Ο Ολυμπιακός έχασε ένα δικό του παιχνίδι και ο λογαριασμός θα κλείσει στη ρεβάνς στο Καραϊσκάκης. Κρατάμε την ανωτερότητα της ομάδας μας και πετάμε την έλλειψη συγκέντρωσης που επέτρεψε στον ΠΑΟΚ να γυρίσει το παιχνίδι και να μείνει ζωντανός στο κυνήγι της πρόκρισης.
Του Dr. Jekyll
Ας ξεκινήσουμε με το βασικότερο: όταν σε έναν αγώνα με ελληνική ομάδα έχεις βρεθεί να προηγείσαι, πριν ολοκληρωθεί το δεκάλεπτο, με 0-2 και ο αντίπαλος στο γυρίζει, δεν μπορείς παρά να μιλάς για αποτυχία. Ακόμα και αν η εικόνα του αγώνα δεν είναι τόσο εναντίον σου (ο ΠΑΟΚ μείωσε από κόντρα και προηγήθηκε με ένα αχρείαστο πέναλτι), η έλλειψη συγκέντρωσης είναι δεδομένη.
Κατά τ’ άλλα: χωρίς μεγάλες ευθύνες ο πιτσιρικάς Τζολάκης για τα γκολ που δέχεται (προσωπικά, νομίζω ότι έχει λάθος τοποθέτηση και ένα κλικ καθυστέρησης στην αντίδραση, στο γκολ της ισοφάρισης -- και πάλι, όμως, δεν υπάρχει περίπτωση να ρίξεις ευθύνη στον μικρό, που η παρουσία του και μόνο οδήγησε τους παίκτες του ΠΑΟΚ να δοκιμάζουν σουτ από παντού, ποντάροντας στην απειρία του). Και για να το πούμε και διαφορετικά, ο μικρός ήταν σίγουρα πιο σταθερός από τον Πασχαλάκη.
Σε κακή ημέρα το δίδυμο των στόπερ (όπως, στα μάτια μου, και όλη η ανασταλτική λειτουργία της ομάδας). Ο Σεμέδο καθάρισε φάσεις, αλλά έχασε και κάποιες μονομαχίες, είχε και λίγες κακές μεταβιβάσεις και έκανε και ένα ανόητο πέναλτι. Ο Σισέ αμυντικά ήταν μέτριος, ενώ στην επίθεση ναι μεν πρέπει να θεωρηθεί θετικό ότι βρέθηκε μέσα σε τόσες φάσεις για να σκοράρει, αλλά σίγουρα είναι αρνητικό ότι δεν κατόρθωσε ούτε μία φορά --από πολύ καλές θέσεις-- να βάλει γκολ.Ακόμα πιο βασικό είναι πως, μάλλον, αυτό το δίδυμο δεν είναι το καλύτερο που μπορείς να κατεβάσεις (ακόμα και ως μονάδες, φαίνεται ότι η απόδοσή τους είναι καλύτερη όταν έχουν δίπλα τους άλλον συμπαίκτη, όπως τον Μπα ή τον Μεριά -- πριν αρχίσει η κάτω βόλτα)
Πεσμένη και η τριάδα του κέντρου (και σε αυτό νομίζω ότι βασικότερο ρόλο παίζει η κούραση). Μπουχαλάκης, Καμαρά και Γκιγιέρμε δεν είχαν ούτε αντοχές για να παίξουν σε γρήγορο ρυθμό, ούτε καθαρό μυαλό για να βοηθήσουν ιδιαίτερα σε άμυνα και επίθεση (ειδικά όσο περνούσε η ώρα, τόσο έριχναν στροφές οι μέσοι της ομάδας μας). Χαμηλή πτήση και από Ομάρ, που έγινε και αναγκαστική αλλαγή, και --πολύ περισσότερο-- από τον αντικαταστάτη του, Γκασπάρ, και από Μασούρα, που, ειδικά στο ζήτημα της ανάπτυξης δεν πρόσφερε σχεδόν τίποτα. Με ένα γκολ (δουλειά του σκόρερ), αλλά χωρίς κάτι άλλο άξιο αναφοράς, ο Χασάν.
Καλός αμυντικά και με μια σέντρα πάρε βάλε ο κουρασμένος Τσιμίκας, μια καλή σέντρα στο πρώτο γκολ, κινητικότητα, πάθος και πολύ ξύλο για τον Ματιέ, ο οποίος, στα μάτια μου, μάλλον ήταν ο παίκτης που ξεχώρισε περισσότερο από την ομάδα μας (χωρίς, πάντως, και αυτός να έχει μεγάλη ουσία στο παιχνίδι του). Μικρή συμμετοχή από Ραντζέλοβιτς, που στο λίγο που αγωνίστηκε φάνηκε πολύ πιο επικίνδυνος από τον Μασούρα -- κερδίζει και την κόκκινη κάρτα του Γιαννούλη. Χωρίς να μπορεί να κριθεί η ολιγόλεπτη συμμετοχή του Ελ Αραμπί.
Με το αποτέλεσμα γνωστό, ευκαιρία να το παίξουμε σοφοί: ο Μαρτίνς αργεί να κάνει τις αλλαγές. Με δεδομένη, μάλιστα, τη σύνθεση ανάγκης στην άμυνα του ΠΑΟΚ, νομίζω πως ο Ραντζέλοβιτς θα έπρεπε να ήταν βασικός (ή, αν η κούραση δεν το επέτρεπε, να είχε μπει νωρίτερα στον αγώνα). Προσωπικά, θα ήθελα να έβλεπα και τον Ελ Αραμπί να πατά νωρίτερα στο γήπεδο, αφού ο Χασάν δεν ήταν ιδιαίτερα κινητικός.
Πιο σημαντικό: ο Φορτούνης έσφαλε και ζήτησε συγνώμη από συμπαίκτες και προπονητή (όπως συμβαίνει στις περισσότερες αντίστοιχες περιπτώσεις, ανεξάρτητα από το αν η συγνώμη είναι ειλικρινής ή όχι -- και στο μυαλό κανενός δεν μπορούμε να μπούμε). Η τιμωρία, πάντως, (και του Λάζαρου) αρχίζει να μεγαλώνει ανακόλουθα. Οι παίκτες έχουν ανάγκη από ανάσες (ειδικά στο κέντρο που είναι μετρημένα κουκιά -- ας μην μιλήσουμε για τον έναν και μοναδικό Τσιμίκα): καλό θα είναι, αφού όλοι έκαναν αυτό που επιβάλει το savoire vivre του ποδοσφαίρου, το κεφάλαιο αυτό να κλείνει και να επιστρέψουν όλοι στην ομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου