Θύμισε την ομάδα που δεν δεχόταν να χάσει...

Από τον Σεπτέμβρη, που μας πέρασε, οι περισσότεροι έχουμε διαπιστώσει ότι η φετινή χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη και περίεργη για τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Τα έχουμε πει αρκετές φορές: Μεγάλα διοικητικά λάθη το καλοκαίρι, ανορθογραφίες στην στελέχωση του ρόστερ και κακές επιλογές. Αλλά για σταθείτε ένα λεπτό. Αυτά είναι όλα γνωστά. Υπάρχει όμως και κάτι που είναι γνωστό χρόνια και τείνουμε να το ξεχνάμε, πρώτα απ' όλα εμείς οι ίδιοι: Στην ομάδα ακόμα παίζουν κάποιοι παίχτες, που μας έχουν κάνει να κλάψουμε από χαρά και να τρελαθούμε πολλές φορές. Χτες το βράδυ στο ΣΕΦ αυτοί οι τύποι θύμισαν πρώτα στους εαυτούς τους και κατόπιν σε όλους εμάς, ότι ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι η ομάδα, που αρνείται να χάσει.

Του RedTerso

Face in the wind, we're riding the storm

We'll stay our course whatever will come

Wandering souls in the sea of the damned

Death or glory, oh, oh we're riding the storm

Το ματς στο ΣΕΦ απέναντι στη Χίμκι θα μπορούσε να χωριστεί σε 3 ενότητες. Η πρώτη αφορά τα τρία πρώτα δεκάλεπτα (για την ακρίβεια μέχρι το 28΄), όπου ο Ολυμπιακός επέβαλε το ρυθμό του και φαινόταν ότι εύκολα ή δύσκολα θα πάρει τη νίκη• η δεύτερη σχεδόν όλη την τέταρτη περίοδο, όπου έγιναν μεγάλα λάθη και έδωσαν στους Ρώσους τη δυνατότητα να φτάσουν μια ανάσα από το να «κλέψουν» το ματς• και φυσικά η τρίτη ενότητα αφορά το τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας και την παράταση, όπου είδαμε μια ομάδα, τον Θρύλο, να θυμίζει σε όλους (μας) ότι αυτό το σύνολο έχει σκορπίσει τον τρόμο σε όλη τη μπασκετική Ευρώπη την τελευταία δεκαετία.

Δεν θα ήθελα μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι να γράψω εκτενή ανάλυση του αγώνα. Απλά θα αναφέρω ότι στα τρία πρώτα δεκάλεπτα ο Θρύλος αντιμετώπισε πολύ σοβαρά το παιχνίδι ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο περιόρισε σε μεγάλο βαθμό τα ατού της Χίμκι και ακολουθώντας έναν σχετικά αργό ρυθμό, κατάφερε να πάρει και διαφορά μέχρι και 11 πόντους.  Το πλάνο είχε σαφή στόχο να περιορίσει --όσο γίνεται-- τον Σβεντ, βγάζοντας όσο γίνεται τους υπόλοιπους παίχτες της Χίμκι από το κάδρο του αγώνα. Και αυτό έγινε σε μεγάλο βαθμό και ο μόνος από τους αντιπάλους μας, που στάθηκε σε υψηλό επίπεδο δίπλα στον Σβεντ ήταν ο καλοκαιρινός μας στόχος, ο Έβανς.

Στα τελευταία λεπτά του τρίτου δεκαλέπτου και σχεδόν σε όλη την τέταρτη περίοδο,  ο Ολυμπιακός έχασε την αυτοσυγκέντρωσή του και έκανε σοβαρά λάθη, δίνοντας την ευκαιρία στη Χίμκι να ροκανίσει γρήγορα τη διαφορά και στη συνέχεια να προσπεράσει, χτίζοντας σταδιακά τη δική της διαφορά. Σε αυτό το διάστημα, οι παίχτες μας δεν έπαιξαν καλή άμυνα (ο Σβεντ «έβλεπε» το καλάθι μας λες και πέταγε πέτρες στη θάλασσα), υπολείπονταν από τους αντιπάλους σε ενέργεια και ήταν ιδιαίτερα νευρικοί στην επίθεση, με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι το ματς θα χαθεί και παράλληλα θα εξανεμιστούν οι --όποιες-- ελπίδες για πρόκριση οκτάδα, που οδηγεί στα play-off. 

Εκεί όμως έκανε την εμφάνισή της ο απαράμιλλος χαρακτήρας, που έχουν χτίσει αυτή τη δεκαετία οι Ερυθρόλευκοι. Έμενε περίπου ένα λεπτό για να ακουστεί η τελευταία κόρνα της γραμματείας και βρισκόμασταν στο -9. Εκεί μίλησε το ένστικτο της επιβίωσης των παιχτών μας και  γράφτηκε άλλη μια χρυσή σελίδα ανατροπής από τον Θρύλο. Ο Πρίντεζης, που μέχρι εκείνο το σημείο «μέτραγε» 4 άστοχα τρίποντα, ευστόχησε και  έδωσε το σύνθημα στους υπόλοιπους. Ο Πολ, που είχε μέχρι εκείνο το σημείο 5 άστοχα τρίποντα, τον ακολούθησε, και στο τέλος εμφανίστηκε ο Σπανούλης. Αυτός ο μύθος, ο μεγαλύτερος παίχτης στην ιστορία της Ευρωλίγκα τιμώρησε τον προπονητή της Χίμκι, που δεν επέλεξε να κάνει φάουλ πριν το σουτ, στον μεγαλύτερο «δολοφόνο» στην crunch time και με ένα από τα μεγάλα του σουτ, έδωσε την ευκαιρία στην ομάδα να πάρει τη νίκη στην παράταση, αφού πρώτα ο Πολ έπαιξε αμυνάρα πάνω στο Σβεντ στην τελευταία επίθεση της Χίμκι. Στην παράταση, ο Θρύλος ολοκλήρωσε το ματς με ένα σερί 22-2 (από το τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας και μετά) και πήρε ένα ροζ φύλλο αγώνα, που κρατάει ζωντανές τις ελπίδες μας για κάτι καλό μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Οι κορυφαίοι του Ολυμπιακού ήταν αναμφίβολα οι Πρίντεζης, Σπανούλης Μιλουτίνοφ και Παπανικολάου. Αυτοί τράβηξαν την ομάδα σε όλο το διάστημα του αγώνα. Αξίζει όμως και μια αναφορά και στους Πολ, Βεζένκοφ και Κόνιαρη. Ο Αμερικάνος δεν ήταν καλός στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης, όμως στο τέλος ήταν καθοριστικός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Βεζένκοφ δείχνει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση το τελευταίο διάστημα και βοήθησε και με τα σουτ του αλλά και με την ενέργεια που βγάζει στα ριμπάουντ. Ο δε Κόνιαρης έπαιξε απίστευτη άμυνα σε όλο το διάστημα, που αγωνίστηκε βάζοντας πανέξυπνα τα χέρια του στη μπάλα. Οφείλει όμως πρώτα στον εαυτό του να γίνει πιο «επιθετικός» όταν έχει τη μπάλα στα χέρια του. Έτσι θα γίνει και πιο βοηθητικός για την ομάδα και στην επίθεση.

Ο Ολυμπιακός πιστοποίησε ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση τον τελευταίο ενάμιση μήνα και βρίσκεται σε τροχιά διεκδίκησης μιας θέσης στην οκτάδα. Αν δεν είχε χάσει μέσα από τα χέρια του κυριολεκτικά τα δύο ματς με την Μπάγερν στη Γερμανία και με τον βάζελο, θα βρισκόταν ήδη σε πολύ καλύτερη θέση. Η προσπάθεια όμως φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς. Ακολουθεί την Παρασκευή το πολύ σημαντικό παιχνίδι στο Βελιγράδι απέναντι στον Αστέρα. Ο Θρύλος οφείλει να κυνηγήσει τη νίκη για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο τη βαθμολογική του εικόνα. 

Για άλλη μια φορά: Όλοι δίπλα στον Ολυμπιακό μας!