Του RedTerso
Η λαομίσητη Παρτιζάν ερχόταν στον Πειραιά με τρεις σερί νίκες στις αποσκευές της, δείχνοντας ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Προφανώς και έλειπαν ο (τραυματίας) Έξουμ και ο (βρισκόμενος σε υποχρεώσεις με την εθνική Σερβίας) Άντζουσιτς, αλλά δεν ήρθε μια αποδεκατισμένη ομάδα όπως προσπαθούσαν να πείσουν πριν το ματς οι αγαπημένοι μας ΑΡΔ. Έτσι και αλλιώς, οι υπόλοιποι Σέρβοι που έλειπαν περισσότερο το ρόστερ γεμίζουν. Επίσης, πάντα τα ματς με την Παρτιζάν έχουν μια ιδιαιτερότητα (και χαρακτήρα ντέρμπi) εξαιτίας των δικών μας σχέσεων με τον Αστέρα και των δικών τους με τον Παοκ, κάτι που μπορεί να κρύβει παγίδες. Ακόμα πιο πικάντικη έγινε η «συνταγή» με την παρουσία του μελιτζάνα και του γιαννάκη παπαπέτρου.
Ο Ολυμπιακός φάνηκε να είναι καλά προετοιμασμένος και μπήκε στον αγώνα με αρκετή συγκέντρωση, δίνοντας αρκετή έμφαση στην άμυνα. Στο τέλος της πρώτης περιόδου, η Παρτιζάν περιορίστηκε στους 14 πόντους, με τους ερυθρόλευκους να παίζουν ένα αρκετά όμορφο μπάσκετ, με συνεργασίες και αρκετή κίνηση της μπάλας. Στο δεύτερο δεκάλεπτο, όμως, η εικόνα του αγώνα άλλαξε αρκετά. Επιθετικά τα πήγαμε αρκετά καλά όμως η άμυνα δεν ήταν τόσο αποτελεσματική, με συνέπεια οι αντίπαλοί μας να βάλουν 24 πόντους, έχοντας όμως και σύμμαχο την τύχη, μιας και βρήκαν μεγάλα σουτ στην εκπνοή του χρόνου. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι πέρα από την πιο χαλαρή προσέγγιση στην άμυνα, φάνηκε και ένα έλλειμμα συγκέντρωσης συνολικά, που έκανε έξαλλο τον Μπαρτζώκα. Αποκορύφωμα ήταν τα 2 λάθη που κάναμε στην τελευταία επίθεση, έχοντας 14 δευτερόλεπτα με δική μας κατοχή και μετά από τάιμ-άουτ. Ε, σε αυτό το χρονικό διάστημα δεχτήκαμε 4 πόντους και ο προπονητής μας έφυγε τρελαμένος για τα αποδυτήρια πριν τελειώσει και τυπικά το ημίχρονο!
Μέχρι τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου, η κατάσταση δεν διαφοροποιήθηκε και η Παρτιζάν μας πλησίασε μέχρι και το -3. Εκεί όμως τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν άρδην προς το καλύτερο. Η άμυνα έσφιξε σε απόλυτο βαθμό και στα υπόλοιπα 16 λεπτά μέχρι το τέλος του αγώνα δεχτήκαμε, μετά βίας, 13 πόντους. Οι παίχτες μας βρήκαν τον απαιτούμενο ρυθμό μέσα από την αμυντική προσπάθεια και έτσι πάτησαν γκάζι και στην επίθεση φθάνοντας το ύψος της τελικής διαφοράς στους 29 πόντους, με τον Ομπράντοβιτς να παίρνει στο τέλος του ματς πιο μελιτζανί χρώμα απ' ό,τι συνήθως.
Δύο λόγια για τους παίχτες μας. Ο Γουόκαπ κινήθηκε σε πιο ρηχά νερά απ' ό,τι συνήθως και μάλλον φταίει το γεγονός ότι χρεώθηκε με 2 φάουλ πολύ γρήγορα και βγήκε εκτός ρυθμού. Ο Κάνααν έκανε ίσως την επιθετικά πιο άρτια εμφάνισή του μέχρι στιγμής, αλλά έμεινε στο παρκέ μόλις 18 λεπτά. Ο Λούντζης, στα 11 λεπτά που αγωνίστηκε έπαιξε σούπερ άμυνες (3 κλεψίματα), δείχνοντας ότι μπορεί να βοηθήσει αν βάλει λίγη επιθετικότητα στο παιχνίδι του. Ο Λαρεντζάκης ήταν ο καταλυτικός παράγοντας για να πατήσουμε το γκάζι στην τρίτη περίοδο και να σφραγίσουμε τη νίκη. Αμυνάρες, μεγάλα σουτ και ένα πάθος που παρέσυρε και τους συμπάικτες του. Ας σημειώσουμε όμως ότι, στο πρώτο μέρος, έκανε κάποια λάθη και πήρε τραβηγμένα σουτ, που εκνεύρισαν τον προπονητή του. Ο Φαλ δεν έχει φθάσει ακόμα στο περσινό κυριαρχικό του επίπεδο. Ο Σλούκας αντίθετα κάνει πραγματικά μεγάλη χρονιά. Επιτέλους βρήκε και την ευστοχία του από μακριά, ενώ έκανε ευτυχισμένους τους συμπαίχτες του με τις τελικές πάσες του. Ο Βεζένκοφ αθόρυβα έκανε μια ακόμα μεστή εμφάνιση (15 π, 7 ριμπ.). Ο Παπανικολάου έπαιξε λίγο σχετικά εξαιτίας των φάουλ που του σφυρίχτηκαν (και τον εκνεύρισαν) αλλά είχε πολύ γεμάτη στατιστική. Ο Μπολομπόι είχε σε γενικές γραμμές πιο μέτρια παρουσία από προηγούμενους αγώνες, αντίθετα με τον Πίτερς, που πήρε περισσότερο χρόνο, σούταρε με συνέπεια, ενώ ήταν και θετικός όταν έπαιξε στο «τρία» δίπλα στον Βεζένκοφ. Ο Σακίλ έπαιξε λίγο και σίγουρα δεν ήταν από τα ματς που θα θυμάται και αυτός αλλά και εμείς από αυτόν, ενώ ο Μπλακ δεν έπαιξε καθόλου.
Μερικές γενικές επισημάνσεις ακόμα. Ο Ολυμπιακός δέχτηκε χτες 58 πόντους. Όμως η αίσθηση που μου δίνει είναι ότι, μέχρι στιγμής, η αμυντική αποτελεσματικότητα δεν έχει φτάσει στα τρομερά περσινά επίπεδα. Και σίγουρα όχι σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων. Η περσινή εκδοχή της ομάδας είχε μια εικόνα πολεμικής μηχανής που στραγγάλιζε τον αντίπαλο. Αυτή την εικόνα νομίζω ότι πρέπει να δουλέψουν οι παίχτες με τον προπονητή, έτσι ώστε ακόμα και σε δύσκολες επιθετικά βραδιές να μπορούμε να βάλουμε δύσκολα στους αντιπάλους μας μέσω της σκληρής αμυντικής λειτουργίας. Ένα το κρατούμενο. Δεύτερον. Χτες ο Κάνααν έδειξε ότι είναι σε καλό βράδυ όχι απαραίτητα λόγω των πολλών πόντων που έβαλε, αλλά φάνηκε να έχει βελτιωμένη ψυχολογία αναλαμβάνοντας να ολοκληρώσει περισσότερες επιθέσεις (πήρε συνολικά 9 προσπάθειες) από προηγούμενες φορές, που φαινόταν πιο «μαγκωμένος». Ο κόουτς νομίζω ότι έπρεπε να του δώσει περισσότερο χρόνο για να μπορέσει να βρει ρυθμό. Η παρουσία του Αμερικάνου --επαναλαμβάνω-- θα είναι πολύ καθοριστικός παράγοντας, για το πού μπορεί να φτάσει ο Ολυμπιακός φέτος. Και τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στη διαιτησία, που συνεχίζει να κινείται σε εξοργιστικά επίπεδα κάποιες στιγμές. Κάτι πρέπει να γίνει με το συγκεκριμένο θέμα, γιατί σε πιο δύσκολα ματς (βλέπε Μονακό ή πρόσφατα με τη Βαλένθια) μπορεί να αποτελέσει κομβικό παράγοντα και να κρίνει δυσάρεστα το αποτέλεσμα.
Ο Ολυμπιακός, κέρδισε λοιπόν, έναν αγώνα που ήταν υποχρεωμένος να κερδίσει, έτσι όπως πήγαν τα αποτελέσματα των δύο τελευταίων εβδομάδων, για να μη σβηστεί το «πλεονέκτημα» των τριών τεράστιων νικών σε ισπανικό έδαφος στο ξεκίνημα της σεζόν. Ακολουθούν δύο κρίσιμες αναμετρήσεις εκτός έδρας, αρχής γενομένης στο Μόναχο απέναντι στην Μπάγερν την ερχόμενη εβδομάδα και μετά ακολουθεί ταξίδι στο Τελ-Αβίβ, για την κόντρα απέναντι στη Μακάμπι. Πάμε για το καλύτερο δυνατό σερί.
* * *
ΥΓ Ο τίτλος του κειμένου ανήκει σε αδερφό και φίλο που καθόμαστε μαζί στο πέταλο. Μπράβο για την έμπνευση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου