Ανοιχτοί λογαριασμοί

Το καλοκαίρι είναι η περίοδος που τα ποδοσφαιρικά κλισέ έχουν την τιμητική τους: οι μεταγραφές είναι θηρία, λιοντάρια, πύραυλοι και κόμπρες (και στη συνέχεια συχνά αποδεικνύονται γατάκια, μπακατέλες και --ενίοτε-- σκουλήκια), οι «εσωτερικές» μεταγραφές δίνουν λύσεις (μέχρι και τον Αύγουστο) και στα φιλικά βλέπουμε ομαδάρες που πετάνε ή χρήσιμα, για τους προπονητές, μαθήματα. Τιμώντας τα κλισέ, λοιπόν, θα πούμε ότι η λευκή ισοπαλία με τη Πλζεν αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς.

Του Dr. Jekyll

Χωρίς εκπλήξεις η ενδεκάδα που επέλεξε ο Μαρτίνς: ο Σα κάτω από τα δοκάρια, αριστερός αμυντικός ο Τσιμίκας, δεξιός αμυντικός ο Ομάρ, στο κέντρο της άμυνας Αβραάμ και Σεμέδο (ή Σεμέντο, όπως προτιμούσε να τον αποκαλεί ο σπήκερ), Γκιγιέρμε και Μπουχαλάκης οι αμυντικοί μέσοι, Βαλμπουενά στον ρόλο του οργανωτή, Μασούρας (αρχικά αριστερά) και Ποντένσε (αρχικά δεξία) στους πλάγιους μέσους και Γκερέρο στην επίθεση. Οι αλλαγές ήταν οι Μπα (22΄, αναγκαστική αλλαγή στη θέση του Αβραάμ), Καμαρά (56΄, Βαλμπουενά) και Ραντζέλοβιτς (80΄, Μασούρας).

Χωρίς πολλά λόγια, ο Ολυμπιακός ήταν μέτριος έως κακός. Κακός στη δημιουργία (το τέλος του ματς τον βρήκε με επτά τελικές --καμία προς την εστία-- και τρία μόλις κόρνερ) και με ανασταλτικά προβλήματα. Αυτό, φυσικά, δεν φέρνει την καταστροφή: το ημερολόγιο δείχνει 23 Ιουλίου και το σκορ, πράγματι, αφήνει ορθάνοιχτη την πρόκριση, αφού με νίκη ο Ολυμπιακός εξασφαλίζει την ευρωπαϊκή του συμμετοχή στους ομίλους του Europa και συνεχίζει την υπερπροσπάθεια για συμμετοχή στο Champions League.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν στο χτίσιμο του παιχνιδιού. Ο Βαλμπουενά δεν είναι Φορτούνης και δύσκολα θα μπορέσει, σε αυτή την ηλικία, να καλύψει το κενό της απουσίας του αρχηγού. Με τον Γκιγιέρμε σε μέτρια (επιεικώς) ημέρα και τον Μπουχαλάκη σε κανονική «μέρα Μπουχαλάκη» (και αυτό δεν αποτελεί κατηγορία), τον Μασούρα εξαφανισμένο επιθετικά σχεδόν σε όσα λεπτά ήταν στον αγωνιστικό χώρο (πιθανολογώ το χειρότερό του δημιουργικά παιχνίδι στον Ολυμπιακό) και τον Ποντένσε να προσπαθεί, με αρκετά κουβαλήματα της μπάλας, αλλά χωρίς συμπαραστάτες ή κάποια εξαιρετική ενέργεια, ήταν αναμενόμενο πως ο αγωνιστής Γκερέρο δεν αρκούσε για να γίνει απειλητικός.

Λίγο πιο αναλυτικά: επειδή το ποτήρι δεν είναι αναγκαστικά μισοάδειο, ο Σα πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση (με λανθασμένες, πάντως, μακρινές μεταβιβάσεις). Ο Σεμέδο ήταν, σε γενικές γραμμές, πολύ καλός, κέρδισε τις περισσότερες μονομαχίες, είχε σωστές, κατά κανόνα, μεταβιβάσεις και συνεχίζει να δείχνει, σε αυτό το πολύ μικρό δείγμα γραφής, ο πιο αξιόπιστος κεντρικός αμυντικός των τελευταίων ετών. Συμπαθητικός και ο Μπα, ο οποίος χρειάστηκε να μπει χωρίς ζέσταμα, στην θέση του Αβράαμ, και υπήρξε συνεπής σε ό,τι χρειάστηκε. Συμπαθητική εμφάνιση και από τον Τσιμίκα: ακούραστο μηχανάκι από τα αριστερά, χωρίς, πάντως, να μπορέσει να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός από τη μέση και μπροστά.

Κακή εμφάνιση από τον Ομάρ (ειδικά με όσα περιμένεις από τον Ομάρ): ελάχιστη έως μηδαμινή η προσφορά του από την μέση και μπροστά, ενώ και πίσω (και παρά τις δικαιολογίες που προκύπτουν από την ελάχιστη βοήθεια που είχε αρχικά από τον Ποντένσε) ο Ολυμπιακός δέχτηκε πολλές φάσεις από την πλευρά του. Στα ρηχά και ο Μπουχαλάκης, από τον οποίο, πάντως, θα ήταν λάθος να περιμένεις να φτιάξει το παιχνίδι του Ολυμπιακού (αν και κάποιες φορές, θα μπορούσε, τουλάχιστον, να έχει καλύτερες μακρινές, αβίαστες, μεταβιβάσεις). Μέτριος, για την ποιότητα που αποδεδειγμένα διαθέτει, ο Γκιγιέρμε: κάτι προσπάθησε στη δημιουργία, αλλά, συνολικά, μιλάμε για ελάχιστη προσφορά στην οργάνωση και περισσότερα προβλήματα, από αυτά που μας έχει συνηθίσει, αμυντικά.

Σχετικά καλός βαθμός, ειδικά σε σύγκριση με τους συμπαίκτες του, για τον Ποντένσε: στο πρώτο ημίχρονο προσπαθεί να κουβαλήσει την μπάλα (με τον Ολυμπιακό να παίρνει πολύ κάτω από τη βάση στη δημιουργία), ενώ στο δεύτερο ημίχρονο κάνει μια καλή επιθετικά εμφάνιση. Αντίθετα, ο Μασούρας, και με εξαίρεση μια καλή μπαλιά στον Μπουχαλάκη, δεν έκανε ποτέ αισθητή την παρουσία του από τη μέση και μπροστά (έδωσε, πάντως, και αυτό δεν είναι έκπληξη, πολύ περισσότερες βοήθειες αμυντικά από τον Ποντένσε). Πολύ λίγα πράγματα από τον Βαλμπουενά (και ακόμα χειρότερα αν σκεφτείς ότι από αυτόν περιμένεις να κάνει τη διαφορά): χωρίς δυνάμεις, χωρίς εμπνεύσεις, χωρίς σωστές επιλογές, ο Γάλλος χρειάζεται χρόνο για να δείξει αν μπορεί να καλύψει την θέση του Φορτούνη (και εδώ να θυμίσω ότι ο Φορτούνης ακόμα και στα κακά του παιχνίδια είχε 2-3 σπουδαίες ενέργειες και ότι επέστρεφε πίσω για να πάρει την μπάλα).

Δύσκολο να ασκηθεί κριτική στον Γκερέρο: στις δύο φάσεις που κάτι θα μπορούσε να κάνει, δεν τοποθέτησε σωστά το πόδι του, αλλά θα ήταν άδικο να κριθεί από αυτό. Πίεσε, ως συνήθως, ανασταλτικά, αλλά με τον Ολυμπιακό να έχει κάκιστη ανάπτυξη, τροφοδοτήθηκε ελάχιστα για να μπορέσει να γίνει πραγματικά απειλητικός και να τον αισθανθεί η αντίπαλη άμυνα.

Με μια πολύ καλή κούρσα (που να δούμε πόσο θα στοιχίσει) στα λίγα λεπτά που πρόλαβε να αγωνιστεί ο Αβραάμ. Ολόσωστη, και εκ του αποτελέσματος, η επιλογή του Καμαρά ως αλλαγή, παρότι σήμαινε και το ρίσκο της αλλαγής συστήματος: ο Αφρικανός μέσος ανακάτεψε την τράπουλα (ήταν η πρώτη φορά στο δεύτερο ημίχρονο που ο Ολυμπιακός κράτησε κάπως την μπάλα και βγήκε μπροστά -- τουλάχιστον μέχρι να προσαρμοστεί και η Πλζεν στη νέα κατάσταση), ενώ έδωσε ενέργεια στην ξεθυμασμένη μεσαία γραμμή. Συμπαθητική και η δεκάλεπτη εμφάνιση του Ραντζέλοβιτς: όσο και αν είμαι βέβαιος ότι αύριο θα διαβάσουμε μόνο θετικά σχόλια, θα σταθώ στο δεδομένο ότι δύο τουλάχιστον φορές δεν ακολούθησε την επίθεση της Πλζεν, γεγονός που στα μάτια μου είναι σημαντικότερο από την καλή του κούρσα στην επίθεση (ειδικά όταν μιλάς για έναν φρέσκο νεαρό παίκτη που θα αγωνιστεί μόλις δέκα λεπτά και δεν έχει ούτε κουραστεί ούτε έχει λόγο να κάνει συντήρηση δυνάμεων).

