To... πολλάκις εξαμαρτείν

Ο Ολυμπιακός έκανε υπερπροσπάθεια απέναντι στην Μπαρτσελόνα, που έχει δομηθεί το καλοκαίρι για να σηκώσει την Ευρωλίγκα, έφτασε να αγγίξει τη νίκη, αλλά στο τέλος προδόθηκε. Προδόθηκε πρωτίστως από τον κακό του εαυτό, από την τύχη και την αχαρακτήριστη για άλλη μια φορά διαιτησία.

Του RedTerso

Ο τίτλος του κειμένου δεν αναφέρεται απλλως και μόνο στα τελευταία 3 παιχνίδια, όπου κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι επειδή κρίθηκαν στα τελευταία δύο λεπτά έχουν πανομοιότυπη «ανάγνωση». Δεν έχουν αυτά τα ματς σφοδρές ομοιότητες. Ή μάλλον, το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα μοιάζει περισσότερο με αυτό απέναντι στη Ζαλγκίρις, παρά απέναντι στην Αρμάνι. Στο Μιλάνο πήγαμε να κλέψουμε το ματς με... τα ψέματα. Απέναντι στους Λιθουανούς και τους Καταλανούς, ο Ολυμπιακός όρθωσε το ανάστημά του. Και γι’ αυτό τον λόγο, μας «πόνεσαν» περισσότερο οι ήττες.

Χωρίς πολλά λόγια, μιας και δεν υπάρχει ιδιαίτερη όρεξη μετά τη χθεσινή ήττα ας προσπαθήσουμε να επισημάνουμε κάποια πράγματα. Ο Ολυμπιακός παίζει απέναντι στην ακριβότερη και ίσως πιο ταλαντούχα ομάδα της διοργάνωσης. Αυτό που θα έπρεπε να αντιπαραβάλει θα ήταν η ένταση, το πείσμα και η δύναμη, όπως ακριβώς το έκανε στο παιχνίδι της Βαρκελώνης. Αντί για αυτό όμως παρουσιάζεται σχεδόν αδιάβαστος και κάνει μια τραγική πρώτη περίοδο με αποτέλεσμα να χρειάζεται να κυνηγάει από την αρχή το σκορ. Η ομάδα βελτιώνεται στη συνέχεια και αποκτώντας σταδιακά τα στοιχεία, που αναφέραμε παραπάνω κάνει ένα εντυπωσιακό τρίτο δεκάλεπτο προσπερνώντας μάλιστα στο σκορ (53-50). Στο τέταρτο δεκάλεπτο φτάνει και στο +6, αλλά γίνονται συγκεκριμένα λάθη που κρίνουν το αποτέλεσμα.

Ας προσπαθήσω να τα αναφέρω: Ο Ολυμπιακός πήρε τα ηνία του αγώνα μέσα από την άμυνά του και την ένταση, που έβγαλαν οι παίχτες μας απέναντι στους πανάκριβους αντιπάλους τους. Το μπάσκετ που παίξαμε δεν ήταν και πολύ θελκτικό (τα έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα κείμενα αναλυτικά), όμως είχε εκείνα τα μαχητικά στοιχεία που μας είχαν συνηθίσει κάποτε οι ερυθρόλευκοι. Στο δεύτερο και στο τρίτο δεκάλεπτο η Μπάρτσα σημείωσε συνολικά 29 πόντους και αυτό κάτι δείχνει. Στο τέταρτο λοιπόν δεκάλεπτο και συγκεκριμένα από το 2ο λεπτό επιστρατεύεται το δίδυμο Σλούκας-Σπανούλης... Στο τέταρτο δεκάλεπτο η ομάδα μας δέχεται συνολικά 26 πόντους...

Ο παίχτης που «κουβάλησε» την ομάδα στο κρίσιμο τρίτο δεκάλεπτο της αναμέτρησης είναι ο Σακίλ ΜακΚίσικ. Ο Αμερικάνος έβαλε μεγάλα καλάθια με ατομικές ενέργειες, όταν δυσκολευόμασταν πολύ επιθετικά και ταυτόχρονα ανέβαζε ένα επίπεδο την άμυνα, χάρη στην ενέργεια που κατέθετε στο παρκέ. Ο προπονητής μας επέλεξε να τον αποσύρει από το παρκέ στα δύο λεπτά που λέγαμε παραπάνω και ξαναμπήκε στα 6 δευτερόλεπτα όταν... αποβλήθηκε ο Μπαρτζώκας. Ο αντίλογος είναι ότι ο παίχτης μπορεί να χρειαζόταν ανάσες. Όμως δεν γίνεται ουσιαστικά να αφήνεται ο πιο επιδραστικός, χτες, παίχτης της ομάδας ολόκληρο το καθοριστικό δεκάλεπτο στον πάγκο. ..

Η διαιτησία ήταν άθλια. Ήταν κωμική σε στιγμές. Διαφορετικά κριτήρια στα σφυρίγματα (ο πιο εύκολος τρόπος να αντιληφθούμε ότι υπάρχει πρόθεση εύνοιας κάποιας ομάδας) πάνω στην άμυνα και διαφορετική αντιμετώπιση των δύο προπονητών. Ο Γιασικεβίτσιους σε ολόκληρο το παιχνίδι διαμαρτυρόταν στους διαιτητές, όντας άξιος μαθητής του Ομπράντοβιτς και γνήσιο τέκνο του βαζελισμού. Δεν τιμωρήθηκε ποτέ. Αντίθετα ο Μπαρτζώκας πολύ εύκολα στο πιο κρίσιμο σημείο --με λίγα δευτερόλεπτα να απομένουν-- δέχθηκε τεχνική ποινή για διαμαρτυρία... ΌΜΩΣ: Είναι πολύ μεγάλη η ευθύνη του προπονητή μας εκείνη τη στιγμή. Όσο και να διαμαρτύρεται γνωρίζει και ο ίδιος ότι δεν θα αλλάξουν απόφαση οι διαιτητές. Αντί λοιπόν να ηρεμήσει την ομάδα και σχεδιάσει την τελευταία επίθεση για να έρθει η ισοφάριση, αυτός διαμαρτύρεται και δίνει την ευκαιρία στους «γκρι» να τον «σημαδέψουν». Ανεξάρτητα αν είχε δίκιο ή όχι (που είχε εν προκειμένω), η συμπεριφορά του στοίχισε στην ομάδα...

Όλα τα παραπάνω «δείχνουν» σε μεγάλο βαθμό τον προπονητή μας. Και είναι αλήθεια μιας και έχω την αίσθηση ότι το παιχνίδι χάνεται εξαιτίας και των δικών του αποφάσεων. Επαναλαμβάνω για ακόμα μια φορά ότι αποτελούν δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα η κριτική και η ανθρωποφαγία. Ο Μπαρτζώκας θα πρέπει να αρχίσει να διορθώνει τα λάθη του και να είναι πιο βοηθητικός σε κρίσιμες στιγμές, που η ομάδα χρειάζεται την βοήθεια του προπονητή της. Αυτό είναι μονόδρομος για να μπορέσει να κυνηγήσει η ομάδα ό,τι μπορεί από τη φετινή χρονιά σε βαθμολογικό επίπεδο και παράλληλα να υπάρξει αγωνιστική βελτίωση σε μια κακή σε γενικές γραμμές εικόνα και αυτό να αποτελέσει παρακαταθήκη για το μέλλον...

Γράψαμε στο προηγούμενο κείμενο ότι τα «κανονάκια» σιγά-σιγά εξαντλούνται. Ο Ολυμπιακός πλέον βρίσκεται στις -3 νίκες στην πραγματικότητα (λόγω και του μειονεκτήματος σε πιθανές ισοβαθμίες) διαφορά σε σχέση με τους ανταγωνιστές του και με 11 αγώνες πλέον να απομένουν τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα όσον αφορά την υπόθεση οκτάδα. Την επόμενη εβδομάδα υποδεχόμαστε στο ΣΕΦ τον βάζελο. Είναι εκ των ων ουκ άνευ να αναφερθεί ότι αυτό το ματς ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ πρέπει να το κερδίσουμε. Είναι ίσως το τελευταίο παιχνίδι στο οποίο μπορεί να επέλθει ψυχολογικό ντοπάρισμα στην ομάδα για να δείξει αντίδραση ενόψει της δύσκολης συνέχειας και να διεκδικήσουμε το καλύτερο από τη συνέχεια. Και όπως έχει πει ο θυμόσοφος λαός του Θρύλου και ίσχυε και θα ισχύει στο διηνεκές: Θρύλε σ' αγαπώ και ας μου κάνεις γκέλες, ένα μόνο σου ζητώ @@@ τις βαζέλες!