Για το ντέρμπι της Ευρωλίγκας

Η πρώτη συνάντηση με τον φάρο του ελληνικού μπάσκετ πέρασε στην ιστορία, με τον Ολυμπιακό δυστυχώς να μην μπορεί να σταθεί στο ύψος του και να φεύγει ηττημένος. Η ομάδα έδειξε δύο πρόσωπα, καθώς στο πρώτο ημίχρονο έκανε μία αρχοντική εμφάνιση, διαβασμένη και δημιούργησε προβλήματα στους τριφυλλοφόρους που δεν έβρισκαν λύσεις.

Του JosuTernera

Η άμυνα ζώνης έπιασε απροετοίμαστο τον Πασκουάλ και ο Ολυμπιακός του Μπλατ έδειξε να βγάζει σιγά σιγά τα plays του Αμερικανοισραηλινού στο παρκέ και να παίζει μπάσκετ αξιώσεων. Στα θετικά η χρησιμοποίηση του Τίμα σε νέο ρόλο, που τεσσαρόφερνε, όπως είχε από μέρες προαναγγελθεί, και με περισσότερη προσήλωση στο επιθετικό του παιχνίδι που είναι και το αγαπημένο του άλλωστε.

Ο Μιλουτίνοφ ήταν εξαιρετικός, βάζοντας πολύ δύσκολα στη ρακέτα και επιτέλους χθες είδαμε τον αληθινό Πρίντεζη, να κουβαλάει την ομάδα στις πλάτες του. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.

Προσωπικά περίμενα ότι στο δεύτερο ημίχρονο θα σφίξουν τα πράγματα και δεν μπορεί παρά ο βάζελος να ανεβάσει την πίεση, αλλά περίμενα επίσης ότι θα υπάρξουν και από πλευράς μας απαντήσεις. Το χθεσινό παιχνίδι χάθηκε επειδή δεν μπορούσαμε να το κερδίσουμε, αφού δεν είχαμε διάρκεια και βάθος στον πάγκο. Ή πιο σωστά επειδή ο πάγκος μας δεν βοήθησε όσο χρειάστηκε – και όσο βοήθησε ο αντίστοιχος πράσινος – και υπήρξαν και κάποιες στρεβλές αποφάσεις του τεχνικού μας τιμ. Εννοώ την ελάχιστη χρησιμοποίηση του Μάντζαρη, ο οποίος θα μπορούσε να ηρεμήσει λίγο το παιχνίδι της ομάδας και να πιέσει, αλλά και την υιοθέτηση των σχημάτων χωρίς γκαρντ, με τη χρησιμοποίηση Παπανικολάου, Τίμα, Πρίντεζη (όχι ταυτόχρονα) και την κάθοδο Τουπάν στο 2, ώστε να δοθεί αθλητικότητα στην ομάδα και ύψος στην άμυνα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο βάζελος έχει επενδύσει στην αθλητικότητα και εναλλάσσει παίκτες με παρεμφερή ύψη, χάνοντας μεν από την ποιότητα – και αυτό θα φανεί και στο μέλλον – αλλά μπορώντας να δημιουργήσει ρυθμό μέσα στο παιχνίδι από την άμυνα και την έκρηξη και παίζοντας στα όρια της έντασης να πνίξει πολλές φορές τον αντίπαλο.

Κλειδιά της ήττας από την άλλη πλευρά ο Αντετονκούμπο και ο Λεκαβίτσιους. Και αν ο πρώτος είχε παρουσιάσει τον τρόπο παιχνιδιού του, ο Λιθουανός έδωσε στοιχεία που ξάφνιασαν, αν και δεν θα έπρεπε.

Εμείς με Σπανούλη επηρεασμένο και μπλοκαρισμένο, Παπανικολάου μέτριο, ΛεΝτέι μακριά από το γήπεδο, Γκος στα ρηχά και Τουπάν μακριά από αυτό το οποίο κλήθηκε να κάνει, δηλαδή να δημιουργήσει προβλήματα και να ανεβάσει την ένταση της ομάδας, αντιπαραβάλλοντας αθλητικότητα, μάλλον δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε πολλά περισσότερα.

Με δυσκολεύει λίγο η συζήτηση για τον αθλητικό ψηλό που η ομάδα δεν έχει. Υπάρχει το δεδομένο του budget, που είναι αμείλικτο. Υπάρχει η εικασία ότι ο Μπλατ θα πάει έτσι και αν χρειαστεί θα πάρει 4-5άρι τον χειμώνα για τα δύσκολα. Αλλά υπάρχει και το επιχείρημα ότι δεν μπορείς να μην έχεις παίκτη να βάλεις για να αλλάξει το momentum. Η ομάδα είναι καινούργια κατά το ήμισυ και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Αλλά τα ζητήματα υπάρχουν και φαίνεται ότι επηρεάζουν και θα επηρεάσουν. Στα υπ’ όψιν ότι οι Γκος και ΛεΝτέι είναι παίκτες με διετή συμβόλαια και ήρθαν για να ρολάρουν κάποια στιγμή και να ωριμάσουν με την ομάδα.

Πάντως ο χθεσινός αγώνας έδειξε ότι χρειαζόμασταν κάπως διαφορετική ψυχολογία να τον αντιμετωπίσουμε και παίκτες που θα μπορούσαν να σταθούν όταν η συνθήκη δυσκόλεψε. Γιατί η κατάρρευση του δεύτερου ημιχρόνου είναι πολύ προβληματική και δεν δημιουργεί ευχάριστους συνειρμούς.

Προχωράμε, περιμένουμε και ακόμη δεν κοιτάμε με τρόμο τη βαθμολογία. Άποψή μου πάντως ότι πρέπει να δοθεί χρόνος.

Γελάει ο Παπαπέτρου

Για τον Λοτζέσκι τα έχουμε πει. Τον Γιαννάκη τον αντιμετωπίζουμε φέτος για πρώτη φορά. Να καταλάβω ότι είναι βαζελάκι, όπως ο μπαμπάκας του. Να καταλάβω ότι ούτως ή άλλως ήθελε να πάει στην ομάδα με την αλογοτροφή και ότι δεν χώραγε με τον Παπανικολάου. Αυτά όσον αφορά στην επιλογή του. Αυτός θα πορευτεί με αυτήν.

Εδώ όμως σταματάμε. Αν μωρή κομπλεξάρα που κλαψούριζες για τη θέση στον Σφαιρόπουλο και ζήταγες να σου κρατήσουν κενό για να έχεις να παίζεις και έκλανες όταν σου ερχόταν η μπάλα για τη σπρώξεις στο γαμωκάλαθο και χτυπιόσουν με τους στημένους του φάρου, θέλεις τώρα σεβασμό στην επιλογή σου, να σέβεσαι κι εσύ κωλόπαιδο.

Τα γελάκια βάλτα εκεί που ξέρεις γιατί ναι, ρε Ιωάννη, εδώ είναι Πειραιάς. Εσύ έκανες το καλύτερο για τον εαυτό σου κι εμείς θα κάνουμε το καλύτερο για τον Θρύλο που αγαπάμε.

Και τέτοιοι σαν και σένα, Γιαννάκη, υπάρχουν πολλοί. Πήγαινε λοιπόν εκεί που σε μάζεψε η προεδράρα που πριν σε πήδαγε με τους γκρι και τώρα την προσκυνάς και γέλα, μαλακισμένο, όταν μας κερδίζεις.

Αλλά να θυμάσαι ότι τις στομαχικές διαταραχές επέλεξες να τις πάθεις πριν από λάθος παιχνίδι.

Σε περιμένουμε με αγάπη. Φιλιά στη νέα σου οικογένεια κολλεγιόπαι.