις επαρχιακές ομάδες από τις εξής πόλεις: Σέρρες, Γιάννινα, Λάρισα και Ηράκλειο Κρήτης.
Ο Ολυμπιακός στην τελική φάση έπαιξε 5 αγώνες, αφού το σύστημα της διοργάνωσης ανέκαθεν ήταν σύστημα ομίλου-πουλ, που σημαίνει και συνεπάγεται να παίζουν όλοι εναντίον όλων.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε όλους τους αντιπάλους του και κατέκτησε τον τίτλο χωρίς ήττα, σημειώνοντας τα εξής αποτελέσματα, κατά σειρά διεξαγωγής των αγώνων: με Ικάρους Σερρών 75-58, με Αθλητικό Γυμναστικό Όμιλο Ιωαννίνων 90-54, με ΟΦΗ 80-54, με Κεραυνό Λάρισας 85-81 και με Άρη Θεσσαλονίκης 90-73.
Σημειωτέον ότι ο τελευταίος αγώνας με τον Άρη είχε χαρακτήρα τελικού, αφού και οι δύο ομάδες ήταν μέχρι τότε αήττητες.
Σημειωτέον επίσης ότι ο Άρης αποτελεί παραδοσιακά μια πολύ ισχυρή δύναμη στο παιδικό μπάσκετ της χώρας μας, αφού έχει κατακτήσει τα περισσότερα πανελλήνια πρωταθλήματα μαζί με τα εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη (από 7 πρωταθλήματα αμφότερες οι ομάδες).
Συνολικά σε όλες τις φάσεις του πρωταθλήματος την περίοδο 1994/95 η παιδική ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού πέτυχε 39 νίκες σε 40 παιχνίδια και αναδείχθηκε πανάξια πρωταθλήτρια Ελλάδας.
Αξίζει να δούμε τους σκόρερ της ομάδας μας στον «τελικό» με τον Άρη: Τσακιρίδης 42, Διακουτρός 13, Σταματάκης 12, Πιτσίκαλης 9, Πέττας 7, Μπαλτάσης 4, Ηλιόπουλος 2, Μούλιος 1.
Στη σύνθεση της ομάδας που πήρε το πρωτάθλημα συμπεριλαμβάνονταν επίσης, εκτός των προαναφερομένων, και οι εξής παίδες-αθλητές: Θαλασσινός, Κοπέλης, Δεινός, Παπαδόπουλος, Κατούφας, Παπαστεφάνου, Μαζαράκης.
Προπονητής της ομάδας ήταν ο γνωστός Πειραιώτης κόουτς Τάκης Πανούλιας και έφορος ο Αντώνης Νταής.
Αξίζει τώρα να σταθούμε λίγο περισσότερο στον Αλέξη Τσακιρίδη, στον μεγάλο πρωταγωνιστή του κρίσιμου αγώνα με τον Άρη, δηλαδή του ουσιαστικού τελικού εκείνου του πρωταθλήματος.
Το να σημειώσει ένα παιδί 42 πόντους σε ένα τέτοιο αγώνα δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο ούτε συνηθισμένο. Αν μάλιστα παραθέσουμε τη στατιστική του συγκεκριμένου σκοραρίσματος του προαναφερόμενου αθλητή τότε η επίδοσή του γίνεται ακόμη πιο αξιόλογη έως και εκπληκτική.
Ο Τσακιρίδης είχε 6 στα 8 δίποντα, 4 στα 10 τρίποντα και προσέξτε 18 στις 19 βολές (!). Τι να πει κανείς μπροστά σε μια τέτοια στατιστική ενός μικρού παιδιού;
Ο Τσακιρίδης έμενε στο Φάληρο, αλλά καταγόταν από τα Γιάννινα. Άρχισε να παίζει μπάσκετ από έξι χρονών σε ένα μικρό τοπικό σύλλογο της περιοχής του σπιτιού του. Καθημερινά παρακαλούσε τον πατέρα του να τον πάρει να τον πάει στον Ολυμπιακό, αφού ήταν άρρωστος γαύρος από τότε που είχε αρχίσει να καταλαβαίνει τον κόσμο γύρω του. Τελικά ο πατέρας του τα κατάφερε και τον πήγε στον Ολυμπιακό σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών.
Όπως έχει εξομολογηθεί ο ίδιος, από την πρώτη μέρα που πήγε στον Ολυμπιακό πήρε τη φανέλα του στο σπίτι και από τότε κοιμόταν διαρκώς μαζί της.
Η πρώτη του κανονική χρονιά στον σύλλογο ήταν την περίοδο 1994/95, δηλαδή αυτή για την οποία μιλάμε, οπότε και οι παίδες του Ολυμπιακού πήραν το Πανελλήνιο Παιδικό Πρωτάθλημα μπάσκετ.
Ο ίδιος ο Τσακιρίδης σε συνέντευξη του το 2011 έχει δηλώσει ότι ο τίτλος αυτός υπήρξε μια πρωτόγνωρη για αυτόν ευτυχισμένη εμπειρία, που θα του μείνει πάντα αλησμόνητη, γιατί επρόκειτο για τον πρώτο τίτλο στην καριέρα του, που κατέκτησε μάλιστα με την αγαπημένη του ομάδα, που λάτρευε από νήπιο. Ακολούθησαν αργότερα επτά άνοδοι σε διάφορες κατηγορίες, με διάφορες ομάδες, στις οποίες αγωνίστηκε.
Η συνέχεια στον Ολυμπιακό μετά το πρωτάθλημα του 1995 δεν ήταν το ίδιο καλή. Ο Ολυμπιακός δεν του έδωσε σημασία και τον έδιωξε. Ο Τσακιρίδης αποδίδει το γεγονός στην αδιαφορία που επικρατούσε στον σύλλογο για τις υποδομές του, ιδίως εκείνη την εποχή.
Από τον Ολυμπιακό θεωρήθηκε ότι δεν είχε τα σωματικά προσόντα (λόγω του μικρού του ύψους που ήταν μόνο 1.84) για να παίξει καλό μπάσκετ. Έτσι άρχισε η περιπλάνηση του σε διάφορες ομάδες και κατηγορίες. Παντού ήταν ο σκόρερ, ο βομβαρδιστής των καλαθιών.
Ο Τσακιρίδης, σχετικά πρόσφατα, σε ηλικία 38 ετών, ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Ωστόσο κανείς δεν είναι απόλυτα βέβαιος γι’ αυτό, αφού τέτοιους ισχυρισμούς και ανακοινώσεις έχει ξανακάνει κι άλλες φορές στο παρελθόν, αλλά έχει αυτοδιαψευστεί, επιστρέφοντας στα γήπεδα. Άλλωστε όπως έχει δηλώσει ο ίδιος «το μπάσκετ είναι σαν την πρέζα, δεν κόβεται εύκολα». Ήδη τον Δεκέμβρη του 2018 έκανε μια ολιγόλεπτη παρασπονδία. Ο ίδιος τη θεώρησε εξαίρεση και επικαλέσθηκε λόγους ανάγκης σε συνδυασμό με το «τυχαίο» γεγονός της διατήρησης δελτίου αθλητή στον Ιωνικό.
Ο Τσακιρίδης δεν έπαιξε ποτέ παραπάνω από το επίπεδο της Α2. Δεν αγωνίστηκε ποτέ στη ζωή του στη μεγάλη κατηγορία, στην Α1.
Ως λόγους της αποχώρησης του επικαλέσθηκε, για μια ακόμη φορά, τους πολλούς τραυματισμούς του. Αυτοί οι τραυματισμοί άλλωστε ήταν που δεν του επέτρεψαν να κάνει το παραπάνω βήμα, αφού κάποιες φορές συνέπεσαν χρονικά ακριβώς στην περίοδο, που υπήρχαν προτάσεις από ομάδες της Α1.
Πάντως πρωταγωνίστησε σε όλες τις ομάδες που έπαιξε, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι εξής: Άλιμος, Ρέθυμνο. Παγκράτι, Ιωνικός Ν. Φ., Κόρινθος, ΚΑΟ Δράμας, Μαρούσι κ.λπ. Συγκαταλέγεται στην πεντάδα των κορυφαίων σκόρερ στην ιστορία της Β΄ Εθνικής.
Εκεί όμως που άφησε εποχή ήταν στο Ηράκλειο της Κρήτης στον ΟΦΗ, όπου έγινε κυριολεκτικά τοπικό είδωλο και θεωρείται ως ο παίκτης, που έφερε μαζικά τον κόσμο του Ηρακλείου στα γήπεδα του μπάσκετ. Ήταν τέτοια η αγάπη που έτρεφαν οι Ηρακλειώτες στο πρόσωπο του, ώστε πολλοί να του συγχωρούν ακόμη και το ότι ήταν Ολυμπιακός, όπως χαρακτηριστικά έχει δηλώσει και ο ίδιος. Όταν του παραπονούνταν για το γεγονός αυτό ο Τσακιρίδης απαντούσε μόνιμα: «Ε, εντάξει είμαι Ολυμπιακός. Τι να κάνουμε τώρα;»
Αλλά και παντού στον μικρόκοσμο των μικρών κατηγοριών μπάσκετ ο Τσακιρίδης υπήρξε πολύ αγαπητός. Για τον λόγο αυτό, προς τιμή του έγιναν πολλές εκδηλώσεις και βραβεύσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, όταν αποχωρούσε από κάθε ομάδα.
Δεν γνωρίζω αν θα μπορούσε ενδεχομένως να παίξει, έστω και για λίγο, ο Τσακιρίδης στον μεγάλο Ολυμπιακό.
Εκείνο όμως που γνωρίζω και μου κάνει εντύπωση είναι ότι στον ίδιο αγώνα (στον τελικό του πανελληνίου πρωταθλήματος παίδων) που ο Τσακιρίδης σημείωσε σαράντα δύο πόντους, ο Πέττας, ο οποίος αγωνίστηκε αρκετές φορές στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού, σημείωσε μόλις επτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου