Του RedTerso
Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, ως σπουδαίος στρατηλάτης, παρέταξε τον Ολυμπιακό με την ενδεκάδα που κατατρόπωσε και τη Μπράγκα: Κάτω απ' τα δοκάρια ο Τζολάκης. Στην άμυνα από αριστερά ο Ορτέγκα (11΄ Πιρόλα, 76΄ Ντάνι Γκαρθία), ο Κάρμο, ο Ρέτσος και ο Κοστίνια. Την τριάδα στα χαφ αποτελούσαν ο Έσε, ο Μουζακίτης (79΄ Κωστούλας) και ο Τσικίνιο. Έξω αριστερά έπαιζε ο Ζέλσον Μαρτίνς (86΄ Μασούρας) και δεξιά ο Ροντινέι με τον Ελ Κααμπί (86΄ Στάμενιτς) στην κορυφή της επίθεσης. Ο Ολυμπιακός μπορεί να είχε ταξιδέψει στη χώρα των βίκινγκς, όμως οι παίχτες του ήταν αυτοί που φώναξαν με μια φωνή: «Εμείς είμαστε οι βίκινγκς»!
Η χθεσινή εμφάνιση του Ολυμπιακού στη νότια Σουηδία ήταν βγαλμένη μέσα από την εκπληκτική περσινή ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας μας. Και η συνταγή γνωστή: Τρομερή πίεση πάνω στην μπάλα, όσο πιο κοντά στην εστία του αντιπάλου. Άμεση ανάκτηση της μπάλας, γρήγορη κίνηση στον χώρο, άμεσες και γρήγορες μεταβιβάσεις για να βρεθούν οι παίχτες μας με καλές προϋποθέσεις απέναντι στην αντίπαλη εστία. Όλα αυτά δούλεψαν στην εντέλεια. Ο Θρύλος ήταν εξαιρετικός και τολμώ να πω ότι επέβαλε απόλυτα το παιχνίδι του χωρίς να απειληθεί έντονα από τη Μάλμε. Μπορεί στο φύλλο της στατιστικής οι Σουηδοί να είχαν περισσότερες ευκαιρίες, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων φάσεων άνηκε στον Ολυμπιακό. Οι παίχτες της Μάλμε είχαν μεγαλύτερη κατοχή και περισσότερες πάσες, αλλά αυτό έδωσε τη δυνατότητα να εφαρμοστεί στην εντέλεια το πλάνο του Μεντιλίμπαρ, το οποίο αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά, αποτελεσματικό όταν η αντίπαλη ομάδα παίζει ποδόσφαιρο και δεν στήνει καρτερικά πούλμαν, μπροστά από την περιοχή της.
Το «ντράκαρ» (πολεμικό πλοίο των βίκινγκς) του Ολυμπιακού είχε ένα εξαιρετικό πολεμικό πλήρωμα: Καλύτεροι για την ομάδα μας ήταν ο συγκολονιστικός Ρέτσος (και κάπου πρέπει να σταματήσει η ευκολία που περνάει ο κόσμος πριονοκορδέλα πρώτα απ' όλα τους γηγενείς παίχτες), ο Κοστίνια (η μπαλιά που βγάζει στο χώρο με εξωτερικό φάλτσο για τη φάση πέναλτι του Κααμπί είναι απλά μαγεία, αλλά και στις υπόλοιπες αποστολές του ήταν άψογος), ο Μουζακίτης που, για άλλη μια φορά, ήταν παντού, ο Μαρτίνς που στο πρώτο μέρος έκανε τους αντιπάλους του να βλέπουν εφιάλτες και φυσικά ο «δολοφονος» Ελ Κααμπί. Συμπαθητική απόδοση είχαν ο Τζολάκης και ο Πιρόλα, ενώ ο Κάρμο ήταν σε μια μάλλον μέτρια βραδιά (και απέχει από τον «βράχο» που ήταν πέρσι). Εμφανώς κουρασμένοι (και δεν ξέρω πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό, γιατί δεν υπάρχουν ιδιαίτερες λύσεις), από ένα σημείο και μετά, οι Έσε και Ροντινέϊ. Από τις αλλαγές, φάνηκαν περισσότερο ο Κωστούλας και ο Μασούρας (τα ίδια ισχύουν με αυτό που γράψαμε για τον Ρέτσο). Οι παίχτες μας λοιπόν καταδίωξαν τους απόγονους των βίκινγκς μέσα στο γήπεδό τους...
Μια μικρή παρένθεση που χρωστάμε από την εισαγωγή. Η διαφορά απόδοσης (και αποτελεσμάτων) ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρώπη έχει εξήγηση και αυτή είναι δομική. Ο τρόπος παιχνιδιού του Μεντιλίμπαρ ευνοείται απέναντι σε ομάδες που έχουν προσανατολισμό να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Έτσι, μπορεί να επιτευχθεί η τρομερή πίεση ψηλά που ασκεί η ομάδα και να βγουν δηλητηριώδεις και γρήγορες αντεπιθέσεις. Αυτό δεν ισχύει, κατά βάση, στα εγχώρια ματς, όπου οι περισσότερες ομάδες αφήνουν την πρωτοβουλία στον Ολυμπιακό. Και από το φετινό ρόστερ λείπουν (με συγκεκριμένες ευθύνες στον σχεδιασμό) οι παίχτες που είχαν ποιότητα και μπορούσαν να δημιουργήσουν φάσεις (βλ. Φορτούνης, Ποντένσε και δευτερευόντως Όρτα). Την ίδια στιγμή, οι αντικαταστάτες τους δεν μπορούν να συγκριθούν σε κανένα επίπεδο. Αυτή είναι η πραγματικότητα και το δομικό αυτό πρόβλημα, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, δύσκολα μπορεί να λυθεί. Και κάνω την πρόβλεψη ότι ίσως το σκωτσέζικο ντους, με τρομερές εμφανίσεις (όπως η χθεσινή) και γκέλες (όπως με τον Λεβαδειακό) θα συνεχιστεί...
ΥΓ Πώς το λέγανε εκείνο το ανέκδοτο; Ελλάς, Ευρώπη χαχαχαχα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου