Ο Ολυμπιακός έκλεισε το ρόστερ του, με την απόκτήση του Ίγκνας Μπραζντέικις, ολοκληρώνοντας μια ομολογουμένως μακρά μεταγραφική περίοδο. Οι επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις ξεκινούν σε λιγότερο από μια εβδομάδα, εν μέσω μιας μετ' εμποδίων περιόδου προετοιμασίας. Οι προσδοκίες και η ανυπομονησία για τον Θρύλο της σεζόν 2023/24 βρίσκονται στα ύψη και ευχόμαστε η χρονιά να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία!
Του RedTerso
Ας γυρίσουμε νοητά τον χρόνο 3 μήνες πριν, στον Ιούνιο και το τέλος της περσινής σχεδόν απόλυτα μαγικής σεζόν και στο ξεκίνημα της post-season. Ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα στην Ελλάδα και υπήρχε ένα γενικευμένο αίσθημα ευφορίας για την ομάδα που αντικειμενικά ήταν η καλύτερη της τελευταίας διετίας στον ευρωπαϊκό χώρο, χάνοντας στις λεπτομέρειες το μεγάλο έπαθλο. Ο Ολυμπιακός, επιβεβαιώνοντας μια αλλαγή που παρατηρείται στην οργάνωσή του την τελευταία διετία --προς το καλύτερο προφανώς --, είχε σπεύσει να ανανεώσει τα συμβόλαια του Γουόκαπ, του ΜακΚίσικ και του Λαρεντζάκη, ενώ ήταν σχεδόν βέβαιη η παραμονή του Αρχηγού Παπανικολάου, σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση του δεύτερου χρόνου του συμβολαίου του Πίτερς (μετά την οριστικοποίηση της αποχώρησης του Σάσα) . Με αυτό ως δεδομένο, τα μόνο ερωτηματικά (που ήταν όμως καθοριστικά όπως και αποδείχθηκε) ήταν τι θα γίνει με την παραμονή του Σάσα και του αθλητή που φορούσε τη φανέλα με το 11.... Η αποχώρηση του Βεζένκοφ εμφανώς «πλήγωσε» την ομάδα και δυσκόλεψε τον σχεδιασμό. Η αποχώρηση του δεύτερου καλύφθηκε σε επίπεδο προσώπου πολύ γρήγορα... Ας τα δούμε όμως βήμα-βήμα.
ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ
Point-guards: Γουόκαπ, Γουίλιαμς-Γκος, Λούντζης
Shooting- guards: Κάνααν, Μπραζντέικις, ΜακΚίσικ, Λαρεντζάκης, Πάπας
Forwards: Παπανικολάου, Πίτερς, Σίκμα
Centers: Φαλ, Μιλουτίνοβ, Τανούλης
Ας «κουβεντιάσουμε» λίγο το ρόστερ, πριν ξεκινήσουμε τις εκτιμήσεις σε σχέση με αυτό. Η πρώτη μεταγραφή ήταν ο «επαναπατρισμός» του Νίκολα Μιλουτίνοβ. Και επειδή υπήρχε μια βεβαιότητα για τη συγκεκριμένη κίνηση, δεν υπάρχει και ο ανάλογος ενθουσιασμός, που κανονικά θα άρμοζε σε μια τέτοια μεταγραφή. Σε αυτό έπαιζε ρόλο και το γεγονός ότι ο Νίκολα τα δύο τελευταία χρόνια δεν βρισκόταν στο επίκεντρο της δημοσιότητας λόγω της παρουσίας του στην ΤΣΣΚΑ που, εξαιτίας της απαγόρευσης συμμετοχής ρώσικων ομάδων, δεν αγωνιζόταν στην Ευρωλίγκα. Ο Μιλουτίνοβ, με την παρουσία του στην εθνική Σερβίας στο πρόσφατο Μουντομπάσκετ, φρόντισε να υπενθυμίσει ότι είναι ένας από τους 2-3 καλύτερους σέντερ στα ευρωπαϊκά γήπεδα αυτή τη στιγμή. Πυρηνικό όπλο...
