Red Terso: Οι περισσότεροι θα έδιναν τον «τίτλο» στον Μεριά, του οποίου οι γκέλες μας στέρησαν την ευκαιρία για κάτι ακόμα καλύτερο στην Ευρώπη. Εγώ εκκινώντας από ένα αίσθημα υπεράσπισης του «αδύνατου» θα έδινα τον «τίτλο» μάλλον στον Μπενζιά, ο οποίος αποκτήθηκε το καλοκαίρι ως ένας παίχτης, που θα μπορούσε να συνεισφέρει σημαντικά στη μεσαία γραμμή, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει το παραμικρό τέτοιο δείγμα. Ίσα-ίσα έκανε τραγική εμφάνιση στο Βελιγράδι (παρά την άδικη δεύτερη κάρτα), που μας ανάγκασε να παίζουμε με την ψυχή στο στόμα μέχρι το 87ο λεπτό της τελευταίας αγωνιστικής...
Dr Jekyll: Στο φετινό πρωτάθλημα δυσκολεύομαι να βρω κάποιο παλτό, με δεδομένο πως δεν υπάρχει κάποιος παίκτης ο οποίος να έχει απόδοση χαμηλότερη από αυτά που περιμέναμε. Σίγουρα, πάντως, υπάρχουν παίκτες που θα θέλαμε / ελπίζαμε να βοηθήσουν περισσότερο: ο ψυχολογικά άδειος Μεριά, ο ανέτοιμος (; ) Μπενζιά, ο παρορμητικός και επιπόλαιος Μπρούνο ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Δεν μπορείς, όμως, να τους κατηγορήσεις (ούτε να έχεις λογικές προσδοκίες) που ο Μεριά δεν είναι Μέλμπεργκ, ο Μπενζιά δεν είναι Ιμπαγάσα και ο Μπρούνο Γκαλέτι.
Mad Prophet: Πιθανότατα το μυαλό πάει κατευθείαν στους Μεριά και Μπενζιά αλλά τελικά θα διαλέξω τον Γκερέρο. Δε λέω καλός, χρυσός, μαχητής, τρέχει, πιέζει, σπάει σωστά τη μπάλα στους συμπαίκτες του, απασχολεί τα αντίπαλα στόπερ αλλά η κλασική ερώτηση που κάνεις όταν ακούς πως κάποιος αγωνίζεται ως επιθετικός είναι «πόσα γκολ έβαλε φέτος;» και ο κατά άλλα τίμιος Γκερέρο με τη συγκομιδή του (4 γκολ σε 24 συμμετοχές και 1211 λεπτά) δε θυμίζει σε τίποτα επιθετικό επιπέδου Ολυμπιακού.
Θεολόγος: Μπεντζιά (και το χειρότερο το ήξεραν, αλλά, παρόλα αυτά, τον πήραν).
RoD: Δεν είναι ένα, είναι πολλά. Και δεν είναι καν ποδοσφαιριστές. Ας μου επιτρέψει ο… αρχισυντάκτης αυτή τη δεύτερη λαθροχειρία. Για μένα, όλο αυτό το εξάμηνο παλτά κασμιρένια, σαν την καμπαρντίνα του Μπιγκόν, είναι οι δημοσιογράφοι, και δη οι ρεπόρτερ της ομάδας μας. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον προπονητή, αλλά και γενικότερα τη δουλειά που γίνεται φέτος στην ομάδα με έχει κάνει να χάσω την οποία εκτίμηση είχα (δεν ήταν και μεγάλη) σε ορισμένους. Δεν ξέρω αν παίζουν παιχνίδι για να φαίνονται αρεστοί στη διοίκηση (ή σε ορισμένους μέσα σε αυτή), δεν ξέρω αν απλώς πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος (ο οπαδικός), ξέρω ωστόσο ότι οι ίδιοι που έχουν προσφέρει ασυλία και στήριξη σε προπονητές (και παίχτες) με τους οποίους μετά γελούσαν και τα σημαιάκια του κόρνερ, τώρα δεν χάνουν ευκαιρία να κρεμάνε τον προπονητή στα μανταλάκια, βρίσκοντας χίλιες δυο δικαιολογίες, θεωρίες και αναλυσάρες για να το κάνουν. Ξέρω καλά ότι το ποδοσφαιρικό ρεπορτάζ διέπεται (πολύ συχνά) από ομερτά, έτσι είναι η φύση αυτής της δουλειάς, δεν περιμένω ούτε αποκαλύψεις να κάνουν ούτε να λένε τα πάντα όλα. Όμως το πολύ το κουτόχορτο και η πολλή αποψάρα των ειδημόνων προκαλεί πλέον αηδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου