Και όποιος δεν μπορεί...

Ο Ολυμπιακός φαίνεται ότι δεν διδάχθηκε σωστά το μάθημα και τον τρόπο με τον οποίο ήρθε η ήττα στην Κων/πολη απέναντι στην Εφές και βάλθηκε να το επαναλάβει στη χειρότερη δυνατή συγκυρία. Και αν σε εκείνο το παιχνίδι υπάρχει έστω, η δικαιολογία της τρομερής ποιότητας των περιφερειακών της Εφές, στο χθεσινό παιχνίδι δεν υπάρχει κανένα απολύτως άλλοθι για την τραγωδία που ζήσαμε στο τελευταίο δεκάλεπτο, απέναντι σε αυτό το βάζελο.

Του RedTerso

Δεν θα μπω στη διαδικασία να γράψω κάποια εκτενή μπασκετική ανάλυση για αυτό το πράγμα που βιώσαμε. Ο βάζελος κάνοντας εξαρχής μια αγωνιστική παραδοχή της έλλειψης ποιότητας απέναντι μάς, κατέβηκε με στόχο να παίξει ένα μπασκετικό κατενάτσιο βγαλμένο μέσα από τα πιο... υγρά όνειρα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς (εποχής Λιμόζ). Ο προπονητής λοιπόν της ομάδας της αλογοτροφής επέλεξε να παίξει σχεδόν όλο το παιχνίδι με μια ζώνη 2-3 και αυτή την αναμενόμενη επιλογή (για όποιον είχε δει το ματς των πράσινων απέναντι στη Μπάγερν) δεν μπορέσαμε σχεδόν καθόλου να αποκωδικοποιήσουμε και εντέλει να αντιμετωπίσουμε. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος, που ακυρώθηκαν σε πραγματικό χρόνο όλα μας τα πλεονεκτήματα, που έχουμε δείξει μέχρι στιγμής στη χρονιά. Ο Ολυμπιακός έπαιξε άσχημα στο πρώτο μέρος και γι' αυτό βρέθηκε με -3 πίσω στο σκορ.

Στο τρίτο δεκάλεπτο οι ερυθρόλευκοι ανέκαμψαν και έβγαλαν στο παρκέ τη διαφορά που τους χωρίζει από τους αντιπάλους τους. Και αυτό έγινε μέσα από σωστές μπασκετικές επιλογές. Η μπασκετική θεωρία λέει ότι μια ζώνη την αντιμετωπίζεις είτε με καλή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και χτύπημα της αδύνατης πλευράς, είτε με διείσδυση είτε με «ακούμπημα» στους ψηλούς. Σε αυτό το διάστημα τροφοδοτήθηκε, επιτέλους, σωστά ο Φαλ και έκανε πλάκα στους αντίπαλους ψηλούς τελειώνοντας φάσεις ή σπάζοντας σωστά τη μπάλα προς τα έξω. Σε αυτό το διάστημα το επί μέρους σκορ ήταν 26-12 και θεωρητικά είχαν μπει οι βάσεις για την επικράτηση...

Αμ δε... Υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο... Ο Ολυμπιακός ενώ βρισκόταν στο +12, έξι λεπτά πριν λήξει το παιχνίδι, αποφάσισε να αποσυρθεί από το γήπεδο νομίζοντας ότι έχει πάρει τη νίκη. Τραγικές επιλογές στην επίθεση, λάθη στην άμυνα, απώλεια ψυχραιμίας και αυτοσυγκέντρωσης και --το κυριότερο-- καμία απολύτως παρέμβαση από τον πάγκο για να αποφευχθεί το επερχόμενο ναυάγιο. Ο βάζελος σκόραρε στο τέταρτο δεκάλεπτο 33 --άκουσον-άκουσον-- πόντους. Δεχθήκαμε 33 πόντους (το ξαναγράφω μπας και τύχει και διαβάσει το κείμενο κάποιος από το κοιμώμενο προπονητικό τιμ) σε ένα παιχνίδι, που για όλους τους λόγους του κόσμου ΕΠΡΕΠΕ να κερδίσουμε. Και αντί γι' αυτό, δώσαμε πνοή ζωής στους λαγούς. Συγχαρητήρια σε όλους τους υπεύθυνους του χθεσινού αίσχους!

Το παιχνίδι αυτό δεν ήταν όποιο και όποιο και δεν μπορούμε να το δούμε χαλαρά. Υπάρχουν κατά τη γνώμη μου αμείλικτα ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν πρώτα και κύρια από τον προπονητή: -Πες ότι δεν έχεις κάνει σκάουτινγκ με το «επιτελείο» σου στον τελευταίο αγώνα της ομάδας. Δεν βλέπεις ότι ο αντίπαλος δεν πρόκειται να παίξει τίποτα άλλο; Και αν το βλέπεις μετά από κάποιο σημείο τι κάνεις για να το αντιμετωπίσεις; -Βλέπεις να χάνεις σε δύο διαφορετικά σημεία της τελικής ευθείας τη διαφορά και το μομέντουμ. Γιατί δεν παίρνεις ένα ρημάδι τάιμ-άουτ να τους κόψεις τον ρυθμό και να ηρεμήσεις τους παίχτες σου; -Γιατί παίζεις όλο το δεύτερο μέρος με τρια γκαρντ και 2,5 ψηλούς με αποτέλεσμα να σκάσουν στα τελευταία λεπτά; -Γιατί ο ΜακΚίσικ παίζει λιγότερο από 9 λεπτά και ο Λαρεντζάκης 6; -Γιατί ενώ χρειάζεσαι άλλο ένα σημείο αναφοράς στο ποστ έστω για 2-3 επιθέσεις για να ανακατέψεις την τράπουλα δεν ξαναβάζεις τον Πρίντεζη; -Πότε επιτέλους θα παρθεί μια απόφαση για αντικατάσταση του Χασάν Μάρτιν, όταν είναι σαφές ότι δεν μπορεί σε βοηθήσει (έπαιξε μόλις 2 λεπτά); -Γιατί δεν παίρνεις τα «ηνία» από τον Σλούκα, όταν είναι εμφανές ότι δεν είναι σε καλή βραδιά ή να προσπαθήσεις έστω να τον αποφορτίσεις για λίγο χρόνο; -Και το κυριότερο: Πώς είναι δυνατόν στις δηλώσεις σου να μην παραδέχεσαι χωρίς κανένα αστερίσκο τα λάθη σου και να αποδίδεις τις αιτίες σε σχεδόν μεταφυσικούς λόγους;

Το παιχνίδι απέναντι σε αυτούς δεν ήταν όποιο και όποιο (το ξαναγράφω μπας και το εμπεδώσουν). Επιστρέψαμε στην α1 μετά από δύο χρόνια με παρακαταθήκη μάλιστα το γκρέμισμα (τα πρώτα σημάδια αυτό δείχνουν, αλλά πρέπει να υπάρχει εγρήγορση) του χειρότερου καθεστώτος στον ευρωπαϊκό αθλητισμό (κάτι που αναμφίβολα πιστώνεται στη διοίκηση μας). Σε αυτό λοιπόν το πρώτο παιχνίδι στην έδρα μας ΈΠΡΕΠΕ να δώσουμε πολύ συγκεκριμένες απαντήσεις. Αν κάποιος δεν μπορεί να σηκώσει τις απαιτήσεις και τις ευθύνες που φέρει ένα τέτοιο παιχνίδι τότε...

Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο αυτή τη στιγμή να υπάρξει εξιλέωση για το χθεσινό αποτέλεσμα. Ας ελπίσουμε να μην γκρεμιστεί η σχέση ομάδας-κόσμου, που χτίστηκε με κόπο από το ξεκίνημα της χρονιάς. Είναι μονόδρομος για την ομάδα να προσπαθήσει να μην επηρεαστεί πολύ παραπάνω από αυτή την ήττα και να αρχίσει η όποια ανάκαμψη. Πρέπει όμως όλοι (προπονητής κυρίως και παίχτες) να γνωρίζουν ότι οι εγχώριοι τίτλοι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να χαθούν φέτος και ταυτόχρονα υπάρχει ένα παιχνίδι εκεί, πριν τα Χριστούγεννα στο ΟΚΑΝΑ, που πρέπει να δοθεί η πρώτη απάντηση για το χθεσινό. Επιφυλασσόμαστε...