Όταν δεν μπαίνει μέσα η κ@@@μπαλα....

Ο Ολυμπιακός πάτησε κάτω τον μπαογκ στο ντέρμπι της αγωνιστικής, κάνοντας πολλές φάσεις στην εστία των αντιπάλων, αλλά στο τέλος οι οπαδοί της μπουγάτσας ήταν αυτοί που πανηγύρισαν. Ο Θρύλος προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να πάρει το ματς, αλλά τελικά σκόνταψε πάνω στην ατυχία και σε κάποιες δομικές αδυναμίες που έχει το ρόστερ της ομάδας.

Του RedTerso

Ο Μαρτίνς παρέταξε τη ...γνωστή ενδεκάδα με τους Γιαννιώτη, Τσιμίκα, Βούκοβιτς, Μεριά, Ομάρ, Μπουχαλάκη (82΄ Γκιγιέρμε), Καμαρά, Ποντένσε, Φορτούνη (82΄ Φετφατζίδης), Χριστοδουλόπουλο (69΄ Γκερέρο) και Χασάν στη γνωστή διάταξη με 4-2-3-1. Οι παίχτες του Πορτογάλου τεχνικού, μπήκαν στο γήπεδο με μεγάλη ορμητικότητα, βοηθούμενοι σε μεγάλο βαθμό από ένα Καραϊσκάκη που «έκαιγε», παρά τη δυνατή βροχή, που έπεφτε σε όλη τη διάρκεια του ματς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί η πρώτη πολύ μεγάλη ευκαιρία στο 2ο λεπτό, με κοντινή κεφαλιά του Καμαρά που απέκρουσε ενστικτωδώς (με την κοιλιά) ο βαψομαλλιάς γκολκίπερ του μπαογκ.

Στα πρώτα 15-20 λεπτά ο Θρύλος πίεζε πάρα πολύ τον δικέφαλο και έφτασε σε αρκετές περιπτώσεις κοντά στο γκολ, απειλώντας όμως κατά βάση από στημένες φάσεις. Στη συνέχεια του ημιχρόνου, ο μπαογκ «πήρε μέτρα» στο γήπεδο, αλλά ο Ολυμπιακός συνέχισε να κυριαρχεί, χωρίς όμως να μπορεί να βγάλει με άνεση αυτοματισμούς και να απειλήσει πιο ορθολογικά την εστία των αντιπάλων. Σε όλο το πρώτο μέρος (αλλά μάλλον και σε όλο το παιχνίδι) ο μπαογκ φαινόταν σαν μια φοβισμένη, μικρή ομάδα (τέτοια είναι στην πραγματικότητα), που περισσότερο «έπαιζε» για να μη δεχτεί γκολ, παρά για να δημιουργήσει, ενώ περίμενε να γίνει απειλητικός μόνο βγαίνοντας στην κόντρα. Οι παίχτες του Μαρτίνς είχαν σε όλο το υπόλοιπο πρώτο μέρος μια φλύαρη υπεροχή, η οποία δεν μετουσιώθηκε σε κάποιο γκολ ή κάποια μεγάλη φάση.

Ίδια και απαράλλαχτη ήταν η εικόνα και στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός μπήκε πάλι δυνατά στον αγωνιστικό χώρο, αλλά δυστυχώς βρέθηκε πίσω στο σκορ σε μια φάση που όλη η άμυνα της ομάδας «ήπιε θάλασσα». Όλες οι αμυντικές αδυναμίες που έχουμε επισημάνει το προηγούμενο διάστημα φάνηκαν στο γκολ του μπαογκ: ο Ομάρ καλύπτει τον Μπίσεσβαρ και ο Λάζαρος αντί να δώσει βοήθεια προς τα πίσω, μένει στη γραμμή του πλαγίου για να φυλάξουν τον Ολλανδό, έτσι δημιουργείται κενός χώρος που εκμεταλλεύεται ο Βιερίνια από αριστερά και αναγκάζεται ο Μεριά να αφήσει τη θέση του∙ ο Μπουχαλάκης αργεί να καλύψει το κενό με αποτέλεσμα να έχει χώρο μπροστά του ο Βιερίνια, που κάνει κάτι σαν σέντρα-σουτ, που αιφνιδιάζει τον Γιαννιώτη και μετά ο --αργός-- Βούκοβιτς χάνει την ισορροπία του και δεν καταφέρνει να τη διώξει πάνω στη γραμμή. Από εκείνο το σημείο και μετά ο Ολυμπιακός «σαστίζει» για λίγα λεπτά, αλλά στη συνέχεια ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων και προσπαθεί να φτάσει στην αντίπαλη εστία.

Ο τρόπος που επιτίθεται η ομάδα διέπεται από άγχος και βιασύνη για να έρθει η ισοφάριση. Η μόνη φορά που θα φτάσουμε με ορθολογικό τρόπο στην εστία του μπαογκ, ήταν όταν από δεξιά ο Ποντένσε διεμβόλισε την άμυνα των αντιπάλων, έβγαλε μια άψογη πάσα στον Φορτούνη, ο οποίος όμως δεν έπιασε καλό σουτ με αποτέλεσμα η μπάλα να πάει στο κέντρο και να γίνει «ήρωας» ο βαψομαλλιάς. Αυτή ήταν στα μάτια μου και η μοναδική κλασική --από αυτές που δεν χάνονται-- ευκαιρία της ομάδας. Στο υπόλοιπο διάστημα ο Θρύλος έκανε πράγματι πολλές τελικές, που δεν είχαν όμως και τις καλύτερες των προϋποθέσεων. Πολλά μακρινά σουτ, αρκετά γεμίσματα και κάποιες καλές ευκαιρίες από στημένα, με αποκορύφωμα το δοκάρι του Χασάν. Οι παίχτες της μπουγάτσας κατάφεραν να μη δεχτούν γκολ και έφυγαν νικητές από το Φάληρο, σε ένα παιχνίδι που το τελικό σκορ δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην εικόνα του παιχνιδιού: Ο μπαογκ ήταν μια φοβική, μικρή ομαδίτσα, που κατέβηκε στο Καραϊσκάκη για να μη χάσει.

Ο Ολυμπιακός ήταν αρκετά καλός χτες και τον αδικεί ξεκάθαρα το τελικό αποτέλεσμα. Όμως η εμφάνιση της ομάδας απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί «καταιγιστική» και «ισοπεδωτική». Αν κάποιος ψάχνει αντίστοιχους χαρακτηρισμούς, ας τσεκάρει το βίντεο από το Ολυμπιακός-μπαογκ του 2002, που κερδίσαμε 3-2 και είχε βγει το κορυφαίο σύνθημα «...μπαογκ είσαι ένας, τρία στο δεκαεφτά, δεν έφαγε κανένας...». Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε μέσα στο γήπεδο τόσο σε κατοχή, όσο και σε τελικές ευκαιρίες, αλλά του έλειψε η τύχη και ταυτόχρονα φάνηκε το δομικό πρόβλημα που έχει το ρόστερ με την έλλειψη παιχτών που μπορούν να κάνουν γκολ τη μισή ευκαιρία. Αυτό είναι ένα πρόβλημα του καλοκαιρινού σχεδιασμού, που θα το βρίσκουμε μπροστά μας και ελπίζουμε να μη μας στερήσει στο τέλος τους στόχους μας. Τα καμπανάκια ήχησαν τόσο με τον Αστέρα Τρίπολης, όσο και με τον Πανιώνιο και δυστυχώς χτες ήρθε η γκέλα. Ας δούμε όμως την ατομική απόδοση των παιχτών μας.

Γιαννιώτης: Δυστυχώς υπέπεσε στο μεγάλο λάθος, χάνοντας την μπάλα μέσα από τα χέρια του στην κλειστή του γωνία. Σε όλο το υπόλοιπο ματς ήταν σωστός, αλλά δεν απέφυγε και κάποια προβληματικά διωξίματα με την μπάλα στα πόδια. Ο Γιαννιώτης είναι ένας καλός τερματοφύλακας, που πρέπει να στηρίξουμε και ακόμα και αν χρειαστεί να «δικαιολογήσουμε» λάθη σαν το χθεσινό, που στερούν πολύτιμους βαθμούς.

Τσιμίκας: Ο νεαρός αριστερός μπακ της ομάδας δεν είχε χτες τις γνωστές του προωθήσεις, μιας και είχε την εντολή να προσέχει πολύ το αριστερό άκρο της άμυνας μας. Στα ανασταλτικά του καθήκοντα ήταν αξιοπρεπής, ενώ έβγαλε σε όλο το παιχνίδι πολύ πάθος.

Βούκοβιτς: Πολύ μέτριο παιχνίδι από τον «υπουργό άμυνας». Ο Βούκοβιτς έχασε αρκετές μονομαχίες στο κέντρο, είχε σε διάφορες στιγμές λάθος μεταβιβάσεις και δεν μπορούμε να πούμε ότι ενέπνεε και σιγουριά με το παιχνίδι του. Φυσικά φάνηκε αυτό που τονίζουμε καιρό τώρα από αυτό το βήμα, ότι είναι αργός, με συνέπεια να «χάνει» φάσεις είτε στο τεχνικό οφσάιντ, είτε κάπου που χρειάζεται έξτρα «σπιρτάδα».

Μεριά: Πολύ καλή εμφάνιση από τον έτερο κεντρικό μας μπακ, που στάθηκε πάρα πολύ καλά απέναντι σε έναν πολύ καλό επιθετικό όπως ο Πρίγιοβιτς, τον οποίο εξαφάνισε από το χορτάρι. Βγήκε πολλές φορές μπροστά στις στημένες φάσεις, κυνήγησε το γκολ με τις κεφαλιές του, αλλά ήταν άστοχος στην τελική προσπάθεια. Με έχει εντυπωσιάσει μέχρι τώρα η ψυχραιμία του όταν έχει την μπάλα στην περιοχή, αλλά πρέπει να προσέξει τη διαχείριση αυτής της ψυχραιμίας, γιατί μπορεί να έρθει η κακιά στιγμή...

Ομάρ: Σε όλο το ματς ήταν άριστος στις αμυντικές του τοποθετήσεις, αλλά δεν πήρε και αυτός επιθετικές πρωτοβουλίες, μιας και οι ακραίοι του μπαογκ δεν είναι για τα θηρία. Στη φάση του γκολ «εκτέθηκε» από την αδυναμία του Λάζαρου να πάει πάνω στον Βιερίνια.

Μπουχαλάκης: Καλή --τηρουμένων των αναλογιών-- εμφάνιση από τον Κρητικό. Είχε τον άχαρο ρόλο να κάνει τη σκούπα μπροστά από το αμυντικό μας δίδυμο, και πήρε καλό βαθμό σε αυτό. Από την άλλη δεν βοήθησε πάρα πολύ στο δημιουργικό κομμάτι και αυτό είναι κάτι το οποίο το γνωρίζουμε.

Καμαρά: Για άλλο ένα παιχνίδι είναι κατά τη γνώμη μου μέσα στους 2-3 καλύτερους παίχτες μας. Ασταμάτητο τρέξιμο, πρέσινγκ στους αντίπαλους μέσους και ταυτόχρονα προσπάθεια να βγάλει την ομάδα στην επίθεση με ωραίες και έξυπνες πάσες. Στο τέλος του ματς κουράστηκε εμφανώς και έκανε 1-2 λάθη που θα μπορούσαν να κοστίσουν. Ο Καμαρά αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να μπορεί να βγει από την ενδεκάδα.

Ποντένσε: Κακό πρώτο ημίχρονο από τον «κοντοπίθαρο» και εξαιρετικό δεύτερο. Στο πρώτο ημίχρονο σπατάλησε όσες ευκαιρίες παρουσιάστηκαν, αφού λόγω ατομιστίας προσπάθησε να τελειώσει φάσεις, που μπορούσε να πασάρει, ενώ πάσαρε σε φάσεις που δεν υπήρχε συμπαίχτης. Στο δεύτερο ημίχρονο ανέβηκε αισθητά, έκανε πλάκα στον Βιερίνια, έδωσε πάσα μισό γκολ στον Φορτούνη και αποτελούσε διαρκή πηγή κινδύνων για τους αντιπάλους. Οδηγός του λοιπόν από εδώ και πέρα πρέπει να είναι το δεύτερο μέρος.

Χριστοδουλόπουλος: Επιλέχτηκε --σωστά-- να ξεκινήσει αντί του Φετφατζίδη (που ήταν βασικός τελευταία) μιας και ο Λάζαρος προσφέρει και στην πίεση και στην ανασταλτική λειτουργία, ενώ είναι από τους λίγους παίχτες της ομάδας που μπορεί να κάνει γκολ τη μισή ευκαιρία. Χτες δεν τα κατάφερε πάντως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του. Μέτρια εμφάνιση από το Λάζαρο.

Φορτούνης: Στα περισσότερα παιχνίδια, όλοι οι προπονητές στήνουν την άμυνά τους με στόχο να αποδιοργανώσουν τον Φορτούνη. Αυτό πρέπει να το έχει στο μυαλό του και ο ίδιος, αλλά κυρίως ο προπονητής του. Ο Φορτούνης χτες δεν έλαμψε, αλλά προσπάθησε να δημιουργήσει τους όρους για να έρθει το γκολ. Από τα δικά του πόδια --ως συνήθως-- ξεκινούν οι περισσότερες προσπάθειες της ομάδας και από τα δικά του πόδια εκτελούνται τα πολύ καλά στημένα. Όμως του έλειψε το κάτι παραπάνω, ενώ σπατάλησε και την τρομερή ευκαιρία, που του έδωσε στο πιάτο ο Ποντένσε.

Χασάν: Όταν ακούσαμε την ενδεκάδα, βρισκόμενοι στο πέταλο της «7» ήταν η επιλογή, που μας ξένισε περισσότερο. Ο λόγος ήταν ο ίδιος με αυτά που λέγαμε για το ματς με τη Μπέτις: Όταν χρειάζεται ο φορ να πιέσει ο Χασάν δεν είναι η ενδεδειγμένη επιλογή, μιας και είναι πολύ βαρύς. Επίσης ο Χασάν δεν είναι --μέχρι στιγμής-- ο φορ, που θα βάλει το εύκολο γκολ. Η περσινή του απόδοση με 6 γκολ σε 30 παιχνίδια με τη φανέλα της Μπράγκα το είχε δείξει. Χτες έχασε κάποιες ευκαιρίες και δεν επιτέλεσε το ρόλο αυτού, που θα σκοράρει, κάτι που περιμένεις από τον σέντερ φορ της ομάδας.

Γκερέρο: Μπήκε στο παιχνίδι στο 70', το σύστημα έγινε 4-4-2, αλλά δεν υπήρξαν εκείνες οι επιθετικές προϋποθέσεις συνολικά από την ομάδα για να εκμεταλλευτεί και αυτός κάποιες --πιθανές-- ευκαιρίες. Εγώ θα προτιμούσα να είχε ξεκινήσει.

Φετφατζίδης: Άχρωμος, αθόρυβος και άοσμος στα περίπου δέκα λεπτά που αγωνίστηκε.

Γκιγιέρμε: Στο παιχνίδι κυπέλλου με τη Λιβαδειά, μας έδειξε ότι είναι ένας πολύ κοντρολαρισμένος κεντρικός χαφ. Χτες σε ένα παιχνίδι με πολύ μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και παρά το μικρό διάστημα που αγωνίστηκε επιβεβαίωσε όσα περιμέναμε από αυτόν. Φαίνεται ότι διαθέτει και πολύ καλή κάθετη μεταβίβαση. Από εδώ και πέρα νομίζω οτι πρέπει να ξεκινάει στην ενδεκάδα.

Μαρτίνς: Ο Πορτογάλος κατέβασε την πιο-κλασική-πεθαίνεις ενδεκάδα του, με μόνη αλλαγή τον Χασάν στην κορυφή της επίθεσης. Η αίσθησή μου είναι ότι θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει τον Γκερέρο για να πιέσει περισσότερο, αλλά και τον Γκιγιέρμε στα χαφ. Προτίμησε να πάει με ασφάλεια και by the book. Δεν ευθύνεται κατά τη γνώμη μου για το αποτέλεσμα, αλλά ίσως θα μπορούσε να δυσκολέψει περισσότερο τον κλόουν που έχει ο μπαογκ στον πάγκο του. Λίγο περισσότερο ρίσκο από εδώ και πέρα, κύριε Μαρτίνς. Χρειάζεται...

Το χθεσινό αποτέλεσμα δεν είναι καταστροφικό, ειδικά για μια ομάδα, η οποία είναι καινούργια. Είναι όμως το πρώτο σημείο της σεζόν στο οποίο φαίνεται να περνά τριγμούς το οικοδόμημα. Πλέον ο Ολυμπιακός ακολουθεί στη βαθμολογία, έχοντας χάσει ένα ντέρμπι στην έδρα του. Από τη διαχείριση αυτού του αποτελέσματος από την ομάδα, θα φανεί και τι θα γίνει στην πορεία της χρονιάς. Ακολουθούν δύο παιχνίδια μεγάλης δυσκολίας: Τα εκτός έδρας ματς με τη Μίλαν και την κούλα στο ΟΑΚΑ. Ειδικά για το δεύτερο νομίζω ότι η ομάδα πρέπει να τα δώσει όλα για να «ισοφαρίσει» τη χτεσινή «γκέλα». Αυτό δεν σημαίνει ότι υποβιβάζουμε με κανένα τρόπο το Γιουρόπα Λιγκ. Το παιχνίδι όμως του πρωταθλήματος ακόμα και αν είναι νωρίς, μπαίνει στην κατηγορία των «do or die» πλέον.

Θρύλε γερά, πρωτάθλημα ξανά

* * *

ΥΓ1 Πολύ μεγάλη στήριξη από τον κόσμο του Θρύλου χτες στο Καραϊσκάκη. Ένα γκολ χρειαζόταν για να γκρεμιστεί ο ναός, αλλά δεν ήρθε ποτέ. Ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια της ομάδας και τη χειροκρότησε στο τέλος. Πολύς λόγος έγινε πάλι για το κόψιμο του ρυθμού από τα καπνογόνα και δεν έχουν άδικο όσοι το λένε. Όταν κυνηγάς το σκορ, είναι πρόβλημα να στερείς πολύτιμα λεπτά από την ομάδα σου. Γενικά πάντως θεωρώ ότι ο κόσμος --από την αρχή της χρονιάς-- έχει δώσει το στίγμα του ότι θα βοηθήσει την ομάδα από το μετερίζι του. Είναι όμως νομίζω η ώρα να κοπεί αυτή η συνήθεια να τραγουδάμε ΣΕ ΚΑΘΕ παιχνίδι --ιδιαίτερα μετά από ήττες ή κακές εμφανίσεις-- το «είσαι στο μυαλό». Την επόμενη φορά που θα το τραγουδήσουμε να είναι μετά από νίκη σε ντέρμπι ή μετά από κάποιον τίτλο.

ΥΓ2 Διαβάζω κάποιες ατυχείς κατά τη γνώμη μου συγκρίσεις με εκείνο το παιχνίδι με τον Άρη στο ΟΑΚΑ, που συγκρίνουν το μέγεθος της ατυχίας που είχαμε σε σχέση με τότε. Εκείνη τη μέρα ο Ολυμπιακός είχε κάνει κάποιες πραγματικά τεράστιες ευκαιρίες, και ο Κατεργιαννάκης είχε μεταμορφωθεί σε ένα κράμα Μπουφόν και Σμάιχελ αποκρούοντας ό,τι πήγαινε στο τέρμα του, «αναγκάζοντας» τον Ολυμπιακό να τον αποκτήσει το επόμενο καλοκαίρι. Χτες χάσαμε πολλές ευκαιρίες πράγματι αλλά οι περισσότερες  δεν ήταν κλασικές φάσεις ή φάσεις στην εστία, ενώ και πολλά σουτ απείλησαν την ιπτάμενη πανίδα του Φαλήρου.

ΥΓ3 Και κάτι για τους οπαδούς και τους δημοσιογράφους της δικέφαλης κότας. Διαβάζω πανηγυρισμούς από την πλευρά τους και ανέβασμα του τίτλου στη Θεσ/νίκη ενώ ακόμα δεν έχει μπει Οκτώβρης. Μόνιμα κατατρεγμένοι «οπαδοί» που βλέπουν όνειρα και μεγαλεία για την ομάδα τους τη στιγμή, που έχουν 2 ολόκληρα πρωταθλήματα. Χαλαρώστε καρντάσια, γιατί πάλι ξινό θα σας βγει στο τέλος και θα ξαναβγάλετε βιβλίο για «κλεμμένα πρωταθλήματα»...

ΥΓ4 Ο μπαογκ χτες δέχτηκε μια πραγματικά άψογη φιλοξενία από την ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Παρ’ όλα αυτά, οι παράγοντες της δικέφαλης μπουγάτσας, από τη σουίτα που βρισκόντουσαν δεν έχασαν την ευκαιρία να προκαλέσουν τον κόσμο του Θρύλου και να αποδείξουν για άλλη μια φορά ότι είναι ΒΟΥ, ΒΟΥ, ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ...