Έχει και πιο χαμηλά

Το φάντασμα του Ολυμπιακού συνεχίζει τις απαράδεκτες εμφανίσεις, καταφέρνοντας να αποσπάσει ισοπαλία από το μεγαθήριο του Λεβαδειακού. Παίκτες και προπονητής, σε μια ευγενή άμιλλα, για να αποδείξουν ποιος αξίζει λιγότερο να φορά τον δαφνοστεφανωμένο. Η, εκ των πραγμάτων, προβληματική λύση να ξηλωθούν πολλά τα καλοκαίρι, φαντάζει η καλύτερη ή, μάλλον, η μοναδική λύση, μήπως ξαναβρεί η ομάδα το δρόμο της.








Του Dr. Jekyll

Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να προσπαθήσει κανείς να κάνει κριτική στον σημερινό Ολυμπιακό. Όχι γιατί ήταν το χειρότερό του παιχνίδι (φέτος έχει καταφέρει να παίξει ακόμα χειρότερα), αλλά επειδή εμπεριέχει όλα τα μειονεκτήματα του φετινού Ολυμπιακού: αμυντική λειτουργία που προκαλεί οίκτο, κακή και δίχως πλάνο ανάπτυξη, αδυναμία να μετουσιώσει μεγάλες ευκαιρίες σε γκολ, θλιβερή έλλειψη πάθους και εγωισμού να αποδείξουν ότι κάτι αξίζουν, παντελής έλλειψη ηγετικών προσωπικοτήτων, και σοβαρή έλλειψη ποιότητας.

Μέχρι τώρα υποστήριζα ότι ο Όσκαρ Γκαρσία πρέπει να μείνει και τον επόμενο χρόνο στον Ολυμπιακό ανεξάρτητα από την θέση και τα αποτελέσματα. Πλέον, συντάσσομαι με την άποψη ότι πρέπει να σταθούμε λίγο και στις τραγικές εμφανίσεις της ομάδας: ο Ολυμπιακός μοιάζει περισσότερο ασυντόνιστος, ακόμη και από τις κακές εμφανίσεις επί Χάσι. Οι αλλαγές φαίνονται παράλογες και, δυστυχώς, τέτοιες αποδεικνύονται και εκ των υστέρων. Η αμυντική λειτουργία είναι ξανά σε απαράδεκτο επίπεδο, όχι για ομάδα που αγωνίζεται σε αγώνες Champions League, αλλά και για τους μικρούς αγώνες της Super League.

Οι παίκτες με αυτές τις εμφανίσεις, υπενθυμίζουν με τον πιο έντονο τρόπο, τον σημαντικότερο λόγο που φέτος χάνουμε το πρωτάθλημα: ο Ολυμπιακός δεν έχει ομάδα. Παίκτες χωρίς φυσική κατάσταση. Με εξαίρεση τον Κούτρη και, λιγότερο, τους Ομάρ, Σισέ, όλοι οι υπόλοιποι παίκτες μας που αγωνίστηκαν, ήταν ένα κλικ πιο πίσω σε αντίδραση από τους αντιπάλους τους (σε κάποιες φάσεις οι Μιραλάς, Οφόε, Φορτούνης, Μποτία, Μάριν, Μάρτινς, Σεμπά, και ο, πάντα φιλότιμος, Ρομαό, έμοιαζαν να κινούνται σε slow motion). Οι αλλαγές του Γκαρθία ακατανόητες, ειδικά αν ισχύει ότι ο Οφόε είναι λίγες εβδομάδες πριν την αποχώρηση.

Οι --αρκετές-- στημένες φάσεις πέρασαν αναξιοποίητες, και η μόνη ανάπτυξη που φάνταζε εφικτή ήταν από τα πλάγια μπακ. Το γκολ που δεχτήκαμε, αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή σε όλες τις προπονήσεις, όλων των ομάδων του κόσμου. Με λίγα λόγια, για μια ακόμα φορά ο Ολυμπιακός έμπαζε από παντού, δυσκολευόταν να αναπτυχθεί ορθολογικά και δεν είχε σπουδαίες ατομικές ενέργειες. Ακόμα κι έτσι, θα αρκούσε ένα σωστό τελείωμα εύκολης φάσης από τον Ομάρ (στις καθυστερήσεις) ή από τον Καρίμ (ο οποίος κινήθηκε σωστά για να βρεθεί μέσα σε κάμποσες σοβαρές ευκαιρίες, αλλά είχε την ικανότητα να σκοράρει μόνο μια φορά -η διαφορά ενός καλού, όπως ο Καρίμ, και ενός εξαιρετικού επιθετικού, όπως κάμποσοι που είχαμε τη τύχη να δούμε με την ερυθρόλευκη -και αυτοί οι χαρακτηρισμοί αφορούν στο ελληνικό πρωτάθλημα).

Όσο προβληματικό και να είναι, οι αλλαγές που θα γίνουν το καλοκαίρι --όλα δείχνουν πως-- πρέπει να είναι ριζικές. Αυτό σημαίνει, ότι ο Ολυμπιακός θα κληθεί πάλι να φτιάξει ομάδα από την αρχή. Ελπίζω να υπάρξει η σύνεση και η ψυχραιμία να μην πληρώσουν όλοι το μάρμαρο (όχι για το δικό τους καλό, αλλά για το καλό του Ολυμπιακού). Φοβάμαι, όμως, ότι δεν υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος για να κρίνει (η φετινή χρονιά, δείχνει ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα και στο επιτελείο -οι μεταγραφές αποτελούν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα).

Ανεξάρτητα από το αν αυτό το μπουλούκι καταφέρει να κατακτήσει τη δεύτερη θέση, ο μοναδικός στόχος του καλοκαιριού θα πρέπει να είναι η δημιουργία ομάδας (έτσι κι αλλιώς, αυτό το μπουλούκι δεν πιστεύω ότι μπορεί να μεταμορφωθεί μέσα σε λίγους μήνες σε σύνολο που θα μπορεί να διεκδικήσει αξιοπρεπώς τη συμμετοχή του στο Ch.L.). Δυστυχώς, το ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς θα μας ξαναβρεί να προσπαθούμε να μοντάρουμε ομάδα (με τους αντιπάλους σου να έχουν ίδιο κορμό και προπονητή).

Όλες οι παραπάνω γραμμές γράφτηκαν αμέσως μετά τον αγώνα. Δύο μέρες μετά, και αφού διάβασα τα σχόλια και την αρθρογραφία, δεν βρίσκω κάτι που να μου φαίνεται υπερβολικό, κι ας γράφτηκε το κείμενο με τα νεύρα τεντωμένα. Θα σταθώ, όμως, σε λίγα ακόμα: ο Σάββας Θεοδωρίδης, διαβάζω, έκραξε τους παίκτες για την απόδοσή τους: αν είχε σταθεί σε αυτό περισσότερες φορές, παρά στις (πράγματι κακές για τον Ολυμπιακό) διαιτησίες, μπορεί οι παίκτες να είχαν αναγκαστεί να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το φετινό χάλι (τα καλά παιχνίδια είναι μετρημένα στα δάχτυλα ενός χεριού).

Ακόμα: δυστυχώς ο Μιραλάς ακολούθησε το παράδειγμα των καλοκαιρινών μεταγραφών, που ήρθαν για να κάνουν τη διαφορά: σε 12 παιχνίδια έχει ένα κερδισμένο και εύστοχο πέναλτι. Ούτε γκολ, ούτε ασίστ. Μιλάμε για μια καταστροφική χρονιά, στην οποία δεν υπάρχει ένας παίκτης που να έχει διακριθεί (όσο καλός και να είναι ο Προτό φέτος, παραμένει τερματοφύλακας, ενώ και ο Ρομάο μπορεί να έχει αγωνιστεί με φιλότιμο και αυταπάρνηση, αλλά δεν φτάνει σε προσφορά τον Στολτίδη). Στον προχθεσινό αγώνα, μόνο ο Κούτρης του δευτέρου ημιχρόνου διασώζεται από το ναυάγιο.

Για το τέλος: στα δικά μου μάτια είναι άλλο κομμάτι το εξωαγωνιστικό, και πρέπει να τονίζεται ο πόλεμος, τον οποίον δέχεται συστηματικά ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια από την κυβέρνηση. Είναι άλλο κομμάτι, όμως, το αγωνιστικό (και σε αυτό βάζω και τις άθλιες εμφανίσεις και την κακή διαιτησία). Οι διώξεις, η απαγόρευση φιλάθλων, οι προκλητικές δικαστικές αποφάσεις, η ανακοίνωση της ΕΠΟ στα τέλη Γενάρη (που μόνο από αντίπαλη ομάδα μπορεί να γραφτεί τέτοιο κείμενο), η διεξαγωγή του τελικού κυπέλλου με την αεκ, η περυσινή διεξαγωγή του τελικού στο απαράδεκτο γήπεδο του Βόλου, ως ανταμοιβή των Λασκαράκη/ Μπέου, οι χουλιγκάνικες συμπεριφορές και δηλώσεις, καμπόσων βουλευτών και υπουργών εναντίον του Ολυμπιακού, η πρωτοφανής απάντηση του Σύριζα στη Θύρα 7 (σοβαρά τώρα;;;; κομματική ανακοίνωση ενάντια σε Θύρα;;;).

Όλα τα παραπάνω, όπως εγώ τα βλέπω, αποδεικνύουν ότι στρατηγικά ο Σύριζα επέλεξε να συγκρουστεί με τον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη (άσχετα με το ποιος είναι ο πρωταρχικός στόχος): το σχέδιο περιλάμβανε, για φέτος, τον μΠαοκ πρωταθλητή, την Αεκ να φτιάχνει (με όλες τις παρατυπίες/ παρανομίες/ προκλητικές χρηματοδοτήσεις την Αγιά Σοφιά -βοήθειά μας) και για τον παο την αναζήτηση σωτηρίας. Για τον Ολυμπιακό ούτε τα προσχήματα ισονομίας, αφού η επιλογή ήταν η άμεση σύγκρουση.

Ήταν προφανής από πέρυσι, ο ρόλος που θα αναλάμβανε η διαιτησία. Όσο, όμως, και να φαίνεται αντιφατικό, θα επιμείνω (όπως έκανα σε όλη τη χρονιά): ο Ολυμπιακός δεν χάνει το πρωτάθλημα από τη διαιτησία, αλλά από τις δικές του απαράδεκτες εμφανίσεις. Πληρώνει την αστοχία της διοίκησης (με όλες τις δικαιολογίες που έχω πολλές φορές γράψει) σε προπονητή (κυρίως), αλλά και παίκτες. Οι διαιτητές έβαλαν απλά το λιθαράκι τους. Για να βρεθεί ξανά ο Ολυμπιακός στη θέση του πρωταθλητή, αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι την αγωνιστική του εικόνα και όχι να περιμένει/ ελπίζει/ ποντάρει σε βελτίωση της διαιτησίας. Δεν μιλάμε για το Champions League, για το πρωτάθλημα της Super League μιλάμε.