ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός 1-1

Ο Ολυμπιακός πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε και παραμένει το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο.

Του Dr. Jekyll

Το βασικό: η διαφορά παρέμεινε στους εννέα βαθμούς (αυξήθηκε από τον τρίτο) και ο Ολυμπιακός είναι με το ένα πόδι πρωταθλητής, καθώς θα πρέπει να υπάρξουν τεράστιες εκπλήξεις για να απειληθεί (και οι δύο βασικοί ανταγωνιστές του, στο εντός έδρας παιχνίδι τους με τον Ολυμπιακό, ο ένας έχασε και ο άλλος έφερε ισοπαλία). Όμως: ο Ολυμπιακός είναι κακός από το ξεκίνημα της περιόδου (από τα καλοκαιρινά προκριματικά) και χθες ήταν χειρότερος στο γήπεδο (και δεν αναφέρομαι μόνο σε ευκαιρίες, αλλά και σε πίεση και ανάπτυξη).

Χρειάζεται να πάμε αρκετά πίσω για να θυμηθούμε χρονιά με τόσα παιχνίδια (στην Ελλάδα) που ο αντίπαλος του Ολυμπιακού στέκεται καλύτερα στο γήπεδο (δεν μιλάω για κακά αποτελέσματα, το ποδόσφαιρο δεν είναι πάντα δίκαιο και αυτά είναι στο πρόγραμμα). Στα πρώτα δώδεκα λεπτά του χθεσινού αγώνα, ο ΠΑΟΚ είχε τρεις καλές τελικές για να ανοίξει το σκορ, ενώ σε όλο το ημίχρονο η κατοχή της μπάλας ήταν 70-30 (και οι παίκτες μας αδυνατούσαν να αλλάξουν τρεις φορές πάσα). Σύμφωνοι: ο τερματοφύλακας είναι παίκτης της ομάδες (παρεμπιπτόντως ήταν, μάλλον, η καλύτερη εμφάνιση του Βατσλίκ με τα ερυθρόλευκα) και γι' αυτό ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν ακριβό τερματοφύλακα που διακρίθηκε στο Euro (για να αντικαταστήσει έναν, επίσης, επιτυχημένο και ακριβό τερματοφύλακα).

Στα υπόλοιπα: εκ του αποτελέσματος, το σχήμα με τα τρία στόπερ δεν απέδωσε καθόλου (ούτε αμυντική ασφάλεια προσέφερε, αφού χρειάστηκαν πολύ καλές επεμβάσεις του τερματοφύλακα ή πολύ κακές εκτελέσεις των παικτών του ΠΑΟΚ). Με τους Ανδρούτσο, Ρέαμπτσιουκ, Εμβιλά και Μαντί σε --πολύ-- κακή ημέρα (τουλάχιστον στο κομμάτι της ανάπτυξης) και με τα τρία στόπερ να μην μπορούν να συμμετέχουν στο build up (όπως λένε στο χωριό μου) --όπως μπορούσε να κάνει ο Σεμέδο--, ο Ολυμπιακός βολόδερνε στο γήπεδο και η εικόνα τού αγώνα θύμιζε δύσκολα εκτός έδρας ευρωπαϊκά παιχνίδια (και δεν θα ήταν παράδοξο και άδικο να είχε προηγηθεί ο ΠΑΟΚ ακόμα και με δύο γκολ διαφορά).

Με την αλλαγή του συστήματος και την είσοδο Λαλά και Μπουχαλάκη, η εικόνα του Ολυμπιακού βελτιώθηκε (και δεν γνωρίζω κατά πόσο σε αυτό έπαιξαν ρόλο και οι αλλαγές προσώπων και θέσεων στον ΠΑΟΚ -- μετά τον Ασβό, ο Λουτσέσκου είναι σίγουρα αναβάθμιση) και η ομάδα μας είχε καλύτερη κυκλοφορία και ανασταλτική λειτουργία (παρά τις δύο καλές ευκαιρίες του ΠΑΟΚ στα πρώτα έξι λεπτά) -- επίσης: με τη λογική ότι δοκάρι είχε ο ΠΑΟΚ με τον Τσιγγάρα, δοκάρι είχε και ο Μασούρας για τον Ολυμπιακό (και στις δύο περιπτώσεις η μπάλα βρίσκει την εξωτερική πλευρά).

Η Τούμπα παραμένει --παραδοσιακά-- η πιο δύσκολη έδρα για τον Ολυμπιακό. Συνεπώς. όταν φεύγεις με ισοπαλία, σε μια περίοδο που ο ΠΑΟΚ αποδίδει καλά (το momentum που λένε και στην ορεινή Ναυπακτία), ενώ ο Ολυμπιακός όχι, και σε έναν αγώνα που ο ΠΑΟΚ καίγεται για την νίκη, υπάρχουν και θετικά. Θετικό το αποτέλεσμα (όχι, όμως, η εικόνα), θετική η καλή εμφάνιση του Βατσλίκ και θετική η επιστροφή του Αγκιμπού. Στα μάτια μου, πολύ σημαντική ήταν η επιθυμία που έδειξε η ομάδα (μετά από πολύ καιρό) για να πιέσει ψηλά -- άσχετα που συνήθως δεν τα κατάφερνε καλά και, το βασικότερο, όταν τα κατάφερνε πουλούσε πάραυτα, για πλάκα, την μπάλα (σε αντίθεση, η πίεση του ΠΑΟΚ ψηλά ήταν πολύ πιο αποτελεσματική).

Ο Ολυμπιακός μοιάζει εδώ και καιρό να πηγαίνει με άδειο ντεπόζιτο και να καίει τις αναθυμιάσεις (και καθώς μπαίνει ο Φλεβάρης αρχίζω να αμφιβάλω αν θα μπορέσει να βγάλει ένταση φέτος). Το πρόβλημα είναι πως σε λιγότερο από είκοσι ημέρες υπάρχει ο αγώνας με την Αταλάντα και αν δεν υπάρξει μεγάλη βελτίωση, δεν βλέπω πώς θα μπορέσουμε να σταθούμε αξιοπρεπώς στο γήπεδο (γιατί η πρόκριση είναι, έτσι κι αλλιώς, πολύ δύσκολη υπόθεση).

Οι φετινές προσθήκες, με εξαίρεση τον Αγκιμπού και, λιγότερο, τον Τικίνιο, έχουν προσφέρει ελάχιστα και δεν πιστεύω ότι οι νεοφερμένοι του Γενάρη (περιλαμβανομένου και του Μανωλά) θα μπορέσουν να κάνουν τη διαφορά (αν και καθώς το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στη φυσική κατάσταση, σίγουρα --ως πιο ξεκούραστοι-- θα μπορέσουν να βοηθήσουν) -- και δεν έχω μεγάλες ελπίδες ούτε για τον Καρβάλιο, ούτε για την επιστροφή (τουλάχιστον φέτος) του Φορτούνη.

Δεν γνωρίζω αν ο Μαρτίνς έχει μερίδιο ευθύνης για τη φετινή εικόνα (ή πόσο μερίδιο του αναλογεί), καθώς δεν έχω εικόνα ούτε των προπονήσεων, ούτε των εργομετρικών εξετάσεων (και σχεδόν όλοι οι παίκτες έχουν πάρει ευκαιρίες -- για να αποδείξουν ότι δεν αδικήθηκαν που βρίσκονται εκτός βασικών πλάνων). Πιστεύω ότι η ανανέωση του συμβολαίου του Πορτογάλου ήταν σωστή (άλλωστε, σε περίπτωση που χαθεί το πρωτάθλημα, δεν βλέπω πώς θα μπορεί να συνεχιστεί η συνεργασία), αλλά, έχω την αίσθηση, πως και αυτός φέτος είναι ντεφορμέ.

Για το τέλος: με όλες τις δικαιολογίες του κόσμου βάσιμες και με τα αποτελέσματα να είναι εντάξει (αναφέρομαι στο --έως τώρα-- πρωτάθλημα), βρίσκω άδικη την ισοπέδωση προσώπων (από τον Μαρτίνς, μέχρι τον Μπουχαλάκη, που ξαφνικά έγινε το βάρος για την ομάδα -- που πετάει). Πρέπει, όμως, να μην ξεχάσουμε τα βασικά: η εικόνα του Ολυμπιακού είναι κακή και απέχει παρασάγγας από το jogo bonito που θέλουμε να βλέπουμε. Είναι άλλο να μην ισοπεδώνουμε τα πάντα και άλλο να θεωρούμε ότι η χθεσινή εικόνα της ομάδας ήταν οκ (το επαναλαμβάνω: βάσει ευκαιριών ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να είχε πετύχει τρία γκολ μέχρι το 15΄ -- και δεν μιλάμε για ένα παιχνίδι, μια κακή μέρα είναι στο πρόγραμμα).

Με την απόδοση της ομάδας να πέφτει χρόνο με το χρόνο (ο θεαματικότερος Ολυμπιακός επί Μαρτίνς ήταν της πρώτης χρονιάς, που δεν πήρε τίποτα -- άσχετα ότι καλύτερη ομάδα ήταν τη δεύτερή του χρονιά), και με τους αντιπάλους να είναι ακόμα χειρότεροι από εμάς, οφείλουμε να μην ξεχάσουμε πώς είναι το ωραίο ποδόσφαιρο (και γίνουμε σαν τους απέναντι, που επειδή σε έναν αγώνα βάζουν δύο γκολ και χάνουν δυο ευκαιρίες νομίζουν ότι έπαιξαν μπαλάρα).