Ανατροπή απέναντι στη Ζαλγκίρις και άλλη μια νίκη στο σακούλι!

Ο Ολυμπιακός πάτησε γκάζι στο δεύτερο ημίχρονο, αφήνοντας πίσω το μάλλον ράθυμο προσωπείο που φορούσε στο ξεκίνημα της αναμέτρησης και πέτυχε να επιβληθεί άνετα επί της Ζαλγκίρις. Ήταν μια πολύ σημαντική νίκη απέναντι σε μια ομάδα, που ήταν ο κακός μας δαίμονας τα τελευταία χρόνια, ενώ ταυτόχρονα στάλθηκε ένα μήνυμα απέναντι στις ανταγωνίστριες για την είσοδο στα play-off ομάδες, ότι ο Θρύλος φέτος δεν αστειεύεται καθόλου. Καθόλου όμως!

Του RedTerso

Οι ερυθρόλευκοι μέσα σε μια εβδομάδα ήταν «αναγκασμένοι» να δώσουν 4 παιχνίδια μεγάλης έντασης και σημασίας τόσο για την Eυρωλίγκα όσο και για το πρωτάθλημα (Ρεάλ, Λαύριο, Μπαρτσελόνα, Ζαλγκίρις, κατά σειρά, από Παρασκευή σε Παρασκευή). Αυτό είχε  ως συνέπεια να παρατηρηθεί στο ξεκίνημα της αναμέτρησης με τους Λιθουανούς μια εμφανής απουσία έντασης και ενέργειας. Η άμυνα, που έχει αποτελέσει, στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν, τον βαρύ οπλισμό της ομάδας του Μπαρτζώκα, δεν λειτουργούσε καθόλου, με αποτέλεσμα να γινόμαστε παρατηρητές στα ελεύθερα τρίποντα του... Μιλάκνις. Η υπερπροσπάθεια που κατατέθηκε λιγότερο από δύο βράδια πριν στη Βαρκελώνη έφερε και μια λογική --μέχρι ενός σημείου-- έλλειψη συγκέντρωσης στις αμυντικές περιστροφές για τη βασική μας πεντάδα. Πρόβλημα που συνέχιζε να υφίσταται και στο δεύτερο δεκάλεπτο. Από τη μέση αυτής της περιόδου και μετά, είδαμε τα βασικά χαρακτηριστικά, που έχει καταθέσει ως διαπιστευτήρια --μέχρι στιγμής-- παιχνιδιού η ομάδα μας, να επιστρέφουν: Η άμυνα «έσφιξε» και περιόρισε αισθητά τα αμαρκάριστα σουτ, ενώ ταυτόχρονα αναζητήθηκε το τρέξιμο στην επίθεση και η καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας. Με βάση την εικόνα που είχαν οι δύο ομάδες για το ενάμισι πρώτο δεκάλεπτο, το -3, με το οποίο πήγαμε στα αποδυτήρια για το ημίχρονο, αποτέλεσε σαφέστατα... παράσταση νίκης.

Αυτή η αλλαγή στην αγωνιστική συμπεριφορά οφείλεται σε συγκεκριμένους παίχτες. Οι ΜακΚίσικ και Λαρεντζάκης (πραγματικά ο τύπος τρυπάει διαρκώς το ταβάνι του και ενσαρκώνει αγωνιστικά τον ψυχισμό του γαύρου) έδωσαν τρελή επιθετικότητα στην περιφερειακή άμυνα και λύσεις --τη στιγμή που δεν είχε ξεκινήσει να ρολάρει επιθετικά η ομάδα-- στην άλλη πλευρά του παρκέ, ο Σλούκας βοηθούσε πολύ στη «διεύθυνση» του παιχνιδιού μας, ο Πρίντεζης ήταν ο καλύτερος του παρκέ σε αυτό το διάστημα, ενώ ο Ζαν-Σαρλ ήταν ο καταλύτης για να ανέβει η συνολική αμυντική προσπάθεια: Έβγαλε στην εντέλεια όλες τις αλλαγές στην άμυνα, καθιστώντας αδύνατη την κάθετη κίνηση των αντίπαλων περιφερειακών, που μέχρι τότε μας είχε προκαλέσει φθορές στην αμυντική μας διάταξη. Έκανε δηλαδή, αυτά που δεν μπορούσαν να κάνουν τα προηγούμενα λεπτά ο Φαλ και ο πολύ κακός χτες Μάρτιν. 

Στο τρίτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός έπαιξε το πολύ όμορφο και ολοκληρωμένο μπάσκετ, που μας έχει παρουσιάσει στην αφετηρία της σεζόν και εξαφανίστηκε από το οπτικό πεδίο των παιχτών της Ζαλγκίρις. Ο Βεζένκοφ μπήκε στη... «ζώνη» με 12 πόντους αυτή την περίοδο, ο Γουόκαπ άρχισε επιτέλους να ευστοχεί. Και λέμε επιτέλους γιατί σε όλους τους υπόλοιπους τομείς του παιχνιδιού έχει πάρει άριστα ως τώρα. Ο Παπανικολάου δείχνει να έχει επιστρέψει για τα καλά, ενώ ο Φαλ είχε πολύ καλύτερη και επιδραστική παρουσία σε σχέση με το πρώτο μέρος. Ο μόνος που κινήθηκε στη μετριότητα από το «βασικό σχήμα» ήταν ο Τάιλερ Ντόρσεϋ. Στο τέταρτο δεκάλεπτο, ο Ολυμπιακος συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, αλλά δυστυχώς η χαλάρωση των τελευταίων λεπτών δεν έδωσε τη δυνατότητα να πάρουμε ακόμα μεγαλύτερη διαφορά, που ίσως χρειαστεί στην τελευταία στροφή της διοργάνωσης. Αυτό όμως αποτελεί το μεγάλο κέρδος των φετινών εμφανίσεων του Θρύλου: Απέναντι στους Λιθουανούς, που μας είχαν κερδίσει 8 φορές στα τελευταία 9 παιχνίδια, φθάσαμε στην άλλη άκρη και «γκρινιάζαμε», που τους κερδίσαμε «μόνο» με δεκαπέντε πόντους διαφορά (83-68)...

Οι ερυθρόλευκοι αναμφίβολα θεμελίωσαν την χθεσινή νίκη πάνω στην ενέργεια, την ένταση και την εξαιρετική άμυνα που παίξαμε για δύο περιόδους (από τα μέσα της δεύτερης μέχρι τα μέσα της τέταρτης). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ολυμπιακός δέχτηκε 23 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και μόλις 26 στα δύο επόμενα! Αυτή η κατακόρυφη αύξηση της συλλογικής αμυντικής προσπάθειας μάς έδωσε τη δυνατότητα να μειώσουμε τα ποσοστά των Λιθουανών, να πάρουμε τα ριμπάουντ (41-33) και να τρέξουμε πολύ περισσότερο στο ανοιχτό γήπεδο. Αν συνυπολογίσουμε και την ομολογουμένως πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας στο δεύτερο μέρος (συνολικά 15 ασίστ για 9 λάθη) μπορούμε να βρούμε τις αιτιάσεις της χθεσινής σπουδαίας επικράτησης. 

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, έχοντας ρεκόρ 3 νίκες και μια ήττα. Τέσσερις εμφανίσεις μέχρι στιγμής, που αναμφίβολα έχουν δημιουργήσει τη βάση για να υπάρχουν προσδοκίες για τους Πειραιώτες: Ολοκληρωτικό μπάσκετ απέναντι στη Μπασκόνια, σκληράδα και δυναμική επικράτηση απέναντι στη Ρεάλ, ένταση και προσήλωση απέναντι στη Μπαρτσελόνα (με απογοήτευση εντέλει που χάσαμε για ένα πόντο εξαιτίας των φαλτσοσφυριγμάτων, ενός χαμένου ριμπάουντ ή  δύο άστοχων σουτ) και εμφατική νίκη απέναντι στη Ζαλγκίρις. 

Η βαθμολογία των ερυθρόλευκων είναι απότοκο της σπουδαίας αγωνιστικής τους εικόνας. Και δεν θα σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε, ότι αυτή η αγωνιστική εικόνα σφυρηλατεί εκ νέου τη σχέση της ομάδας με τον κόσμο της και αυξάνει εκθετικά τον βαθμό... προσδοκίας για να δούμε ξανά την ομάδα! Και αυτό είναι σίγουρα το μεγάλο κέρδος στο ξεκίνημα της σεζόν. Ακολουθεί η αναμέτρηση στη Μόσχα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, σε μια μονομαχία, που πρέπει να πάμε με φιλοσοφία ανάλογη της Βαρκελώνης και να αποκομίσουμε το μέγιστο δυνατό κέρδος. Έτσι και αλλιώς, απέναντι στη νεόπλουτη αρκούδα, μπορούμε να χτίσουμε μια νέα «ερωτική σχέση» βασισμένη στην παρακαταθήκη, που είχε αφήσει μέσα στα χρόνια ο Βασίλης ο Σπανούλης...