Στη συνέχεια, είχαμε και δεύτερη επιστροφή, αυτή του Γουίλιαμς-Γκος. Ο Αμερικάνος αποκτήθηκε πριν ολοκληρωθεί η αποχώρηση του παίχτη που φορούσε τη φανέλα με το νο.11 και ο Ολυμπιακός φρόντισε να καλύψει το κενό του αναπληρωματικού point-guard με τον πρώην παίχτη της Ρεάλ. Κίνηση που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί «φαντεζί». Όμως πρέπει να την δούμε στο πλαίσιο που της αναλογεί. Με δεδομένο ότι ο βασικός μας άσσος, ο Τόμας Γουόκαπ θα παίρνει τον περισσότερο χρόνο της θέσης (πέρυσι έπαιζε 15 λεπτά), ο αναπληρωματικός του θα έπρεπε αρχικά να συμβιβαστεί με λιγότερο χρόνο και να προσφέρει συγκεκριμένα πράγματα στο παρκέ. Ο Γκος δύσκολα θα θαμπώσει με τις εμφανίσεις του, αλλά το ίδιο δύσκολα θα παίρνει χαμηλότερο βαθμό από «7». Και με δεδομένο το μπάτζετ του Ολυμπιακού και το μπάσκετ της ομάδας (που ήθελε έναν pass-first point-guard), ο Γκος φαίνεται να ταίριαζε στο ρόστερ (μιας και δύσκολα θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε έναν Ντάριους Τόμπσον για παράδειγμα, λόγω μπάτζετ).
Ακολούθησε η απόκτηση του Τανούλη, ο οποίος είναι μια συμπληρωματική κίνηση, με το βλέμμα στο μέλλον, αλλά και την τόνωση του ελληνικού στοιχείου της ομάδας. Η τελευταία κίνηση στους ψηλούς ήταν η απόκτηση του Λουκ Σίκμα. Επίσης μια κίνηση «χαμηλού προφίλ», παρά το γεγονός ότι ο Σίκμα ήταν ο καλύτερος παίχτης της Άλμπα τα τελευταία χρόνια. Το γεγονός ότι ο Σίκμα είναι 34 ετών και ότι πολλοί θεώρησαν ότι ο Σίμκα έρχεται να μπει στα παπούτσια του Βεζένκοφ, μάλλον συνέβαλε στο κλίμα του μουδιάσματος. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο Αμερικάνος ήρθε για τον ρόλο του back-up power-forward που μπορεί να κατέβει και στο «5», όπως φάνηκε και στο τουρνουά της Κύπρου. Ο Σίκμα σε επίπεδο πραγμάτων που μπορεί να προσφέρει στο παρκέ, φαινομενικά ταιριάζει με τη φιλοσοφία του κόουτς: Εξαιρετική μπασκετική ευφυΐα, ικανότητα στην πάσα, σκληράδα και καλά τελειώματα γύρω ή μέσα στη ρακέτα.
Όταν λοιπόν είχαν γίνει αυτές οι κινήσεις, το ημερολόγιο έδειχνε ακόμα «Ιούλιο». Η δική μου εκτίμηση ήταν, εκείνη την περίοδο, ότι ο Ολυμπιακός, αν έμενε έτσι, θα ήταν μια ομάδα που, βασιζόμενη στην καλή της χημεία, θα ήταν σχεδόν σίγουρη διεκδικήτρια μιας θέσης στον καινούργιο θεσμό των play-in, κοιτώντας ίσως και πιο ψηλά. Και από εκεί και πέρα, το «ταβάνι» της ομάδας θα οριζόταν από την τελευταία μεταγραφή. Αυτή η μεταγραφή ολοκληρώθηκε στις 24/9 και ήταν ο Λιθουανοκαναδός Ίγκνας Μπραζντέικις. Και με αυτή την κίνηση υπήρξε αμφιθυμία για σεβαστό κομμάτι του κόσμου της ομάδας, μιας και η μεταγραφή είχε αντικειμενικά καθυστερήσει (είναι πλέον σαφές ότι ο Ολυμπιακός στόχευε σε «κάτι» από το ΝΒΑ, χωρίς εντέλει να καταφέρει να αποσπάσει την πολυπόθητη υπογραφή) και μοιραία ο κόσμος περίμενε κάποιο πιο ηχηρό όνομα, προσμονή που καλλιεργήθηκε από insiders παλιάς (δημοσιογράφους δηλαδή) και νέας κοπής. Πάμε να δούμε τι δίνει στο παρκέ ο 24χρονος πρώην παίχτης της Ζαλγκίρις, με τη δική μου οπτική να είναι ότι θα αποδειχθεί πιθανότατα μια καλή κίνηση.
Ο Μπραζντέικις παίζει στις θέσεις του small-forward και του shooting-guard. Πρόκειται για έναν παίχτη με πολύ καλά αθλητικά προσόντα. Ο Ολυμπιακός αναζητούσε (σύμφωνα με δηλώσεις προπονητή και συμπαιχτών) έναν παίχτη που να μπορεί να σκοράρει σταθερά. Ο Λιθουανός είναι παίχτης που μπορεί να σκοράρει. Και κυρίως: Είναι παίχτης που μπορεί να δημιουργήσει φάσεις και σουτ για τον εαυτό του. Έχει εξαιρετικές διεισδυτικές ικανότητες, έχει πολύ καλό mid-range σουτ μετά από ντρίμπλα και μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ σε καταστάσεις close-out επίθεσης. Ο αστερίσκος που υπάρχει είναι σε σχέση με την σταθερή περιφερειακή απειλή από την πλευρά του. Δεν είναι το πρώτο χαρακτηριστικό του το συνεπές σουτ, αλλά φαίνεται ότι είναι κάτι που δουλεύει ο αθλητής και αποδείχθηκε κάπως και στο δεύτερο μισό της περσινής χρονιάς (στο δεύτερο μισό έφθασε να σουτάρει με σχεδόν 40%), αλλά και στο Μουντομπάσκετ (52% με περίπου 3 προσπάθειες ανά ματς!). Επίσης υπάρχουν και κάποιοι αστερίσκοι σε σχέση με τη συμμετοχή του στη συλλογική άμυνα (γιατί σε ατομικό επίπεδο είναι άνω του μέτριου αμυντικός) και, αν πιστέψουμε κάποιους απογοητεύμενους (από την έλλειψη πληροφοριών) δημοσιογράφους, δεν είχε και την καλύτερη σχέση με τον πρώην προπονητή του. Σε γενικές γραμμές όμως ο Ολυμπιακός κάνει μια κίνηση που μπορεί να αποδειχθεί στο τέλος καθοριστική, μιας και αρκετοί παίχτες έχουν «μεγαλώσει» (αγωνιστικά και σε επίπεδο αξίας) μέσα από το παιχνιδι της ομάδας (ενδεικτικά: Γουόκαπ, ΜακΚίσικ, Φαλ, Λαρεντζάκης). Επίσης ο Ολυμπιακός έδειξε τη δυναμική του, μιας και απέκτησε έναν από τους καλύτερους παίχτες αντίπαλης ομάδας (που έφθασε και αυτή με τη σειρά της στα play-off) «σπάζοντας» το συμβόλαιό του.
ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ
- Ο Ολυμπιακός είναι ένα σύνολο με υψηλό επίπεδο χημείας και ομοιογένειας, μιας και έκανε ελάχιστες προσθαφαιρέσεις, αποκτώντας παράλληλα και παίχτες που γνωρίζουν το περιβαλλον της ομάδας και τη φιλοσοφία με την οποία πορεύεται. Τουλάχιστον στην αφετηρία της σεζόν, αυτό είναι έναν σημαντικό πλεονέκτημα, ειδικά απέναντι σε αντιπάλους που ψάχνουν το δέσιμο μέσα από τα παιχνίδια.
- Η ομάδα μας έχει καταθέσει ένα στιλ παιχνιδιού, αυτά τα δύο τελευταία χρόνια, που είναι απόλυτα θελκτικό στο μάτι, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ αποτελεσματικό. Αυτό το στιλ αναμένεται να παρακολουθήσουμε και φέτος. Ένα μπάσκετ που βασίζεται στον πλουραλισμό, στις σύνθετες απειλές (διαρκή κίνηση μπάλας και παιχτών, «κοψίματα» προς το καλάθι, όχι σταθερό --κουμάντο δηλαδή μόνο ο playmaker-- και άρα προβλέψιμο «χτίσιμο» του παιχνιδιού) και στους πολλούς πρωταγωνιστές που νιώθουν σημαντικοί μέσα από το παιχνίδι. Ένα είδος μπάσκετ που καθίσταται δύσκολο να αντιμετωπιστεί από τους αντιπάλους, όπως φάνηκε και πέρυσι.
