Του RedTerso
Στον τίτλο του κειμένου υπάρχει η λέξη «ελπίδα». Και αυτή δεν χρησιμοποιήθηκε τυχαία. Όχι φυσικά με τη «μεταφυσική» της διάσταση, αλλά σε μια απόπειρα να συνθέσουμε την εικόνα που είδαμε στο τέλος της περσινής σεζόν, με το «χτίσιμο» του ρόστερ κατά την καλοκαιρινή off-season και την ανάγνωση της στελέχωσης. Ξεκινώντας από το τελευταίο είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι επικράτησε ένας ορθολογισμός στον σχεδιασμό του ρόστερ. Αυτός ο ορθολογισμός που είχαμε σχεδόν ξεχάσει στα δύο προηγούμενα καλοκαίρια του «μπλατικού» σουρεαλισμού με τους 3 small-forward! Θα επεκταθούμε στο χτίσιμο του ρόστερ στη συνέχεια του κειμένου. Ας σημειώσουμε όμως για να καλύψουμε και την πρώτη πτυχή (την περσινή δηλαδή εικόνα) τη σημαντική βελτίωση που παρουσίασε ο Θρύλος από τη στιγμή, που το τιμόνι ανέλαβε ο κόουτς Μπαρτζώκας.
Ο κόουτς Μπι αποτέλεσε τον πρώτο σοβαρό πυλώνα στον οποίο βασίζονται οι ελπίδες για μια --πολύ-- καλύτερη πορεία της ομάδας, αφού δεδομένα πέρυσι το χειμώνα ήταν η καλύτερη διαθέσιμη επιλογή προπονητή, γνωρίζει τον οργανισμό του Ολυμπιακού και είναι ικανός να «συσπειρώσει» μεγάλο κομμάτι του κόσμου. Αυτά τα στοιχεία, πάντα σε συνδυασμό με την πολύ καλύτερη εικόνα που παρουσίασε η ομάδα και το μπάσκετ που έπαιξε μετά την πρόσληψη του Μπαρτζώκα, του έδωσαν ακόμα περισσότερη «άνεση» και εμπιστοσύνη να χτίσει το ρόστερ σύμφωνα με αυτά, που είχε στο μυαλό του. Έτσι λοιπόν έγινε μια μεγάλη ανοικοδόμηση του ρόστερ, όπου αποχώρησαν οι περισσότεροι ξένοι της περσινής σεζόν (μόνο ο Έλις και ο ΜακΚίσικ παρέμειναν, οι οποίοι ήταν επιλογές του κόουτς και αγωνίστηκαν σε λίγα ματς πριν διακοπεί οριστικά η σεζόν) και αποκτήθηκαν οι αθλητές που θα εκτελέσουν στο παρκέ το «όραμα» του Μπαρτζώκα.
Αποχωρήσεις: Ρότσεστι, Μπόλντγουιν, Πολ, Μπάικς, Ρούμπιτ, Μιλουτίνοφ
Προσθήκες: Σλούκας, Μάρτιν, Τζένκινς, Ζαν-Σαρλ, Χάρισον, Λαρεντζάκης
Έτσι λοιπόν το ρόστερ διαμορφώνεται ως εξής:
Point-Guard: Σλούκας, Τζένκινς, Κόνιαρης, Νικολαϊδης
Shooting-Guard: Σπανούλης, Χάρισον, Λαρεντζάκης
Small-Forward: Παπανικολάου, ΜακΚίσικ, Χαραλαμπόπουλος
Power-Forward: Πρίντεζης, Βεζένκοφ, Ζαν-Σαρλ
Center: Μάρτιν, Έλλις, Χρηστίδης
Τι μπορούμε να παρατηρήσουμε με μια πρώτη ματιά,; 'Οτι το ρόστερ έχει ένα σχετικά πολυμορφικό χαρακτήρα, όπου κάποιοι παίχτες (κυρίως ξένοι) μπορούν να καλύψουν παραπάνω από μια θέσεις. Ο Χάρισον με τον ΜακΚίσικ μπορούν να παίξουν και ως γκαρντ αλλά και ως small-forward. Ο Τζένκινς μπορεί να κάνει και τη «χαμαλοδουλειά»του κατεβάσματος της μπάλας αλλά και να περιμένει κάποια πάσα για σουτ από θέση. Ο Ζαν-Σαρλ θα λειτουργήσει ως «tweener» στις θέσεις των ψηλών (σε φιλικά που απουσίαζε ο Χασάν Μάρτιν, πήρε αρκετό χρόνο στο 5).
Ένα δεύτερο στοιχείο που διακρίνεται αρκετά εύκολα είναι η αθλητικότητα, η οποία σε συνδυασμό με το παραπάνω στοιχείο, μπορεί να δώσει την ευκαιρία στον Μπαρτζώκα να χρησιμοποιήσει αρκετά και διαφορετικά μεταξύ τους σχήματα, ανάλογα των απαιτήσεων και των αντιπάλων. ΜακΚίσικ, Έλις, Μάρτιν, Τζένκινς είναι παίχτες που διακρίνονται για την αθλητικότητά τους.
Η μεγάλη όμως διαφοροποίηση έγκειται στις προσθήκες στις θέσεις των γκαρντ, όπου πλέον θα δεσπόζει το όνομα του «άσωτου» Κώστα Σλούκα, του Άαρον Χάρισον και του Τζένκινς, δίπλα φυσικά στον μεγάλο Αρχηγό. Ο Σλούκας μετά από 5 χρόνια στην Τουρκία και τη Φενέρ, επέστρεψε για να ηγηθεί της ερυθρόλευκης περιφέρειας. Όντας ένας από τους καλύτερους γκαρντ σε όλη την Ευρώπη, θα είναι αυτός που θα έχει την ευθύνη των αποφάσεων πάνω στο παρκέ και καλείται να αποδείξει έμπρακτα ότι μπορεί να ηγηθεί (όχι φυσικά με τον τρόπο του Σπανούλη, μιας και κανένας άλλος δεν μπορεί να «μπει στα παπούτσια του») της προσπάθειας επαναφοράς της ομάδας στην ελίτ της Ευρωλίγκας. Ο Χάρισον είναι πιθανό να αποτελέσει τον παίχτη-έκπληξη του Ολυμπιακού μιας και φέρνει μαζί του ένα «πακέτο» αγωνιστικών στοιχείων που δεν υπήρχαν μέχρι πρότινος στο ρόστερ. Ο Αμερικάνος παρά το γεγονός ότι παρουσιάστηκε αποκλειστικά ως ένας εξαιρετικά καλός σουτέρ από τα εμπορικά μίντια, διαθέτει και ένα πολύ σημαντικό στοιχείο: Είναι ένας παίχτης που μπορεί να παίξει με την μπάλα στα χέρια και να δημιουργήσει κυρίως για τον εαυτό του --και πολύ δευτερευόντως-- για τους συμπαίχτες του. Έχει δηλαδή το στοιχείο της προσωπικής φάσης, που τόσο έχει λείψει στην περιφέρειά μας τα τελευταία χρόνια. Ο Τσαρλς Τζένκινς όταν ανακοινώθηκε, απογοήτευσε τον περισσότερο κόσμο --ανάμεσά τους και εμένα--, όμως όπως διαμορφώθηκε το ρόστερ είναι πολύ λογική η απόκτησή του: Ο Τζένκινς θα αποτελέσει τον ιδανικό «ρολίστα» (όχι με την έννοια του παίχτη που θα παίζει πεντάλεπτα, αλλά του παίχτη που θα αναλαμβάνει συγκεκριμένα καθήκοντα να «υπηρετήσει») τόσο δίπλα στον Σλούκα, όσο και στον Σπανούλη, όντας ένας αθλητής που φημίζεται για την περιφερειακή του άμυνα.
Αφού λοιπόν η λέξη «άμυνα» ήταν η τελευταία της προηγούμενης παραγράφου, ας σταθούμε στη συνολική αμυντική λειτουργία λίγο παραπάνω. Ο Μπατζώκας επέλεξε να αποκτήσει τουλάχιστον έναν παίχτη με πολύ αναπτυγμένα αμυντικά ένστικτα σε κάθε θέση της πεντάδας: Τέτοιοι είναι --όπως αναφέραμε-- ο Τζένικς, ο Μάρτιν, ο Ζαν-Σαρλ, ο Μάρτιν και φυσικά ο Παπανικολάου. Στον τομέα της άμυνας φυσικά δεν υπολείπονται ούτε ο ΜακΚίσικ, ούτε ο Έλις, ούτε ο Κόνιαρης ή ο Λαρεντζάκης. Η ύπαρξη τόσων --άνω του μετρίου, τουλάχιστον-- παιχτών με αμυντικές αρετές θα αποτελέσει το όχημα ώστε να σταματήσει η ομαδική μας άμυνα να είναι «η χαρά» του κάθε αντιπάλου και κυρίως των αντίπαλων περιφερειακών (όπου σχεδόν κάθε αγωνιστικό βράδυ ένας από αυτούς έκανε ατομικό ρεκόρ στο σκοράρισμα). Ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να φτιάξει εκ νέου μια αποτελεσματική αμυντική λειτουργία, η οποία θα του δίνει τη δυνατότητα και να τρέξει στο τρανζίσιον αλλά και να μπορέσει να μας δώσει τον απαιτούμενο έλεγχο των κατοχών, άρα και του ρυθμού.
Στο κομμάτι της επίθεσης τα πράγματα θα είναι διαφοροποιημένα, μιας και το γενικό πρόσταγμα της επιθετικής λειτουργίας θα ανήκει στον Σλούκα. Αυτός θα είναι παίχτης που λαμβάνει τις αποφάσεις και γι' αυτό αποκτήθηκαν γύρω του αθλητές, που μπορούν να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες του βασικού μας point-guard: Υπάρχουν παίχτες πλέον που μπορούν να αξιοποιήσουν το ελίτ διάβασμα που κάνει ο Σλούκας προς την αδύναμη πλευρά και είτε να εκτελέσουν με μακρινό σουτ (Χάρισον, Βεζένκοφ, Τζένκινς κτλ) είτε να εκμεταλλευτούν τη διεισδυτικότητα (βλ. ΜακΚίσικ και Παπανικολάου). Για να μπορέσουμε να βγάλουμε περισσότερα συμπεράσματα για την επιθετική λειτουργία του συνόλου, καλύτερο θα ήταν να έχουμε και λίγο εικόνα από παιχνίδια της ομάδας για να μη θεωρητικολογούμε μόνο...
Είναι όμως όλα ρόδινα στον καλοκαιρινό σχεδιασμό; Προφανώς και όχι. Δεν υπάρχει όμως στην πραγματικότητα κανένα ρόστερ που να είναι πλήρες, όσο μεγάλο και να είναι το διαθέσιμο μπάτζετ. Αν θα έπρεπε να καταθέσουμε κάποια από τα μειονεκτήματα, που μπορούμε να διακρίνουμε από αυτό εδώ τον χώρο, θα τα σχηματοποιούσαμε στα εξής: Μέγεθος στη ρακέτα, αγωνιστικά στοιχεία των τεσσαριών μας και πόλοι δημιουργίας εκτός Σλούκα και Σπανούλη. Με την αποχώρηση του Μιλουτίνοφ προς την ΤΣΣΚΑ, δημιουργήθηκε μοιραία ένα κενό στη θέση του σέντερ, το οποίο καλύπτεται από τους Μάρτιν, Έλλις και υπό προϋποθέσεις τον Λιβιό Ζαν-Σαρλ. Οι συγκεκριμένοι ψηλοί είναι αθλητικοί και αρκετά σκληροί, αλλά τους λείπει αρκετά το μέγεθος (και σε ύψος και σε δύναμη) για να αντιμετωπίσουν κάποιους από τους «σέβενφούτερ» των αντίπαλων ομάδων. Επίσης τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που διαθέτουν συνολικά οι 3 power-forward της ομάδας (post παιχνίδι από Πρίντεζη, μακρινό σουτ από Βεζένκοφ, άμυνα και ριμπάουντ από τον Λιβιό) θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να συμπυκνώνονται στο πρόσωπο ενός βασικού τεσσαριού για την ομάδα. Τέλος, μπορεί ο Σλούκας και ο Σπανούλης να είναι δύο από τους κορυφαίους δημιουργούς της Ευρωλίγκας, όμως πέραν αυτών δεν υπάρχει κάποιος άλλος στο ρόστερ, που να μπορεί να δημιουργήσει για τους συμπαίχτες του. Βέβαια αν σκεφτούμε ότι μέχρι πέρυσι δημιουργός ήταν μόνος ο Σπανούλης, τότε θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε μια σαφή βελτίωση (χεχε)...
Οι επίσημες υποχρεώσεις του Ολυμπιακού ξεκινούν την Πέμπτη 1η Οκτώβρη, όπου υποδεχόμαστε στο --δυστυχώς-- άδειο ΣΕΦ τη Ζαλγκίρις. Αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα στο ανηφορικό μονοπάτι της ομάδας για τη φετινή σεζόν. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ο Θρύλος θα καταφέρει να βρίσκεται μετά από δύο χρόνια στην κορυφαία οκτάδα της διοργάνωσης. Από εκεί και πέρα θα δούμε τις διασταυρώσεις, τη χημεία και την κατάσταση των ομάδων εκείνη την περίοδο. Ας ελπίσουμε σε ένα επιτυχημένο «last dance» για τον Αρχηγό και τον Πρίντεζη.
Υγεία και καλή επιτυχία για το αγαπημένο μπασκετικό τμήμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου