Σήμερα θα σας διηγηθώ μια φαινομενικά απίστευτη, αλλά απόλυτα αληθινή ιστορία, που συνέβη στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος Α΄ Εθνικής 1965, που είχε γίνει την 27/6/1965. Την ιστορία αυτή συζητούσε όλη η φίλαθλη Ελλάδα όχι μόνο τότε, αλλά και για πολλά χρόνια αργότερα. Τη θυμάμαι σαν να ήταν χθες, μολονότι την έζησα μικρό παιδί, που πήγαινε στο δημοτικό. Και πώς να μην τη θυμάσαι όταν ήταν και παραμένει πρωτοφανής στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το κεντρικό της νόημα είναι ο απίθανος τρόπος, που πήγε να χάσει ένα ήδη κατακτημένο πρωτάθλημα ο ΠΑΟ και πώς τον έσωσε τελικά ο Ολυμπιακός, σε βάρος της ΑΕΚ. Οι επιπτώσεις της εν λόγω υπόθεσης όμως δεν καθόρισαν μόνο την κορυφή, αλλά και την ουρά του βαθμολογικού πίνακα, ενώ επηρέασαν, όπως θα δούμε, ακόμη και τον μεταγραφικό τομέα.
Οι βάζελοι, αν ήξεραν από ιστορία, θα έπρεπε να μας ευγνωμονούν και όχι να μας κατηγορούν και μέμφονται επειδή το 1993 αγωνιστήκαμε όντως σούπερ «χαλαρά» (για να εκφραστώ κομψά) στη Νέα Φιλαδέλφεια εναντίον της ΑΕΚ, μόνο και μόνο για να μην πάει το πρωτάθλημα στους πράσινους.
Μάλιστα αν στο δώρο που τους κάναμε το 1965, το οποίο κάθε άλλο παρά μικρό υπήρξε (ένα ολόκληρο πρωτάθλημα), συνυπολογιστεί και το άλλο μεγάλο δώρο που τους κάναμε το 1975, όταν τους γλιτώσαμε --με την ψήφο του Ανδριανόπουλου-- από τον υποβιβασμό για την υπόθεση δωροδοκίας, στην περίφημη «υπόθεση των λουλουδιών» του αγώνα Κυπέλλου Ηρακλή-ΠΑΟ, τότε οι βάζελοι θα έπρεπε να μας είχαν αναγορεύσει επίσημα σε ευεργέτες τους.
Πάμε τώρα στην απίθανη, πλην όμως απόλυτα αληθινή ιστορία μας, στην οποία πρωταγωνίστησαν και οι τρεις μεγάλοι Ολυμπιακός, ΠΑΟ και ΑΕΚ.
Την 27/6/1965 γινόταν η τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος Α΄ Εθνικής κατηγορίας 1964/65. Τα πάντα είχαν κριθεί στην κορυφή και μόνο στην ουρά υπήρχε ενδιαφέρον για το ποια ομάδα θα υποβιβαζόταν, αφού εμπλέκονταν στην μάχη της σωτηρίας τέσσερις ομάδες.
Για το πρωτάθλημα δεν υπήρχε θέμα. Το είχε ήδη κατακτήσει ο ΠΑΟ, που είχε τρεις βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη ΑΕΚ, ενώ ο Ολυμπιακός ήταν τρίτος, πιο μακριά.
Το σύστημα της βαθμολογίας την εποχή εκείνη ήταν 3 βαθμοί για τη νίκη, 2 βαθμοί για την ισοπαλία και 1 βαθμός για την ήττα.
Συνεπώς αυτό σήμαινε πως ακόμη και αν έχανε ο ΠΑΟ την τελευταία αγωνιστική, δεν θα είχε πρόβλημα, αφού του αρκούσε ο βαθμός της ήττας, που φυσικά θα έπαιρνε κατά τους κανονισμούς ακόμη και αν έχανε. Για να κινδυνεύσει να χάσει το πρωτάθλημα, θα έπρεπε να γίνουν απίθανα και μη φυσιολογικά πράγματα, όπως το να μηδενιστεί.
Τίποτε λοιπόν δεν προμήνυε τις δραματικές εξελίξεις που θα ακολουθούσαν την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος στην οροφή της βαθμολογικής κατάταξης.
Στο φινάλε, η ΑΕΚ υποδεχόταν τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια και ο ΠΑΟ πήγαινε στον Βόλο για να αντιμετωπίσει τη Νίκη Βόλου, που έδινε την υπέρ πάντων μάχη για τη σωτηρία της. Αν κέρδιζε η Νίκη, σωνόταν, αν έχανε, έπεφτε, ενώ αν ερχόταν ισόπαλη, μάλλον θα ισοβαθμούσε, άγνωστο με ποιον ή ποιους, ανάλογα με τα αποτελέσματα των άλλων τριών ομάδων, που ήταν συνυποψήφιες για υποβιβασμό μαζί της.
Στον Βόλο, λόγω της κρισιμότητας του αγώνα για την Νίκη, έγινε ένα πολύ σκληρό παιχνίδι. Οι παίκτες του ΠΑΟ, που ήταν καλομαθημένοι και παραχαϊδεμένοι πρωταθλητές και πολύ σπάνια έχαναν τότε (δεν τους άφηναν άλλωστε να χάνουν) εκνευρίστηκαν πολύ από το τραχύ παιχνίδι των παικτών της Νίκης, που τα έδινε όλα για τη σωτηρία της. Έτσι αντέδρασαν, παίζοντας κι αυτοί το ίδιο σκληρά.
Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο, που ήταν εξαρχής ηλεκτρισμένη, γρήγορα έγινε πολύ εχθρική εναντίον του ΠΑΟ, αφού οι ντόπιοι φίλαθλοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ο ΠΑΟ, που είχε πάρει το πρωτάθλημα και δεν ενδιαφερόταν για τη νίκη, έπαιζε τόσο δυνατά. Έμοιαζε σαν να ήθελε να ρίξει την Νίκη.
Όταν η Νίκη προηγήθηκε στο σκορ, ο εκνευρισμός των παικτών του ΠΑΟ μεγάλωσε ακόμη πιο πολύ.
Όπως είπαμε, οι πράσινοι τότε δύσκολα έχαναν. Είχαν άλλωστε πάρει την προηγούμενη χρονιά και το μοναδικό αήττητο πρωτάθλημα στην ιστορία της Α΄ Εθνικής. Το να βρίσκονται, λοιπόν, να χάνουν αυτοί, οι πρωταθλητές, από ανυπόταχτους επαρχιώτες ουραγούς μέσα σε ένα γήπεδο, που κόχλαζε σε βάρος τους, ήταν κάτι που δεν τους άρεσε καθόλου. Και τους είχε κάνει να λυσσάξουν.
Στο 57΄, και ενώ το σκορ ήταν 1-0 υπέρ της Νίκης, ο Ελβετός διαιτητής Χούμπερ σε μια συμπλοκή παικτών, διέταξε την αποβολή του αριστερού μπακ του ΠΑΟ Πανουσάκη και του χαφ της Νίκης Μωράκη. Οι παίκτες και παράγοντες του ΠΑΟ, που θεωρούσαν ότι ο διαιτητής τους αδικούσε, διαμαρτυρήθηκαν έντονα.
Ο Πανουσάκης αρνιόταν να εγκαταλείψει το γήπεδο. Ο Μωράκης δεν είχε αντίρρηση, απλώς περίμενε λίγο για να φύγει ταυτόχρονα κι ο Πανουσάκης. Ο αγώνας διακόπηκε μέχρις ότου αποχωρήσει ο Πανουσάκης από το γήπεδο. Στο διάστημα αυτό, εκδηλώθηκαν έντονοι διαπληκτισμοί μεταξύ παικτών, αλλά και μεταξύ παικτών του ΠΑΟ και του διαιτητή. Τα πνεύματα οξύνθηκαν ακόμη πιο πολύ και τα επεισόδια εξαπλώθηκαν και εντάθηκαν σε όλο το γήπεδο.
Μέλη του προπονητικού τιμ, παίκτες και παράγοντες του ΠΑΟ, έξαλλοι περικύκλωσαν τον διαιτητή, χειροδίκησαν εναντίον του και αποπειράθηκαν να τον στραγγαλίσουν (!). Ως πρωταγωνιστές των ως άνω επεισοδίων αναφέρθηκαν από τους παίκτες ο Λουκανίδης και από το προπονητικό τιμ ο τότε βοηθός προπονητή και μετέπειτα επιτυχημένος προπονητής του ΠΑΟ και (κυρίως) του Ολυμπιακού Λάκης Πετρόπουλος.
Ο διαιτητής τότε, έπειτα από την επίθεση που δέχτηκε από τους βάζελους διέκοψε τον αγώνα οριστικά σε βάρος του ΠΑΟ και αποχώρησε από τον αγωνιστικό χώρο. Αργότερα, στο φύλλο αγώνα περιέγραψε σαφώς τα γεγονότα και απέδωσε ρητά και κατηγορηματικά την ευθύνη της διακοπής στον ΠΑΟ.
Η εξέλιξη αυτή, εκείνη την ώρα, σήμαινε και συνεπαγόταν αυτό, που πριν από τον αγώνα όλοι θεωρούσαν απίθανο, αφάνταστο και αδιανόητο, δηλαδή μηδενισμό του ΠΑΟ, ισοβαθμία με ΑΕΚ (σε περίπτωση βέβαια που η τελευταία κέρδιζε στον δικό της τελευταίο αγώνα) και αγώνα μπαράζ μεταξύ των δύο ομάδων ΠΑΟ και ΑΕΚ, καθώς τότε στο πειθαρχικό δίκαιο δεν προβλεπόταν άλλη ποινή (π.χ. αφαίρεση βαθμών) κ.λπ.
Έτσι, εντελώς απρόσμενα, ο κίνδυνος να συμβεί το αδύνατο και να χάσει το ήδη κερδισμένο πρωτάθλημα ο ΠΑΟ από απίθανος έγινε απόλυτα υπαρκτός, για να μην πούμε πιθανότατος.
Φυσικά, μόλις συνειδητοποίησαν πιο ψύχραιμα οι βάζελοι τι θα πάθαιναν, άρχισαν τα παρακάλια και τις ικεσίες στο διαιτητικό τρίο να επανέλθει στο γήπεδο και να συνεχίσει τον αγώνα, ώστε ακόμη και να χάνανε το παιχνίδι, να μη χάνανε και το πρωτάθλημα. Όμως ο ξένος διαιτητής ήταν αμετάπειστος.
Μετά τη διακοπή του αγώνα, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, η αποστολή του ΠΑΟ δεινοπάθησε στον Βόλο, όπου τα σε βάρος της επεισόδια κορυφώθηκαν. Για τη ζούγκλα του Βόλου μίλαγαν επί πολύ καιρό οι βάζελοι.
Την ίδια ώρα, η ΑΕΚ στον τελευταίο της αγώνα έπαιζε στη Ν. Φιλαδέλφεια προηγείτο 3-1 του Ολυμπιακού. Συνεπώς, οι ανύπαρκτες ελπίδες και οι μηδενικές πιθανότητές της να μπορέσει από το πουθενά να διεκδικήσει και να κατακτήσει τον τίτλο είχαν γίνει, εντελώς ξαφνικά και απροσδόκητα, τεράστιες.
Όμως ο Ολυμπιακός δεν έκανε το 1965 αυτό που έκανε το 1993. Έπαιξε μέχρι τέλους με δύναμη και πάθος και στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα κατάφερε να επιτύχει δύο γκολ, ισοφαρίζοντας το σκορ σε 3-3.
Μάλιστα το γκολ της ισοφάρισης σημειώθηκε στο 90΄ από τον Γ. Σιδέρη. Με το αποτέλεσμα αυτό, ο ΠΑΟ ανακουφίστηκε, αφού ακόμη και αν μηδενιζόταν δεν θα έχανε το πρωτάθλημα, μιας και η ΑΕΚ δεν είχε καταφέρει να κερδίσει και να πάρει τους τρεις βαθμούς. Όλοι οι πράσινοι, παίκτες και οπαδοί, πανηγύρισαν έξαλλα το γκολ του Σιδέρη, που τους ξανάδινε πίσω τον τίτλο, τον οποίο είχαν μέσα στα κλειστά χέρια τους αλλά, παρ’ όλα αυτά, φαινόταν να γλιστρούσε από αυτά.
Η υπόθεση είχε περιπετειώδη συνέχεια, γεμάτη ίντριγκα και διαπλοκή.
Ένα άνευ προηγουμένου παρασκήνιο επακολούθησε με τις διάφορες εκδοχές μετάφρασης του ξενόγλωσσου κειμένου της έκθεσης του διαιτητή να εναλλάσσονται και να διαδέχονται η μια την άλλη. Στη πραγματικότητα, κατ’ ουσία και σε τελική ανάλυση, το φύλλο αγώνα του συγκεκριμένου αγώνα ελάχιστα λήφθηκε υπόψη.
Μολονότι ο διαιτητής στο φύλλο αγώνα είχε αποδώσει κατηγορηματικά την ευθύνη της διακοπής αποκλειστικά και μόνο στον ΠΑΟ, έχοντας αναφέρει και περιγράψει πεντακάθαρα τις σε βάρος του επιθέσεις και βιαιοπραγίες από τους πράσινους, ο ΠΑΟ, με τη σιγουριά που του έδινε πλέον η κατάκτηση του πρωταθλήματος (χάρις στον Ολυμπιακό), θέλησε να εκδικηθεί την Νίκη, που του είχε προκαλέσει τέτοια λαχτάρα.
Έτσι, διά της γνωστής πλαγίας οδού, ο ΠΑΟ πέτυχε να θεωρηθούν συνυπεύθυνες για τη διακοπή και οι δύο ομάδες (ΠΑΟ και Νίκη), έτσι ώστε να μηδενιστούν αμφότερες. Με τον τρόπο αυτό, ο ΠΑΟ δεν έχανε τίποτε, αλλά η Νίκη καταστρεφόταν γιατί έπεφτε κατηγορία.
Η Νίκη κατέθεσε έφεση κατά της απόφασης του διπλού μηδενισμού και ζήτησε να μηδενιστεί μόνον ο αποκλειστικά υπαίτιος ΠΑΟ και να κατακυρωθεί ο αγώνας υπέρ της, πράγμα που, εφόσον γινόταν, θα την έσωζε οριστικά.
Την εξέλιξη της υπόθεσης παρακολουθούσαν και προσπαθούσαν να επηρεάσουν και οι άλλες ομάδες που εμπλέκονταν στη μάχη του υποβιβασμού, οι οποίες, ύστερα από τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής, είχαν μείνει από τρεις δύο. Το έννομο συμφέρον τους ήταν δεδομένο και προφανές. Ήταν ο Απόλλων Καλαμαριάς και ο Παναιγιάλειος.
Ο Ολυμπιακός άσκησε την επιρροή του στην εκδίκαση της υπόθεσης υπέρ της Νίκης και στο πλαίσιο της υποστήριξης που πρόσφερε, ζήτησε «ευγενώς» μεταγραφικά ανταλλάγματα.
Τελικά, ως συνήθως, βρέθηκε μια μεσοβέζικη λύση, που έτυχε της συναίνεσης ΠΑΟ και Νίκης. Θεωρήθηκε καταρχάς ότι ο διαιτητής κακώς διέκοψε τον αγώνα. Τα αρμόδια όργανα έκριναν ότι ο διαιτητής βιάστηκε και δεν υπήρχε τόσο σοβαρός λόγος για οριστική διακοπή.
Ως εκ τούτου, ο αγώνας θα έπρεπε να επαναληφθεί εξ αρχής στον Βόλο. Έτσι και έγινε και, μέσα σε σχετικά ήρεμο κλίμα, το ματς έληξε ισόπαλο 0-0. Η Νίκη με την ισοπαλία ισοβάθμησε με Αίγιο και Καλαμαριά, με συνέπεια οι τρεις ομάδες να παίξουν μεταξύ τους αγώνες μπαράζ, μετά τους οποίους υποβιβάστηκε ο Απόλλων Καλαμαριάς.
Με τον τρόπο αυτό, ο ΠΑΟ εκτός από το πρωτάθλημα, που πήρε, απέφυγε το «στίγμα» του μηδενισμού. Η Νίκη απέφυγε κι αυτή τον μηδενισμό και εν τέλει παρέμεινε στην Α΄ Εθνική, ο δε Ολυμπιακός απέκτησε από τη Νίκη ένα από τους καλύτερους σέντερ-μπακ της ιστορίας του και ρέκορντμαν συνεχόμενων συμμετοχών της ομάδας, τον Χρήστο Ζαντέρογλου, αφού ο ΠΑΟ είχε αποσυρθεί προηγουμένως από τη διεκδίκησή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου