Ισοπαλία στη Λαμία και... κουβέντα να γίνεται

Σε έναν κακό αγωνιστικό χώρο, ο Ολυμπιακός, με έναν μόνο βασικό παίκτη στη σύνθεσή του (ένας ίσον κανένας), πήρε την ισοπαλία με 0-0 και κρατά ανοιχτούς λογαριασμούς (να τιμήσουμε και τα κλισέ) για τον επαναληπτικό αγώνα (και όσο και να θεωρείται εύκολη η πρόκριση, ας μην ξεχνάμε το περσινό παιχνίδι, που σε ένα ρεσιτάλ γκαντεμιάς και ανικανότητας, η Λαμία πήρε την πρόκριση με 0-1).

Του Dr. Jekyll

Τα βασικά: ο Άλεν δεν έχει πάρει παιχνίδια και αυτό είναι φανερό (και λογικό, αν κρίνουμε από το βιογραφικό του, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Παρ' όλα αυτά, φαινόταν να πατά καλύτερα στα πόδια του από τους αγώνες απέναντι στην Καλαμάτα (αυτά, και αχρείαστος να 'ναι). Σχετικά καλός βαθμός για τον Αβραάμ, που με την εμπειρία του κερδίζει αυτά που έχει χάσει σε φυσική κατάσταση (για την ακρίβεια, στο γήπεδο-χωράφι, έμοιαζε με παίκτη επαρχιακής ομάδας που περιμένει να τελειώσει το παιχνίδι για να πάει στο καφενείο). Με καλές και κακές στιγμές, ως συνήθως, ο Σισέ: βγάζει δύο πολύ καλές μακρινές μπαλιές, σταματά κάμποσες φάσεις, αλλά έχει και κάποια ανόητα διωξίματα, καθώς --το πιο σοβαρό-- και δύο περιπτώσεις που ξεχάστηκε να τραβηχτεί για το οφσάιντ. 

Γκασπάρ: το πρώτο ερωτηματικό. Όσες φορές έχει μπει, έχει δείξει ότι είναι παίκτης το πολύ για μικρομεσαία ομάδα της κατηγορίας. Ναι, δεν έχει πάρει παιχνίδια για να αποκτήσει ρυθμό, αλλά με τέτοιες εμφανίσεις καλό είναι να μην πάρει και πολλά (και, προφανώς, όχι απλά δεν φαίνεται ικανός για μπακ απ του Ομάρ ή του Τσιμίκα, αλλά ούτε για να συμπληρώνει 18άδα -- και μακάρι να με διαψεύσει). Φανερά εκτός ρυθμού και ένα κλικ κάτω σε ταχύτητα ο Τόρο. Αμφιβάλλω αν θα μπορέσει σε αυτή την ηλικία να καλύψει την θέση του αριστερού μπακ (και ας ξαναγράψουμε πόσο μεγάλο λάθος ήταν η αποχώρηση του Κούτρη), ενώ είμαι βέβαιος ότι όσο έμπειρος και να είναι, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορεί να αντιμετωπίσει γρήγορο αντίπαλο (και οι θρησκευόμενοι, ας κάνουν καμιά προσευχή να είναι γερά ο Τσιμίκας).

Κάπως κινητικός ο Καμαρά, ο οποίος κάνει και ένα καταπληκτικό σουτ (προσωπικά, βρίσκω λογικό ο Καμαρά να δοκιμάζει το πόδι του, αφού έχει δείξει ότι το έχει). Εκτός ρυθμού στο πρώτο, κάπως σοβαρό, τεστ ο Φορτούνης. Σαφώς χειρότερος από τα παιχνίδια που έχει μπει για αλλαγή (Καλαμάτα, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ Β΄), χωρίς τις συνηθισμένες επιστροφές για να παίρνει την μπάλα και να χτίζει παιχνίδι, και με μοναδική προσφορά τα --σχετικά καλά-- στημένα. Δεύτερο ερωτηματικό: Καφού. Προφανώς και δεν θα βγάλω ετυμηγορία από το πρώτο του παιχνίδι. Δεν διαφωνώ, επίσης, ότι μπορεί να αποδειχθεί ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του Μαρτίνς (ο οποίος δίνει --κατά κανόνα-- ρόλους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα των παικτών του). Η πρώτη του εμφάνιση, όμως, έδειξε έναν βαρύ παίκτη, που δοκίμαζε μόνο κοντινές σίγουρες πάσες (από όσες μακρινές μεταβιβάσεις δοκίμασε μόνο μία βγήκε), χωρίς τρεξίματα και με κακό κοντρόλ. Δεν βρίσκω απίθανο να ξεπεράσει σε προσφορά τον Μπενζιά, όπως δεν βρίσκω απίθανο το φακόρυζο να έχει καλύτερη γεύση από το κουνουπίδι. Το ζήτημα είναι ότι σε εκείνη τη θέση χρειαζόμασταν παίκτη, εν δυνάμει καλύτερο του Μπουχαλάκη, και αποκτήσαμε παίκτη που δεν ξεχώριζε ούτε στο πολωνικό πρωτάθλημα (και ας μην τα ξαναλέμε).

Ανούσιος, στα μάτια μου, ο Λοβέρα, ο οποίος δείχνει να πατά καλύτερα στη θέση που, δυστυχώς, δείχνουν να πατάνε καλύτερα οι Φορτούνης και Βαλμπουενά. Ταλέντο έχει, και μπάλα ξέρει, αλλά χρειάζεται πολύ πιο γεμάτες εμφανίσεις (που μάλλον θα έρθουν --αν έρθουν-- από την επόμενη σεζόν) για να μιλάμε για δικαίωση των προσδοκιών. Κινητικός όσο αγωνίστηκε, και με ένα καταπληκτικό σουτ, ο Ραντζέλοβιτς, που με τις έως τώρα εμφανίσεις του, φωνάζει ότι πρέπει να πάρει κι άλλες ευκαιρίες (και απορίας άξιο γιατί έγινε αυτός αλλαγή -- θεωρούσα ότι μπορεί στην συνέχεια να έβγαινε ο Φορτούνης και ο Λοβέρα να περνούσε στο κέντρο, αλλά αφού αυτό δεν φάνηκε να είναι στα πλάνα του Μαρτίνς, μάλλον άλλος έπρεπε να είναι η πρώτη αλλαγή.

Ερωτηματικό τρίτο (και τεράστιο): για ποιο λόγο αποκτήθηκε πάλι ο Χασάν; Ναι, πράγματι, δεν έχει ρυθμό για να μπορεί να κριθεί, αλλά αυτό ήταν γνωστό (όπως και ότι ο Γκερέρο θα μπορούσε να έχει --και σίγουρα είχε-- καλύτερο ρυθμό από τον Αιγύπτιο). Το ρεαλιστικό κομμάτι του εαυτού μου (όπως αναφέρω και πιο κάτω) αναγνωρίζει το δικαίωμα στον Μαρτίνς να επιλέξει τα όπλα του (γιατί ο συγκεκριμένος παίκτης είναι επιλογή προπονητή). Διαπίστωσα, όμως, για μια ακόμα φορά, πως δεν αντέχω να τον βλέπω με τα ερυθρόλευκα: σαν το τραγί στις φάσεις, καμία ελαστικότητα, καμία φαντασία, αργός και  κακός στο ψηλό παιχνίδι (που λόγω σωματοδομής θα μπορούσε να ξεχωρίζει). Άβυσσος η ψυχή του Μαρτίνς...

Επιφυλακτικός με τον Μορ: φάνηκε, όμως, πως είναι γρήγορος, μπορεί να τριπλάρει και, αν κρίνουμε για ντεμπούτο, σίγουρα πιο ελπιδοφόρο από αυτό του Καφού και του Χασάν. Το ζήτημα με αυτόν είναι αν θα έχει το μυαλό μέσα στο κεφάλι του και, δυστυχώς, οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ μας. Μακάρι, πάντως, να έχει αντιληφθεί πως αυτή ίσως και να είναι η τελευταία του ευκαιρία για να επιστρέψει στο επίπεδο που αναλογεί στο ταλέντο που είχε ξεδιπλώσει πριν κλείσει τα 20. Καθυστερημένες (και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη) και οι αλλαγές: Σουντανί και Μασούρας έπρεπε να είχαν περάσει νωρίτερα (και στα λίγα λεπτά συμμετοχής του Μασούρα φάνηκε πόση ενέργεια προσθέτει στη μεσαία γραμμή).

Για μια ακόμα φορά, ο Ολυμπιακός θα κληθεί να δώσει συνεχόμενα κρίσιμα παιχνίδια: Ατρόμητος (εκτός), Λαμία (κύπελλο-εντός), Πανιώνιος (εντός), Άρσεναλ (εντός), ΠΑΟΚ Α' (εκτός), Άρσεναλ (εκτός). Ο Μαρτίνς (και ο γυμναστής) είναι αυτοί που έχουν την πιο καθαρή εικόνα για τη φυσική κατάσταση των παικτών. Προσωπικά, θεωρώ παράλογο να βάλεις μια δεύτερη ενδεκάδα (ο μόνος βασικός ήταν ο Καμαρά, αλλά με δεδομένο πως δεν υπήρχε άλλος από τη “βασική” ενδεκάδα στο γήπεδο, ήταν λογικό ότι η ομάδα θα είναι μπάχαλο). Στο σχόλιο του Terso, που βλέπαμε μαζί το παιχνίδι, πως ήταν σαν κακό καλοκαιρινό φιλικό, απάντησε ότι αυτό ακριβώς βλέπαμε: παίκτες που δεν έχουν αγωνιστεί μαζί, να ψάχνονται στον --κακό-- αγωνιστικό χώρο. Ο Ολυμπιακός, πράγματι, έχει σημαντικότερα παιχνίδια που ακολουθούν και, πράγματι, (και σε αυτό, δυστυχώς, έχει ευθύνη και ο Μαρτίνς) έχει παίκτες που ήδη έχουν αρχίσει να καίνε λάδια. Πράγματι, επίσης, το κύπελλο είναι ο τρίτος στόχος: στον επαναληπτικό, όμως, ο Ολυμπιακός οφείλει να πάρει την πρόκριση. Εκ του αποτελέσματος, ένα πιο ορθολογικό rotation σήμερα και με τον Ατρόμητο την Κυριακή, να έκανε τη ρεβάνς διαδικαστικού χαρακτήρα. Από την άλλη, μετά τη ρεβάνς, ακολουθεί το (χαμηλότερης δυσκολίας) εντός παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Ας μην τα ξαναλέμε: ο προπονητής παίρνει τις αποφάσεις και με/από αυτές θα κριθεί.

Και ένα σχόλιο για το VAR: ναι, είναι εκνευριστικό, ναι, στην εξυγίανση ακόμα και αυτό λειτουργεί ως εργαλείο, ναι, είναι εκνευριστικό όταν διακόπτει την ροή του αγώνα, αλλά αν δεν υπήρχε, το σημερινό παιχνίδι θα έληγε με 1-0, επιβάλλοντας στον Ολυμπιακό να παίξει σε φουλ ρυθμό και με καλή ενδεκάδα τη ρεβάνς. 

Και κάποια πράγματα, κουβέντα να γίνεται, για το πρόσφατο παρελθόν (και τα περισσότερα τα έχουμε ήδη συζητήσει).

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΕΚ 0-0 

Σε ένα από τα πιο ανούσια ντέρμπι της φετινής χρονιάς, ο --καλύτερος-- Ολυμπιακός ήρθε ισοπαλία με την ΑΕΚ. Το παιχνίδι είχε λίγες φάσεις, ο Ολυμπιακός είχε τις περισσότερες (για την ακρίβεια η ΑΕΚ είχε μόνο δύο ευκαιρίες), ελάχιστοι παίκτες πήραν καλό βαθμό και ο Ολυμπιακός έκλεισε τις δύο επικίνδυνες εξορμήσεις, σε Ηράκλειο και ΟΑΚΑ, με τέσσερις βαθμούς, δηλαδή αυτό που λογικά πρέπει να είχε στον φετινό προγραμματισμό του. Σα και Σισέ έκαναν καλή εμφάνιση (και αυτό για τον επιστρέψαντα Σισέ δεν το λες και μικρό πράγμα), ο Μασούρας (που είχε, πάντως, και δύο καλές σέντρες στο ξεκίνημα) και --κυρίως-- ο Βαλμπουενά έκαναν κακό παιχνίδι, ενώ ο καλύτερος του αγώνα μάλλον ήταν ο Μπουχαλάκης (και αυτό, χωρίς να υποτιμώ την προσφορά του Ανδρέα, λέει και κάποια πράγματα για την ποιότητα του αγώνα).

Κάπως στενάχωρη γεύση μου άφησε το γεγονός ότι ο Μαρτίνς επέλεξε να κάνει πιο επιθετική την ομάδα στο 80΄, περνώντας στον αγώνα τον Σουντανί, και στο 87΄, περνώντας στον αγώνα τον Φορτούνη. Δεν αμφιβάλω ότι ο αρχικός στόχος ήταν να μην χάσουμε, αλλά με την ΑΕΚ φανερά αποφασισμένη να μην πιέσει για τη νίκη, νομίζω ότι αυτές οι αλλαγές έπρεπε να είχαν γίνει τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο νωρίτερα. Ναι, ο Φορτούνης δεν πρέπει να πιέζεται, αλλά δεν νομίζω ότι η διαφορά θα ήταν στα δέκα λεπτά, ενώ και ο Σουντανί, αποδεδειγμένα, μπορεί να κάνει άνω κάτω τις αντίπαλες άμυνες.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΟΚ Β΄ 3-1

Εύκολο απόγευμα για τον Ολυμπιακό. Το σκορ άνοιξε πριν συμπληρωθεί το πεντάλεπτο και εύκολα θα μπορούσε έως το 15΄ να είχε πάει στο 3-0. Τελικά, το δεύτερο γκολ ήρθε λίγο πριν το ημίχρονο, το τρίτο --με αυτογκόλ-- στο 53΄, ενώ το παράρτημα μείωσε με πέναλτι στο 71΄. Λίγα λόγια ακόμα: πάντα είμαι επιφυλακτικός σε παίκτες που έρχονται από τα αραβικά πρωταθλήματα. Ο Ελ Αραμπί, όμως, με έχει διαψεύσει πανηγυρικά. Δεν είναι μόνο τα γκολ που πετυχαίνει, είναι ότι πιέζει (και το πρώτο γκολ με την Ξάνθη και με τον ΟΦΗ έρχονται από δικά του κλεψίματα) και ξέρει αρκετή μπάλα, ώστε να μοιράσει σωστά το παιχνίδι.

Μεγάλη και η προσφορά του Σουντανί, με ένα γκολ και, ουσιαστικά, ασίστ προς τον Μασούρα στο τρίτο γκολ (και μια πολύ καλή κίνηση, στο --σωστά-- ακυρωμένο ως οφσάιντ γκολ που πετυχαίνει). Καλός, για πολλοστή φορά, ο Τσιμίκας (και γερό να είναι το παλικάρι), ενώ σταθερά θετικός και ο Μπα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι πολύ λιγότερα έμπειρος από τον Αβραάμ και χαμηλότερης ποιότητας από τον Σισέ. Ίσως, όμως, να είναι και η πιο ασφαλής επιλογή για την θέση του παρτενέρ του Σεμέδο.

Στα θετικά και η εικοσάλεπτη επιστροφή του Φορτούνη, που έδειξε να μη φοβάται να βάλει τα πόδια του στη φωτιά. Με την αποχώρηση του Ποντένσε και τα απαιτητικά παιχνίδια να πλησιάζουν είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται την επιστροφή του, όσο και αν η λογική λέει ότι η φετινή χρονιά θα είναι χρονιά προσαρμογής. Από την άλλη, επιπόλαιο λάθος του Σεμέδο στη φάση που κάνει πέναλτι -- έστω και φάουλ, αφού η παράβαση γίνεται εκτός περιοχής (που έρχεται να προστεθεί σε παλιότερα): δεν τίθεται θέμα αν είναι καλός παίκτης (για την ακρίβεια είναι με βεβαιότητα ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός μας). Πρέπει, όμως, να είναι πιο συγκεντρωμένος, καθώς ο βαθμός δυσκολίας στα παιχνίδια που πλησιάζουν και τα πλέι-οφ θα είναι μεγαλύτερος.

ΠΕΡΙ ΜΑΣΟΥΡΑ

Ο Μασούρας δεν είναι Τζόλε και Γκαλέτι και, πιθανότατα, δεν θα γίνει ποτέ. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι τον πλήρη αφορισμό του και τα απαξιωτικά σχόλια, στα δικά μου μάτια, απέχει χιλιόμετρα. Ο Μασούρας είναι υπερβολικά χρήσιμος στα παιχνίδια που ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει πίεση, όχι απλά γιατί ακολουθεί με προσήλωση την αμυντική τακτική, ενώ παραμένει συμπαθητικός και στα επιθετικά του καθήκοντα, αλλά επειδή με τη στάση του βοηθάει να απελευθερωθεί και ο παίκτης που παίζει πίσω του, είτε είναι ο Ομάρ είτε ο Τσιμίκας. Πράγματι, σε παιχνίδια εύκολα για τον Ολυμπιακό, θα μπορούσε στη θέση του να δοκιμαστεί κάποιος πιο επιθετικογενής παίκτης, όπως ο Ραντζέλοβιτς ή ο Λάζαρος (ο οποίος, πάντως, ίσως να μην ξαναβγάλει ποτέ 90λεπτο) -- οι Βαλμπουνά και Λοβέρα, προς το παρόν, φαίνεται να αποδίδουν πολύ καλύτερα στο κέντρο.

Εκτός από το ότι η εικόνα του, με εξαίρεση ελάχιστα παιχνίδια, είναι πολύ καλύτερη από αυτή που του προσάπτουν, ο Μασούρας βγάζει τεράστια ενέργεια στον αγωνιστικό χώρο. Ακόμα και ο απαξιωτικός χαρακτηρισμός για τον «Έλληνα Σεμπά» διαγράφει ότι ο Σεμπά με τις εμφανίσεις του στην καλή του χρονιά έγινε σύνθημα. Η ομάδα έχει πάντα ανάγκη από παίκτες αρτίστες, αλλά έχει ανάγκη και για εργάτες. Και το επίπεδο του Μασούρα, που επίσης αγωνίζεται ασταμάτητα, είναι αρκετά πάνω από τη βάση (και η ηλικία του επιτρέπει μεγάλη βελτίωση).

ΠΕΡΙ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ

Με δεδομένους τους περιορισμούς στον ΠΑΟΚ από το FFP (και αυτούς τους περιορισμούς ας τους έχουμε στο μυαλό μας όταν απαιτούμε να μετατρέπονται σε συμβόλαια τα ποσά από τις πωλήσεις), ο βαθύπλουτος Ιβάν αναγκάστηκε να αποκτήσει τον Σαλέ από τη Ξάνθη. Η υπόθεση αποδείχθηκε (υποθέτω) με παράξενες διαδρομές χρημάτων (και είναι εντυπωσιακή η ανοησία των ανθρώπων που χειρίστηκαν την υπόθεση από την πλευρά του Ιβάν), η απόφαση έδειχνε τον δρόμο της Β΄ Εθνικής για ΠΑΟΚ Α΄ και ΠΑΟΚ Β΄ και η κυβέρνηση, με ταχύτατα αντανακλαστικά, φρόντισε αρχικά να αδειάσει την επιτροπή και, στην συνέχεια, να αλλάξει τον σκληρό και άδικο νόμο που κρατά περίπου 20 χρόνια. Αυτά, όμως τα έχουν περιγράψει καλύτερα ο Terso και ο Frunze.

Πιο πολύ θα σταθώ στην αντίδραση του Ολυμπιακού, όπως αυτή εκφράστηκε και από την ΠΑΕ, αλλά και από την Τσιλιγκίρη. Πολιτισμός και διακριτικότητα. Για να το θέσω πιο σωστά: προσωπικά θα προτιμούσα οι αντιδράσεις της διοίκησης να ήταν πάντα στο ίδιο μήκος κύματος. Δεν καταλαβαίνω, όμως, πώς γίνεται να ζητάς διακοπή πρωταθλήματος για τη φάση του γκολ στο Λαμία-ΠΑΟΚ 0-1, να έχεις μιλήσει με τόσο σκληρές εκφράσεις στη συνάντηση των Big4, και να κρατάς τόσο χαμηλούς τόνους στην φωτογραφική αλλαγή του νόμου, που επιτρέπει στον αντίπαλό σου να παραμένει στην κατηγορία, έχοντας και λίγες ομάδες --και επίσημα-- για να παίζει μαζί τους (και, προφανώς, δεν θέλω να σκεφτώ ποια θα ήταν η αντίδραση σε περίπτωση που κάτι τέτοιο έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση).

Από όλη αυτή την κατάσταση, πάντως, με γοητεύει πως το πρωτάθλημα συνεχίζεται κανονικά, με ΠΑΟΚ και Ξάνθη, σύμφωνα --τουλάχιστον-- με την πιο αρμόδια κρατική αρχή, να έχουν τον ίδιο ιδιοκτήτη (ναι, πρέπει να τελειώσουν όλα τα ένδικα μέσα πριν την εφαρμογή της τιμωρίας, αλλά σε αυτή την περίπτωση κανείς δεν δείχνει να βιάζεται). Και όσο και αν αντιπαθώ τον Κούγια, ένα δίκιο του το δίνω: αφού η ΑΕΛ έχει μαζέψει τους βαθμούς της παραμονής και η ποινή αφορά σε ένα μάξιμουμ -10, δεν υπάρχει λόγος για να μην πουληθεί σε κάποιον από τους Big 4.

ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΩΝ

Απλά και καθαρά: ο Ολυμπιακός βγαίνει στο μείον από το πάρε-δώσε του Ιανουαρίου (για την ακρίβεια το ρόστερ του Σεπτεμβρίου φάνταζε καλύτερο από του Φεβρουαρίου -- τότε, όμως, είχες Φορτούνη, Λάζαρο τραυματίες, και Σουντανί φανερά ανέτοιμο). Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα έχασε πέντε παίκτες (δεν υπολογίζω τον Μάρκοβιτς) και απόκτησε τρεις (δεν υπολογίζω τον Παπαδάκο). Από αυτούς που έφυγαν ο Ποντένσε ήταν βασικός, ο Κούτρης δεν ήταν απλά ένα πολύ καλό (και το μοναδικό) μπακ απ για τον Τσιμίκα, αλλά και παίκτης που θα μπορούσες να στηριχτείς τον επόμενο χρόνο, ο Μεριά, χωρίς τα ψυχολογικά του, ήταν ο ποιοτικότερος κεντρικός αμυντικός μας, μετά τον Σεμέδο, (αλλά με τα ψυχολογικά του ήταν καμένο χαρτί), ο Μπενζιά ανάθεμα και αν κατάλαβε και καταλάβαμε για ποιο λόγο πέρασε από Ελλάδα, και ο Γκερέρο είναι ένας παίκτης που, προσωπικά, θεωρούσα πολύ χρήσιμο στο ρόστερ.

Ο γνωστός μας Χασάν επέστρεψε (και με δεδομένο ότι σίγουρα ήταν επιλογή του Μαρτίνς προσπαθώ να μην γκρινιάξω παραπάνω), αποκτήθηκε ο Πορτογάλος Καφού, δηλαδή ένας χαφ με ελάχιστες περγαμηνές, που έρχεται από το πρωτάθλημα της Πολωνίας και από σοβαρό τραυματισμό, και ο Μορ, ένας ανεγκέφαλος ταλαντούχος πιτσιρικάς 22 ετών που έχει ήδη προλάβει να κάψει (για αγωνιστικούς και εξωαγωνιστκούς λόγους) τις ευκαιρίες που του έδωσαν οι Μπορούσια, Θέλτα και Γαλατά.

Μια προσπάθεια υπεράσπισης των συγκεκριμένων μεταγραφών (για τον Χασάν χρειάζεται να αναφερθώ σε κείμενο του Τσάρλυ -- που έχει πέσει έξω δεκάδες φορές, αλλά εγώ θετικό δεν μπορώ να σκεφτώ). Συνοπτικά: ο Χασάν είναι παίκτης με μεγαλύτερη επαφή με το γκολ από τον Γκερέρο (προσωπικά και αυτό το αμφισβητώ, αλλά οι αριθμοί μετρούν και όχι η στήριξη που έχεις από τον προπονητή σου) κάτι που ο Ολυμπιακός χρειάζεται. Την περσινή χρονιά, ο Χασάν έδειξε ότι μπορεί να σκοράρει. Ο Ολυμπιακός αυτό ψάχνει: τον παίκτη που θα μπορεί να αντικαταστήσει (χτύπα ξύλο) ή να πλαισιώσει τον πιο κινητικό Ελ Αραμπί, με καλά ποσοστά ευστοχίας.

Επίσης: ο Μορ πράγματι, είναι ένας ικανότατος ντριμπλέρ, χωρίς να τελειώνει καλά τις φάσεις, χαρακτηριστικά που είχε και ο Ποντένσε (ο οποίος, πάντως, δεν δημιούργησε ποτέ προβλήματα, και στον τρόπο ανάπτυξης του Ολυμπιακού πρόσφερε αποδεδειγμένα πολλά). Ακόμα, πως ο Μαρτίνς γνωρίζει τον παίκτη Καφού, ο οποίος, έτσι κι αλλιώς, έρχεται ως αντικαταστάτης του πέρασα-και-δεν-ακούμπησα-ενώ-πήρα-και-κόκκινη-με-τον-Ερυθρό-Αστέρα Μπενζιά. Από το ξεκίνημα της χρονιάς, όμως, όλοι λέγαμε πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται ποιοτικό παίκτη στο 6-8, ικανό μπακ απ του Γκιγιέρμε και με ποιότητα ώστε να διεκδικεί θέση από Καμαρά και Μπουχαλάκη. 

Αντί για αυτό, ο Ολυμπιακός στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου έχασε ένα από τα βασικότερα γρανάζια του (και, ναι, όντως έπρεπε να πουληθεί) και αντί για έναν αναντικατάστατο (Γκιγιέρμε --κατάσταση που έπρεπε οπωσδήποτε να διορθωθεί) απέκτησε και δεύτερο, τον Τσιμίκα. Το είχα αναφέρει και σε ένα σχόλιο: ο Ολυμπιακός ελπίζει να επιστρέψουν σε φόρμα οι τραυματίες του και να μην υπάρξουν νέοι τραυματισμοί...

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΛΙΣΤΑ

Άμεσα συνδεδεμένο με τις μεταγραφές: αποχώρησαν τέσσερις παίκτες από τη λίστα (Ποντένσε, Κούτρης, Μεριά, Μπενζιά) και είχαμε δικαίωμα για τρεις αλλαγές. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να αποφασίσει τι θα θυσίαζε, ενόψει --τουλάχιστον-- των δύο αγώνων απέναντι στην Άρσεναλ: ή θα κατέβαινε με έναν επιθετικό ή με τρεις κεντρικούς αμυντικούς ή δεν θα αντικαταστούσε τον Ποντένσε. Η τελική επιλογή μου φαίνεται λογική: ο Σουντανί -- που με βεβαιότητα δικαιούταν, με τις έως τώρα εμφανίσεις του, μια θέση (και που δικαιολογημένα δεν είχε --για να δικαιολογήσω και τον Μαρτίνς-- με την καλοκαιρινή του εικόνα), ο Φορτούνης (που δεν γνωρίζω σε τι κατάσταση θα βρίσκεται, αλλά από τις διαθέσιμες επιλογές για τη μεσαία γραμμή μου φαίνεται η πιο δόκιμη) και ο Μπα. Έτσι κι αλλιώς, ο Μαρτίνς σπάνια βιάζεται να ρίξει παίκτες στα βαθιά: Μουρ και Καφού δεν έχουν ούτε βδομάδα στην ομάδα και ο Χασάν ευτυχώς δεν επιλέχθηκε (το φοβόμουν). 

Η φετινή ευρωπαϊκή πορεία είναι πολύ πιθανό να τελειώσει στο Λονδίνο στις 27 Φεβρουαρίου (στις 20/2 είναι ο πρώτος αγώνας, ενώ στις 23/2 το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ). Ακόμα και έτσι, προσωπικά, την κρίνω επιτυχημένη. Επίσης, παρότι σταθερά είμαι της άποψης ότι το πρωτάθλημα πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος, ίσως για πρώτη φορά θα προτιμήσω να δώσει ο Ολυμπιακός βάση στους ευρωπαϊκούς αγώνες και όχι στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Στα πλέι-οφ διακυβεύονται 30 βαθμοί. Μια πιθανή νίκη στις 23/2, όντως, μπορεί να τελειώσει την ομάδα της Κυριακής Σαββίδη ψυχολογικά. Ακόμα και ένα άλλο αποτέλεσμα, πάντως, μπορεί (και θα πρέπει) να ανατραπεί στα πλέι-οφ. Για την Ευρώπη, όμως, δεν θα έχεις φέτος άλλη ευκαιρία.