Άρνηση της ήττας. Ξανά.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει μια τεράστια νίκη απέναντι στη Μπασκόνια χτες το βράδυ στο ΣΕΦ. Τεράστια, όχι γιατί είναι κατόρθωμα να κερδίσεις τους Βάσκους εντός έδρας, αλλά γιατί αυτή η νίκη ήρθε κόντρα στην εξέλιξη του αγώνα, κόντρα στην απουσία της τελευταίας στιγμής του Μιλουτίνοφ, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έδειξε να επιστρέφει μετά από καιρό η νοοτροπία της άρνησης της ήττας. Που ακόμα και αν έρθει τελικά μια ήττα, θα ξέρουμε σίγουρα ότι η ομάδα έδωσε και την ψυχή της για να διεκδικήσει τελικά το καλύτερο. Ο Ολυμπιακός όμως κατάφερε να βγάλει αντίδραση και στο τέλος της διαδρομής ο επιμένων --και ο τυχερός-- δικαιώνεται.



Του RedTerso

Πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, οι περισσότεροι θεωρούσαμε ότι, εύκολα ή δύσκολα, ο Ολυμπιακός θα επικρατήσει. Η ευκολία συνοψιζόταν στην παράδοση με τους Βάσκους, αλλά και στο γεγονός ότι είχαμε επιβληθεί στον πρώτο γύρο μέσα στην έδρα τους. Όσοι θεωρούσαν δύσκολο το ματς βάσιζαν την εκτίμησή τους στο γεγονός ότι μετά από μεγάλες νίκες (βλ. βάζελο) η ομάδα παρουσιάζεται περισσότερο χαλαρή απ' ό,τι χρειάζεται. Ήρθε και το άσχημο μαντάτο της απουσίας του Μιλουτίνοφ λόγω υψηλού πυρετού και έδεσε το γλυκό...

Από τις πρώτες φάσεις του αγώνα φαινόταν διά γυμνού οφθαλμού ότι η απουσία του Σέρβου σέντερ είχε αφήσει εμφανή τα σημάδια της στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Ο Ολυμπιακός δεν είχε την κολώνα του στο low-post και η επίθεση έμοιαζε μπερδεμένη και μπλοκαρισμένη. Ακόμα δυσκολότερη ήταν η εικόνα στην άμυνα, μιας και οι περιφερειακοί της Μπασκόνια μετά από το pick'n'roll έφταναν με περίσσια ευκολία στην καρδιά της ερυθρόλευκης άμυνας, ενώ οι ψηλοί της έκαναν ένα μικρό πάρτι: Ο προπονητής της πρώην Ταουγκρές, Λαμποράλ κ.λπ. επέλεξε ένα «βαρύ» σχήμα, με τους Πουαριέ και Βόιγκτμαν και προσπάθησε να χτυπήσει πολύ από το ζωγραφιστό. Έτσι δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι Βάσκοι είχαν στο πρώτο ημίχρονο το εξωπραγματικό στατιστικό με 16/18 δίποντα (ποσοστό 88%)!

Σε όλο το πρώτο μέρος η ομάδα μας έδειχνε να ασθμαίνει, έχοντας πολύ πιο αργή κυκλοφορία της μπάλας και αδυνατούσε να βγει πιο γρήγορα στο τρανζίσιον. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να καταγράψει σχεδόν 6 ασίστ λιγότερες από τον μέσο όρο που έχει στη διοργάνωση (15 τελικές, όταν έχει σχεδόν 21 μ.ο.). Ταυτόχρονα φαινόταν ότι οι παίχτες μας υστερούσαν ξεκάθαρα σε ενέργεια απέναντι στους αντιπάλους τους. Η άμυνα φαινόταν πολύ πιο στατική, με τις βοήθειες να αργούν χαρακτηριστικά. Ευτυχώς που στη δεύτερη περίοδο έβαλε μεγάλα τρίποντα ο Γκος και η διαφορά δεν ανέβηκε περισσότερο από τους 4 πόντους (43-47 το σκορ ημιχρόνου).

Η εικόνα του Ολυμπιακού άρχισε να βελτιώνεται στο δεύτερο ημίχρονο. Η άμυνα έγινε πολύ πιο σκληρή και επιθετική και οι παίχτες μας άρχισαν να βάζουν «δύσκολα» στους Βάσκους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ροκανιστεί η διαφορά σταδιακά και ο Θρύλος κατάφερε να προσπεράσει με 55-53. Εκεί φάνηκε να αλλάζει το μομέντουμ του αγώνα, μιας και είχε μπει στο παιχνίδι και ο κόσμος, αλλά στα τελευταία 3 λεπτά της περιόδου η Μπασκόνια απάντησε με ένα σερί 0-9 και έκλεισε το δεκάλεπτο προηγούμενη 55-62.

Στο τέταρτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός έβγαλε την αντίδραση που χρειαζόταν για να καταφέρει να γυρίσει το ματς. Μάζεψε δύο φορές τη διαφορά από τους -9 και -7 πόντους και με το μεγάλο σουτ του Παπανικολάου έστειλε το ματς στην παράταση. Εκεί ο Θρύλος δεν μπορούσε να χάσει, μιας και η αυτοπεποίθηση και η ψυχολογία είχαν φτάσει στα ύψη, με συνέπεια οι παίχτες μας να «πετάνε» στην άμυνα και να βρίσκουν διαδρόμους προς το καλάθι της Μπασκόνια. Πολλοί θα πουν --και θα έχουν δίκιο-- ότι ο Ολυμπιακός ήταν τυχερός. Για να φτάσεις όμως στο σημείο να σε βοηθήσει η τύχη, χρειάζεται να την κυνηγήσεις με όλες σου τις δυνάμεις. Και οι ερυθρόλευκοι έδειξαν μετά από πολύ καιρό ότι δεν συμβιβάζονται εύκολα με την ιδέα της ήττας. Και προσπάθησαν μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της κανονικής περιόδου για την ανατροπή. Και επειδή το πίστεψαν, κατάφεραν να το κάνουν και πράξη.

Ας δούμε και κάποια επιμέρους πράγματα του αγώνα. Ο Ολυμπιακός κατάφερε σε ένα ακόμα παιχνίδι να έχει την υπεροπλία απέναντι στον αντίπαλό του στον τομέα του ριμπάουντ (41-36). Και αυτό έγινε γιατί, στο δεύτερο μέρος, οι παίχτες μας έπαιξαν με πολύ μεγαλύτερη ένταση και βάζοντας πολύ καλύτερα τα σώματά τους στα box-out, απενεργοποιώντας το όπλο των Βάσκων, που μας είχε πληγώσει στο πρώτο μέρος. Αυτό φαντάζει λογικό και εύκολο, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται περί ενός μικρού κατορθώματος, γιατί θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την απουσία του Μιλουτίνοφ, ο οποίος είναι ο καλύτερος ριμπάουντερ της Ευρωλίγκας φέτος με σχεδόν 8,5 μέσο όρο. Αυτά τα «σκουπίδια» που έλειψαν, μαζί με το Σέρβο, καλύφθηκαν από την ομαδική προσπάθεια και την ενέργεια που κατατέθηκε ιδίως στο δεύτερο μέρος της αναμέτρησης.

Σε ατομικό επίπεδο, πρωταγωνιστές ήταν ο Πρίντεζης, ο Γκος, ο Λεντέι και φυσικά ο Παπανικολάου. Ο Πρίντεζης κράτησε την ομάδα στο πρώτο μέρος όταν δυσκολευόμασταν πολύ να βρούμε σκορ στην επίθεση, ενώ πάλεψε και στην άμυνα απέναντι στους ψηλούς-θηρία της Μπασκόνια. Ο Γκος, αν δεν έχανε 3 ή 4 floater, («ψιλοκρεμαστό» σουτ μετά από «μικρό» μπάσιμο), θα λέγαμε ότι έκανε ένα σχεδόν αλάνθαστο παιχνίδι. Έχοντας ως δεδομένο ότι διανύει μόλις την πρώτη του χρονιά στο υψηλότερο επίπεδο, κατεύθυνε πολύ καλά την ομάδα (6 ασίστ για μόλις 1 λάθος) και έβαλε πολύ σημαντικά τρίποντα, που μας κράτησαν μέσα στη διεκδίκηση του παιχνιδιού, όταν οι αντίπαλοι προσπαθούσαν να «ανοίξουν» τη διαφορά. Ο Λεντέι δυσκολεύτηκε πολύ στην άμυνα στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στους πολύ ψηλότερούς του σέντερ, παίζοντας κυρίως μπροστά τους για να μη δεχτούν τη μπάλα. Στην επίθεση όμως κατάφερε να σκοράρει αρκετά. Στο δεύτερο μέρος ήταν καταλυτικός γιατί κατάφερε να βγάλει «δεύτερες» επιθέσεις και κάπως έτσι χρίστηκε πρώτος σκόρερ της αναμέτρησης με 23 πόντους. Ο MVP της ομάδας μας όμως ήταν αναμφίβολα ο Κώστας Παπανικολάου. Στην άμυνα ήταν για άλλο ένα ματς ο γνωστός «λίμπερο», που σου έδινε την αίσθηση ότι βρίσκεται παντού, «σκουπίζοντας» τα κενά που δημιουργούνταν. Επιτέλους «ξεμπούκωσε» και στην επίθεση έχοντας το ασύλληπτο 6/7 τρίποντα, δείχνοντας ότι ανακτά σταδιακά και την αυτοπεποίθηση για εκτέλεση έξω από τη γραμμή του τριπόντου.

Πολύς λόγος θα γίνει για το μικρό rotation και την επιλογή του Μπλατ να αφήσει στον πάγκο στο δεύτερο μέρος τους Σπανούλη και Στρέλνιεκς. Εγώ θα υπεραμυνθώ αυτής της επιλογής, μιας και πέρα από το αποτέλεσμα (που είναι πολύ σημαντικό και τον δικαιώνει), δείχνει έμπρακτα ότι στο παρκέ θα βρίσκονται οι καταλληλότεροι την κάθε στιγμή. Ο Αρχηγός και ο Λετονός βρέθηκαν σε πολύ κακό βράδυ και οι επιλογές τους ήταν ως επί το πλείστον αρνητικές στο διάστημα που αγωνίστηκαν. Εξίσου κακός ήταν και ο Τίμμα στα 2,5 λεπτά που πάτησε το παρκέ του ΣΕΦ. Τουπάν και Βεζένκοφ αγωνίστηκαν για 6,5 λεπτά ο καθένας, χωρίς να προσφέρουν κάτι σημαντικό στο σύνολο. Αρκετό χρόνο πήρε ο Μπόγρης, που πέρα από τις δεδομένες αδυναμίες που έχει, και φάνηκαν απέναντι στα ψηλά κορμιά της Μπασκόνια, έκανε για άλλο ένα ματς κατάθεση ψυχής και προσπάθειας. Επίσης απολαμβάνει το κάθε δευτερόλεπτο που βρίσκεται στον Ολυμπιακό και καλείται να τον βοηθήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπλατ τον έχει μνημονεύσει περισσότερο από κάθε άλλο παίχτη μας. Θετικός ήταν και ο Μάντζαρης, που έδωσε ψυχραιμία στην οργάνωση του παιχνιδιού και κυρίως βοήθησε στο να γίνει πιο πιεστική η άμυνα στο δεύτερο μέρος. Μετά από συνεχόμενα παιχνίδια, που είτε είχε dnp είτε αγωνίστηκε ελάχιστα, έχει βοηθήσει αρκετά στα τελευταία δύο παιχνίδια. Και αυτό πιστώνεται επίσης στον Μπλατ, που δείχνει ότι μπορεί να πάρει βοήθειες από όλους τους παίχτες. Και στην οικονομία της χρονιάς, αυτό μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικός παράγοντας.

Το rotation λοιπόν με βάση αυτή τη συνθήκη που περιγράψαμε ήταν αναγκαστικά περιορισμένο. Επίσης ο κόουτς της ομάδας έδειξε για άλλη μια φορά, ότι θέλει να δώσει ευθύνες και αρμοδιότητες και σε άλλους παίχτες και να μην περιμένουν όλοι να βγάζει πάντα το φίδι από την τρύπα ο Σπανούλης. Και αυτό είναι κάτι που μακροπρόθεσμα μόνο ωφελημένη θα βγάλει την ομάδα. Στο χτεσινό παιχνίδι ο Γκος πήρε πρωτοβουλίες, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι τα μεγάλα σουτ τα πήρε ο Παπανικολάου που είχε πολύ καλή ψυχολογία.

Ο Ολυμπιακός, αντικειμενικά, δεν ήταν καθόλου καλός χτες. Και ίσως πήρε ένα ροζ φύλλο αγώνα ενάντια στην γενικότερη εικόνα του παιχνιδιού. Αυτό όμως που πρέπει να κρατήσουμε σίγουρα από το ματς με τους Βάσκους, είναι η επιστροφή του συλλογικού πνεύματος της άρνησης της ήττας. Και λέω συλλογικού, γιατί φάνηκε να πιστεύουν στην ανατροπή όλοι οι παίχτες μας και προσπάθησαν πολύ για να έρθει. Ο Ολυμπιακός 7,5 λεπτά πριν λήξει το ματς ήταν στο -9• 3,5 λεπτά πριν την τελευταία κόρνα της γραμματείας ήταν πίσω με 7 πόντους. Και στις δύο περιπτώσεις, η ομάδα έβγαλε πείσμα και αυταπάρνηση, κατάφερε να στείλει το ματς στην παράταση και εκεί μοιραία ήρθε η ήττα για τους Βάσκους.

Το νικηφόρο χτεσινό αποτέλεσμα μπορεί να φανεί πολύ καθοριστικό στην πορεία της διοργάνωσης. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να μοιράζεται την τέταρτη θέση με την Εφές, έχοντας ρεκόρ 11-6 πλέον, κερδίζοντας ένα ακόμα παιχνίδι σε εβδομάδα διπλής αγωνιστικής, που όπως έχουμε ξαναγράψει δείχνει πολλά στοιχεία από το χαρακτήρα που έχει σφυρηλατήσει η ομάδα. Ακολουθεί το αυριανό παιχνίδι απέναντι στη Ρεάλ στη Μαδρίτη. Ο Ολυμπιακός δεν έχει απολύτως τίποτα να χάσει από τον συγκεκριμένο αγώνα. Και που ξέρεις, μπορεί η ομάδα παίζοντας χωρίς άγχος να βάλει δύσκολα στους πρωταθλητές Ευρώπης...