Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να ανακαλύψει την εύκολη διαδρομή και έτσι τώρα είναι υποχρεωμένος να κινηθεί σε ένα δύσβατο, σκοτεινό και κακοτράχαλο μονοπάτι. Και από εκεί ή θα καταφέρει να βγει στο ξέφωτο (βλ. πρόκριση) ή θα παραμείνει εγκλωβισμένος. Αυτή τη στιγμή, που όλα φαίνονται δύσκολα και ενδεχομένως απαισιόδοξα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός είναι μια πραγματικά καλή ομάδα και ταυτόχρονα το δικό του comfort zone είναι συνήθως οι δύσκολες συνθήκες.
Του RedTerso
Ο Ολυμπιακός τερμάτισε πρώτος στην κανονική περίοδο και δικαίως αποθεώθηκε από φίλους και αντιπάλους για το πραγματικά όμορφο και αποτελεσματικό μπάσκετ που παρουσίασε στα ευρωπαϊκά παρκέ. Τα play-off όμως (όπως και τα Final-4) είναι μια διαφορετική ιστορία. Είναι το σημείο εκείνο, στο οποίο πρώτα απ' όλα «μιλάνε» η σκληράδα, η ένταση, το φορμάρισμα και οι έξτρα λύσεις, που μπορεί (και πρέπει) να εμφανίσει η κάθε ομάδα. Οι ερυθρόλευκοι στα τελευταία σημεία που αναφέραμε, δυστυχώς απέχουν αρκετά από το να πάρουν άριστα. Δεν ξέρω αν φταίει το γεμάτο ΣΕΦ και η πίεση του κόσμου ή απλά αν οι αντίπαλοί μας έχουν παρουσιαστεί πολύ πιο έτοιμοι και καλύτερα προετοιμασμένοι (και τα δύο τα έχουν κάνει), πάντως τα δύο πρώτα ματς είχαν πολύ κοντινό σενάριο.
Οι ερυθρόλευκοι έχουν υστερήσει σε επίπεδα ενέργειας και έντασης, κάτι που μεταφράζεται σε περισσότερα ριμπάουντ για τη Φενέρ και στις δύο αναμετρήσεις (28-34 το πρώτο ματς και 30-34 το δεύτερο). Ταυτόχρονα δεν έχουν καταφέρει να είναι τόσο δημιουργικοί και ευρηματικοί στην επίθεση όσο μας είχαν συνηθίσει. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Πειραιώτες και στα δύο πρώτα ματς έχουν σκοράρει κοντά στους 6 πόντους λιγότερο από το μέσο όρο, που είχαν στην κανονική περίοδο, ενώ βρίσκονται και πολύ πιο κάτω στις ασίστ (18 και 16, ενώ είχαν πάνω από 24 μ.ό). Αυτή είναι μια εικόνα, που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, μιας και είχαμε μείνει μακριά από το στιλ παιχνιδιού, που αρέσει στην ομάδα. Στο πρώτο παιχνίδι όμως, ο Ολυμπιακός «απέκρουσε» όλα αυτά τα ντεζαβαντάζ, που παρουσιάστηκαν εξαιτίας της φοβερής αποτελεσματικότητας από το τρίποντο (16/29, 55%).
Στο δεύτερο παιχνίδι, πέρα από τα παραπάνω σημεία, που σημειώσαμε, έκαναν την εμφάνισή τους η ακόμα μεγαλύτερη νευρικότητα και το άγχος., παρόλο που η ομάδα μπήκε με το πόδι κολλημένο στο γκάζι (26-10 το σκορ στις αρχές της β΄περιόδου). Εκεί όμως τα λάθη άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο (14 το σύνολο στο παιχνίδι) και η Φενέρ απάντησε με ένα δικό της 11-24 για να κλείσει σχεδόν σε ισορροπία το ημίχρονο (37-34). Το πρόβλημα είναι ότι δεν βρίσκαμε καθόλου λύσεις στα προβλήματα που μας έβαζε η Φενέρ, παίζοντας με αρκετά ψηλά σχήματα και τους δύο φόργουορντ της ομάδας τους να δυσκολεύουν αφάνταστα τους δικούς μας. Οι Τούρκοι έφεραν τον ρυθμό στο σημείο που ήθελαν, ήταν εύστοχοι στα κρίσιμα σουτ και ανανέωσαν επιθέσεις. Εμείς από την πλευρά μας δεν είχαμε καθαρό μυαλό και απεμπολήσαμε και την τελευταία διαφορά που φτιάξαμε (+5 73-68, 4 λεπτά πριν το τέλος).
Και τώρα; Λάθη έγιναν, παραλήψεις υπήρξαν, ενδεχομένως και μια σχετική έλλειψη πνευματικής προετοιμασίας για τέτοιας έντασης παιχνίδια. Το ζήτημα είναι ότι η σειρά μεταφέρεται στην έδρα της Φενέρ για τα επόμενα δύο παιχνίδια. Η πίεση τώρα αλλάζει στρατόπεδο. Και ταυτόχρονα ο Ολυμπιακός βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Επιλέξαμε το δύσκολο μονοπάτι και αυτό περνά μέσα από την ασιατική πλευρά της Κων/πολης. Είμαστε Ολυμπιακός. Πάμε εκεί μέσα για (τουλάχιστον) μια νίκη και βλέπουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου