Πόσο καιρό είχαμε να χαρούμε για τον μπασκετικό Ολυμπιακό; Πόσο καιρό είχαμε να πανηγυρίσουμε μια άμυνα, να φωνάξουμε σε μια βουτιά στο παρκέ και να ουρλιάξουμε για ένα καλάθι; Τόσο καιρό, που σχεδόν το είχαμε ξεχάσει. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη κατάκτηση για την ομάδα χτες το βράδυ: Μας θύμισε το πάθος, το πείσμα και την αγωνιστικότητα, που καθιέρωσαν τον Ολυμπιακό στις συνειδήσεις όλων όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ στη Γηραιά Ήπειρο. Μεγάλη νίκη σε μια έδρα, που ακόμα και όταν η ομάδα ήταν στα καλά της έχανε συνέχεια. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται απλά για μια εκτός έδρας νίκης στο μαραθώνιο της Euroleague. Για να σημαίνει κάτι περισσότερο χρειάζεται ακόμα περισσότερη δουλειά και νίκη στον αυριανό αγώνα με τη Μακάμπι.
Έχει καταντήσει χιλιοειπωμένο και τετριμμένο. Σχεδόν κλισέ. Ο Ολυμπιακός ήταν (είναι;) η πιο επικίνδυνη ομάδα της Ευρώπης όταν βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, όταν όλοι τον είχαν ξεγραμμένο. Πάντα έβρισκε τον τρόπο να αλλάξει το μομέντουμ και να αντεπιτεθεί. Και αυτό ήταν ίσως και το μεγαλύτερο κέρδος από το παιχνίδι στη Μόσχα: Ο Θρύλος έδειξε ότι έχει ακόμα ζωή. Η ομάδα έχει περάσει αναμφίβολα την πιο δύσκολη περίοδο αγωνιστικά από το 2011 και έπειτα. Από πέρυσι το Γενάρη οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται σε ένα τούνελ και ακόμα δεν ξέρουμε αν έχουν καταφέρει να βρουν το μονοπάτι για να βγουν από αυτό. Η χθεσινή νίκη δίνει σίγουρα μια αίσθηση αισιοδοξίας και υπενθυμίζει ότι είναι πολύ κρίμα να γυρνάμε την πλάτη και να απαξιώνουμε αυτή την ομάδα.
Ο Ολυμπιακός κοίταξε στα μάτια την αρκούδα και την κέρδισε παίζοντας πολύ όμορφο κατά στιγμές μπάσκετ. Η μεγάλη εκτός έδρας νίκη βασίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην άμυνα και στην ενέργεια, που έβγαλαν οι παίχτες μας στην καλοκουρδισμένη επιθετική μηχανή της ΤΣΣΚΑ. Οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να κρατήσουν την καλύτερη επιθετικά ομάδα της διοργάνωσης (σκόραρε κοντά στους 90 πόντους πριν από το παιχνίδι) στους 79 πόντους μέσα στην έδρα της. Η καλή άμυνα σε συνδυασμό με τον έλεγχο των ριμπάουντ (36-40) έδωσε τη δυνατότητα στους ερυθρόλευκους να τρέξουν (επιτέλους) στο ανοιχτό γήπεδο και να εκμεταλλευτούν τα χαρακτηριστικά αρκετών παιχτών μας. Αξίζουν συγχαρητήρια στον κόουτς Κεμζούρα, που είχε συγκεκριμένο πλάνο και κατάφερε να κρατήσει την ομάδα μέσα στο παιχνίδι ακόμα και όταν βρέθηκε εκεί στο -11 στις αρχές του 2ου δεκαλέπτου.
Όταν έφυγε ο Μπλατ, ο Κεμζούρα βασίστηκε πολύ στο pick'n'roll προσπαθώντας να επαναφέρει μια αγωνιστική ταυτότητα στην ομάδα. Σταδιακά όμως φαίνεται πως προσπαθεί να βάλει και κάποια άλλα στοιχεία στο παιχνίδι μας: Είδαμε όπως γράψαμε παραπάνω αρκετό τρέξιμο στο τρανζίσιον και εκτέλεση σε πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, είδαμε αρκετές φάσεις με παιχνίδι απομόνωσης (iso plays) για να εκμεταλλευτούμε τα ατομικά χαρακτηριστικά παιχτών μας (Πολ, Πάντερ ακόμα και Κουζμίνσκας), είδαμε στοχευμένα συστήματα με διαδοχικά σκριναρίσματα για να βρει ελεύθερα σουτ ο Πολ και φυσικά early posts από τον Πρίντεζη. Μικρή παρένθεση. Ο (υπ)Αρχηγός ξεκίνησε τραγικά το παιχνίδι, αλλά ήταν αυτός, ο οποίος σήμανε την αντεπίθεση στο 2ο δεκάλεπτο, όταν και δυσκολευόμασταν πολύ να βρούμε επιθετικό ρυθμό.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε χωρίς να έχει κάποια ασύλληπτη ευστοχία (είχαμε 50% στα δίποντα, 30% στα τρίποντα και 68%στις βολές) ή σοβαρή δημιουργικότητα (μόλις 10 ασίστ, το δεδομένο αυτό πρόβλημα το διάβασε ο Κεμζούρα και γι’ αυτό οι παίχτες είχαν την ελευθερία να βάλουν τη μπάλα στο παρκέ και να πάρουν ατομικές προσπάθειες). Όμως οι ερυθρόλευκοι ξεχείλιζαν από πάθος στην άμυνα, έβγαζαν σε όλες τις φάσεις ενέργεια και αρκετοί από αυτούς ήθελαν να δώσουν «απαντήσεις» για να παραμείνουν στο ρόστερ.
Αναμφίβολα κορυφαίος της ομάδας ήταν ο Μπράντον Πολ, που μετά από το παιχνίδι με τη Μπασκόνια φαίνεται να έχει τρομερή ψυχολογία και διάθεση. Όχι μόνο για τα μεγάλα σουτ, που έβαλε και για τις φάσεις που πήρε, αλλά και για το γεγονός ότι έδειχνε την ίδια --αν όχι μεγαλύτερη-- διάθεση για προσφορά και στην άμυνα. Από κοντά και ο Πάντερ, που έβαλε κρίσιμους πόντους σε δύσκολες στιγμές. Αν καταφέρει να ανεβάσει και την ομαδικότητά του και πασάρει καλύτερα όταν επιχειρεί διεισδύσεις θα βοηθήσει και στον τομέα της δημιουργίας. Ο Γουίλ Τσέρυ όπως έχουμε ξαναγράψει έχει λοιδωρηθεί --αδίκως-- όσο λίγοι παίχτες στην πρόσφατη ιστορία της ομάδας. Όμως ο τρελο-Γουίλ έχει βαλθεί να μας κάνει να τον αγαπήσουμε. Τέτοια προσπάθεια στην άμυνα έχουμε να δούμε από περιφερειακό μας από την εποχή του Χάκετ (που ειρήσθω εν παρόδω μέχρι να τραυματιστεί χτες ήταν κομβικός για να πάρει η ΤΣΣΚΑ διαφορά μετά το ξεκίνημα του ματς). Ο Τσέρυ έβαλε και κάποια μεγάλα καλάθια, ενώ έδινε μια σιγουριά στο κατέβασμα της μπάλας και στη γρήγορη κυκλοφορία στην επίθεση. Επαναλαμβάνουμε: Αν ο Τσέρυ αξιοποιηθεί ως ένας περιφερειακός με συγκεκριμένους ρόλους και συγκεκριμένες αρμοδιότητες χωρίς να περιμένουμε ότι μπορεί να κουβαλήσει τον Ολυμπιακό, τότε η ομάδα μπορεί να επωφεληθεί από αυτά, που έχει να προσφέρει ο παίχτης. Σημαντική ήταν και η συνεισφορά του Ρούμπιτ, ειδικά από τη στιγμή, που ο Μιλουτίνοφ χρεώθηκε νωρίς-νωρίς με 2 φάουλ. Ο Σέρβος εξαιτίας αυτού ήταν μάλλον μέτριος αγωνιζόμενος λιγότερο από 20 λεπτά.
Είπαμε ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε χτες πολύ λιγότερο με κεντρικό pick'n'roll. Για αυτό ευθύνεται η μικρότερη χρονικά χρησιμοποίηση του Βασίλη Σπανούλη, μιας και ο Αρχηγός δεν ήταν χτες σε καλή κατάσταση. Όμως ποτέ και κανείς δεν μπορεί να ξεγράψει αυτόν τον παίχτη σύμβολο. Στο 1 λεπτό πριν από τη λήξη ο πιο ψυχρός δολοφόνος στην ιστορία της Ευρωλίγκα έβαλε την υπογραφή του «κλειδώνοντας» το ματς με τρίποντο απέναντι στην πολυαγαπημένη του (και χιλιοβασανισμένη από τα χέρια του) ΤΣΣΚΑ. Αυτό που είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε, είναι ότι με τις δηλώσεις του, έδωσε τα εύσημα για τη νίκη στους ξένους της ομάδας και στον προπονητή και αυτό μόνο καλό μπορεί να κάνει στην αυτοπεποίθηση της ομάδας, στη βελτίωση της ψυχολογίας και στο «δέσιμο» του συνόλου.
Όπως γράψαμε και στην αρχή του κειμένου, η χθεσινή νίκη δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα εκτός έδρας φύλλο αγώνα, που «ισοφαρίζει» και σβήνει την εντός έδρας ήττα από τη Ζενίτ στο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός οφείλει να κερδίσει το αυριανό παιχνίδι απέναντι στην πολύ σοβαρή Μακάμπι, που έχει φτιάξει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Μόνο έτσι θα αποκτήσει ουσιαστική υπόσταση η μεγάλη χθεσινή επιτυχία και θα δοθεί χρόνος και ηρεμία για να ενταχθούν στο σύνολο οι δύο νέες μεταγραφές (Ροτσέστι και Ριντ) και να μπορέσει να δουλέψει ακόμα περισσότερο στην προπόνηση η ομάδα έχοντας άλλα δύο ματς στο ΣΕΦ με Ζαλγκίρις και Εφές. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Θρύλος έχει να κερδίσει δύο διαδοχικά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα από πέρυσι στις αρχές του Γενάρη όταν ισοπέδωσε το βάζελο και στη συνέχεια επιβλήθηκε στην παράταση της Μπασκόνια. Από τότε βρισκόμαστε σε μια διαρκή εσωστρεφή περιδίνηση. Ίσως η νίκη απέναντι στην ΤΣΣΚΑ να είναι και η αφετηρία για να βγούμε από αυτή τη διαδικασία και να διεκδικήσουμε το καλύτερο από μια χρονιά που μέχρι χτες, φάνταζε χαμένη. Λέτε;
ΟΛΟΙ ΣΕΦ!
* * *
ΥΓ1 Απόλαυση πραγματική να βλέπεις τον Ηττ-ούδη σε όλο το παιχνίδι να χτυπιέται, να ωρύεται, να διαμαρτύρεται στους διαιτητές και στο τέλος να φεύγει με κατεβασμένο το κεφάλι. Και την υπογραφή να του τη βάζει ολόκληρη ο Σπανούλης. Αξία ανεκτίμητη για τον άξιο μαθητή του μελιτζάνα.
ΥΓ2 Χτες καταδικάστηκε ο εθισμένος επώνυμος φίλαθλος του βάζελου σε 20 μήνες φυλάκιση με αναστολή για συκοφαντική δυσφήμιση απέναντι στον Γιώργο Σκινδήλια, τον αντιπρόεδρο της ΚΑΕ Ολυμπιακός, η οποία εξέδωσε ανακοίνωση που ενημέρωνε για το γεγονός. Φυσικά οι ΑΡΔ, οι κωλοφυλλάδες και τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ δεν παίξανε πουθενά την είδηση. Επίσης ο αστείος υπουργός φανταζόμαστε ότι ακόμα τηρεί ίσες αποστάσεις και συνεχίζει να θεωρεί ότι το πρόβλημα του μπάσκετ είναι οι «κόντρες παραγόντων»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου