Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά...

Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μια τραγική --το λιγότερο-- εμφάνιση και έχασε με κατεβασμένα τα χέρια από το βάζελο στο τρίτο παιχνίδι της σειράς των τελικών. Δεν πειράζει  --ψέματα πειράζει-- η ήττα αυτή καθαυτή, αλλά κυρίως το γεγονός ότι προήλθε εξαιτίας της ανυπαρξίας επιθετικού πλάνου και πάθους από την πλευρά της ομάδας μας. Στο ΟΑΚΑ εμφανίστηκε μια ομάδα που φορούσε ερυθρόλευκα, αλλά είχε περισσότερο εικόνα μεικτής παλαίμαχων.





Του RedTerso

Δεν θα κάτσω να γράψω πολλά πράγματα αγωνιστικά. Δεν αξίζει κιόλας. Μετά την ήττα μέσα στο ΣΕΦ στο δεύτερο παιχνίδι περιμέναμε οι παίχτες μας να παρουσιαστούν έστω με λίγο θιγμένο τον εγωισμό τους και να καταθέσουν στο παρκέ --τουλάχιστον-- πάθος και θέληση για να ανατρέψουν τα δεδομένα. Αντί αυτού είδαμε το απόλυτο τίποτα. Μια ομάδα που δεν είχε αρχή, μέση και τέλος στο παιχνίδι της.

Εκεί που εστιάζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν στο επιθετικό κομμάτι μιας και για άλλη μια φορά φέτος είδαμε το ίδιο γνωστό, προβλέψιμο και εν τέλει αντιμετωπίσιμο παιχνίδι, που αναζητούσε διαρκώς το κεντρικό pick'n'roll ή το ποστάρισμα του Πρίντεζη (ο οποίος συνεχίζει να βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση). Καμία άλλη πρωτοβουλία από τους παίχτες μας, πολλά λάθη και νευρικότητα και αρκετά άστοχα --και το χειρότερο-- αμαρκάριστα σουτ από την περιφέρεια. Είναι απόλυτα ενδεικτικό για την επιθετική δυσλειτουργία του συνόλου, το γεγονός ότι είχαμε περισσότερα λάθη (11) από ασίστ (10). Αν συνυπολογίσουμε σε αυτό το γεγονός ότι τα ποσοστά μας στο σουτ ήταν άθλια τότε θα συνειδητοποιήσουμε εύκολα ότι το παιχνίδι κάθε άλλο παρά ντέρμπι ήταν. Αν βάλουμε και στην εξίσωση το γεγονός ότι οι παίχτες του βάζελου ήταν τρομακτικά άστοχοι από τη γραμμή των βολών  (15 χαμένες προσωπικές) και αν είχαν στοιχειωδώς υποφερτά ποσοστά, τότε θα μιλάγαμε για διασυρμό.

Η κακή εικόνα της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας εξαρτάται από την κακή εικόνα όλων μας των περιφερειακών. Αν εξαιρέσουμε τον Σπανούλη (14 πόντοι) όλοι οι υπόλοιποι γκαρντ μας (Μάντζαρης, Ρόμπερτς, Στρέλνιεκς και Μπράουν) είχαν μαζί 5 (!!!) ολόκληρους πόντους. Με τέτοια νούμερα όχι το βάζελο εκτός έδρας δεν κερδίζεις, αλλά ούτε και μικρότερες ομάδες. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια είδαμε λίγο σφυγμό στην front-line μας χωρίς όμως κάτι το εξαιρετικό. Απλά λίγο καλύτερα από το τίποτα των προηγούμενων αγώνων. Ο Μακλίν που προσπάθησε περισσότερο π.χ. ήταν τραγικός για άλλη μια φορά στην άμυνα. Ο Πρίντεζης το γράψαμε και παραπάνω, παρόλο που πήρε φάσεις διανύει κακό φεγγάρι. Ο Γουίλτζερ ήταν στόχος κάθε επίθεσης των πράσινων και ο μόνος που διασώθηκε πραγματικά ήταν ο Μιλουτίνοβ. Κακή παρουσία και για τους δύο ΠΑΠ της ομάδας. Όταν δεν έχεις ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ διακριθέντα τότε δεν μπορείς να αξιώνεις τίποτα από το ματς.

Η εικόνα της ομάδας μας ήταν χτες αποκρουστική και θύμισε τον άδειο από ενέργεια και διάθεση Ολυμπιακό των περσινών τελικών, καθώς και όλων των φετινών ηττών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Απογοητευτικό μπάσκετ και προκλητική έλλειψη πάθους. Όλα αυτά τα στοιχεία δεν μας επιτρέπουν να μιλήσουμε και για τα χάλια που είδαμε για άλλη μια φορά από τους διαιτητές. Προσοχή. Δεν λέω ότι χάσαμε από αυτό. Αλλά όποιος ξαναδεί φάσεις θα καταλάβει ότι σε συγκεκριμένες στιγμές είχαμε προκλητικά σφυρίγματα. Απλά οι «γκρι» επαναπαύτηκαν στην τραγική εικόνα του Ολυμπιακού και δεν έκαναν κάτι περισσότερο για να σπρώξουν το βάζελο. Δεν χρειαζόταν κιόλας.

Πραγματικά δεν έχω καθόλου διάθεση να γράψω κάτι περισσότερο. Το αίσθημα που με έχει κυριεύσει είναι αυτό της απογοήτευσης. Δεν ξέρω αν μπορεί να ανατραπεί αυτή η εικόνα και ο Ολυμπιακός να παρουσιάσει σφυγμό --έστω στο ΣΕΦ--. Ποντάρω μόνο στον εγωισμό και στη --δεδομένη-- αξία κάποιων παιχτών μας. Σε μεγάλο βαθμό θεωρώ το πρωτάθλημα χαμένο. Ελπίζω μόνο να με διαψεύσουν οι παίχτες μας. Τα υπόλοιπα που είναι αρκετά θα πούμε ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΑΤΑ όταν τελειώσουν οι τελικοί. Μέχρι τότε πάμε για άλλη μια μάχη την Πέμπτη στο γήπεδό μας και όπου μας βγάλει...

* * *

ΥΓ1 Παρατηρώ μια στοχοποίηση από τους δημοσιογράφους και δυστυχώς από συνοπαδούς μας στον Σπανούλη και τον Πρίντεζη και διαφωνώ κάθετα. Κανένας από τους δύο δεν είναι καλός μέχρι τώρα. Για την ακρίβεια και οι δύο είναι το πολύ μέτριοι. Όμως αναλογιστείτε τη χτεσινή εικόνα πρώτα για το Σπανούλη. Κανένας άλλος περιφερειακός δεν έπαιρνε ψήγμα πρωτοβουλίας, η επίθεση δεν είχε καθόλου περιστροφές και αυτός αναγκάστηκε να παίρνει τραβηγμένα από τα μαλλιά σουτ. Κακώς, θα μου πείτε, αλλά αν οι συμπαίχτες σου κρύβονται, τότε μοιραία θα πάει προς τα εκεί το πράγμα. Όσο για τον Πρίντεζη, ξεχνάμε ποιος τράβηξε το «κάρο» όλη τη χρονιά και εξαιτίας των αδιανόητων γνωματεύσεων του ιατρικού μας τιμ βρίσκεται στην τελική ευθεία της σεζόν σε αυτή την κακή κατάσταση; Για αυτούς τους δύο παίχτες είναι πολύ κρίμα να είμαστε αγνώμονες. Ευθύνες υπάρχουν, κυρίως στον προπονητή, αλλά και στη διοίκηση.

ΥΓ2 Ειλικρινά και χωρίς αστερίσκους συλληπητήρια στην οικογένεια του βάζελου για το θάνατο του Παύλου Γιαννακόπουλου. Όμως δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην προσπάθεια «αγιοποίησης» που γίνεται από χτες. Ο Γιαννακόπουλος ήταν ένας μεγάλος παράγοντας για την ομάδα του. Δεν ήταν όμως ο στυλοβάτης του μπάσκετ που παρουσιάζεται και έχει πολλά μελανά σημεία στα χρόνια της διοίκησής του. Επειδή όμως εμείς οι Ολυμπιακοί έχουμε ήθος και σεβόμαστε το πένθος του αντιπάλου δεν θα ασχοληθούμε με αυτά σε αυτές τις στιγμές.