Το Σοβιέτ της Αγίας Πετρούπολης

Ο Ολυμπιακός το βράδυ της 5ης Νοέμβρη εμφάνισε στο παρκέ του γηπέδου του... Λένινγκραντ ένα σύνολο το οποίο διαπνεόταν από τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και της μαχητικότητας και κατάφερε να «εκθρονίσει» το «νεόπλουτο τσαρικό» καθεστώς της Ζενίτ, «οικοδομώντας» το συμβούλιο (σοβιέτ) των πληβείων της πόλης και τον ερυθρόλευκο σοσιαλισμό!

 

 

 

 

Του RedTerso

Αφού λοιπόν κάναμε αυτή την ιστορική ακροβασία σε σχέση με την οκτωβριανή επανάσταση, ας επανέλθουμε στο μπασκετικό κομμάτι. Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε με μια «πειραματική» πεντάδα το παιχνίδι, που αποτελούταν από τον Σλούκα, τον Τζένκινς, τον Παπανικολάου, τον Ζαν-Σαρλ και τον Μάρτιν, προτάσσοντας την αθλητικότητα και την αμυντική συνέπεια απέναντι στην αρκετά ταλαντούχα ομάδα του Πασκουάλ, με σκοπό να ελέγξει τον ρυθμό κυρίως μέσα από την άμυνα. Παρόλο που οι Ρώσοι «κέρδισαν» την περίοδο με σκορ 20-19 δυσκολεύονταν πολύ να αναπτύξουν ορθολογικές επιθέσεις. Τρανή απόδειξη του παραπάνω είναι το γεγονός ότι σκόραραν μόνο 2 δίποντα έναντι 5 τριπόντων σε αυτό το διάστημα, με τον Όστιν Χόλινς να βρίσκει στόχο με κάθε τρόπο έξω από τα 6,75. Παρά όμως το -1 του δεκαλέπτου, φαινόταν ότι ο ολυμπιακός παίζει σωστό μπάσκετ.

Στη δεύτερη περίοδο, με μια ακόμα πιο πειραματική πεντάδα (μετά τον τραυματισμό του Χάρισον και τις δυσκολίες που συνάντησε ο Οκτάβιους Έλις) και τους Βεζένκοφ και Πρίντεζη να συνθέτουν τη φροντ-λάιν των ερυθρολεύκων, ο Ολυμπιακός έπαιξε ακόμα καλύτερη άμυνα (αναγκάζοντας τη Ζενίτ να πετύχει μόλις 7 πόντους στην περίοδο) και μετά το 15ο λεπτό, έκανε ένα επί μέρους σκορ 2-16 (!) στέλνοντας τις ομάδες στα αποδυτήρια για το ημίχρονο με το ταμπλό να «γράφει» 27-41.

Η άμυνα ήταν το άρμα μάχης του «κόκκινου στρατού» από τον Πειραιά απέναντι στα τσαρικά ανάκτορα και στην τρίτη περίοδο με τον Ολυμπιακό να έχει περισσότερη ενέργεια στο παιχνίδι του και να βρίσκει επιθετικές λύσεις από Μάρτιν και Παπανικολάου, διατηρώντας απόλυτα το ρυθμό της αναμέτρησης.

Στην τέταρτη περίοδο και με το σκορ εις βάρος της στο -15 η Ζενίτ, τα έπαιξε όλα για όλα, με τον προπονητή της να επιστρατεύει μέχρι και άμυνα ζώνης για να «ροκανίσει» τη διαφορά. Οι Ρώσοι βρήκαν μεγάλα σουτ και σκορ από τον Μπάρον, που σκόραρε 10 (!) σερί πόντους και μείωσαν μέχρι το -3, πριν ο Βεζένκοφ πετύχει το πιο κρίσιμο τρίποντο του αγώνα 3 λεπτά πριν τη λήξη. Οι ερυθρόλευκοι που έκαναν βεβιασμένα λάθη στο ξεκίνημα του καταληκτικού δεκαλέπτου, κατάφεραν να ξαναβρούν την αυτοσυγκέντρωσή τους στο τέλος, βγάζοντας άμυνες και βρίσκοντας διαδρόμους προς το αντίπαλο καλάθι, με συνέπεια να φθάσουμε στο τελικό σκορ και το ροζ φύλλο αγώνα με 66-75!

Ο Ολυμπιακός προερχόταν από δύο σερί ήττες (Μπάγερν, Εφές) και ακόμα και αν είναι νωρίς μέσα στη σεζόν, χρειαζόταν οπωσδήποτε ένα σημαντικό αποτέλεσμα για να καλύψει το χαμένο έδαφος και να επαναφέρει την ηρεμία στους κόλπους της ομάδας και αυτό το κατάφερε εξαιρετικά στην Αγία Πετρούπολη, παίρνοντας ένα σημαντικό «διπλό». Οι ερυθρόλευκοι βασίστηκαν όπως αναφέραμε στην άμυνα τους συνολικά σε όλο το ματς, περιορίζοντας τον ιθύνοντα νου (Πάνγκος) των Ρώσων, με αποτέλεσμα η Ζενίτ να δυσκολευτεί σε όλο το ματς να βρει διαδρόμους προς το καλάθι μας, εκτελώντας περισσότερα τρίποντα από δίποντα (32 έναντι 25)! Αυτό ήταν και το κλειδί που «παραβίασε» το αγωνιστικό πλάνο των αντιπάλων μας. Από εκεί και πέρα ελέγχοντας με τους ψηλούς μας τη μάχη της ρακέτας απέναντι σε μια σκληρή και με μέγεθος φροντ-λάιν (32-31 για εμάς τα ριμπάουντ), μπορέσαμε να μη δώσουμε στη Ζενίτ τη δυνατότητα να δοκιμάσει το παιχνίδι της. Αν οι παίχτες μας ήταν πιο προσεκτικοί και συγκεντρωμένοι αποφεύγοντας τα πολλά λάθη (16 έναντι 15 μόλις ασίστ, κακός συσχετισμός για τα φετινά δεδομένα μας) θα μπορούσαν να έχουν «καθαρίσει» νωρίτερα το παιχνίδι, γιατί είναι αλήθεια ότι στο τέταρτο δεκάλεπτο και μετά το 17-5 σερί που δεχτήκαμε, η αλήθεια είναι ότι κινδυνέψαμε σοβαρά να χάσουμε στο τέλος ένα δικό μας ματς. 

Ο Ολυμπιακός παρουσίασε ένα στιβαρό αγωνιστικό πλάνο, έχοντας διαβάσει τις «αδυναμίες» αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες της Ζενίτ. Επειδή όμως είχε μεσολαβήσει ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (ένας μήνας) χωρίς αγώνες για τους Ρώσους λόγω covid δεν υπήρχε εικόνα για το πρόσωπο που θα παρουσίαζαν οι αντίπαλοί μας. Η Ζενίτ έχοντας ξεκινήσει με 2 μεγάλες νίκες απέναντι σε Εφές και Μπάρτσα δεν είχε αγωνιστεί από τις 9 Οκτώβρη, οπότε πολύ ορθά ο Μπαρτζώκας επέλεξε να βασιστεί στην άμυνα του, απέναντι σε ένα σύνολο με μεγάλο μεν επιθετικό ταλέντο, αλλά χωρίς τον απαιτούμενο ρυθμό και δικαιώθηκε για αυτή την επιλογή του.

Από τους παίχτες μας που αγωνίστηκαν κανείς δεν έπαιξε πάνω από 23 λεπτά (εκτός του Παπανικολάου που αγωνίστηκε σχεδόν 32 λόγω και του αμυντικού αγωνιστικού προσανατολισμού) και οι περισσότεροι πρόσθεσαν και από κάτι για να έρθει η νίκη. Ο Μάρτιν ήταν καταλυτικός στην επίθεση και αποδεικνύει ότι ο Ολυμπιακός σωστά επένδυσε πάνω στον Αμερικάνο. Αν βελτιώσει σταδιακά και τη συμπεριφορά του στην ομαδική άμυνα (είναι αρκετά «άγουρος» αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι ρούκι σε αυτό το επίπεδο) θα αποδειχτεί πραγματικά «λίρα εκατό». Ο Παπανικολάου πραγματοποίησε πολύ καλή εμφάνιση, χωρίς φυσικά να λείψουν και κάποιες πολύ κακές αποφάσεις. Ο ΜακΚίσικ συνεχίζει να αποτελεί τον καλύτερο two-way παίχτη της ομάδας μας (με αντίστοιχη συνεισφορά και στις δύο πλευρές του παρκέ δηλαδή), ενώ ο Βεζένκοφ πρόσθεσε 9 κρισιμότατους πόντους βοηθώντας παράλληλα και στον έλεγχο των ριμπάουντ. Ο Βούλγαρος αποδεικνύεται ένας από τους πιο σταθερούς παίχτες μας στο ξεκίνημα της σεζόν. Από εκεί και πέρα οι Ζαν-Σαρλ και Τζένκινς πρόσφεραν πολύ καλές άμυνες και σκληράδα στο παιχνίδι της ομάδας με τον Αμερικάνο περιφερειακό να διαψεύδει μέχρι στιγμής όλους εμάς που ασκήσαμε σκληρή κριτική στην απόκτησή του. Σπουδαία η συνεισφορά του Αρχηγού μας Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος προσέφερε εμπιστοσύνη, ψυχραιμία και καθοδήγηση στο σύνολο. Μικρή συνεισφορά από τον Πρίντεζη που αγωνίστηκε λίγο (μόλις 8 λεπτά), τον Έλις, τον Λαρεντζάκη και τον Χάρισον (που δυστυχώς τραυματίστηκε -- ας ελπίσουμε όχι σοβαρά). Αρνητικός ήταν ο Σλούκας, που είναι φανερό ότι ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί πλήρως και στο βάρος των ευθυνών που τον συνοδεύουν, αλλά και στα δικά του ατομικά στάνταρ. Η βελτίωση του Σλούκα είναι ο παράγοντας Χ, που θα δείξει το ταβάνι της ομάδας μας.

Ο Ολυμπιακός έχει ξεκινήσει με ρεκόρ 4-3 στις 7 πρώτες αγωνιστικές στη διοργάνωση της Ευρωλίγκας, στην οποία καραδοκούν οι εκπλήξεις σε κάθε αγωνιστική ημέρα. Για την ομάδα μας σε αυτόν τον πρώτο «κύκλο» της σεζόν, που επικρατεί και μεγάλη αβεβαιότητα λόγω των συνεπειών της πανδημίας, απόλυτο ζητούμενο είναι η σταδιακή αγωνιστική βελτίωση καθώς και η εξασφάλιση κάποιων αποτελεσμάτων που χαρακτηρίζονται ως «must do». Τέτοιο είναι και το παιχνίδι της επόμενης εβδομάδας, όταν και υποδεχόμαστε την Άλμπα και η νίκη φαντάζει (υπέρ)απαραίτητη, πριν από μια διαβολοβδομάδα με δύο πολύ δύσκολες εκτός έδρας αναμετρήσεις απέναντι στην Μπαρτσελόνα και τη Βιλερμπάν.