Του RedTerso
Ο αεικίνητος Κορμπεράν (που παίζει να κατέγραψε περισσότερα χιλιόμετρα από κάμποσους ποδοσφαιριστές μας, πηγαίνοντας πάνω-κάτω στον πάγκο, αν και φαίνεται ότι και τα δικά του πόδια βάρυναν σε σχέση με το προηγούμενο ματς) παρέταξε την ομάδα με ένα σύστημα 4-2-3-1, που ταιριάζει περισσότερο με το έμψυχο δυναμικό μας, με τον Βατσλίκ κάτω από τα δοκάρια, στην άμυνα τους Ρέαμπτσιουκ, Σισέ, Μπα, Άβιλα (ή κατά κόσμον στο εξωτερικό «Πίπα»), στο κέντρο Εμβιλά, Κούντε (92΄ Μπουχαλάκης), Χουάνγκ (67΄ Αγκιμπού), Ζίνκερνάγκελ (80' Ντε λα Φουέντε), Ραντζέλοβιτς (80΄ Βρουσάι) και Ελ Αραμπί (67΄ Χασάν).
Η ιστορία του παιχνιδιού είναι σχετικά απλή και σύντομη. Ο Ολυμπιακός παρουσίασε, για άλλη μια φορά, κακό αγωνιστικό πρόσωπο, παρόλο που είχε κάποια ελάχιστα σημάδια βελτίωσης. Η άμυνα, σε διάφορες περιπτώσεις, πελαγοδρομούσε και αυτό είχε ως συνέπεια οι Κύπριοι να κάνουν εύκολα το 1-0 στο 18΄. Όταν αναφέρομαι στην άμυνα, εννοώ τη συνολική αμυντική λειτουργία και όχι μόνο την τετράδα μπροστά από τον Βατσλίκ, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, συνεχίζει να είναι αρκετά ασταθής και να κάνει κακές πάσες μέσα ή γύρω από την περιοχή. Σε διάφορες στιγμές και σε αυτό το διάστημα αλλά και από τα μέσα του δευτέρου μέρους και μετά, καρδιοχτυπήσαμε και γλιτώσαμε και δεύτερο γκολ. Στο διάστημα από το 30΄ ως και το 60΄, ο Ολυμπιακός ισορρόπησε το παιχνίδι, πήρε μέτρα στο γήπεδο, ισοφάρισε σε αντεπίθεση με τον Χουάνγκ και για 10 λεπτά στο δεύτερο μέρος έπαιξε επιτέλους καλό ποδόσφαιρο, που είχαμε να δούμε πάνω από ένα χρόνο. Μικρό μεν το χρονικό διάστημα, αλλά σε τόσα και τόσα παιχνίδια είχαν πονέσει τα μάτια μας.
Ο πρωταγωνιστής στη βελτίωση της εικόνας του Ολυμπιακού ήταν ο συμπαθής Κορεάτης, ο οποίος βοήθησε να κινηθεί πιο γρήγορα, σωστά και αποτελεσματικά η μπάλα. Προσοχή! Δεν ισχυρίζομαι ότι πρόκειται για τον καλύτερο παίχτη που έχει φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού. Όμως δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε ότι είναι κανονικός ποδοσφαιριστής και έδειξε ότι γνωρίζει και πράττει καλά τα βασικά του αθλήματος. Ο παίχτης έτρεχε και κάλυπτε διαρκώς χώρους, μεταβίβαζε με ασφάλεια την μπάλα είτε διαγώνια είτε κάθετα (κάτι που τόσο έχει λείψει), βοηθούσε στην κίνηση του συνόλου και εντέλει σκόραρε κιόλας το γκολ της ισοφάρισης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι από το σημείο εκείνο που έγινε αλλαγή ο Χουάνγκ και μετά, ο Ολυμπιακός εξαφανίστηκε από το γήπεδο και παρακολουθήσαμε τη συνηθισμένη κακοποίηση του ποδοσφαίρου.
Η εμφάνιση του Κορεάτη είναι ένας ικανός λόγος να χαρούμε μετά από καιρό. Το τραγικό είναι ότι αποτελεί ταυτόχρονα και τον λόγο, που πρέπει να στεναχωριόμαστε, μιας και αποτελεί την αδιάσειστη απόδειξη της τραγικής έλλειψης ποιότητας του ρόστερ της ομάδας μας. Φάνηκε αμέσως η διαφορά του να υπάρχει ένας μέσος με καλή τεχνική και σοβαρές ικανότητες για να δούμε τα βασικά του ποδοσφαίρου, που τόσο καιρό αγνοούνται. Το πρόβλημα είναι ότι με την ένδεια, που υπάρχει στην ομάδα χρειάζονται τουλάχιστον 4-5 «Χουάνγκ» ακόμα, για να μπορούμε να πούμε ότι θα δούμε επιτέλους κάτι που να μοιάζει με Ολυμπιακό του παρελθόντος. Και μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στις 19 Αυγούστου και αυτά τα ποδοσφαιρικά στοιχειώδη θα έπρεπε να έχουν γίνει από τον Ιούνιο. Από τότε ξέραμε τα (απύθμενα) κενά που υπάρχουν στο ρόστερ.
Μια λέξη για τους υπόλοιπους παίχτες. Ο Βατσλίκ δεν βρίσκεται (και αυτός) σε καλό φεγγάρι. Ο Πίπα πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αποκτήθηκε. Ο Ρέαμπτσιουκ συνεχίζει να φαίνεται κακός και εκθέτει όλους όσοι δεν έχουν κάνει τα απαραίτητα για να υπάρχει ένας υποτυπωδώς ανεκτός αντικαταστάτης του Τσιμίκα. Το δίδυμο των στόπερ δεν εμπνέει την απαιτούμενη σιγουριά, ειδικά από τη στιγμή που δεν έχει πείσει σε καμία περίπτωση το πρότζεκτ «Μανωλάς». Ο Εμβιλά έχει βαρύνει αρκετά και δεν ξέρω αν μπορούμε να επαναπαυτούμε μόνο με αυτόν και τον Μπουχαλάκη στη νευραλγική θέση 6. Ο Ζικερνάγκελ ο μεγαλοπρεπής το μόνο που κάνει καλά (μέχρι στιγμής) είναι να εκτελεί στημένα, ενώ ο Ραντζέλοβιτς είχε καλές και κακές στιγμές. Ο Αραμπί έχει έναν ακόμα χρόνο στην πλάτη και όπως και πέρυσι ξεκίνησε μουδιασμένα. Ο κανονικός Αραμπί θα είχε παστελώσει τις χθεσινές ευκαιρίες. Εντυπωσιακό που επανεμφανίστηκε με τη φανέλα της ομάδας η κόμπρα του Νείλου, ενώ ο Βρουσάι με τον Μπούχα και τον Αγκιμπού δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτα, με τον τελευταίο να αγνοείται ποδοσφαιρικά από πέρυσι τον Δεκέμβρη. Ειδική αναφορά στον Ντε λα Φουέντε: Μας έχουν πρήξει οι ΑΡΔ για τη σπουδαία μεταγραφή (που είναι δανεισμός βέβαια, με option στα 4 εκατομμύρια, πράγμα που αφετηριακά μειώνει τις πιθανότητες να παίξει ο παίχτης μπάλα στον Πειραιά), αλλά στο γήπεδο ο παίχτης δεν έδειξε απολύτως τίποτα. Προφανώς δεν θα βγάλω πόρισμα μέσα σε ένα σκάρτο εικοσάλεπτο (με τις καθυστερήσεις μέσα), αλλά και πάλι επανέρχεται η συγκρίση που προέκυψε με τον «παράγοντα Χουάνγκ»: Ο ένας έδειξε πράγματα με τις πρώτες επαφές ενώ ο Αμερικάνος όχι. Περιμένουμε λοιπόν...
Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο εφυσηχασμού για όσους στελεχώνουν τον οργανισμό του Ολυμπιακού. Το πρωτάθλημα ξεκινάει την Κυριακή με αντίπαλο τα Γιάννενα στο Καραϊσκάκης και καπάκια την Πέμπτη ακολουθεί η ρεβάνς με τον Απόλλωνα Λεμεσού, όπου δεν χρειάζεται να εξηγηθεί σε κανέναν ότι είναι μονόδρομος η νίκη και συνεπακόλουθα η πρόκριση. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η νίκη αγνοείται σε 5 διαδοχικά παιχνίδια, απέναντι σε ομάδες που δεν τις λες και «θεριά» όπως η Μακάμπι Χάιφα, η Σλόβαν και πλέον οι Κύπριοι. Η χρονιά που μόλις ξεκίνησε προβλέπεται, αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα, μιας και ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε κακή κατάσταση, με άσχημη ψυχολογία, αμφισβητούμενη προετοιμασία και ένα προβληματικό ρόστερ. Το ερώτημα έχει τεθεί και είναι σαφές: Θα γίνουν --έστω και απολύτως καθυστερημένα-- οι κινήσεις που πρέπει ή θα ψάχνουμε για νέες δικαιολογίες και ένα νέο εξιλαστήριο θύμα (μετά τον Πορτογάλο Γούναρη); Οι αρμόδιοι κρατούν το καρπούζι και το μαχαίρι. Αυτοί θα μας λύσουν την απορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου