Θρύλος φτιαγμένος από το υλικό των ονείρων

Το παιχνίδι κόντρα στη Φενερμπαχτσέ ήταν το πρώτο πειστικό του Ολυμπιακού αυτής της σεζόν και η ομάδα πέτυχε μια εμφατική νίκη χάρη στο στήσιμο και τη νοοτροπία με τα οποία μπήκε μέσα στο γήπεδο. Δεν θα μπω στη διαδικασία υπερ-θριαμβολογίας και φυσικά δεν θα συνδέσω το θαυματουργό πόδι του Μασούρα με το έκτο δάκτυλο του Βασιλιά Κωνσταντίνου που θα ξαναπάρει την Πόλη, αν και το φαντασιακό πολλών μέσα στην ομάδα έχει πλάσει μια δεύτερη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Του JosuTernera

Ας αφήσουμε όμως αυτά τα τουλάχιστον φαιδρά και ας μιλήσουμε για μπάλα. Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς εμφανίστηκε ξανά σε αγωνιστικό χώρο, μετά από την περσινή χρονιά και συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει. Πρόκειται φυσικά για ένα μεμονωμένο παιχνίδι, ας ελπίσουμε όμως να έχει συνέχεια.

Στο άκουσμα της ενδεκάδας, φαντάζομαι αρκετοί από εσάς θα απόρησαν για τα 3 στόπερ και το πισωγύρισμα θεωρητικά του Μασούρα σε ρόλο μπακ, θέση που, με το ξεκίνημα του αγώνα, φάνηκε να καλύπτει ο Μπα. Δεν θα πω το τετριμμένο «Μας έχει συνηθίσει ο Μαρτίνς σε πειράματα που του βγαίνουν γιατί γνωρίζει απολύτως το υλικό που έχει στα χέρια του», για να μην κουραζόμαστε στα ίδια και στα ίδια.

ΚΑΛΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ Ο ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΣ 

Ο κόουτς δείχνει να έχει την ικανότητα να διαβάζει τα ματς πριν αυτά γίνουν και να μπορεί να κάνει προβλέψεις για το τι θα συναντήσει στη διάρκειά τους. Αυτό είναι ένα προτέρημα που δύσκολα βρίσκεις. Αν δε έχεις δει και τον τρόπο που προετοιμαζόταν ο Μπέντο για τα παιχνίδια, τότε δίνεις τα κλειδιά στον Μαρτίνς και αράζεις.

Στόχος χθες ήταν να μπορέσει να ελέγξει το επιθετικό παιχνίδι των Τούρκων που από τη μέση και κάτω είναι αρκετά επικίνδυνοι και με την τριπλέτα των στόπερ αυτό το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό. Αναγκάστηκε βέβαια να βγάλει στο ημίχρονο τον Μπα και να βάλει τον Λαλά για να μη μείνει η ομάδα με 10 παίκτες. Είχαν προηγηθεί κίτρινες σε Ρέαμπτσιουκ (αδίκως), Σισέ και Μπα, με τους δύο Αφρικανούς να μην μπορούν να ξεκολλήσουν το μυαλό τους και να κάνουν απανωτές ανοησίες. Η αλήθεια είναι ότι το φάουλ που έφερε την κάρτα στον Μπα ήταν μέσα σε φάση, αλλά μπορούσε να αποφευχθεί, ωστόσο ο Σισέ τσαμπουκαλεύτηκε σε τελειωμένη φάση και τιμωρήθηκε δικαίως.

Η περίπτωση του Σισέ, στον οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία, είναι ξεχωριστή. Πρόκειται για έναν παίκτη με απίστευτα αθλητικά προσόντα, αλλά επιρρεπή στη μαλακία – είτε αγωνιστική είτε εξωαγωνιστική όπως χθες. Η συνολική του παρουσία όμως στον αγώνα ήταν πολύ καλή.

Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε κάποιος που χθες να υστέρησε από όσους τουλάχιστον έπαιξαν για ένα επαρκές χρονικό διάστημα και στα κρίσιμα σημεία του  παιχνιδιού και μπορούν να αξιολογηθούν. 

Ο Λαλά έδωσε στην ομάδα πολλά επιθετικά στοιχεία που ο Μπα δεν μπορούσε να ανταποκριθεί και την έσπρωξε μπροστά, με αποτέλεσμα να γίνουν απειλητικές ενέργειες και να πάρει μέτρα στο γήπεδο σε μία περίοδο που πιεζόταν, καθώς η Φενέρ μπήκε γκαζωμένη στο δεύτερο ημίχρονο για να ισοφαρίσει.

ΤΗΣ ΕΚΟΨΕ ΤΟΝ ΒΗΧΑ

Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε πολύ νωρίς στον αγώνα, με εξαιρετική προσπάθεια σε κόντρα ουσιαστικά, με τον Μασούρα να κόβει στο κέντρο, τον Καμαρά να τροφοδοτεί, τον Μασούρα να βλέπει Τικίνιο και τον επιθετικό με σωστή κίνηση να παίρνει μπάλα σε πλεονεκτική θέση και να κρεμάει τον αντίπαλο γκολκίπερ. Το σεμιναριακό γκολ έδωσε αέρα στην ομάδα που πέρασε ένα ημίχρονο έχοντας δώσει την κατοχή στη Φενέρ, η οποία ήταν απειλητική αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός είδε αντίπαλη περιοχή και άλλες φορές στο πρώτο μισό, καθώς στο κέντρο και την μπροστινή γραμμή δούλευε υποδειγματικά με Μπουχαλάκη, Καμαράδες, Μασούρα, Ονιεκούρου και Τικίνιο.

Ο βαψομαλλιάς είναι μάλλον αδικημένος από το χθεσινό παιχνίδι γιατί ήταν μαχητικός, με διάθεση, αλλά δεν τροφοδοτήθηκε σε μια-δυο περιπτώσεις από τους συμπαίκτες του, οπότε θα μπορούσε να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις πριν να αντικατασταθεί.

Ενώ λοιπόν το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με πίεση, η οποία κορυφώθηκε στο δοκάρι του Πέλκα, το οποία άνετα θα μπορούσε να γίνει γκολ, μετά έγινε κατηφόρα και ο Ολυμπιακός με απίστευτο παιχνίδι –ώριμο και εκρηκτικό– έβαλε στα δίχτυα δυο φορές τη Φενέρ με ισάριθμα γκολ του Μασούρα.

Θα ήθελα να σημειώσω ότι η εξέλιξη του παιχνιδιού θα μπορούσε να είναι άλλη αν ισοφαριζόμασταν, ωστόσο σε κανένα σημείο δεν φάνηκε ο Ολυμπιακός να μην έχει τον πνευματικό έλεγχο του αγώνα. Στα δικά μου μάτια, οι παίκτες του Μαρτίνς ήξεραν τι κάνουν και αυτό φάνηκε και από τον τρόπο που κυκλοφορούσαν την μπάλα, το πώς την έδιναν και τη σιγουριά των κινήσεών τους και χωρίς αυτήν.

Τα δύο γκολ του Μασούρα προήλθαν από οργανωμένες επιθετικές προσπάθειες της ομάδας στις οποίες συμμετείχαν πολλοί παίκτες, χτίζοντας τις ενέργειες ψύχραιμα και με ποδοσφαιρικό τρόπο. Μάλιστα, σε σημεία, οι ενέργειες ήταν μαγικές με αδειάσματα, ντρίμπλες και πάσες που εξέθεταν τους αντιπάλους. Βέβαια, η Φενέρ δεν φάνηκε και να έχει κανά αδιαπέραστο τείχος στην άμυνα, αλλά ΟΚ.

Χθες είδαμε ακόμη μία ποιοτική παράσταση από τον Τικίνιο, ο οποίος ξέρει πολλή μπάλα και προσφέρει στο συνολικό επιθετικό παιχνίδι, είδαμε ότι ο Κούντε μπορεί να κάνει πολλά πράγματα με την μπάλα στα πόδια, αλλά θα ήθελα να σταθώ σε δύο παίκτες που πραγματικά έβγαλαν μάτια. Ο ένας μάλιστα αφήνει ελπίδες για πολλά πράγματα στο μέλλον.

Μασούρας και Αγκιμπού Καμαρά έκαναν απίστευτο παιχνίδι, με τον Έλληνα να έχει δύο γκολ και μία ασίστ και να είναι παντού μέχρι που έμεινε από δυνάμεις. Ο Μασούρας είναι παράδειγμα θέλησης, δουλειάς και συνέπειας, αποτελώντας την πιο αξιόπιστη λύση στα πλάγια. Όσο για τον μικρό Καμαρά, αν και φάνηκε αγχωμένος και ότι έχει ακόμη δουλειά μπροστά του κυρίως στον τομέα της σωστής μεταβίβασης (είχε κάποιες αστοχίες), ο τύπος έτρεχε σε όλο το ματς, έκοβε, μάρκαρε, δημιουργούσε. Στιβαρή παρουσία στο παρόν και απίστευτη προοπτική.

Λίγο και για τους άλλους της ομάδας: Πολύ καλοί Μπουχαλάκης και Μαντί, σταθερή η άμυνα μας – με ζητήματα βέβαια – και ο Ρέαμπτσιουκ σταθεροποιεί σε καλά επίπεδα την απόδοσή του (να μπορούσε να δώσει και να σεντράρει την μπάλα…).

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Όπως είπα και στην αρχή, αυτό ήταν το πρώτο πειστικό παιχνίδι του Ολυμπιακού φέτος, ο οποίος –να μη γελιόμαστε– πέτυχε μια σπουδαία ευρωπαϊκή νίκη και γοήτρου αλλά και για τη συνέχειά του στη διοργάνωση. Αν δεν είχε σκοράρει η Άιντραχτ στις καθυστερήσεις, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για σενάρια πρόκρισης, αλλά ακόμη είναι νωρίς.

Μπροστά μας είναι ο βαζελάκος, ο οποίος πολύ θα ήθελε να εκμεταλλευτεί τα πανηγύρια και την κούραση της ομάδας και, με την αγωνιστικότητα που τον διακρίνει φέτος, να πάρει μια, ανέλπιστη σε άλλη περίπτωση, νίκη.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει ακόμη τα επίπεδα συνέπειας των προηγούμενων ετών, αλλά η χθεσινή νίκη είναι από αυτές που μένουν και η απόδοση της ομάδας δείχνει ότι δεν την έχει ξεχάσει την μπάλα που έπαιζε.