- Στον Πειραιά εδρεύει το καλύτερο δίδυμο ψηλών στην Ευρώπη (Φαλ, Μιλουτίνοβ). Ένα δίδυμο που δεν το συναντάς σε κανένα άλλο ρόστερ και δίνει τη δυνατότητα στην ομάδα να παίζει διαρκώς με την ίδια προσέγγιση στο παιχνίδι, με δύο σέντερ, που μπορούν να τελειώσουν φάσεις με πολλούς τρόπους (ειδικά ο Νίκολα) και ταυτόχρονα διαβάζουν άψογα το παιχνίδι, όντας και οι δύο εξαιρετικοί πασέρ. Κάτι που θα προσφέρει αποτελεσματικές φάσεις, παιχνίδι από μέσα προς τα έξω και αρκετές περιπτώσεις που βγαίνουν κινήσεις με συνεργασίες high-low, με τους ψηλούς σε ρόλο δημιουργού από την κορυφή της ρακέτας.
- Ο Θρύλος έχει φτιάξει έναν άκρως σκληροτράχηλο σύνολο, το οποίο θα βασιστεί σε μεγαλό βαθμό και στη συλλογική αμυντική προσπάθεια, κάτι που φάνηκε και στο τουρνουά της Κύπρου. Διάθετει το υλικό να μπορεί να παίζει σε υψηλά επίπεδα έντασης άμυνα. Γουόκαπ, Κάνααν, Λαρεντζάκης, Παπανικολάου, Μπραζντέικις και οι σέντερ μας μπορούν να το εγγυηθούν.
- Ο Ολυμπιακός μπορεί να εμφανίσει αρκετούς και διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Ένας τέτοιος αναμένεται να είναι ο Πίτερς. Εννοείται ότι είναι σχεδόν αδύνατο να καλυφθεί το κενό του Βεζένκοφ. Ο Πίτερς, «πέφτοντας» πάνω στην ασύλληπτη χρονιά του Σάσα, έπαιζε λίγο, με αποτέλεσμα να φαίνεται χειρότερος παίχτης από αυτό που είναι. Φέτος θα πάρει περισσότερο χρόνο και, όντας ο πιο καλός σουτέρ από τις θέσεις των ψηλών, θα προσφέρει σταθερά σκορ.
- Ο Ολυμπιακός βελτιώνει σταθερά τους παίχτες και τα χαρακτηριστικά τους. Αυτό μένει να αποδειχθεί και τη φετινή χρονιά. Είναι πολύ πιθανόν οι Κάνααν, Πίτερς, Γκος και Μπραζντέικις να κάνουν ακόμα καλύτερες εμφανίσεις από πέρυσι και αυτό σημαίνει ότι μπορεί να βελτιωθεί και η συλλογική εικόνα περισσότερο. Αυτό είναι κάτι όμως που θα μπορέσουμε να το δούμε αν ισχυει μέσα στη σεζόν.
ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ
- Ο Ολυμπιακός έχει στο ρόστερ του 8 ξένους, με αποτέλεσμα να υπάρχει έναν ανοιχτό ζήτημα σε σχέση με το ποιοι παίχτες θα δηλωθούν για τις εγχώριες διοργανώσεις. Αυτό αναγκαστικά προϋποθέτει ένα πιο περιορισμένο rotation στις εγχώριες διοργανώσεις και ταυτόχρονα έναν σχεδιασμό που να λύνει αυτό τον γρίφο, με δεδομένη βέβαια τη «λειψανδρία» γηγενών παιχτών υψηλού επιπέδου.
- Υπάρχει ένα ερωτηματικό σε σχέση με τη διαρκή απειλή από την περιφέρεια, που μεταφράζεται σε ευστοχία πίσω από τη γραμμή των 6,75. Ο Ολυμπιακός φέρεται να μην έχει παίχτες που σουτάρουν με συνέπεια από την περιφέρεια. Πέραν των Πίτερς, Παπανικολάου (μην ξεχνάμε ότι μόλις πέρυσι σούταρε με 43%) και Κάνααν, δεν υπάρχουν στο ρόστερ σεσημασμένοι εκτελεστές από την περιφέρεια. Ας κρατήσουμε απλά τον αστερίσκο αυτόν, γιατί μπορεί το παιχνίδι της ομάδας να ευνοήσει και τα ποσοστά παιχτών όπως ο Γκος π.χ. που σούταρε πέρυσι με το διόλου ευκαταφρόνητο 38,5%.
- Αν κάποιος δεν παρατηρήσει ότι υπάρχει έλλειμμα αθλητικότητας στους ψηλούς, μάλλον θα εθελοτυφλεί. Και αυτό το έλλειμμα είναι και ποσοτικό και ποιοτικό. Η έλλειψη ενός αθλητικού ψηλού, ενδεχομένως δυσκολεύει την αντιμετώπιση ειδικών καταστάσεων (μεγαλύτερη ένταση στις αλλαγές στην άμυνα στην περιφέρεια από τον ψηλό, για παράδειγμα) και μειώνει δυνατότητες διαφοροποίησης των σχημάτων. Από την άλλη όμως, ίσως ο προπονητής να έχει στο μυαλό του η ομάδα να παίζει διαρκώς στο ίδιο επίπεδο. Οψόμεθα.
- Όπως παρατήρησε και ο κόουτς στις δηλώσεις του, είναι η πιο δύσκολη προετοιμασία που έχει κάνει, μιας και ο Ολυμπιακός διέθετε τους περισσότερους διεθνείς από κάθε άλλη ομάδα, είχε τραυματισμούς παιχτών, ενώ ακόμα δεν έχει ενσωματωθεί η τελευταία χρονικά μεταγραφή. Αυτό δεν μπορεί να μην έχει. δυστυχώς. αντίκτυπο στην ετοιμότητα της ομάδας, που φαντάζομαι ότι θα καλυφθεί με βάση τη χημεία και την ομοιογένεια.
- Ναι, ο Ολυμπιακός θα (συνεχίσει να) παίζει ένα μπάσκετ που η δημιουργία θα είναι βασικός στόχος και, μέσα από αυτή, θα «ανακαλύπτονται» νέοι πρωταγωνιστές. Όμως υπάρχει ένα ερωτηματικό για το τι γίνεται στις περιπτώσεις που οι αντίπαλοι καταφέρουν να μας διαβάσουν ή όταν τα πράγματα κινούνται σε οριακές καταστάσεις. Δεν υπάρχουν παίχτες που να μπορούν να δημιουργήσουν σταθερά σουτ και σκορ για τον εαυτό τους πέρα από τον ΜακΚίσικ και τον Μπραζντέικις. Ας ελπίσουμε ότι φθάνουν...
ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ...
Διαβάζοντας την παραπάνω ενότητα, κάποιος θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθει: «Βρε σαν πολλά ερωτηματικά δεν μαζεύτηκαν;» Δικαίως. Άρα γιατί πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία; Και η απάντηση είναι σχετικά απλή και μάλλον βγαίνει αβίαστα. Γιατί αυτή η ομάδα έχει κερδίσει με το σπαθί της την εμπιστοσύνη του, αν μη τι άλλο, δύσκολου κόσμου της. Και έχει αποδείξει έμπρακτα ότι μπορεί να ξεπεράσει προβλήματα και να βρει το μονοπάτι ακόμα και σε κακοτράχαλες διαδρομές.
Πέρα όμως από αυτά, που αποτελούν και τη «μεταφυσική» αυτή σχέση που μας δένει με τον Θρύλο, υπάρχουν και οι πιο «ρεαλιστικές» αναγνώσεις, που έχουν να κάνουν με αυτά που διαβάσαμε στην ενότητα με τα «θετικά». Σταθερός επίσης παράγοντας αποτελεί το γεγονός ότι στην άκρη του πάγκου βρίσκεται ο καλύτερος προπονητής της Ευρωλίγκας της τελευταίας διετίας, καθώς επίσης και η εξαιρετική τεχνογνωσία που υπάρχει συνολικά στο τμήμα.
Όπως και να έχει, μέσα στα χρόνια έχει σφυρηλατηθεί μια σαφώς ισχυρή σχέση της ομάδας μπάσκετ με τον κόσμο της ομάδας και αυτό μεταφράστηκε και στο sold-out των εισιτηρίων διαρκείας. Άρα και το ΣΕΦ (μεγάλη βελτίωση στην εικόνα του σταδίου έδωσαν οι αλλαγές που παρατηρήσαμε από κοντά στο φιλικό για τον Σπανούλη) θα έχει, με τη σειρά του, μια ακόμα πιο θερμή ατμόσφαιρα.
Οι επίσημες υποχρεώσεις ξεκινούν το προσεχές Σαββατοκύριακο με το Σούπερ-καπ και ακολουθεί το ξεκίνημα της Ευρωλίγκας. Το πρόγραμμα τα έφερε έτσι ώστε αντιμετωπίζουμε το σιχαμένο σωματείο δύο φορές μέσα σε μια εβδομάδα. Και τι καλύτερο ξεκίνημα θα μπορούσε να υπάρχει από δύο νίκες απέναντί τους; Πέρα όμως από την ευχή για ένα τέτοιο ξεκίνημα, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ακόμα βρισκόμαστε στην αφετηρία. Λυσσασμένα δίπλα στην ομάδα και προχωράμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου