2. Χειρότερη αγωνιστική στιγμή [ανασκόπηση εξαμήνου]

Dr. Jekyll: Το ότι η σεζόν, ακόμα και με τον Ολυμπιακό να είναι πρωταθλητής από τον Δεκέμβρη και να εξακολουθεί να είναι εντός στόχων σε Ευρώπη και Κύπελλο, είναι προβληματική, φαίνεται από το ότι, ενώ για την καλύτερη στιγμή του 6μήνου οι υποψηφιότητες είναι λίγες, για τη χειρότερη είναι αρκετές. Θα επιλέξω, όμως, την ισοπαλία με τη Μπερ Σεβά στο Καραϊσκάκης -- θεωρώ, άλλωστε, ότι εκεί χάθηκε αγωνιστικά και ψυχολογικά η πρόκριση και όχι στο Ισραήλ. Ο Ολυμπιακός στον αγωνιστικό χώρο πελαγοδρομεί, είναι χωρίς πλάνο και ψυχικές και σωματικές δυνάμεις, και ο κόσμος αντί να στηρίξει την ομάδα στο πρώτο της επίσημο παιχνίδι, στέκεται αμείλικτος (και άδικος, κατά την άποψή μου) απέναντι στους παίκτες, με αποδοκιμασίες και μπουκάλια (από τις κεντρικές θύρες).

RedTerso: Εδώ δυστυχώς υπάρχουν πολλές περισσότερες υποψηφιότητες για την χειρότερη στιγμή. Οι υποψήφιες εμφανίσεις είναι σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές και οι εντός των τειχών εμφανίσεις απέναντι στη Λάρισα, τον Πλατανιά, την Κέρκυρα εντός, και μερικές ακόμα. Είναι μια χρονιά, που όπως έχουμε πολλάκις αναφέρει, δεν μας γεμίζει καθόλου σαν οπαδούς, σε αγωνιστικό επίπεδο. Επιλέγοντας λοιπόν την χειρότερη εμφάνιση θα βάλω το ματς με τον ΑΠΟΕΛ στο Καραϊσκάκης. Αυτή η επιλογή στοιχειοθετείται εξαιτίας του γεγονότος οτι επρόκειτο για έναν εντός έδρας ευρωπαϊκό αγώνα σε μια στιγμή, που δεν έχει κριθεί η πρόκριση στον επόμενο γύρο. Ταυτόχρονα ανεξαρτήτα από το όνομα του αντιπάλου ένας ευρωπαϊκός αγώνας έχει πάντα την ιδαίτερη βαρύτητά του. Σε ένα τέτοιο ματς λοιπόν η ομάδα ήταν τραγική απέναντι σε μια σφιχτή απλά ομάδα, που είχε όμως αγωνιστικό πλάνο. Το πλάνο που έχουν οι περισσότερες ομάδες απέναντι στον Ολυμπιακό. Διπλή ζώνη άμυνας και λυσσασμένο κυνήγι των αντεπιθέσεων με βαθιές μπαλιές στην πλάτη της άμυνας. Από την πλευρά μας; Καμία ανάπτυξη της μπάλας, ανούσια και φλύαρη κατοχή και προωθήσεις μόνο με γιόμες από τα σέντερ μπακ ή σέντρες από τα πλάγια μπακ. Αποτέλεσμα; Εντός έδρας ήττα με 0-1 από μια ανταγωνίστρια για την πρόκριση ομάδα. Και το χειρότερο; Χειροκρότημα στο τέλος προς την ομάδα του ΑΠΟΕΛ και τους σιχαμένους οπαδούς του ίσως για πικάρισμα προς τη διοίκηση, ίσως για πολιτικούς λόγους για κάποιους λίγους ...

RoD: Όλα τα καλοκαιρινά ματς, ακόμα και το ματς της πρόκρισης με την Αρόουκα. Χρόνια είχαμε να γίνουμε μάρτυρες τέτοιας εικόνας, τέτοιας εγκατάλειψης (απ' τη διοίκηση), τέτοιας αδιαφορίας (από κάποιους παίχτες), τέτοιας μετριότητας. Ακόμα και χρονιές που η ομάδα δεν έσφυζε από ταλέντο, τουλάχιστον είχε το πάθος, τη μαχητικότητα, τη θέληση, που θέλουμε να βλέπουμε. Στα καλοκαιρινά ματς δεν πόνεσαν απλώς τα μάτια μας, αλλά και η καρδιά μας, καθώς δεν αναγνωρίζαμε αυτά τα φαντάσματα που βλέπαμε να φοράνε την ερυθρόλευκη.

JosuTernera: Η χρονιά φέτος ξεκίνησε με τους προκριματικούς του Champions League απέναντι στη Χάποελ Μπερ-Σεβά. Κι ενώ ο Μεγάλος Ρεπόρτερ της ομάδας μας τα 'χε πει (πρωταθλήτρια Ισραήλ, σκληρή ομάδα, δεν είναι τόσο εύκολη η κλήρωση ), εμείς δεν τον ακούσαμε και παρακολουθήσαμε το παιχνίδι με τον αέρα των προηγούμενων ετών. Δηλαδή έχοντας στο μυαλό μας τις μεγάλες νίκες απέναντι σε παραδοσιακές δυνάμεις της Ευρώπης και τις πορείες πέρα από τους ομίλους, έστω και στο Europa League. Νομίζω λοιπόν ότι αυτό το παιχνίδι ήταν η χειρότερη φετινή στιγμή έως τώρα. Γιατί τότε συνειδητοποιήσαμε τη μετάλλαξη που έχει υποστεί η ομάδα. Από ένα σύνολο δυνατό που μπορεί να σταθεί απέναντι σε οποιονδήποτε, σε ένα φοβισμένο και ανοργάνωτο κάτι. Χωρίς μεταγραφές, χωρίς προπονητή, χωρίς πλάνο και χωρίς απάντηση στα δύσκολα. Ούτε καν μαχητικότητα για να ξεφύγει από τον βούρκο! Πολλά χρόνια πίσω!