Του RedTerso
Η εικόνα του ματς θα μπορούσε να συνοψιστεί στο εξής: Παίζανε 2... πορτογαλικές ομάδες (από την άποψη της τακτικής στιβαρότητας), οπότε οι λεπτομέρειες είναι ικανές να κρίνουν το αποτέλεσμα. Από ολέθριο λάθος βρισκόμαστε πίσω στο σκορ στο 10΄, αλλά αργά και σταθερά από εκείνο το σημείο παίρνουμε μέτρα στο γήπεδο και πιέζουμε τους γηπεδούχος, χάνοντας και ευκαιρίες. Στο πρώτο μισό του δεύτερου μέρους ο Ολυμπιακός παίζει μονότερμα την Πόρτο αλλά οι αλλαγές του προπονητή μας μπερδεύουν την ομάδα, με αποτέλεσμα να ανασυνταχθούν οι πορτογάλοι και να εκμεταλλευτούν άλλο ένα ομαδικό αμυντικό λάθος και να λήξει το παιχνίδι με 2-0. Καληνύχτα μας! Σε ένα ματς που στην μεγαλύτερη διάρκειά του, ήμασταν εμφανώς καλύτερη ομάδα θυμηθήκαμε τον παλιό καλό μας εαυτό στην Ευρώπη, όπου μόνοι μας χύναμε την καρδάρα με το γάλα.
Ο Μαρτίνς χωρίς την παραμικρή έκπληξη παρέταξε την ομάδα μας με διάταξη 4-3-2-1, όπως ακριβώς και στο παιχνίδι με την Μαρσέιγ: Σα, Ραφίνια, Σεμέδο, Σισέ, Χολέμπας (70΄ Βινάγκρε), Μπουχαλάκης (84΄ Πέπε), Εμβιλά, Μασούρας (53΄ Φορτούνης), Βαλμπουενά (84΄ Χασάν), Ραντζέλοβιτς (70΄ Μπρούμα), Αραμπί. Σαφής πρόθεση του Πορτογάλου κόουτς ήταν να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα, να διασφαλίσει την αμυντική μας τακτική και να διεκδικήσει το καλύτερο στη συνέχεια μπροστά. Δυστυχώς προδοθήκαμε από το λάθος του Μπουχαλάκη, ο οποίος ατύχησε διπλά (πέρα από το λάθος καθαυτό) μιας και «χρεώθηκε» φορώντας και το περιβραχιόνιο του Αρχηγού.
Είναι δεδομένο ότι αυτό το λάθος μόλις στο 10ο λεπτό επηρέασε τον Ολυμπιακό, που όμως δεν έδειξε πανικό και σταδιακά άρχισε να παίρνει τα ηνία του αγώνα. Σε αυτό συνέβαλε «άθελά» της και η Πόρτο, που «αρκέστηκε» στο ισχνό προβάδισμα και φάνηκε να έχει προτεραιότητα να το υπερασπιστεί χωρίς να κυνηγήσει το κάτι παραπάνω. Κλασική... πορτογαλική φιλοσοφία. Η Πόρτο --για να καταθέσω και μια γενική εικόνα, για το πώς την είδα-- δεν μου φάνηκε κανένα μεγαθήριο αγωνιστικά. Ήταν πολύ προσηλωμένη τακτικά αλλά χωρίς κάποιο άλλο εμφανές προτέρημα, πέρα από την πολύ μεγάλη ταχύτητα με την οποία έβγαινε στην κόντρα επίθεση. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι , θεωρητικά (μιας και η Μάντσεστερ Σίτι φαντάζει πιο δύσκολη και ακριβή ομάδα) η Πόρτο είναι ο επικεφαλής του ομίλου μας (μιας και είναι η ομάδα που μας κληρώθηκε από το πρώτο γκρουπ δυναμικότητας). Αυτή λοιπόν η Πόρτο δεν θα μπορούσε να μας τρομάξει όπως έχει γίνει με αντίστοιχες ομάδες αυτού του επιπέδου στο παρελθόν (βλ. Μπάρτσα και Μπάγερν), χωρίς βέβαια αυτό να υποτιμά σε καμία περίπτωση την προσπάθεια του Ολυμπιακού. Και για να το δείξουμε με αριθμούς: Ο Θρύλος είχε 57% κατοχή μπάλας, περισσότερα σουτ (11 έναντι 10), περισσότερα εκτελεσμένα κόρνερ (9-4) και περισσότερες πάσες (542-437).
Ας ρίξουμε όμως και μια ματιά στην αγωνιστική παρουσία των παιχτών μας. Πολλοί είναι αυτοί που έσπευσαν χτες να κρεμάσουν τον Μπουχαλάκη στα μανταλάκια. Σύμφωνοι. Το λάθος είναι παιδαριώδες και στοίχισε στην «οικονομία» του αγώνα. Συνολικά η παρουσία του κρητικού μέσου ήταν σαφώς υποδεέστερη άλλων εμφανίσεων, με λάθη στις μεταβιβάσεις και αρκετά προβλήματα απέναντι στους αντίπαλους μέσους. Εκεί όμως που θα στεκόμουν εγώ είναι το γεγονός ότι θεωρούμε δεδομένη και σχεδόν αδιαπαραγμάτευτη (ή μάλλον ο Μαρτίνς τη θεωρεί) την παρουσία του «Μπούχα» στην ενδεκάδα. Και αυτό κάτι δείχνει συνολικά για την ποιότητα της μεσαίας γραμμής μας. Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για το αδιαπραγμάτευτο της παρουσίας του Βαλμπουενά στην ενδεκάδα, ο οποίος φέτος είναι εμφανώς πεσμένος σε σχέση με την περσινή χρονιά, με λιγότερη επιδραστηκότητα στο παιχνίδι της ομάδας, με εμφανώς χειρότερους αριθμούς και με πολύ χειρότερες εκτελέσεις στημένων. Είδαμε εμφανή διαφορά στο παιχνίδι της ομάδας, από τη στιγμή, που πέρασε στη θέση του ο Φορτούνης στο 53΄, ο οποίος «γλύκανε» το παιχνίδι μας και βοήθησε να κυκλοφορήσει πολύ καλύτερα η μπάλα στο χορτάρι και κατά την ταπεινή μου γνώμη απέδειξε (όχι ότι χρειαζόταν φυσικά) ότι δικαιούται να πάρει περισσότερες «ευκαιρίες» στην ενδεκάδα. Αντίστροφη τελείως λογική για τον Μασούρα, ο οποίος είναι βρέξει-χιονίσει η πρώτη αλλαγή του κόουτς, χωρίς να είναι απαραίτητα αρνητικός. Οκ, ξέρουμε τις δεδομένες αδυναμίες του, αλλά συνολικά δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν βοήθησε την ομάδα και ειδικά αν αναλογιστούμε ότι ο Μασούρας θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στην ταχύτητα των «δράκων». Λίγα πράγματα από τον Ραντζέλοβιτς, ο οποίος δεν βρήκε ποτέ τους απαραίτητους χώρους για να αξιοποιήσει την ταχύτητά του, αλλά παρ’ όλα αυτά έφτασε κοντά στο γκολ για άλλη μια φορά. Ο Αραμπί κινήθηκε σε ρηχά νερά δεδομένης της --μεγάλης-- ποιότητάς του.
Ο Σα ήταν για άλλη μια φορά καίριος όπου χρειάστηκε και φυσικά δεν φέρει ευθύνη στα γκολ που δεχτήκαμε. Ο Σισέ ήταν κέρβερος στην άμυνα, χωρίς να λείψουν κάποιες από τις γνωστές του επιπολαιότητες, αλλά σε μεγάλο βαθμό «καθάρισε» όλες τις φάσεις στο χώρο ευθύνης του, κάτι που έκανε και ο Σεμέδο, που «ελέγχεται» όμως για την τοποθέτηση και την αντίδρασή του στο δεύτερο γκολ που δεχτήκαμε. Ο Χολέμπας έκανε πολύ καλό παιχνίδι τόσο αμυντικά, όπου είχε να αντιμετωπίσει τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο τον Κορόνα (όνομα και πράγμα) όσο και επιθετικά, όπου έκανε αρκετά ανεβάσματα. Μόνο αν υπήρχαν εμφανή σημάδια κούρασης δικαιολογείται η αλλαγή του. Και εκεί που «κάναμε τον σταυρό μας» με τη θετική --επιτέλους-- εμφάνιση του mr. Μπούτια Ραφίνια, ήρθε η κακή αντίδραση στο δεύτερο γκολ, όπου του κατέβηκε η ιδέα να κάνει block out (λες και διεκδικούσε ριμπάουντ) στον αντίπαλο και όχι να διώξει την μπάλα. Πέρα από την πλάκα πάντως, η χθεσινή του εμφάνιση άφησε μια ελπίδα ότι μπορεί να μην είναι τόσο παλαίμαχος και όπως έχει γράψει ο Δρ. Τζέκυλ, «με τέτοια χάλια που έχει δείξει, μόνο καλύτερος μπορεί να παρουσιαστεί». Και φθάνουμε και στον Εμβιλά, ο οποίος ήταν κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος της ομάδας μας χτες, με πολλά χιλιόμετρα τρεξίματος στο κέντρο, κάμποσα κοψίματα και προσπάθεια να συνεισφέρει στην ανάπτυξη της ομάδας.
Από τις αλλαγές: Ο Χασάν κάνει μεγάλη επιπολαιότητα στην ευκαιρία των καθυστερήσεων (προτιμά να εκτελέσει αντί να δώσει αριστερά, που καραδοκούν 2 τουλάχιστον συμπαίχτες του), αλλά πρέπει απλά να θυμηθούμε ότι είναι ο ...Χασάν. Ας ελπίσουμε να μην είναι καθοριστικό στο τέλος της διαδρομής του ομίλου το καθαρό σκορ του 2-0... Ο Πέπε μπήκε στο 84΄ και δεν μπορεί να κριθεί στην πρώτη του εμφάνιση με την --ο θεός να την κάνει-- «ερυθρόλευκη». Ο Μπρουμά έδειξε διάθεση και ταχύτητα. Ως εκεί. Περιμένουμε μεγαλύτερο δείγμα. Στα ανησυχητικά: Ο Βινάγκρε παρουσιάστηκε ως η μεγάλη καλοκαιρινή προσθήκη , όμως φρόντισε στην πρώτη του εμφάνιση να με γεμίσει αμφιβολίες, αφού παρουσιάστηκε υπέρ το δέον ράθυμος και χαλαρός, σαν να μας έκανε τη χάρη που ίδρωσε, έκανε 2 τουλάχιστον λάθος μεταβιβάσεις και φυσικά φέρει ακέραιη την ευθύνη στο δεύτερο γκολ, που ξεκινά από το χώρο ευθύνης του. Ελπίζω να είναι αποτέλεσμα της αγωνιστικής απραξίας αυτή η εικόνα γιατί διαφορετικά δεν θα αναπολούμε απλά τον Τσιμίκα, αλλά τον Κούτρη και ο έρμος ο Χολέμπας που αποκτήθηκε για μπακ-απ, θα κληθεί να βγάλει ολοκληρη χρονιά βασικός.
Λίγα λόγια και για τον Μαρτίνς: Είναι ο βασικός υπεύθυνος για τη σοβαρότητα, τα αποτελέσματα και το σε γενικές γραμμές καλό ποδόσφαιρο (που απέχει βέβαια παρασάγκας από το πολύ όμορφο θέαμα που παρουσίασε την πρώτη του χρονιά) που αποδίδει ο Θρύλος. Του πιστώνεται αναμφίβολα επίσης ο κυνισμός και οι επιτυχίες στην Ευρώπη (με τις διαδοχικές προκρίσεις και τις νίκες σε κομβικούς αγώνες). Πρόκειται για την πιο εύστοχη επιλογή της διοίκησης τα τελευταία χρόνια και ήταν μεγάλη υπόθεση η ανανέωση της συνεργασίας το καλοκαίρι. Χτες νομίζω ότι φέρει την ευθύνη του κοψίματος του ρυθμού της ομάδας με τις αλλαγές που πραγματοποίησε, τη στιγμή, που εμφανώς πιέζαμε την Πόρτο και είχαμε το μομέντουμ του ματς. Επίσης εγώ προσωπικά δεν μπορώ να μην κρίνω την εμμονική επιμονή στην προτίμηση του Βαλμπουενά έναντι του Φορτούνη, η οποία επιμονή δεν φαίνεται να τον δικαιώνει. Όσο για τις επιλογές των νέων παιχτών, αυτές θα κριθούν σε βάθος χρόνου, αν και η πρώτη χθεσινή εικόνα δεν ήταν η αναμενόμενη, την ίδια στιγμή, που έβλεπες την πρώτη του επιλογή για το αριστερό άκρο της άμυνας (ο Ζαϊντού) να κάνει παπάδες, αλλά με τη φανέλα της Πόρτο...
Από το χθεσινό ματς στο Οπόρτο, το μόνο που μπορούμε να κρατήσουμε --και δεν είναι καθόλου αμελητέο-- είναι η απόδοση του Ολυμπιακού για σχεδόν μισό αγώνα, διάστημα κατά το οποίο οι Πειραιώτες όχι απλά κοίταξαν στα μάτια τους αντιπάλους τους, αλλά είχαν την απόλυτη πρωτοβουλία των κινήσεων και υστέρησαν μόνο σε αποτελεσματικότητα. Ο Ολυμπιακός έχασε την ευκαιρία να πάρει ένα καλύτερο αποτέλεσμα, που θα του έδινε περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης στην επόμενη φάση του champions league. Όμως δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι ο βασικός και συνάμα ρεαλιστικός στόχος είναι η κατάκτηση της τρίτης θέσης και η πρόκριση στο Europa League. Μέχρι στιγμής ο στόχος αυτός φαντάζει απόλυτα εφικτός και αποτυπώνεται στη βαθμολογία.
Ακολουθεί η διπλή αναμέτρηση με τη Μάντσεστερ Σίτι, πρώτα στην πόλη του αγγλικού βορρά και στη συνέχεια στο Καραϊσκάκη. Η Σίτι μπορεί να τρομάζει σε.. χρηματιστηριακή αξία και ποιότητα παιχτών, όμως ο Θρύλος έχει αποδείξει ότι μπορεί να νικήσει συλλόγους με πολύ βαρύτερη φανέλα από τους νεόπλουτους Άγγλους. Μέχρι τότε βέβαια μεσολαβεί και το παιχνίδι στο ναό απέναντι στον Απόλλωνα, όπου πέρα από τη νίκη επιβάλλεται να δοθούν και οι απαραίτητες ανάσες σε ποδοσφαιριστές μας και να ενσωματωθούν σταδιακά και οι νέοι ποδοσφαιριστές.
* * *
ΥΓ1 Πραγματικά αρχίζει να κουράζει πάρα πολύ η αθλιότητα με τις εμφανίσεις της ομάδας. Δεν μπορεί να υπήρξε άνθρωπος που να του άρεσε αυτό το... αίσχος που φοράγαμε. Ακούς εκεί... navy blue... Λες και έπαιζε ο Ολυμπιακός σύνδεσμος ναυτικών δοκίμων. Άντε να τελειώνει το συμβόλαιο με την adidas, γιατί έχουν πονέσει τα μάτια μας.
ΥΓ2 Κάπου έλεος με την ευκολία και τη σκληρότητα της κριτικής. Δεν μπορεί να είναι τόσο εύκολο να γίνεται κριτική στον Μπουχαλάκη ή στον Μασούρα και ταυτόχρονα να «χάνουμε» τα πλήκτρα, όταν πρόκειται για τον... «Βινεγκρέτ», τον mr. Μπούτια ή τον Βαλμπουενά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου