Ανεπαρκής εμφάνιση, αναμενόμενη ήττα

Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων στη Φρανκφούρτη, είχε ένα νωχελικό πρόσωπο απέναντι στην Άιντραχτ και μοιραία γνώρισε την πρώτη του ήττα στον όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ. Αρκετοί θα πουν ότι «τίποτα δεν τελείωσε την τρίτη αγωνιστική» και θα έχουν απόλυτα δίκιο, αν όμως κάτι προβληματίζει, είναι ότι για ακόμα ένα ματς η απόδοση της ομάδας ήταν κάτω του μετρίου...

Του RedTerso

Χωρίς άλλες εισαγωγικές κουβέντες ας περάσουμε στα του παιχνιδιού. Ο Μαρτίνς παρέταξε τους ερυθρόλευκους σε διάταξη 4-3-3 με τον Βατσλίκ κάτω από τα δοκάρια ενώ την άμυνα απάρτιζαν οι Ρέαμπτσιουκ, Σισέ, Παπασταθόπουλος, Λαλά (77΄ Ανδρούτσος). Στο χώρο του κέντρου έπαιξαν οι Εμβιλά (61΄ Ονιεκουρού), Μπουχαλάκης και Μαντί Καμαρά (66΄ Κούντε). Στην κορυφή της επίθεσης τοποθετήθηκε ο Ελ Αραμπί (66΄ Τικίνιο) και τον πλαισίωναν στις πτέρυγες ο Αγκιμπού Καμαρά και ο Μασούρας (71΄ Ρόνι Λόπες).

Από το ξεκίνημα της αναμέτρησης φάνηκε πως ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε από τον προπονητή του με αντίστοιχη αγωνιστική φιλοσοφία με το παιχνίδι απέναντι στη Φενέρ: Οι Πειραιώτες έδιναν χώρο και κατοχή στους αντιπάλους, περιμένοντας στην άμυνα και προσδοκώντας να μπορέσουν να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες αντεπίθεσης. Λογική προσέγγιση κατά τη γνώμη μου (ακόμα και αν είναι εν πολλοίς εξαναγκασμένη επιλογή, και θα το εξηγήσω λίγο παρακάτω), μιας και στα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος, που ο Ολυμπιακός οφείλει να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων είναι μέχρι στιγμής --τουλάχιστον-- μέτριος.

Οι παίχτες μας φαινόντουσαν να βρίσκονται ένα επίπεδο κάτω σε ένταση, ενέργεια και ταχύτητα από τους αντιπάλους της Άιντραχτ και αυτός είναι ο βασικός λόγος, που δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τον ρυθμό των Γερμανών. Ο πρωταρχικός όμως παράγοντας για την εικόνα-αουτσάιντερ που έχουν οι ερυθρόλευκοι είναι η έλλειψη παιχτών με ποιότητα και ηγετικές ικανότητες, που να μπορούν να «κουβαλήσουν» την ομάδα όταν χρειάζεται. Όπως έχουμε αναφέρει και για προηγούμενες αναμετρήσεις, η ομάδα μας δεν διαθέτει αθλητές που να έχουν τις ατομικές ικανότητες είτε να δημιουργήσουν προσωπικές φάσεις είτε να διασπάσουν κάθετα τις αντίπαλες άμυνες. Έτσι μοιραία προκύπτει --πάντα κατά τη γνώμη μου-- ως εικόνα στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος μια ανούσια τις περισσότερες φορές κατοχή της μπάλας και στους ευρωπαϊκούς αγώνες η αναγκαστική επικέντρωση στην κόντρα επίθεση. Σε αυτούς τους αγώνες, όμως, αν δεν υπάρχει και η προσδοκώμενη ένταση, τότε μάλλον είναι αναμενόμενη η μέτρια προς κακή αγωνιστική εικόνα. Όπως χτες το βράδυ στη Φρανκφούρτη δηλαδή...

Η εικόνα που είχε ο αγώνας έδινε την εντύπωση πως, αργά ή γρήγορα, η ομάδα μας θα δεχτεί γκολ, όπως και έγινε στο 26ο λεπτό, όταν ο Σισέ γλίστρησε και ανέτρεψε εντός περιοχής τον αντίπαλό του, με αποτέλεσμα να δεχτούμε γκολ από πέναλτι. Το ευτυχές για την ομάδα μας ήταν πήραμε με τη σειρά μας πέναλτι εξαιτίας της αγάπης για το βόλεϊ του αμυντικού της Άιντραχτ και ο Αραμπί βρήκε την ευκαιρία να εκτελέσει τον αντίπαλο πορτιέρο. Και εκεί που λες ότι μας ευνόησε κάπως η τύχη, το σύνολο της αμυντικής μας λειτουργίας μπήκε στο «off» στις καθυστερήσεις, τη στιγμή που οι παίχτες μας θα έπρεπε να δαγκώνουν τα δοκάρια, με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να κάνουν πλάκα στην περιοχή μας και να πετύχουν το 2-1.

Παρόλο που υπήρχε ένα ολόκληρο ημίχρονο μπροστά μας, φάνηκε ότι η ομάδα κατέρρευσε πνευματικά και ψυχολογικά και δεν βγήκε ποτέ στο γήπεδο στο δεύτερο μέρος. Νομίζω ότι αυτή η αρνητική εικόνα πιστώνεται αναγκαστικά στον προπονητή μας, όπως και το γεγονός ότι δεν ρίσκαρε λίγο περισσότερο και λίγο πιο γρήγορα, μπας και μπορέσει να ανατραπεί η κακή αγωνιστική μας εικόνα. Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο και την κακή διαιτησία του κόρακα, που έβγαζε με μεγάλη άνεση κάρτες σε εμάς, ενώ «ελέγχεται» σοβαρά για τη φάση με την κλωτσιά στο κεφάλι του Ρέαμπτσιουκ.

Δύο λέξεις και για τους παίχτες μας. Ο Βατσλίκ νομίζω ότι παρουσιάζεται αρκετά βαρύς και αν κάτι προβληματίζει, είναι η αδυναμία του (ή η φοβικότητά του ενδεχομένως) να βγει και να καθαρίσει φάσεις ψηλά, ακόμα και στη μικρή περιοχή. Ο Ρέαμπτσιουκ ήταν από τους καλύτερους της ομάδας με αδιάκοπο τρέξιμο και προσπάθειες να πάρει πρωτοβουλίες. Στην άμυνα όμως δυσκολεύτηκε πολύ. Ο Λαλά έγινε γιο-γιο στις περισσότερες φάσεις από τον παιχταρά Κόστιτς, ενώ ο Σισέ μπήκε υπέρ το δέον χαλαρός στο ματς και αυτό φάνηκε σε ουκ ολίγες στιγμές, ενώ δέχτηκε και την κάρτα και χάνει το επόμενο ματς με τους Γερμανούς. Αντίθετα ο Παπασταθόπουλος ήταν ο καλύτερός μας παίχτης με διαφορά, πραγματοποιώντας σεμιναριακού επιπέδου εμφάνιση, που όμως δεν ήταν αρκετή λόγω της μετριότητας του συνόλου. Ο Μπουχαλάκης ήταν κακός και το έχουμε πει ότι αντιμετωπίζει σοβαρό θέμα όταν έχει απέναντί του γρήγορους αντιπάλους, ενώ έχει και εμφανή κούραση από τα συνεχή παιχνίδια. Ο Εμβιλά ήταν κακός για τα δικά του στάνταρ και δίκαια αντικαταστάθηκε. Μέτριος συνεχίζει να είναι και ο Μαντί, που δεν έχει ξεκινήσει την χρονιά όπως θα προσδοκούσαμε. Ο Μασούρας ήταν από τις εξαιρέσεις στην κακή γενική εικόνα, δίνοντας πάθος και τρεξίματα, ενώ ο Αραμπί το έγραψε το γκολάκι του, αλλά στη φάση της αντεπίθεσης νομίζω ότι έκανε τη χειρότερη δυνατή επιλογή αφού ή έπρεπε να είχε πασάρει νωρίτερα στον Μασούρα ή, αφού πλησίασε, έπρεπε να δοκιμάσει το πόδι του. Από τις αλλαγές νομίζω ότι ο μόνος που φάνηκε εν μέρει ήταν ο Κούντε. Ο Τικίνιο ήταν πολύ βαρύς για τις ανάγκες του παιχνιδιού, ο «κουκουρούκου» ήταν κλασικά κουκουρούκου και ο Ρόνι the paichtroni, έκανε μια φαντεζί ενέργεια, την ώρα που ο Ανδρούτσος προσπαθούσε να ξαναβρεί τα πατήματά του.

Ο Ολυμπιακός έχασε μάλλον εύκολα λοιπόν το παιχνίδι στη Γερμανία και θα κληθεί να το ξεχάσει πολύ γρήγορα. Η ήττα σε καμία περίπτωση δεν είναι καταστροφική και η ομάδα μας συνεχίζει να κρατάει την τύχη του ομίλου στα χέρια της. Όμως απαιτείται να υπάρξει σοβαρή βελτίωση στον αγωνιστικό τομέα και φυσικά οι παίχτες μας να μασάνε σίδερα στις δύο επόμενες αναμετρήσεις στο Καραϊσκάκη με την Άιντραχτ και τη Φενέρ. Πριν όμως από το παιχνίδι με τη Φρανκφούρτη στις 4 Νοέμβρη στον ναό, μεσολαβούν αγώνες πρωταθλήματος... Και την Κυριακή, ο Θρύλος οφείλει να δώσει απαντήσεις απέναντι στο αντιπαθές δικέφαλο κοτόπουλο του βορρά.

* * *

ΥΓ1 Η εξυγίανση καλά κρατεί... Η έφεση του Ολυμπιακού επιστράφηκε ως... απαράδεκτη μιας και το πρόστιμο για το «έγκλημα» των καπνογόνων ήταν της τάξης των 13 χιλιάδων ευρώ και όχι 15 χιλιάδες, που θα μας έδινε τη δυνατότητα ένστασης απέναντι στην τιμωρία της έδρας μας. Ένας ακόμα λόγος για να πατήσουμε κάτω τον έναν από τους φορείς της εξυγίανσης.

ΥΓ2 Ο κόσμος της ομάδας στη Γερμανία έδωσε ρεσιτάλ και πήρε σε πολλές στιγμές τη μάχη της κερκίδας, απέναντι σε γερμανικό κοινό, που τα τελευταία χρόνια αποτελούν πρότυπο υποστήριξης των ομάδων τους.

ΥΓ3 Πολύ όμορφη εικόνα της πλειοψηφίας των φιλάθλων της Άιντραχτ να φορούν τα κασκόλ της ομάδας τους, κάτι που τείνουμε να ξεχνάμε εμείς στο γήπεδό μας. Όμως όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο Δρ Τζέκυλ, εμείς φοράμε πολύ περισσότερο την εμφάνιση της ομάδας στο γήπεδο. Πάντα όμως πρέπει να κοιτάζουμε πώς θα κάνουμε το Καραϊσκάκης ακόμα καλύτερο.