Kαι αγώνας #mexritelous# απέναντι στη χειρότερη παράκγκα, που έχει γνωρίσει ο ευρωπαϊκός αθλητισμός.
Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε άλλη μια έξοχη εμφάνιση και μάλιστα απέναντι σε μια ομάδα που βρισκόταν στην πρώτη τετράδα της βαθμολογίας. Η εμφάνιση αυτή πιστοποίησε την ξεκάθαρη βελτίωση, που παρουσιάζουν το τελευταίο διάστημα οι Πειραιώτες και έχει μεταφραστεί σε 3 νίκες στα τελευταία 4 παιχνίδια τους. Την Παρασκευή όμως μάθαμε και για την άρνηση των διεθνών του Ολυμπιακού (Πρίντεζης, Παπανικολάου, Κόνιαρης) να συμμετάσχουν στη φαρσοκωμωδία, που έχει στήσει ο Βασιλακόπουλος με τον εθισμένο επιφανή φίλαθλο του βάζελου. Αγώνας μέχρι τέλους απέναντι στο «φάρο», το σύστημα του «σωλήνα» και τον βάζελο «χορηγό» της ομοσπονδίας.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός τις τελευταίες εβδομάδες έχει βελτιώσει σημαντικά το αγωνιστικό του πρόσωπο, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να ανέβει και λίγο στη βαθμολογία. Είναι ακόμα πάρα πολύ νωρίς για να αρχίσουν να γίνονται «όνειρα» για την οκτάδα και καλό θα ήταν να είμαστε συγκρατημένοι, αλλά δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι η ομάδα έχει κάνει εμφανέστατα βήματα προόδου, σε σύγκριση με το σκορποχώρι, που βλέπαμε στην αρχή της χρονιάς. Το rotation λειτουργεί εξαιρετικά, οι ρόλοι έχουν μοιραστεί ανάλογα με τις δυνατότητες των παιχτών και φαίνεται η ομάδα να «χτίζει» ξανά τον χαρακτήρα της, αποκτώντας αυτοπεποίθηση ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Όλα τα παραπάνω επαληθεύτηκαν απέναντι σε μια ομάδα, η οποία είναι σαφέστατα φαβορί για μια θέση στα play-off ακόμα και στις «ψηλές» θέσεις της βαθμολογίας.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε εντέλει εμφατικά την Αρμάνι με 91-70. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια η ομάδα μας πήρε «άριστα» στην άμυνα, κάτι που αποτέλεσε και τη βάση για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα και η μεγάλη διαφορά. Δύο ήταν τα σημεία κλειδιά: Η αντιμετώπιση του Σέρχι Ροντρίγκεζ και η ενέργεια, που έβγαλαν όλοι οι ερυθρόλευκοι στις αμυντικές τους τοποθετήσεις. Ο κόουτς Κεμζούρα είχε διαβάσει πολύ προσεκτικά την Αρμάνι και γνώριζε ότι ο Σέρχι αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στην επιθετική λειτουργία των Ιταλών. Και το στοίχημα ήταν να προσπαθεί να περιορίσει όσο γινόταν περισσότερο τη δημιουργία του Ισπανού σταρ. Έτσι επιστράτευσε διαδοχικά και εναλλάξ τους Κόνιαρη, Τσέρι και Μπόλντγουιν στο μαρκάρισμά του για να τον κουράσουν όσο γίνεται περισσότερο. Πολλοί μπορεί να απόρησαν αρχικά με τη γρήγορη αλλαγή του Κόνιαρη με τον Τσέρι στο πρώτο δεκάλεπτο, αλλά στη συνέχεια έγινε απολύτως αντιληπτό το σχέδιο του Λιθουανού προπονητή. Πράγματι λοιπόν ο Σέρχι ταλαιπωρήθηκε μιας και έβρισκε διαρκώς απέναντί του έναν φρέσκο και ξεκούραστο αμυντικό και δυσκολεύτηκε να οργανώσει το παιχνίδι της Αρμάνι. Οι 14 πόντοι του δεν πλήγωσαν την ομάδα μας, μιας και στην πραγματικότητα είχε περιοριστεί πλήρως ο κινητήριος μοχλός του αντιπάλου. Πολύ σημαντικό επίσης στοιχείο, ήταν πάλι η τρομερή συγκέντρωση, που έβγαλαν οι Πειραιώτες στην άμυνα, όπου οι αλλαγές γίνονταν σωστά, οι αποστάσεις στην άμυνα λειτουργούσαν υποδειγματικά και αυτό είχε ως συνέπεια η ομάδα να βρει ρυθμό και αυτοπεποίθηση από την πίσω πλευρά του παρκέ.
Η πολύ σοβαρή δουλειά, που έγινε στον αμυντικό τομέα --ιδιαίτερα στο τρίτο δεκάλεπτο--, έδωσε στους παίχτες μας τη δυνατότητα να λειτουργήσουν πάλι πολύ σωστά στην επίθεση, βρίσκοντας ρυθμό και καλά σουτ. Στο πρώτο μέρος υπήρχε σαφέστατη πρόθεση να ακουμπήσει η μπάλα στους ψηλούς για να φθαρεί η front-line των Ιταλών και γιαυτό «ακούμπησε» αρκετά η μπάλα στον Πρίντεζη και τον Μιλουτίνοφ. Παρά το γεγονός ότι ήμασταν άστοχοι στο πρώτο μέρος (με 9 συνεχόμενα άστοχα τρίποντα) φαινόταν ότι το πλάνο της επίθεσης πηγαίνει καλά. Στο τρίτο δεκάλεπτο άρχισαν να μπαίνουν και τα μακριά σουτ και έτσι άνοιξε η ψαλίδα στο σκορ. Για άλλη μια φορά είδαμε μεγάλη συγκέντρωση στην οργάνωση του παιχνιδιού και ελαχιστοποίηση των λαθών (10 λάθη). Στο δεύτερο μέρος η μπάλα ακουμπούσε στο low-post κυρίως με τον Σέρβο, ο οποίος ήταν κυρίαρχος και στις δύο πλευρές του γηπέδου.
Ο Θρύλος έδειξε να βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο απέναντι σε μια ομάδα, που έχει πανάκριβο ρόστερ και πολύ υψηλές βλέψεις φέτος. Η βέλτιωση στους βασικούς τομείς του παιχνιδιού φαίνεται εμφανέστατα και οι ερυθρόλευκοι βήμα-βήμα δείχνουν ότι βρίσκονται στο σωστό πλέον μονοπάτι. Ακολουθεί πολύ δύσκολη συνέχεια απέναντι στο βάζελο στο ΟΑΚΑ και τη Ρεάλ στη Μαδρίτη, πριν επιστρέψουμε στο ΣΕΦ στις 18 Δεκέμβρη για να αντιμετωπίσουμε τη Χίμκι. Αυτά τα 3 παιχνίδια θα δείξουν αν η αγωνιστική ανάκαμψη της ομάδας, μπορεί να μεταφραστεί και σε μια βελτίωση της βαθμολογικής της θέσης. Προσεχώς λοιπόν...
Λίγα λόγια για τις εξελίξεις με τους διεθνείς του Ολυμπιακού
Λίγες ώρες πριν την αναμέτρηση με την Αρμάνι Μιλάνο είδε το φως της δημοσιότητας μια επιστολή, που είχαν στείλει στην ΕΟΚ οι διεθνείς αθλητές μας Πρίντεζης, Παπανικολάου και Κόνιαρης, με την οποία ενημέρωναν ότι δεν θα συμμετάσχουν στην εθνική λόγω της πρόσληψης του Πιτίνο από το βάζελο. Αυτή η κίνηση άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου» και διάφοροι υπέυθυνοι ή όχι, έσπευσαν να μιλήσουν για αυτή την κίνηση. Οι διεθνείς του Θρύλου, με αυτή τους την κίνηση δικαίωσαν ένα πάγιο τα τελευταία χρόνια «αίτημα» των οπαδών του Ολυμπιακού, για μη συμμετοχή στην εθνική του «φάρου» και του «σωλήνα». Από εκείνη την ώρα όλοι οι «ισαποστάκηδες» μίλησαν για αποδυνάμωση της εθνικής κοπτώμενοι, τάχα μου, για το καλό του ελλ. μπάσκετ. Οι ίδιοι βέβαια ποτέ δεν μίλησαν για τα αίσχη της επιδοτούμενης (από το βάζελο άραγε;) ομοσπονδίας. Το ανέκδοτο με την πρόσληψη Πιτίνο στην εθνική και στη συνέχεια στον ποα, απλά έδειξε καταφανώς το τι γίνεται εδώ και δύο δεκαετίες από αυτούς, που ασελγούν πάνω στο άθλημα του μπάσκετ.
Οι διεθνείς του Ολυμπιακού στάθηκαν ψηλά και ξεκάθαρα απέναντι στις περιστάσεις. Ο περισσότερος κόσμος του Ολυμπιακού στέκεται στο πλευρό τους σε αυτή την υπόθεση και στην απόφασή τους να μην αποτελούν κομμάτι της διακωμώδησης της εθνικής. Θα επανέλθουμε και πιο αναλυτικά σε σχέση με αυτή την ιστορία. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε από όλη αυτή την κατάσταση, είναι ότι ένα κομμάτι είναι τα αγωνιστικά της ομάδας. Υπάρχει και άλλο ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, το οποίο είναι ο αγώνας #mexritelous# απέναντι στη χειρότερη παράγκα, που έχει γνωρίσει ο ευρωπαϊκός αθλητισμός. Και σε αυτό τον αγώνα δεν μπορούμε να μην είμαστε συμμέτοχοι δίπλα στην ομάδα. Το ΣΕΦ από εδώ και στο εξής πρέπει να έχει κόσμο και παλμό και να αποτελεί το κάθε παιχνίδι μια μορφή «διαδήλωσης» απέναντι στο σύστημα, που λυμαίνεται το χώρο του μπάσκετ. Για τους παραπάνω λόγους και για όλους του λόγους του κόσμου:
Θρύλε σ' αγαπώ και ας μου κάνεις γκέλες,
ένα μόνο σου ζητώ, @@μα τους βαζέλες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου