Night train to Munich

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει ένα πολύ σημαντικό διπλό μέσα στο Μόναχο και να σταματήσει επιτέλους το σερί των τριών ηττών στη διοργάνωση της Ευρωλίγκα (ενώ είχε προηγηθεί και η εκτός έδρας ήττα στο ντέρμπι με το βάζελο) παίρνοντας μια βαθιά (βαθμολογική και αγωνιστική) ανάσα, ενόψει της πολύ δύσκολης συνέχειας. Ο Ολυμπιακός είχε ένα πολύ μεγάλο «πρέπει», για τη νίκη μέσα στο Μόναχο και κατάφερε να φέρει εις πέρας την αποστολή του, κερδίζοντας τους Γερμανούς και «αποδρώντας» με το ροζ φύλλο αγώνα.




Του RedTerso

Ο Αλ Στiουαρτ είναι ένας Βρετανός συνθέτης και τραγουδιστής, ο οποίος γνώρισε επιτυχία κυρίως στις δεκαετίες του '60 και του '70, ενώ έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της rock μουσικής όπως ο Τζίμι Πέιτζ και ο  Άλαν Πάρσονς. Στη μουσική του προσπάθησε να συνδυάσει το rock με τη folk για να αποδώσει ιστορίες που έχουν αναφορές στην πραγματικότητα. Το 1995 κυκλοφόρησε το δίσκο Between the wars, μέσα στον οποίο υπάρχει το κομμάτι «Night train to Munich», το οποίο είναι εμπνευσμένο από την ομώνυμη ταινία του 1940 του σκηνοθέτη Κάρολ Ριντ. Το κομμάτι (όπως και η ταινία) διαπνέεται από μια κατασκοπευτική αύρα με σκοπό να επιτευχθεί ο σκοπός.

Τι σχέση μπορεί να έχει όμως όλο το παραπάνω με τον Ολυμπιακό; Κατά τη γνώμη μου έχει μια μικρή σχέση --πέραν του προφανούς, του τίτλου--, μιας και η ομάδα μας βρισκόταν σε μια «αποστολή», την οποία έπρεπε να διεκπεραιώσει με επιτυχία. Και οι παίχτες του Ολυμπιακού ως σωστοί «κατάσκοποι» στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού έκαναν μια undercover εμφάνιση, που δεν δημιουργούσε καμία σιγουριά για το αποτέλεσμα, όμως στο δεύτερο ημίχρονο και κυρίως στο τέταρτο δεκάλεπτο, έκαναν εμφάνιση «κομάντο» και πήραν το πολύ σημαντικό αποτέλεσμα.

Ο αγώνας δεν διεκδικεί καθόλου δάφνες ποιότητας. Στο μεγαλύτερο μέρος του και οι δύο ομάδες έπαιξαν κακό μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω, έκανε πάρα πολλά λάθη (8 σε κάθε ημίχρονο), με αρκετά από αυτά να είναι εντελώς αβίαστα. Αυτό είχε ως συνέπεια η ομάδα να μην καταφέρνει να βρει ρυθμό στην επίθεση. Από την άλλη οι παίχτες μας ήταν πολύ καλοί στα αμυντικά τους καθήκοντα (κάτι που μαρτυρούν περίτρανα οι 62 πόντοι παθητικό), περιορίζοντας την επιθετική λειτουργία των Γερμανών, οι οποίοι κατάφερναν να βρουν σκορ, μόνο από ατομικές ως επί το πλείστον ενέργειες του Ντέρικ Γουίλιαμς και του Λούτσιτς.

Ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε την καλή κυκλοφορία της μπάλας, που είχε συνηθίσει στο ξεκίνημα της ευρωλίγκα, ούτε τις άρτιες ομαδικές συνεργασίες. Όμως στο χτεσινό παιχνίδι ο πρώτος στόχος ήταν το αποτέλεσμα όπως παραδέχτηκε και ο Ντέιβιντ Μπλατ μιας και θα ήταν πολλές οι συνέπειες από ένα ακόμα αρνητικό αποτέλεσμα. Στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός κατάφερε να βρίσκεται μπροστά στο σκορ με 4 πόντους, παρά τα πολλά του λάθη και τα άσχημα ποσοστά εξαιτίας της πολύ καλής αμυντικής προσήλωσης, του ελέγχου των ριμπάουντ και της ενέργειας που έβγαλαν οι παίχτες μας. Στο πρώτο μέρος δοκιμάστηκε για άλλο ένα ματς το ψηλό σχήμα με τον ένα γκαρντ και τους υπόλοιπους ψηλούς, ακριβώς για υπερισχύσουμε στους τομείς, που γράψαμε παραπάνω. Σε αυτό το διάστημα, κομβικοί παίχτες ήταν για την ομάδα ο Μιλουτίνοφ με τον Πρίντεζη. Και οι δύο βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά είναι απαραίτητο να γίνει κάτι (μεταγραφή μάλλον) με τη θέση 5, γιατί και οι δύο θα σκάσουν με τις απαιτήσεις που υπάρχουν μέσα στη σεζόν. Η έλλειψη στη θέση του σέντερ, φαίνεται και από το γεγονός ότι ο Πρίντεζης πλέον παίρνει αρκετά λεπτά μέσα στους αγώνες σε αυτή τη θέση. Ο Μπλατ μοίρασε αρκετά το χρόνο και έδωσε ανάσες τόσο στο Σέρβο όσο και στον Πρίντεζη αφού κανείς από τους δύο δεν αγωνίστηκε πάνω από 22 λεπτά.

Από την άλλη υπάρχει και η μεγάλη τρύπα στις θέσεις των γκαρντ, όπου μέχρι στιγμής ο Μπλατ μοιράζει τον χρόνο ανάμεσα στον Αρχηγό, τον Γκος και τον Στρέλνιεκς, δίνοντας ένα σαφέστατο μήνυμα, μη χρησιμοποιώντας καθόλου χτες το Μάντζαρη. Απ' ό,τι φαίνεται όμως στις θέσεις των γκαρντ έχει αποφασιστεί ότι πρέπει να υπάρξει ενίσχυση και είναι θέμα χρόνου να αποκτηθεί παίχτης.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός συνέχισε να είναι προσηλωμένος στο παιχνίδι του, πιέζοντας πολύ στην άμυνα, κάτι που του έδωσε τη δυνατότητα να βγει κάποιες φορές στο τρανζίσιον και ταυτόχρονα να γίνουν πιο γρήγορα τα plays της ομάδας όταν στο παρκέ βρισκόταν κατά βάση ο Γκος. Σε αυτό το διάστημα ήταν κομβικός ο Λεντέι, που έκανε ένα νταμπλ-νταμπλ (12  π., 12 ριμπ.), αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι όταν δεν τον «βαφτίζουμε» πεντάρι και παίζει στη φυσιολογική του θέση (τουλάχιστον στο παρόν, στο μέλλον θα δείξει), μπορεί να αποδώσει εξαιρετικά. Αυτό βέβαια δημιουργεί ένα «μπέρδεμα» στο ροτέισον, αλλά αυτό θα το εξετάσουμε και μελλοντικά. Στο ίδιο διάστημα (και κυρίως στην τελευταία περίοδο) ο Ολυμπιακός έβαλε και κάποια μακρινά σουτ, βελτιώνοντας το άθλιο ποσοστό, που είχε στο μεγαλύτερο διάστημα από το τρίποντο.

Καθοριστική ήταν η παρουσία του Σπανούλη στο τέλος του αγώνα. Πολύ σημαντικό ρόλο επίσης έπαιξε και ο Στρέλνιεκς μετά από καιρό, βάζοντας 10 πόντους, που τόσο έλειψαν στα προηγούμενα παιχνίδια από την περιφέρεια μας. Όταν βελτιώνεται το spacing, είναι λογικό να μπουν και σουτ, αλλά και να ανοίξουν διάδρομοι προς τη ρακέτα. Για τον Στρέλνιεκς η καλύτερη φάση, είναι αυτή η χαρακτηριστική κίνηση (signature move που λένε οι Αμερικάνοι), όπου προσποιείται ότι θα δοκιμάσει ντράιβ αλλά σταματάει, περνάει τη μπάλα κάτω από τα πόδια και εκτελεί μετά από ένα μικρό step-back. Δίπλα στον Στρέλνιεκς έβαλε και 2 τρίποντα και ο έτερος Λεττονός, ο οποίος μέχρι τότε είχε βοηθήσει μόνο αμυντικά. Στην τέταρτη περίοδο ο Ολυμπιακός «κατάπιε» τους άμοιρους Βαυαρούς, λες και έπινε weiss μπύρες στο Oktoberfest! Το επιμέρους σκορ ήταν 19-27 σε αυτό το διάστημα με την ομάδα να βρίσκει επιτέλους και επιθετικό ρυθμό. Για άλλο ένα ματς ο Θρύλος κυριάρχησε μέσα στη ρακέτα (39 ριμπάουντ έναντι 32 και 3 μπλοκ ταυτόχρονα) και αν είχε αποφύγει τα τόσα πολλά λάθη (δυστυχώς 3ος από τους 16 σε αυτή την κατηγορία) θα μπορούσε να είχε πάρει πολύ πιο εύκολα το αποτέλεσμα. Πολύ πιο εύκολα, από αυτό που δείχνει το τελικό αποτέλεσμα (62-72) μιας και μέχρι την τέταρτη περίοδο το παιχνίδι ήταν διεκδικήσιμο και από τις δύο ομάδες.

Ο Ολυμπιακός δραπέτευσε λοιπόν με το διπλό από την έδρα της Μπάγερν και «ξεγλίστρησε» κάτω από τα βλέμματα των αντιπάλων για το σταθμό του Μονάχου. Απέδειξε για άλλο ένα ματς το βάρος της φανέλας που διαθέτει απέναντι στους ρουκι Γερμανούς, θυμίζοντας ακόμα μια φορά, ότι όταν αυτή η ομάδα είναι με την πλάτη στον τοίχο, θα βρει τον τρόπο να αντιδράσει. Και στο χτεσινό ματς η ομάδα έβγαλε αντίδραση και οι παίχτες είχαν μάτι που γυάλιζε για τη νίκη. Πλέον ο Ολυμπιακός έχει 3 νίκες σε 4 εκτός έδρας ματς, σε κάποιες πολύ δύσκολες έδρες μάλιστα. Ακολουθεί το παιχνίδι με τη (puta) Ρεάλ στο ΣΕΦ αύριο. Έχουμε βαρεθεί να λέμε από αυτό εδώ το βήμα ότι δεν αρμόζει στη νέα προσπάθεια της ομάδας να μη γεμίζει το γήπεδο. Ελπίζουμε να «ζεστάθηκε» ο κόσμος από τη χτεσινή νίκη και να κατηφορίσει στο Φάληρο την Πέμπτη αφήνοντας στην άκρη για λίγο την ιντερνερτική κριτική και βοηθώντας την ομάδα με την παρουσία και τη  φωνή του.