«Διπλό» σε ένα από τα αγαπημένα μας γήπεδα

Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μια συγκλονιστική εμφάνιση για 30 λεπτά και υποχρέωσε ολόκληρο τον οργανισμό της Βαλένθια να τον παρακολουθεί άναυδος. Το τέταρτο δεκάλεπτο, βέβαια, ήρθε να μας υπενθυμίσει τους λόγους για τους οποίους έχουμε αποκλειστεί νωρίς-νωρίς τη φετινή σεζόν. Τελικά όμως οι ερυθρόλευκοι τίμησαν την ιστορία τους και έφυγαν με το διπλό, ενώ προκύπτει αβίαστα και ένα ερώτημα: Μήπως του χρόνου να μεταφέρουμε την έδρα μας από το ΣΕΦ στη Λα Φοντέτα; Έτσι και αλλιώς, εκεί δεν χάνουμε ποτέ...

Του RedTerso

Το παιχνίδι απέναντι στους «πορτοκαλί» της Ισπανίας, ήταν ιδανικό για να «τιμηθούν» όλα τα «συγγραφικά» κλισέ, που ενίοτε χρησιμοποιούνται για να αναδείξουν τις μεταπτώσεις σε αγωνιστικό επίπεδο: Από τον «διπρόσωπο» Ιανό μέχρι τον Δόκτορ Τζέκυλ και Μίστερ Χάιντ (να με συγχωρέσει παρακαλώ ο αγαπημένος μας Δόκτορας για την καταχρηστική «παρουσία» του στο συγκεκριμένο κείμενο). Μαγική εμφάνιση στα3/4 της αναμέτρησης και άπειροι λόγοι να σπάσεις την οθόνη στο υπόλοιπο 1/4. Η διαφορά-μαμούθ όμως των 33 πόντων στο τρίτο δεκάλεπτο δεν επέτρεψε να έρθει μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία της διοργάνωσης, που θα συνιστούσε ένα αδιανόητο ρεζιλίκι. Ας τα πάρουμε με τη σειρά...

Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μια σπουδαία εμφάνιση και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ξεκίνημα φυσικά από την άμυνα, που λειτούργησε υποδειγματικά και μέσω των αλλαγών δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα δημιουργίας στους αντιπάλους μας. Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με το πιο «μυαλωμένο» και συγκεντρωμένο φετινό μας παιχνίδι (τα μόλις δύο λάθη στο πρώτο μέρος μου έμοιαζαν με στατιστικό λάθος) έδωσαν τη δυνατότητα να ελέγξουμε πλήρως το ρυθμό της αναμέτρησης και αυτό είχε ως συνέπεια να χτυπάμε --επιτυχημένα-- διαρκώς τις αμυντικές αδυναμίες των αντιπάλων μας.

Και εκεί που λες ότι θα έρθει η αντίδραση της Βαλένθια με την επιστροφή από τα αποδυτήρια, μιας και για αυτούς ήταν ματς ζωής και θανάτου, ενώ για εμάς ένα παιχνίδι-να-βγει-η-υποχρέωση, στο τρίτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός παίζει διαστημικό μπάσκετ και στέλνει τη διαφορά στους 33 πόντους! Στα πολύ καλά διαστήματα που είχαμε στο παιχνίδι χρησιμοποιήθηκε το επιτυχημένο --πλέον-- ψηλό σχήμα με τον Βεζένκοφ στο «τρία», που δίνει τη δυνατότητα να πραγματοποιούνται πιο «ανέξοδα» οι αλλαγές στα μαρκαρίσματα και ταυτόχρονα να ελέγχονται τα ριμπάουντ.

Στο τέταρτο δεκάλεπτο βέβαια ξεχάσαμε όσα κάναμε καλά μέχρι τότε. Ήταν λογικό να υπάρξει χαλάρωση με τέτοια διαφορά, αλλά παραλίγο να την πληρώσουμε με επικό τρόπο. Οι Ισπανοί αποφάσισαν να τα παίξουν όλα, επιστρατεύοντας πίεση σε όλο το γήπεδο, που δυσκόλεψε αφόρητα την κυκλοφορία της μπάλας από την πλευρά μας. Αυτό είχε ως συνέπεια να εκδηλωθούν άσχημες επιθέσεις, που έδωσαν τη δυνατότητα στους αντίπαλους παίχτες να βρουν αυτοπεποίθηση και να τα «μπουμπουνάνε» από παντού. Σε αυτό το διάστημα είχαμε μηδαμινή αυτοσυγκέντρωση, που ευτυχώς εν τέλει δεν μας στοίχισε...

Κορυφαίοι για την ομάδα μας ήταν ο Πρίντεζης (που απέδειξε ότι με συγκεκριμένο ρόλο μπορεί να είναι βοηθητικός και του χρόνου), ο Σλούκας (που διαχειρίστηκε μαεστρικά τις κατοχές παρόλο που εκτελεστικά ήταν μέτριος) και φυσικά ο Βεζένκοφ που κάνει την καλύτερή του χρονιά απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη του προπονητικού τίμ. Ο Ζαν-Σαρλ ήταν κομβικός για άλλο ένα παιχνίδι στην βελτίωση της αμυντικής μας απόδοσης και αυτό το «πλήρωσε» με τα 5 φάουλ που του χρεώθηκαν. Αρκετά σημαντική η συμβολή του Έλις και του Κουφού απέναντι σε μια ψηλή φροντ-λάιν, ενώ σε πιο «ρηχά» νερά κινήθηκε ο Σπανούλης, ο Λαρεντζάκης και ο --πεσμένος εσχάτως-- ΜακΚίσικ. Ασχολίαστη η παρουσία του Τζένκινς, που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να κάνει παρέα με τον Χάρισον και να μη βρίσκεται καν στην αποστολή.

Ο Ολυμπιακός το τελευταίο διάστημα παίζει αρκετά καλύτερο μπάσκετ και αυτό αντικατοπτρίζεται και στα αποτελέσματα (4 νίκες στα τελευταία 5 παιχνίδια). Βέβαια κάποιοι από τους τελευταίους μας αντιπάλους ήταν χαμηλότερης δυναμικότητας (βλέπε Αστέρας και Άλμπα) ή ομάδες που μας «ταιριάζουν» αγωνιστικά: Η Ζενίτ και ο χθεσινός μας αντίπαλος η Βαλένθια δεν χαρακτηρίζονται από σούπερ-αθλητικότητα, ούτε έχουν πυραυλοκίνητους περιφερειακούς που μας έχουν δυσκολέψει σε σημαντικό βαθμό τη φετινή χρονιά. Επίσης είναι σημαντικό ότι παρά το πέπλο της αποτυχίας, που έχει πέσει πάνω στους ερυθρόλευκους, ταυτόχρονα έχει υπάρξει «απελευθέρωση» από το «πρέπει» της νίκης για τη διεκδίκηση των στόχων. Όπως και πέρυσι που επέστρεψε ο Μπαρτζώκας στον Ολυμπιακό, έτσι και φέτος που βρεθήκαμε πρόωρα εκτός στόχων η ομάδα παίζει βελτιωμένα και αυτό πρέπει να προβληματίσει ενόψει της επόμενης χρονιάς.

Όπως επίσης καλό θα ήταν να προβληματίσει και η προετοιμασία των αναμετρήσεων. Ο Ολυμπιακός παρουσιάζεται πολύ πιο διαβασμένος και πνευματικά έτοιμος στα εκτός έδρας παιχνίδια απ' οτι στα εντός. Συγκεκριμένα (και με 2 ματς να απομένουν) ο Ολυμπιακός έχει ρεκόρ 6-10 στο ΣΕΦ και 9-7 εκτός έδρας... Αν θέλουμε να παρουσιαστούμε πολύ πιο ανταγωνιστικοί του χρόνου καλό θα ήταν να βελτιώσουμε σημαντικά την εντός έδρας εικόνα μας. Προφανώς υπάρχουν δικαιολογίες λόγω covid, αλλά αν μείνουμε σε αυτές θα έχουμε χάσει τη μεγάλη εικόνα.

Ακολουθούν οι δύο τελευταίες αναμετρήσεις στην έδρα της Ρεάλ την Παρασκευή και στην έδρα μας την ερχόμενη εβδομάδα με τη Χίμκι. Θα ήταν πολύ ωραίο κλείσιμο για μια ομολογομούνεως κακή χρονιά, να «πετάξουμε» εκτός play-off την «Βασίλισσα». Σχεδόν «αποκλείσαμε» τη Βαλένθια. Ας το κάνουμε και με την δεύτερη πιο λαομίσητη ομαδα της Ευρώπης....