Λίγα πράγματα ακόμα: δεν είμαι μέσα στο μυαλό του Μαρτίνς, ούτε ξέρω τις οδηγίες που έδωσε πριν τον αγώνα και, ίσως, εξηγούν κάποια από αυτά που είδαμε: με δεδομένο ότι το μηδέν στην άμυνα φαντάζει θετικό για τους περισσότερους προπονητές σε εκτός έδρας αγώνα, ενδεχομένως οι λίγες προωθήσεις των Ομάρ (που έπρεπε να καλύπτει και τον «ξεχασιάρη» Ποντένσε) και Γκιγιέρμε να ήταν θέμα προπονητικής επιλογής. Ο Ολυμπιακός, πάντως, οφείλει να εμφανιστεί βελτιωμένος στο Καραϊσκάκης για να πάρει την πρόκριση (και όσο εύκολο είναι, στην θεωρία, να σκοράρεις, άλλο τόσο εύκολο είναι να δεχτείς ένα γκολ από το πουθενά που θα στοιχίσει την πρόκριση).

Ο Ολυμπιακός είχε ένα κενό διάστημα τριάντα λεπτών (από το 30΄ έως το 60΄ ήταν εξαφανισμένος επιθετικά, αδυνατούσε να κρατήσει μπάλα και έκανε διαδοχικές βιαστικές και λανθασμένες επιλογές -- διάστημα που τον κράτησε όρθιο η αποτελεσματικότητα του Σεμέδο και οι κακές επιλογές των αντιπάλων). Η Πλζεν επιβεβαίωσε ότι δεν είναι κακή ομάδα (και είναι να απορείς πώς κάποιοι έκριναν μέτρια την ομάδα που πέρσι τελείωσε με επτά βαθμούς τον όμιλο του Ch.L.) και όσοι βιάστηκαν να αναλύουν τα παιχνίδια του επόμενου γύρου με τους Τούρκους, πρέπει να περιμένουν τουλάχιστον άλλα ενενήντα λεπτά.

Όλα τα παραπάνω ούτε γκρίνια είναι ούτε μηδενίζουν την προσπάθεια που κάνει η ομάδα. Αν για κάτι υπάρχει απογοήτευση, είναι ακριβώς επειδή έχουμε συνηθίσει σε έναν καλύτερο (δημιουργικά και επιθετικά) Ολυμπιακό -- αν είχαμε δει την ίδια εμφάνιση τέτοια εποχή πέρσι (και ειδικά μετά τα αποτελέσματα των περυσινών φιλικών) υποθέτω πως θα μέναμε ικανοποιημένοι και θα βρίσκαμε πολύ περισσότερα θετικά στοιχεία. Έτσι κι αλλιώς, η λευκή ισοπαλία δίνει προβάδισμα στον Ολυμπιακό, αφού οι Τσέχοι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν την καυτή έδρα (ας μην ξεχνάμε, πάντως, ότι ο κόσμος δεν παίζει μπάλα, οι παίκτες παίζουν).

Και λίγα, σχετικά άσχετα, για το τέλος, ξεκινώντας από το πιο άσχετο: όταν ανακοινώθηκε η συνεργασία Ολυμπιακού με Adidas οι περισσότεροι περιμέναμε με αδημονία τις εμφανίσεις. Με εξαίρεση την κατακόκκινη (ξεπατικότουρα της Bayern), τα αποτελέσματα με κάνουν να νοσταλγώ την τίμια Puma... Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε, ο φετινός Ολυμπιακός ξεκινά με πολύ καλύτερα δεδομένα από πέρυσι: εκτός από το σημαντικότερο όλων, ότι έχει τον ίδιο προπονητή και, πάνω κάτω, κορμό, στα δικά μου μάτια διαθέτει και ποιοτικότερους παίκτες. Χρειάζεται, όμως, να αποκτηθεί άμεσα η αλλαγή του Φορτούνη (και με δεδομένο ότι ο αρχηγός δεν ξέρουμε πότε και πώς θα επιστρέψει, η αλλαγή αυτή πρέπει να είναι πολύ καλή -- και ας είναι βέβαιο ότι με τη φιλοσοφία του Μαρτίνς θα αργήσει να μπει στο βασικό σχήμα).