Ο Ολυμπιακός ήταν άθλιος στο παιχνίδι με τον βάζελο στο ΟΑΚΑ για το Κύπελλο Ελλάδας. Καμία άμυνα, τρύπες στην περιφέρεια και αμέτρητες μπάλες-ασίστ στους αντίπαλους ψηλούς, επιθετικό πλάνο άστα να πάνε, συγκέντρωση καμία, τίποτα δεν δούλεψε και τα λάθη απίστευτα και άπειρα.
Του JosuTernera
Όταν οι εξαγιασμένοι Γιαννακόπουλοι δεν κατέβαιναν το 1993 στο ΣΕΦ, η μπασκετική πιάτσα μιλούσε από τη μία για άκαιρη κίνηση και αρθρώνονταν φωνές που έκαναν λόγο για μια αντίδραση σε μία διαμορφωμένη κατάσταση που άρχιζε να θυμίζει καθεστώς και να χρονίζει. Ή τουλάχιστον έτσι θυμάμαι.
Η σημερινή κίνηση των αδελφών Αγγελόπουλων είναι ένα χρέος παλιό που πια έχει κακοφορμίσει και κουβαλάει όλη την αποσύνθεση του οργανισμού που εκπροσωπεί ο αισχρός ανεπίσημος πρόεδρος του συλλόγου με την αλογοτροφή.
Δεν μου φαίνεται δικαιωμένη μία κίνηση που έρχεται σε ένα παιχνίδι που η ομάδα δεν μπορεί να σταθεί με αξιώσεις και να διεκδικήσει τις πιθανότητές της για νίκη, αλλά ρε φίλε σε όλα υπάρχει και ένα όριο. Διάβασα αναρτήσεις βάζελων σε social media, οι οποίες βγάζουν όλη την αδικία που έχουν νιώσει αυτοί οι ευσεβείς και by the book οπαδοί σε όλη την αξιοσέβαστη πορεία τους στον αθλητισμό από τον οργανισμό του Ολυμπιακού. Έχω ακούσει επανειλημμένα στο παρελθόν επιχειρήματα του στυλ: «Αν είχατε ομάδα, ας κερδίζατε» ή «Εμείς έχουμε παιχταράδες και προπονηταρά». Όλα αυτά την περίοδο που οι Γιαννακόπουλοι «μεσουρανούσαν» με τον μελιτζάνα και έκαναν πάρτι στο μπάσκετ.
Όλα τα πράγματα βέβαια έχουν δύο όψεις και οι καρπαζοεισπράκτορες του ποδοσφαίρου γίνονταν αυτοκράτορες της καλαθοσφαίρισης. Ας όψεται όμως ο Κόκκαλης.
Και εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Εγώ τον Κόκκαλη τον γούσταρα και θεωρώ ότι έδωσε στον βάζελο την απάντηση που του άξιζε. Αλλά, ρε φίλε, γουστάρω και τους Αγγελόπουλους. Και γουστάρω και κάθε έναν από τους ανθρώπους που πέρασαν και τίμησαν την ερυθρόλευκη όλα αυτά τα χρόνια και γνώρισαν από πρώτο χέρι το τι σημαίνει Παναθηναϊκός.
Η σημερινή αποχώρηση είναι ένα χρέος παλιό. Είναι μία υπόσχεση. Και έχει αργήσει πολύ. Και είναι λάθος. Λάθος τακτικά, γιατί ποτέ η διοίκηση δεν μπόρεσε να χορέψει στον ρυθμό που παίζει όλος αυτός ο συρφετός που μαέστρο έχει τον ζάκη. Αλλά τη γουστάρω και ας είναι ένα προϊόν γραφειοκρατίας, απόγνωσης και έλλειψης εναλλακτικής. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται.
Το έχω πει και στενοχωριέμαι που ισχύει. Η πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί δεν αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο, δεν αντιμετωπίζεται με managers και συμβούλια διαχείρισης κρίσεων. Ο αντίπαλος μπορεί να σου ορίζει τους διαιτητές, να σου δίνει τρία φάουλ στην πρώτη άμυνα και μετά να κλαψουρίζει ότι δεν καταλαβαίνω τι έγινε και δεν θέλουν να παίξουν.
Αυτός είναι ο Γιαννακόπουλος, αυτός είναι ο Παναθηναϊκός. Όποιος συντάσσεται ας αναλάβει την ευθύνη των λόγων και των πράξεών του.
Είμαστε Ολυμπιακός. Ας φερθούμε αναλόγως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου