Πείσμα-Ένταση-Ολυμπιακή Νίκη

Ο Θρύλος έχει επιστρέψει για τα καλά! Κέρδισε δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι που «ακούμπησε» στην κόψη του ξυραφιού και κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Η νίκη αυτή απέναντι στη Φενέρ έχει πολλαπλές σημασίες και δίνει τη δυνατότητα σε όλο τον οργανισμό της ομάδας του Πειραιά, να ατενίσει το μέλλον --εγγύτερο αλλά και πιο μακρινό-- με σαφέστατα ανεβασμένη ψυχολογία και --συγκρατημένη-- αισιοδοξία.

Του RedTerso

Ας δούμε όμως γιατί αυτή η νίκη έχει μεγάλη σημασία και αποτελεί παρακαταθήκη για την πορεία της ομάδα μας στην Ευρωλίγκα: Ο Ολυμπιακός επικράτησε απέναντι σε μια ομάδα που αποτελεί σοβαρό ανταγωνιστή του στον φετινό μαραθώνιο. Νίκησε σε ένα παιχνίδι, που παρά το πολύ καλό ξεκίνημά του, βραχυκύκλωσε πλήρως --επιθετικά-- στην επανάληψη και έχασε το μομέντουμ της αναμέτρησης. Βρήκε πάντως τις δυνάμεις να πάρει εντέλει ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που αποκτά βαρύνουσα σημασία, γιατί ο τρόπος με τον οποίο οι ερυθρόλευκοι έφτασαν στη νίκη βοηθά να χτίσουν εκ νέου νοοτροπία νικητή, που είχε εν πολλοίς χαθεί τα 2 τελευταία χρόνια. Επίσης ήταν το δεύτερο διαδοχικό ματς, που οι Πειραιώτες δυσκολεύτηκαν όσο η αναμέτρηση πλησίαζε προς το τέλος, αλλά έδειξαν χαρακτήρα και αυτοσυγκέντρωση κατακτώντας το ροζ φύλλο αγώνα. Πολύ σημαντική διάσταση της νίκης είναι ότι το ΣΕΦ φαίνεται να μετατρέπεται ξανά σε μια έδρα, όπου ο αντίπαλος τρέμει. Ήταν η πέμπτη διαδοχική μας εντός έδρας νίκη, χωρίς να έχει υπάρξει κάποια απώλεια, τη στιγμή, που το περσινό μας εντός έδρας ρεκόρ ήταν 7-10. Το κάστρο ξαναχτίζεται...

Το πρώτο μέρος απέναντι στη Φενέρ δεν έδειχνε σε καμία περίπτωση ότι θα οδηγηθούμε σε ένα τέτοιο γκραν-γκινιόλ φινάλε. Οι παίχτες του κόουτς Μπαρτζώκα είχαν μπει απόλυτα αποφασισμένοι στο παρκέ και εκτελούσαν με αποτελεσματικότητα το αγωνιστικό πλάνο: Οι ερυθρόλευκοι έπαιζαν άμυνα με πολύ μεγάλη ένταση (περιορίζοντας τους Τούρκους σε μόλις 34 πόντους) ενώ ταυτόχρονα η επιθετική λειτουργία ήταν εξαιρετική με την μπάλα να κυκλοφορεί πολύ γρήγορα. Αν είχαν μπει δε και κάποια ελεύθερα σουτ, τότε η διαφορά θα ήταν μεγαλύτερη από το +11 του ημιχρόνου. Το θέαμα που πρόσφερε η ομάδα ήταν και πολύ όμορφο για τους οπαδούς/φιλάθλους της. 

Στο δεύτερο μέρος ήταν κάπως αναμενόμενο ότι η Φενέρ θα αντιδράσει, μιας και το ρεκόρ της ήταν ήδη 2-4 (και με μεγάλη χαρά της το κάναμε 2-5) και βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, ενώ ενδεχόμενη εκτός έδρας νίκη απέναντι σε εμάς, θα κάλυπτε ένα μέρος του χαμένου εδάφους. Οι παίχτες του Τζόρτζεβιτς άρχισαν να παίζουν άμυνα στο όριο του φάουλ και από τη μέση του τρίτου δεκάλεπτου και μετά έτρεξαν ένα σερί 0-16 παίρνοντας, μάλιστα και κεφάλι στο σκορ. Ο Ολυμπιακός όμως έπαιξε και αυτός με τη σειρά του λυσσασμένες άμυνες στην τελική ευθεία του αγώνα και βρίσκοντας σκορ από τον Σλούκα, πήρε τη σπουδαία νίκη. 

Για τους γηπεδούχους ο Γουόκαπ ήταν εξαιρετικός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Μόλις αποκτήσει μεγαλύτερη επιθετική αποτελεσματικότητα (πέρα από τη δημιουργία) θα είναι πυρηνικό όπλο για την ομάδα. Το παράδειγμα με τα δύο ελεύθερα τρίποντα στο τέλος είναι χαρακτηριστικά και όταν ο Αμερικάνος αρχίσει να ευστοχεί πιο τακτικά θα απογειώσει το παιχνίδι του. Ο Ντόρσεϋ ξεκίνησε πολύ δυνατά την αναμέτρηση, σκόραρε «σβηστά» 10 ποντάκια, αλλά στη συνέχεια ήταν άστοχος και αυτός ήταν ο λόγος που πιθανόν δεν χρησιμοποιήθηκε στο τέλος του αγώνα. Ο Λαρεντζάκης στον λίγο σχετικά χρόνο που χρησιμοποιήθηκε βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Μουσταφά Φαλ, κυρίες και κύριοι: Ο τύπος άρχισε να θυμίζει τον κυρίαρχο σέντερ του πρώτου μισού της περσινής σεζόν, μετατρέποντας το ζωγραφιστό μας σε ναρκοπέδιο, ενώ στην επίθεση είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός και ταυτόχρονα δημιουργικός. Hats off. Ο Σλούκας, ενώ στην αρχή της αναμέτρησης δυσκολεύτηκε αρκετά, άρχισε να ανεβάζει σταδιακά στροφές και στο τέλος ήταν καταλυτικός πετυχαίνοντας τους 7 τελευταίους πόντους μας. Ηγετική εμφάνιση. Ο Βεζένκοφ, από την άλλη πέρασε, μια μάλλον κακή εβδομάδα, όντας αρκετά άστοχος. Είναι δεδομένο ότι θα επανέλθει σε υψηλές πτήσεις. Ο Πρίντεζης έπαιξε λίγο χρόνο χωρίς να φανεί, ενώ ο Παπανικολάου ήταν καταλυτικός για την αμυντική συνοχή του συνόλου, χωρίς ωστόσο να βοηθήσει «μπροστά». Ο Λιβιό δυσκολεύτηκε απέναντι στη δυνατή φροντ-λάιν της Φενέρ, χωρίς όμως να είναι αρνητικός, ενώ ο ΜακΚίσικ έκανε πολύ καλή εμφάνιση χωρίς αυτό να αποτυπώνεται στην στατιστική. Οι άμυνες στο τέλος του αγώνα, αλλά και το εξαιρετικό διάβασμα της άμυνας στο τρίποντο του Σλούκα ήταν κομβικά στοιχεία για να έρθει το αποτέλεσμα. Στον κόουτς Μπαρτζώκα αναμφίβολα πιστώνεται η σχεδόν άριστη αμυντική λειτουργία της ομάδας και η ψυχραιμία --όχι κάτι δεδομένο γι’ αυτόν-- με την οποία αντιμετώπισε το ματς. Ελέγχεται --κατά τη γνώμη μου-- μόνο για το γεγονός ότι άργησε να κόψει το ρυθμό στο σερί της Φενέρ και για το γεγονός ότι είχαμε να δώσουμε φάουλ στην τελευταία επίθεση των Τούρκων και παρ’ όλα αυτά επιτρέψαμε το τρίποντο του Γκούντουριτς ακόμα και αν ήταν από δύσκολο σημείο.

Η νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στη Φενέρ ουσιαστικά σήμανε την ολοκλήρωση της δεύτερης διαβολοβδομάδας με απόλυτη επιτυχία. Ο Θρύλος καλείται την ερχόμενη Παρασκευή να κερδίσει την Μονακό και να διευρύνει το ρεκόρ του σε 6-2. Το παιχνίδι αυτό απέναντι στους Μονεγάσκους δεν θα είναι καθόλου εύκολο, μιας και οι προσεχείς μας αντίπαλοι είναι μια ομάδα πολύ αθλητική, που παίζει αρκετά βάσει ενστίκτου και ως γνωστόν τέτοιες ομάδες μας δυσκολεύουν περισσότερο. Αν έρθει η νίκη απέναντι στην ομάδα του πριγκηπάτου, θα έχει μπει μια πολύ ισχυρή βάση έτσι ώστε η ομάδα να πάει πιο απελευθερωμένη στην επόμενη σειρά παιχνιδιών όπου τα 5 από τα 6 ματς θα γίνουν εκτός έδρας αυτή τη φορά. Πάμε γερά, ρε Θρύλε!