Για τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος μπάσκετ Α΄ Εθνικής της περιόδου 1968/69, επρόκειτο να διεξαχθεί αγώνας Πανιωνίου-Ολυμπιακού, που ήταν προγραμματισμένος να γίνει στο Καλλιμάρμαρο. Άλλωστε την εποχή εκείνη οι αγώνες γινόντουσαν κυρίως είτε στο Στάδιο είτε στο κλειστό της Λεωφόρου, το αποκαλούμενο και «Τάφο του Ινδού» (από μια ταινία της εποχής), ενώ στη Θεσσαλονίκη όλα τα ματς γινόντουσαν στο Παλαί ντε Σπορ. Όπως είναι φυσικό, με τέτοιες συνθήκες η έννοια του γηπεδούχου ήταν εντελώς σχετική, για να μην πούμε απόλυτα υποτιμημένη. Τη χρονιά εκείνη προστέθηκε και το μέχρι τότε ανοιχτό γήπεδο του Σπόρτινγκ, στο οποίο τότε μπήκε σκεπή.
Πήγα λοιπόν και εγώ το φρέσκο γυμνασιόπαιδο στο Στάδιο για να δω τον αγώνα. Άλλωστε, όπως έχουμε πει, δεν έχανα ματς της ομάδας, όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά σε όλα τα αθλήματα.
Με το που έφτασα, βρήκα τους άλλους μπασκετικούς. Ήμασταν άλλωστε τόσο λίγοι εκείνη την περίοδο, που είχαμε γνωριστεί μεταξύ μας, αφού λατρεύαμε το άθλημα και βλέπαμε και πολλούς αγώνες μπάσκετ και μεταξύ άλλων ομάδων: Παγκρατίου, Σπόρτινγκ, Πανελληνίου, Αμύντα κ.λπ.
Έβρεχε μετά διαλειμμάτων εκείνη την ημέρα. Με το που φτάνω, βλέπω μια ασυνήθιστη κινητικότητα. Εισιτήρια δεν έβλεπες πουθενά, ενώ παντού υπήρχαν ανθρώπινα «πηγαδάκια». Ώσπου σκάει η είδηση: η ομοσπονδία είχε αποφασίσει, την τελευταία στιγμή, λόγω πιθανής επιδείνωσης του καιρού, να μεταφέρει τον αγώνα από το Καλλιμάρμαρο στο κλειστό της Λεωφόρου.
Βέβαια πρέπει να διευκρινίσω ότι το κλειστό του ΠΑΟ ήταν θεωρητικά και μόνο «κλειστό». Η σωστή λέξη θα ήταν «σκεπαστό», αφού όταν έβρεχε πολύ τα νερά έμπαιναν στο γήπεδο από χάσματα και κενά, που υπήρχαν στις υπερκείμενες κερκίδες. Μάλιστα κάποιες φορές είχε τύχει και είχαν αναβληθεί (!) αγώνες στο κατά τα άλλα κλειστό γήπεδο, λόγω βροχής.
Τι να κάνω; Ούτε συζήτηση να χάσω το ματς. Έπρεπε, μαζί με τους άλλους, να πάμε από το Στάδιο στη Λεωφόρο. Τσοντάραμε λοιπόν όλοι για ένα ταξί, γιατί είχαμε καθυστερήσει. Φτάνουμε στη Λεωφόρο και αντικρίζουμε ένα φοβερό θέαμα. Ένα μόνο υποτυπώδες κουβούκλιο-εκδοτήριο εισιτηρίων, προορισμένο να εξυπηρετήσει εκατοντάδες άτομα που είχαν καταφθάσει όλα μαζί, την ίδια ώρα, για να δουν το παιχνίδι. Μετά από πολύ χρόνο και ομηρικές μάχες σώμα με σώμα, σπρωξίδι μέχρι σχεδόν σύνθλιψης, μπαίνω τελικά στο γήπεδο, όπου το παιχνίδι είχε ήδη αρχίσει, προς μεγάλη λύπη μου.
Έπειτα από ένα δραματικό και επεισοδιακό αγώνα που έγινε μέσα σε πολύ ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και ύστερα από δύο παρατάσεις κερδίσαμε 88-87, με βολή ενός πρωτοεμφανιζόμενου έφηβου, του Ζαμπούνη (όποιος θυμάται αυτόν τον παίκτη θα πάρει δώρο τη φανέλα Ολυμπιακού με υπογραφή του Πελέ) ο οποίος είχε μπει στο ματς μόνο και μόνο γιατί είχαν αποβληθεί σχεδόν όλοι με 5 φάουλ.
Όμως η νίκη μας αυτή τελικά δεν μέτρησε. Ο διαμαρτυρόμενος Πανιώνιος κατέθεσε ένσταση, την οποία κέρδισε και ο αγώνας επαναλήφθηκε, για να τον χάσουμε τελικά 82-80, με σουτ --δεν θυμάμαι καλά-- ή του Δενδρινού (παλιού προπονητή της Εθνικής) ή του μεγάλου σκόρερ των κυανέρυθρων Μοσχούδη (και οι δύο μακαρίτες τώρα). Στον αγώνα του δευτέρου γύρου με τον Πανιώνιο, που έγινε με τυπικά γηπεδούχο τον Ολυμπιακό, νικήσαμε 76-58. Τους είχαμε, βλέπετε, άχτι από τον πρώτο γύρο, μετά από όσα συνέβησαν. Ήμουν μέσα στα ματς αυτά.
Διαβάστε τώρα πώς καταγράφεται και αποτυπώνεται επίσημα η ιστορία και κυρίως η αλήθεια γύρω από τις αλησμόνητες αυτές εμπειρίες που πέρασα.
Στην ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ (επιμέλεια Σκουντή), όπου υπάρχει ένα πλήθος λεπτομερειών, αναγράφεται ότι ο ακυρωθείς αγώνας έγινε στο Καλλιμάρμαρο και όχι στη Λεωφόρο. Επιπλέον, ο αγώνας του δευτέρου γύρου καταγράφεται ως επαναληπτικός του ακυρωθέντος αγώνα του πρώτου γύρου, ενώ ο νικηφόρος για τον Πανιώνιο αγώνας καταγράφεται ως αγώνας του δευτέρου γύρου.
Στην επίσημη ιστοσελίδα των αποτελεσμάτων της ομάδας μας, του μπασκετικού Ολυμπιακού, το αποτέλεσμα που καταγράφεται ως αποτέλεσμα πρώτου γύρου είναι αυτό του ακυρωθέντος και συνεπώς ανύπαρκτου αγώνα 88-87, που νικήσαμε, και όχι αυτό του επαναληφθέντος αγώνα που χάσαμε, ο οποίος δεν αναφέρεται καθόλου.
Κάποιοι μπορεί να πουν: και τι έγινε, ρε φίλε ; Αυτό σε πείραξε; Με αυτά ασχολείσαι;
Δεν είναι όμως έτσι. Με την ιστορία μιας ομάδας ή ενός αθλήματος δεν παίζεις ιδίως όταν έχεις φύσει και θέσει υποχρέωση να την υπηρετείς και να τη διασώζεις πιστά. Πίσω από αυτήν την ιστορία δεν υπάρχουν μόνο αριθμοί των πληκτρολογίων και των ιστοσελίδων. Υπάρχει η αλήθεια της ομάδας σου, οι αγώνες και οι προσπάθειες και ιδρώτες των αθλητών της. Επιπλέον πίσω από αυτήν κρύβονται τα συναισθήματα, οι εμπειρίες, οι αναμνήσεις, οι αλήθειες και, εν τελευταία αναλύσει, οι ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων των οπαδών της. Ας είναι λοιπόν πιο προσεκτικοί και υπεύθυνοι κάποιοι σε αυτό που κάνουν.
Ιδίως όταν αυτοί είναι επίσημοι φορείς. Δεν μπορεί ο ΕΣΑΚΕ και κυρίως ο Ολυμπιακός να λέει ανακρίβειες. Φυσικά δόλος δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο λάθος. Αλλά το λάθος αυτό δεν είναι αμελητέο. Ο ίδιος ο επίσημος Ολυμπιακός αγνοεί ή καταγράφει ανακριβώς την ίδια την ιστορία του, της οποίας υποτίθεται είναι θεματοφύλακας. Και το κυριότερο οι ως άνω ιστορικές ανακρίβειες θα διαιωνισθούν και θα εμπεδωθούν στους «αιώνες των αιώνων». Η ανακρίβεια και το λάθος θα επικρατήσουν για πάντα. Γιατί φυσικά όλοι θα πιστέψουν και θα υιοθετήσουν αυτά που λέει ο επίσημος Ολυμπιακός ή ο επίσημος φορέας ΕΣΑΚΕ και όχι αυτά που λέω εγώ, ένας απλός οπαδός, έστω και αν εγώ τα έχω βιώσει προσωπικά και τα θυμάμαι ενώ αυτοί που τα γράφουν όχι. Η αλήθεια έχει χαθεί και θα συνεχίσει να είναι χαμένη για πάντα. Και όταν θα φύγουν από τη ζωή και κάποιοι που ακόμη θυμούνται όσα έχουν ζήσει, δεν θα υπάρχουν ούτε καν φωνές διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης.
Και μη νομίζετε ότι δεν απευθύνθηκα και στους δυο: Ολυμπιακό και ΕΣΑΚΕ για να κάνουν αναγκαίες διορθώσεις. Αλλά με γράψανε.. εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Έτσι από τέτοια λάθη αλλοιώνεται η ιστορία του Ολυμπιακού, αλλά και ελληνικού πρωταθλήματος, στο μπάσκετ. Το κυριότερο όμως είναι πόσες παρόμοιες, αθώες από πλευράς σκοπιμότητας, πλην όμως υπαρκτές και σοβαρές περιπτώσεις υπάρχουν στην ιστορία αθλητισμού. Μπορεί να είναι πάρα πολλές και να μην τις ξέρουμε. Και μιλάμε για αθλητισμό και ανυστερόβουλα λάθη, που διαιωνίζονται.
Φαντασθείτε το πλήθος και εύρος των δόλιων, σκόπιμων και υστερόβουλων αλλοιώσεων στην ιστορία εθνών, κρατών και λαών, στην ιστορία της ανθρωπότητας, ιδίως μετά από τόσους πολέμους, όταν ως γνωστό την ιστορία την γράφουν προπαγανδιστικά οι νικητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου