Το πρώτο βήμα

Ο Ολυμπιακός κέρδισε την Μπασάκσεχιρ στην Τουρκία και έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα για την πρόκριση στον επόμενο γύρο. Άριστα στημένος και περισσότερο κυνικός από ό,τι τον έχουμε συνηθίσει, συνέχισε τα καλά αποτελέσματα επί Μαρτίνς στα καλοκαιρινά προκριματικά και είναι στο χέρι του να βρεθεί στα πλέι-οφ του Champions League, απέναντι, το πιθανότερο, στην Πόρτο, η οποία νίκησε την Κρασνοντάρ με 0-1.

Του Dr. Jekyll

Χωρίς εκπλήξεις --για ακόμα μια φορά-- η ενδεκάδα που κατέβασε ο Μαρτίνς: όπως και στον δεύτερο αγώνα με την Πλζεν οι έντεκα παίκτες που πήραν θέση στον αγωνιστικό χώρο ήταν οι Σα, Τσιμίκας, Μεριά, Σεμέδο, Μπουχαλάκης, Γκιγιέρμε, Μασούρας (αρχικά αριστερός πλάγιος μέσος), Βαλμπουενά (οργανωτής), Ποντένσε (δεξιός πλάγιος μέσος) και Γκερέρο. Στα ίδια --περίπου-- βήματα και οι αλλαγές: ο Καμαρά πήρε τη θέση του Βαλμπουενά στο 72΄, ο Μπρούνο τη θέση του Μασούρα στο 82΄ και ο Ελ Αραμπί του Γκερέρο στο 86' .

Ο Ολυμπιακός μπήκε συγκεντρωμένος στον αγωνιστικό χώρο και δεν έδειξε να πιέζεται από την (όχι και τόσο καυτή) έδρα της Μπασάκ. Στο 15΄, όμως, ο Σα έκανε ένα σοβαρό λάθος και μετά από αυτό, για ένα διάστημα, η άμυνα του Ολυμπιακού πέρασε τις κλασικές στιγμές τρικυμίας της (και αυτό, παρότι δεν μπορείς να πεις για κανέναν παίκτη της αμυντικής τετράδας ότι είχε κακή εμφάνιση -το αντίθετο μάλλον), ενώ δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε την μπάλα. Η Μπασάκ είχε τον πρώτο λόγο, αλλά το ημίχρονο βρήκε τις δύο ομάδες ισόπαλες. Το γκολ που έκρινε τον αγώνα πέτυχε ο Μασούρας με πολύ καλή κεφαλιά σε μια πολύ καλή σέντρα του Βαλμπουενά στο 52΄. Η Μπασάκ, εκτός από ουσία, δεν είχε ούτε άστρο: αρχικά έχασε με τραυματισμό τον Τεκντεμίρ στο 63΄, ενώ στο 80΄ έμεινε με δέκα παίκτες μετά από αποβολή, με δεύτερη κίτρινη, του Καχβετσί.

Και ενώ όλοι περιμέναμε πως μετά την κόκκινη ο Ολυμπιακός δεν θα κινδυνέψει (οι πιο αισιόδοξοι ελπίζαμε και για δεύτερο γκολ που θα κλείδωνε την πρόκριση), ο Μπρούνο, σε ένα εφιαλτικό ντεμπούτο, παραλίγο να αποδειχθεί η χρυσή αλλαγή της Μπασάκ. Αρχικά με ένα χέρι ελάχιστα έξω από τη μεγάλη περιοχή, και στη συνέχεια με ένα ακόμα χέρι, αυτή τη φορά εντός περιοχής (στο τέλος, μάλιστα, κατέστρεψε και μια αντεπίθεση με ιδανικές συνθήκες), έδωσε δύο φορές την ευκαιρία στη Μπασάκ να ισοφαρίσει.

Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΧΤΩΝ

Σχετικά με την απόδοση: ο Σα κάνει ένα τεράστιο λάθος όταν, προσπαθώντας να γλιτώσει ένα κόρνερ (στη ζωντανή μετάδοση μου φάνηκε άουτ), χάνει την μπάλα μέσα από τα χέρια του στη μικρή περιοχή. Με εξαίρεση αυτό το --σοβαρό-- λάθος, κατεβάζει ρολά, με αποκορύφωμα την απόκρουση του πέναλτι στις καθυστερήσεις, με αποτέλεσμα να κρίνεται mvp της αναμέτρησης. Πολύ καλή εμφάνιση και για το αμυντικό δίδυμο (και ας μην υποτιμάμε ότι είναι δεύτερη φορά που αγωνίζονται μαζί): ο Σεμέδο σε κάποιες φάσεις φάνταζε απροσπέλαστος, ενώ και ο Μεριά --σε αυτό το μικρό δείγμα της φετινής χρονιάς-- αποδεικνύει ότι όντως ήταν ό,τι πιο ποιοτικό διέθετε ο Ολυμπιακός στο κέντρο της άμυνας στο περσινό ρόστερ.

Εξαιρετικός στα αμυντικά του καθήκοντα και ο Τσιμίκας, ο οποίος δείχνει σημαντική βελτίωση (παραμένει, πάντως, αδύναμο το επιθετικό του παιχνίδι -- και αυτό είναι κάπως παράξενο αν θυμηθούμε ότι το πιο μεγάλο πλεονέκτημα που είχε δείξει ο 20χρονος τότε πιτσιρικάς --που παραλίγο να κάψει ο Μπέντο-- ήταν οι καλές σέντρες του). Προσωπικά, περιμένω περισσότερα από τον Ομάρ. Ήταν καλός στην άμυνα, αλλά από τον Ομάρ μπορείς να περιμένεις κάτι καλύτερο από τη μέση και μπροστά (κάτι που, πάντως, κάνει πιο δύσκολο η ελάχιστη βοήθεια που προσφέρει αμυντικά ο Ποντένσε).

Σε καλή ημέρα, στα δικά μου μάτια, και ο Μπουχαλάκης: χωρίς να κάνει τόσο καλό παιχνίδι, όσο με τους Τσέχους στον Πειραιά, ήταν σταθερός και έδωσε σημαντικές βοήθειες στην άμυνα (κυρίως), αλλά και στην επίθεση (με κάποιες αβίαστες, όμως, λανθασμένες μεταβιβάσεις). Καλή εμφάνιση και από τον Γκιγιέρμε, ο οποίος είναι με βεβαιότητα ο σημαντικότερος παίκτης της μεσαίας γραμμής. Ο Βραζιλιάνος τρέχει, πιέζει, βοηθάει στην ανάπτυξη και, κυρίως, παίζει με μυαλό. Στα συν της εμφάνισής του ότι για μια ακόμα φορά βρέθηκε σε πολύ καλή θέση για να σκοράρει μετά από εκτέλεση στημένου (άσχετο ότι η κατάληξη της φάσης δεν ήταν καλή).

Με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα η τριάδα του κέντρου (που κάμποσες φορές άλλαζαν θέση). Ο Μασούρας πετυχαίνει με άπιαστη κεφαλιά το νικητήριο γκολ, αλλά η σημαντικότερη προσφορά του ήταν οι συνεχείς βοήθειες στην άμυνα. Ο Βαλμπουενά ήταν σαφώς βελτιωμένος στο κομμάτι της οργάνωσης, είχε μια έξυπνη εκτέλεση φάουλ (που έβγαλε τον Γκιγιέρμε μπροστά στο τέρμα) και μια υπέροχη σέντρα για το γκολ. Σήμερα, και απέναντι στους οπαδούς της Μπασάκ, που --εμφανώς από τις αντιδράσεις του όταν έγινε αλλαγή-- είχαν ανοιχτούς λογαριασμούς, είχε και περισσότερες αντοχές

Μέτριος, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, επιεικώς ο Ποντένσε (πολύ κακός στο πρώτο, κάπως ανεβασμένος στο δεύτερο). Και αν το γεγονός ότι δεν έχει καλά τελειώματα είναι γνωστό (μετά από ένα ακόμα κακό τελείωμα, κάπως δικαιολογημένα, αναφέρθηκε ως “Ποτένσε”), στους φετινούς αγώνες δείχνει να έχει χάσει και την ταχύτητα που βοηθούσε να διακρίνεται. Επίσης: από έναν παίκτη με τόσο μικρή προσφορά στην άμυνα, ήταν τουλάχιστον ιλαροτραγικό ότι ο Ποντένσε συνέχεια έδειχνε πώς πρέπει να κινηθούν ανασταλτικά οι συμπαίκτες του (σαν να έλεγε “ας πάει κάποιος εκεί, γιατί εγώ δεν πρόκειται να μαρκάρω”).

Σε άχαρο ρόλο ο Γκερέρο: χωρίς να τροφοδοτηθεί, έδωσε τρεξίματα και ενέργεια --όπως κάνει πάντα, ανεξαρτήτως αντιπάλου-- αλλά δεν έγινε ποτέ επικίνδυνος. Όσο και αν ο λογικός εαυτός μου καταλαβαίνει ότι θα ήταν αδύνατο να προσφέρει κάτι παραπάνω, χωρίς να τροφοδοτείται, ένα μεγάλο κομμάτι μου θέλει να δει περισσότερα πράγματα από τον βασικό επιθετικό του Ολυμπιακού, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Από τις αλλαγές, ο Ελ Αραμπί δεν προλαβαίνει να κριθεί, ενώ ο Καμαρά, δίνοντας ανάσες στην ομάδα, παίρνει θετικό βαθμό -- χωρίς να έχει, πάντως, την ίδια επιρροή στην εικόνα του αγώνα, όπως στα δύο παιχνίδια με τους Τσέχους (ο νεαρός δοκίμασε κάμποσες φορές, ίσως και εκβιαστικά, το πόδι του από μακριά, αλλά για όσους γκρινιάζουν για αυτό, καλό είναι να θυμηθούμε ότι έχει καλό πόδι και δεν είναι λάθος να δοκιμάζει σουτ). Για τον Μπρούνο τα είπαμε (για την ακρίβεια, δεν θυμάμαι να έχω περάσει τέτοια πριονοκορδέλα παίκτη του Ολυμπιακού -- και κάπως άδικα, αφού δεν ήρθε ως παίκτης που μπορείς να βασιστείς): κατανοητό το τρακ, κατανοητό και ότι κάθε λάθος έκανε το στρες ακόμα μεγαλύτερο. Ο Ολυμπιακός, όμως, είναι ομάδα που δεν παίρνεις πολλές ευκαιρίες και τόσο σημαντικά λάθη σε ένα 15λέπτο συμμετοχής είναι ένα πολύ κακό ξεκίνημα...

ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ

Στα πιο αρνητικά: Ο Ολυμπιακός τακτικά ήταν σωστός, αλλά παρουσιάστηκε για μια ακόμα φορά αγχωμένος σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι. Η φάση του λάθους του Σα, στο 15΄, χρειάστηκε είκοσι λεπτά για να ξεπεραστεί, ενώ τα τελευταία δεκαπέντε (με τις καθυστερήσεις) λεπτά του αγώνα, ο Ολυμπιακός παρότι αγωνιζόταν με παίκτη παραπάνω, δεν έκανε ούτε υποψία ευκαιρίας (η Μπασάκ στο ίδιο διάστημα έκανε τουλάχιστον τρεις επικίνδυνες επιθέσεις, με αποκορύφωμα το χαμένο πέναλτι). Ο Ολυμπιακός των πρώτων ετών στο Champions League έκανε καλές εμφανίσεις εκτός έδρας, αλλά στα τελευταία λεπτά δεχόταν πάντα γκολ: τότε το θεωρούσα θέμα ατυχίας, πλέον το θεωρώ ζήτημα ψυχολογίας.

Ο Μαρτίνς ή/και οι παίκτες --κάποιες φορές η ομάδα αντιδρά ανεξάρτητα από τις εντολές του προπονητή-- δεν έκαναν καθόλου καλή διαχείριση του αγώνα όταν η Μπασάκ έμεινε με δέκα. Μοναδική σοβαρή δικαιολογία ότι η φυσική κατάσταση δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να κυριαρχήσει σε εκείνο το διάστημα (αν, και πάλι, η Μπασάκ είχε πολύ περισσότερους λόγους να είναι ξεζουμισμένη, εκνευρισμένη και απογοητευμένη στα τελευταία λεπτά).

Κάπως καθυστερημένες και λανθασμένες, στα δικά μου μάτια, και οι αλλαγές: νομίζω ότι ο Ποντένσε δεν είχε λόγο να τελειώσει το ματς (ο Βαλμπουενά ήταν καλύτερος, και --σε αντίθεση με τα παιχνίδια με την Πλζεν-- έδειχνε σε πολύ καλύτερη φυσική κατάσταση). Αποτυχημένη --εκ του αποτελέσματος-- και η επιλογή του Μπρούνο: αν είχε πραγματοποιήσει καλή εμφάνιση, αύριο όλοι θα διαβάζαμε για την καταπληκτική επιλογή του Μαρτίνς να ρίξει με τη μία στα βαθιά τον Βραζιλιάνο και πόσο καλό είναι αυτό για την ψυχολογία του. Η πραγματικότητα, όμως, δείχνει ότι ήταν άστοχη κίνηση και η έλλειψη εμπειρίας (δεν θα μιλήσω για ποιότητα, αφού αυτό μένει να φανεί) παραλίγο να στοιχίσει την ισοφάριση (και, ενδεχομένως, να στοίχισε ένα δεύτερο γκολ).

Λίγα πράγματα ακόμα για τους παίκτες: ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο πήρε ελάχιστα από την τετράδα από τη μέση και μπροστά: ο Ποντένσε ήταν κακός, ο Βαλμπουενά μέτριος -- σε σχέση με αυτά που περιμένεις από το μεγαλύτερο αστέρι σου (και τι να πουν στην Μπασάκ για τον Ρομπίνιο...), ο Μασούρας βοηθούσε πολύ με τα τρεξίματα, αλλά δεν μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω, και ο Γκερέρο ήταν εξαφανισμένος ανάμεσα στους αμυντικούς της Μπασάρ. Ο Γάλλος, πάντως, έχει αρχίσει ήδη να ξεχρεώνει το συμβόλαιό του: στον αγώνα με την Πλζεν από δικό του κόρνερ ανοίγει το σκορ και σήμερα με δική του γλυκιά σέντρα ο Ολυμπιακός πετυχαίνει το γκολ της νίκης. Σημαντική και η βελτίωσή του στην οργάνωση και ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η θέση απαιτεί χρόνο: για να μάθει αυτός πώς κινούνται οι συμπαίκτες του και για να μάθουν οι συμπαίκτες του τι μπορούν να περιμένουν.

ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ

Τρίτο παιχνίδι που η εστία του Ολυμπιακού μένει απαραβίαστη (και είναι αρκετά πρόσφατη η εικόνα που σχεδόν όλοι οι αντίπαλοί μας πετύχαιναν γκολ). Ο Ολυμπιακός ξόδεψε (και μην τα ξαναλέμε: για ελληνικά δεδομένα) πολλά χρήματα για να αποκτήσει τον Σεμέδο και τον Σα και αυτό αρχίζει να αποδίδει. Σημαντική, πάντως, για την καλή ανασταλτική λειτουργία και η παρουσία των Μπουχαλάκη και Γικιγιέρμε στα χαφ, ενώ, προσωπικά, είμαι εντυπωσιασμένος από την αμυντική βελτίωση του Τσιμίκα.

Με όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια είναι λογικό να είμαστε πιο συγκρατημένοι και επιφυλακτικοί, αλλά, νομίζω, είναι παράλογο να ασκούμε αυστηρή κριτική σε μια ομάδα που βρίσκεται στο ξεκίνημα -- ειδικά όταν, όπως τώρα, τα αποτελέσματα είναι καλά. Ο Ολυμπιακός στις 7 Αυγούστου, αφού έχει ήδη αποκλείσει τη δεύτερη ομάδα της Τσεχίας, κέρδισε τη δεύτερη, και παραλίγο πρωταθλήτρια, της Τουρκίας (και αμφιβάλλω ότι στη μέτρια εικόνα αυτών των ομάδων, δεν έπαιξε καταλυτικό ρόλο η εμφάνιση της ομάδας μας), έχει καλή φυσική κατάσταση και δείχνει να βελτιώνεται παιχνίδι με παιχνίδι. Ακόμα απέχει από τους αυτοματισμούς και την ταχύτατη ανάπτυξη της περσινής χρονιάς (όμως σε αυτό παίζει ρόλο και ο τραυματισμός του Φορτούνη, που από τα πόδια του ξεκινούσε το παιχνίδι), αλλά μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.

Ο Ολυμπιακός πέρσι βελτιώθηκε πολύ κατά τη διάρκεια της χρονιάς και αν αυτό συμβεί και φέτος θα δούμε πολύ όμορφο ποδόσφαιρο. Ας μην ξεχνάμε πως η ομάδα δεν είναι ακόμα έτοιμη, ούτε έχει ολοκληρώσει τις μεταγραφές (άσχετο αν θα έπρεπε να είχε ήδη έναν ακόμα παίκτη στα χαφ). Λίγα παραπάνω για τις μεταγραφές: το μόνο βάσιμο που μπορεί να πει κάποιος που δεν βλέπει ξένα πρωταθλήματα, σχετικά με τις μεταγραφές, είναι εάν αυτές φαίνονται λογικές ή όχι. Η απόκτηση του Μπρούνο φαινόταν παράλογη και, δυστυχώς, αν σήμερα λέμε ότι ο Γάλλος αρχίζει να ξεπληρώνει το συμβόλαιό του, ο Βραζιλιάνος, με τις κακές του ενέργειες, ίσως κοστίσει στον Ολυμπιακό 5 εκατομμύρια -- δηλαδή πολύ περισσότερα από όσα θα κόστιζε ένας αξιόλογος μέσος. Ακόμα: καλό θα είναι να αποκτηθεί άμεσα ο παίκτης που προορίζεται για τη θέση του Φορτούνη και να ξεκαθαρίζει το ρόστερ (δηλαδή να δούμε και τους παίκτες που είναι να φύγουν -- και ελπίζω να μην περιλαμβάνεται και ο Κούτρης σε αυτή τη λίστα).

Για να μην ξεχνιόμαστε: με το σημερινό αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός είναι ένα βήμα πριν την πρόκριση στην επόμενη (και πολύ πιο δύσκολη) φάση. Πέρα από τους βαθμούς της νίκης, κερδίζει χρόνο για να ενταχθούν στο παιχνίδι, και να δούμε τις ικανότητες/δυνατότητές τους, οι παίκτες που αποκτήθηκαν για να λύσουν το πρόβλημα του γκολ, Ελ Αραμπί και Σουντανί. Εάν αυτοί οι δύο είναι πραγματικά καλοί, τότε υπάρχουν γερές βάσεις για επιστροφή στις επιτυχίες (και δεν αναφέρομαι τόσο στο μεγάλο εμπόδιο της --όπως όλα δείχνουν-- Πόρτο, όσο στο ελληνικό πρωτάθλημα και --τουλάχιστον-- το Europa). Αν όχι, και αν δεν αλλάξει κάτι στις μεταγραφές, έχω την αίσθηση ότι βρισκόμαστε πάνω κάτω στην ίδια θέση με πέρσι: ο Ολυμπιακός θα είναι πιο δεμένος πίσω, αλλά η αναποτελεσματικότητά του στην επίθεση θα στοιχίσει βαθμούς (και αυτό δεν το γράφω βάσει των όσων έχουμε δει στα πρώτα τρία επίσημα παιχνίδια της χρονιάς).

Εξηγούμαι: από την έως τώρα εικόνα, η άμυνα εμφανίζεται βελτιωμένη, αλλά από τη μέση και μπροστά δεν έχουμε δει κάτι ιδιαίτερο (με, σημαντική, εξαίρεση την βελτίωση στα στημένα). Οι Μπουχαλάκης και Γκερέρο είναι καλοί για αναπληρωματικοί, ενώ ο Καμαρά --εκτός από το ότι, έως τώρα, φαίνεται παίκτης ψυχολογίας-- θα χρειαστεί ιδιαίτερη διαχείριση για να μην κάψει λάδια. Οι Ποντένσε, Μασούρας, και Ραντζέλοβιτς, έχουν πράγματι προοπτικές για να εξελιχθούν σε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, αλλά τέτοιοι (και για διαφορετικούς λόγους) δεν είναι ακόμα: το λογικό θα ήταν να υπήρχαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές για να τους πλαισιώνουν.

Στα πλάγια, ο Βαλμπουενά δύσκολα θα βγει τέτοιος παίκτης λόγω ηλικίας, αφού η θέση απαιτεί τεράστιες αντοχές και εκρηκτικότητα, ο Λάζαρος --εκτός της ηλικίας-- επιστρέφει από χιαστούς, ενώ από τον ίδιο τραυματισμό --νομίζω-- επιστρέφει και ο Σουντανί (αφήνω έξω ότι --εκτός του Γάλλου-- έτσι κι αλλιώς δεν είναι παίκτες ευρωπαϊκής κλάσης). Στην επίθεση, δεν έχουμε δει ακόμα τους Ελ Αραμπί και Ντουρμισάι, αλλά η ηλικία και η προέλευση (Κατάρ) του πρώτου και η δεδομένη απειρία του δεύτερου, δεν με κάνουν αισιόδοξο ότι ο Ολυμπιακός έχει βρει το killer που αναζητά (και, προφανώς, μακάρι να διαψευσθώ πανηγυρικά).

Για το τέλος: την Τρίτη είναι ο επαναληπτικός και όσο και αν το σκορ δείχνει ξεκάθαρο φαβορί τον Ολυμπιακό, όπως θα έλεγε και ο Νικολακό, η πρόκριση δεν έχει κριθεί, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να μη χαλαρώσει και ο κόσμος θα πρέπει να δείξει στην Μπασάκ τι σημαίνει έδρα (συνεπώς, το ηθικό δίδαγμα του κειμένου είναι πως όσοι δεν θα είμαστε Αθήνα πρέπει να αφήσουμε τα διαρκείας σε φίλους!).