Διπλό με προοπτική

Τεράστιο διπλό πέτυχε χθες ο Ολυμπιακός στην έδρα της Μπαρτσελόνα. Τεράστιο από πολλές απόψεις. Αρχικά η βαθμολογική σημασία της νίκης αυτής είναι μεγάλη και θέτει τις βάσεις για ένα καλό πλασάρισμα, στην οκτάδα μέχρι στιγμής. Μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει η πολυτέλεια και η άνεση για να μιλάμε τώρα για τετράδα. Δηλαδή μπορούμε να μιλάμε αλλά δεν φαίνεται εύκολο, τουλάχιστον όπως ήταν τις δύο προηγούμενες χρονιές.
 





Του JosuTernera

Ο Ολυμπιακός ακόμη χτίζει χαρακτήρα και δείχνει σιγά σιγά τα στοιχεία που θα συγκροτούν το παιχνίδι του επί εποχής Μπλατ. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που η νίκη επί της Μπαρτσελόνα έχει μεγάλη σημασία. Εκτός έδρας.

Σε δεύτερο επίπεδο το να κερδίζεις αυτά τα ματς είναι δοκιμασία νεύρων, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, και δοκιμασία των αντανακλαστικών της ομάδας και του δυναμισμού των παικτών, όσον αφορά τις αντιδράσεις τους και την προσήλωσή τους στο πλάνο.

Σημαντικό επίσης είναι ότι ο Ολυμπιακός φαίνεται να μπορεί να στηρίξει στις περισσότερες των περιπτώσεων τον τρόπο που έχει σκεφτεί να παίξει και όταν έρχονται τα δύσκολα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βοήθησε και το χωρίς υπομονή παιχνίδι των Καταλανών και το “χάλασμα” του μυαλού τους σε κρίσιμα σημεία του αγώνα.

Στα πολύ δυνατά στοιχεία της ομάδας ήταν φυσικά η άμυνα και οι απαντήσεις στο παιχνίδι του Πέσιτς, που δεν του βγήκε στα περισσότερα σημεία του αγώνα. Αν και το επιθετικό κομμάτι είχε χθες προβλήματα και μία πάλι μέτρια εικόνα στο δεύτερο μέρος, η άμυνα κράτησε τον Ολυμπιακό με μία σχετική απόσταση ασφαλείας και δεν επέτρεψε στην Μπαρτσελόνα να πιστέψει ότι θα μπορέσει να πάρει το ροζ φύλλο.

Επειδή θα έχετε ήδη διαβάσει τις αναλύσεις των παικτών, εγώ θα ήθελα να σταθώ φυσικά στον Νίκολα Μιλουτίνοφ, που δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα τον θαυμάζουμε με τα ερυθρόλευκα. Κυρίαρχος στους “αιθέρες”, ο Σέρβος εκμηδένισε τους καθόλου ευκαταφρόνητους αντίπαλους ψηλούς και έδωσε μία ακόμη υψηλού επιπέδου παράσταση, πιστοποιώντας ότι είναι στην κορυφή της Ευρώπης στη θέση του και στα “κυβικά” του.

Μεστή εμφάνιση, χωρίς λάθος παρακαλώ, από τον Βασίλη Σπανούλη, αυταπάρνηση από τον Στρέλνιεκς, καλά στοιχεία από Λε Ντέι και Παπανικολάου – με προβλήματα όμως -, έναν Μπόγρη να υπηρετεί τον ρόλο του, τον Γκος να είναι μετρημένος με καλή συνολικά παρουσία, χωρίς να εκβιάζει το παραπάνω. Με αυτά και την καλή ομαδική λειτουργία χωρίς εγωισμούς και αλόγιστο κουβάλημα της μπάλας, ο Ολυμπιακός καταφέρνει να προχωράει μπροστά με νίκες και κυρίως δίνοντας την αίσθηση ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει.

Αναμένουμε και την έξτρα κίνηση από τον Ντέιβιντ Μπλατ για να δώσει το κάτι παραπάνω στην περιφέρεια και με λίγη προσοχή και πολλή υπομονή, θα φτάσουμε, πιστεύω, σε ένα σημείο ευχάριστο για εμάς και αντάξιο της ιστορίας της ομάδας και της προσπάθειας παικτών, διοίκησης και τεχνικού τιμ.

* * *

ΥΓ1 Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός δείχνει να είναι ομάδα για ακόμη μία χρονιά, που πιστεύει και στο πλάνο του προπονητή και στις δυνάμεις της. Αν προσθέσουμε και τον ψυχισμό των παικτών και το σθένος τους, μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί τόσα χρόνια τώρα ο Θρύλος πρωταγωνιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μόνο σεβασμός!

ΥΓ2 Θέλω να αναφερθώ ξεχωριστά στον Ντέιβιντ Μπλατ, ο οποίος εκτός από μεγάλος προπονητής, φαίνεται να είναι ένας τύπος ακομπλεξάριστος, με έντονη αίσθηση του χιούμορ και επίγνωση των ικανοτήτων του, χωρίς έπαρση. Τουλάχιστον εμένα αυτό μου βγάζει. Τον γουστάρω πολύ και ελπίζω να μείνει κοντά μας πολύ καιρό.