Mission accomplished

Δυσκολεύτηκε, αλλά πέτυχε τον στόχο του ο Θρύλος, και μπήκε στους ομίλους του Europa League. Αποστολή εξετελέσθη (και μάλιστα με πρόκριση επί αγγλικής ομάδας για πρώτη φορά) και πάμε παρακάτω: η ομάδα βρίσκεται σε στάδιο ανοικοδόμησης, η χρονιά δεν έχει καλά καλά αρχίσει, το ρόστερ δεν έχει ακόμα κλείσει, η σεζόν θα είναι μεγάλη και το πρωτάθλημα δυσκολότερο από ποτέ.

Του RoD

Το ματς: Ο Μαρτίνς επέλεξε να πάει στα σίγουρα --στα απολύτως σίγουρα-- κατεβάζοντας την ίδια ενδεκάδα με τον πρώτο αγώνα. Στο τέρμα ο Γιαννιώτης, πλάγια μπακ ο Τσιμίκας με τον Ομάρ, σέντερ μπακ ο Βούκοβιτς με τον Μιράντα, στον άξονα ο Μπουχαλάκης με τον Καμαρά, πλάγια χαφ ο Λάζαρος με τον Ποντένσε, δεκάρι ο Φορτούνης και φορ ο Γκερέρο. Συντηρητικές (αν μη τι άλλο) μπορούν να χαρακτηριστούν και οι αλλαγές: Χασάν στη θέση του Γκερέρο (71΄), Τόρο στη θέση του Φορτούνη (88΄), και στις καθυστερήσεις Σισέ στη θέση του Ποντένσε (94΄).

Απέναντι στους ψυχωμένους (καίτοι τσουρουκάδες) Άγγλους, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε πολλά προβλήματα, παρόλο που το πλάνο ήταν να είναι η ομάδα μαζεμένη, να κρατήσει στα μετόπισθεν και να χτυπήσει στην κόντρα (χωρίς «δημοσιογραφικό» κλισέ δεν πας πουθενά). Καταρχήν λογικό το πλάνο: σ’ αυτή τη φάση της χρονιάς, σε ένα ματς με αγγλική ομάδα όπου κρίνεται μια πρόκριση, κανείς δεν θα υποστήριζε σοβαρά να βγούμε όλοι μπροστά να πάρουμε την πρόκριση απ’ το δεκάλεπτο (και δη ένας Πορτογάλος προπονητής• αν είχαμε κανέναν Βέλγο --φτου, φτου, μακριά από μας-- θα έβαζε την άμυνα στη σέντρα και ακόμα θα τρέχαμε).

Καλή η θεωρία, αλλά στην πράξη τα προβλήματα ήταν πολλά και σοβαρά και εντοπίζονται κυρίως στον άξονα: το κέντρο (Καμαρά-Μπουχαλάκης) έκοβε δύσκολα και κρατούσε την μπάλα ακόμα πιο δύσκολα, ενώ η άμυνα (τα σέντερ μπακ κυρίως, αλλά γενικά η λεγόμενη «αμυντική λειτουργία») δυσκολευόταν τρομερά να αντιμετωπίσει τις (μαζικές) επιθέσεις των Άγγλων, αλλά και τις γιόμες που έκαναν συχνά-πυκνά σε όλο το ματς. Αποτέλεσμα, οι χαμένες ευκαιρίες της Μπέρνλι να είναι πολλές, περισσότερες απ’ όσες άντεχαν τα νεύρα μας -- και χάθηκαν είτε γιατί έπεσαν πάνω στον Γιαννιώτη είτε από την ανικανότητα των Άγγλων.

Βέβαια, παρ’ όλα τα παραπάνω, το ματς θα μπορούσε να έχει απλοποιηθεί από το πρώτο ημίχρονο, αν ο Ποντένσε είχε αξιοποιήσει τις φάσεις που κάναμε και αν είχε σκοράρει. Αλλά Ολυμπιακός είμαστε: κρίσιμο ευρωπαϊκό παιχνίδι χωρίς καρδιοχτύπι γίνεται; Τελικά, η ομάδα άντεξε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στις επιθέσεις και κατάφερε να προηγηθεί με γκολάρα (εξαιρετική αντεπίθεση) του Ποντένσε στο 83΄. Και θα είχαμε πάρει τη νίκη, αν λίγο μετά (86΄), σε μία ακόμα γιόμα των Άγγλων, δεν κοιμόταν όλη η ομάδα και δεν πέταγε χαρταετό η άμυνα.

Η δουλειά έγινε και πάμε παρακάτω. Ξέρω, η συγκεκριμένη φράση πρέπει να έχει γραφτεί εκατομμύρια φορές από καταβολής αθλητικών εφημερίδων και site. Είναι όμως χρήσιμη: αν κάποιοι ονειρεύονταν περίπατο στην Αγγλία και μπαλάρα από την ομάδα, θυμίζω: (α) ότι η δουλειά δεν γινόταν πάντα και δεν γινόταν καθόλου εύκολα τα τελευταία χρόνια, (β) ότι το παρακάτω (πέρσι, ας πούμε) ήταν ένα βήμα μπρος και καμιά δεκαριά πίσω. Και αυτό είναι το σημαντικότερο: το «παρακάτω» είναι το μοντάρισμα της ομάδας (αφού είναι σίγουρο ότι η ομάδα που είδαμε σε όλα τα ματς που έχουμε παίξει μέχρι σήμερα δεν θα είναι η ομάδα που θα παίζει όλη τη χρονιά), είναι η σταθερή πορεία στο πρωτάθλημα με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες (ιδίως αυτή την περίοδο του μονταρίσματος), είναι η καλή πορεία στο Γιουρόπα, που πάντα είναι μια ευκαιρία και να δείξεις πράγματα και να προχωρήσεις. Αν κάτι μένει από το χθεσινό παιχνίδι είναι η προσγείωση, κι αυτό δεν είναι καθόλου αμελητέο, αφού είμαστε (ανέκαθεν ήμασταν) επιρρεπείς στην υπερβολή: δεν γίναμε ομαδάρα Αυγουστιάτικα, αλλά ταυτόχρονα φαίνεται ότι γίνεται σοβαρή δουλειά και ο κόσμος ήδη το αναγνωρίζει και στηρίζει. Μακάρι η συνέχεια να είναι ακόμα καλύτερη.

* Παρένθεση (για την κλήρωση του Γιουρόπα): Δεν μας χαμογέλασε ιδιαιτέρως η κληρωτίδα: Μίλαν, Μπέτις και Ντουντελάνζ. Ευτυχώς πήραμε (θεωρητικά) αδύναμη για τέταρτη, ωστόσο από τις άλλες δύο θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη κλήρωση... Από τις κληρώσεις δεν πέρασε ούτε αποκλείστηκε κανείς (είπαμε, τα κλισέ είναι χρήσιμα), αλλά σίγουρα, αν θες να δείξεις ότι κάτι αλλάζει, ότι φτιάχνεις ομάδα με προοπτική, τότε ιδού η Ρόδος... Ρόλο, φυσικά, θα παίξει και το πρόγραμμα (και σε σχέση με το πρωτάθλημα), η κατάσταση που (θα) βρίσκονται οι ομάδες και πολλά άλλα, ωστόσο στόχος πρέπει να είναι ασφαλώς να περάσουμε τον όμιλο. Ένα πρώτο σχόλιο, μέχρι να γραφτεί κείμενο ανάλυσης της κλήρωσης απ' τους αρμόδιους (ξέρετε ποιοι είναι).

Και μερικές σκέψεις και προβληματισμοί από το χθεσινό ματς (για το ρόστερ, τις μεταγραφές, τις αποχωρήσεις κ.λπ., θα τα πούμε όταν ολοκληρωθούν όλες οι κινήσεις και ξέρουμε όλα τα κομμάτια του παζλ -- κι άλλο κλισέ, για να μην ξεχνιόμαστε):

* Ο Κωστα(κη)ς ο Φορτούνης κάνει ένα ακόμα γεμάτο ματς: προσπαθεί να κρατήσει μπάλα στο κέντρο και να φτιάξει αντεπιθέσεις, δουλεύει πολύ και τρέχει πολύ ακόμα και πίσω για να κόψει. Κατ’ εμέ, είναι, από πολλές απόψεις, η πιο ευχάριστη έκπληξη του φετινού καλοκαιριού και ελπίζω να μην τον ματιάσουμε, να μη του χαλάσει το μυαλό και να παίξει αυτό που μπορεί. Με τον Κώστα(κη) καλά, η ομάδα αποκτά απίστευτη τόνωση ποιότητας.

* O κοντοπίθαρος (ο Ποντένσε, ντε) κάνει ακόμα ένα φοβερό ματς και είναι ό,τι καλύτερο μεσοεπιθετικά (* σημείωση: τρομερή η δουλειά που κάνει και οι βοήθειες που του δίνει ο Γκερέρο, παρόλο που δεν σκόραρε, παρόλο που ίσως να μη φαίνεται η δουλειά του). Έχουμε όμως ένα προβληματάκι να τελειώνουμε φάσεις; Γιατί, με τις ευκαιρίες που βρήκε, θα μπορούσε να έχει τελειώσει την πρόκριση από το πρώτο ημίχρονο.

* Λόγω αδυναμίας στη θέση, προσωπικά θεωρώ ότι ο Γιαννιώτης κάνει καλό ματς, παρά τα αναπόφευκτα λάθη, και η συμβολή του στο αποτέλεσμα είναι σημαντική. Αυτό που εκτίμησα περισσότερο είναι ότι δείχνει να μη φοβάται -- ακόμα και να κάνει λάθος (δεν υπάρχει τερματοφύλακας που δεν κάνει λάθη). Δεν ξέρω τι θα γίνει με τη μεταγραφή τερματοφύλακα (ομολογώ ότι μου προξενεί εντύπωση η επιλογή), ωστόσο νομίζω ότι πρέπει να στηριχτεί ο Γιαννιώτης -- προφανώς, χρειάζεται δουλειά και βελτίωση, αλλά τα στοιχεία του είναι τέτοια που, αν όλα πάνε καλά, έχουμε βρει τερματοφύλακα για πολλά χρόνια. Καλό ματς κάνει στα μάτια μου και ο Τσιμίκας: νομίζω ότι, μέσα από τέτοια ματς (σκληρά, δυνατά, κρίσιμα), ανδρώνεται, ωριμάζει, και χθες ήταν καλός και μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερος.

* Προβλήματα στην άμυνα και πάλι και, πραγματικά, αν οι Άγγλοι ήταν πιο σοβαροί, θα είχαμε θέμα -- σοβαρό θέμα. Το δίδυμο Βούκοβιτς-Μιράντα δεν είναι μόνο αργό, χθες δυσκολεύονταν να κόψουν και τις γιόμες των αντιπάλων. Προφανώς, σίγουρα δεν θα είναι το βασικό δίδυμο, προφανώς δεν έφταιγαν μόνο εκείνοι για τη γενική «αμυντική λειτουργία», αλλά περιμένεις κάτι παραπάνω από το να δέχεσαι καμιά δεκαριά ευκαιρίες-φωτιά από αυτή την ομάδα.

* Η ομάδα υποφέρει, το κέντρο είναι σκασμένο, ο Λάζαρος δεν έχει εμφανιστεί καν στο ματς, ο Καμαράς αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται, ο Μπουχαλάκης πελαγοδρομεί, γιατί έπρεπε να φτάσει το 88΄ για να γίνει η πρώτη αλλαγή στο κέντρο; Όταν σηκώθηκε ο Χασάν, όλοι νομίζαμε ότι θα γινόταν μια αλλαγή αντίστοιχη του ματς με τη Λιβαδειά (= Χασάν αντί Λάζου, στην κορυφή, Γκερέρο στο πλάι, για να κρατήσουμε λίγο μπάλα και την άμυνα των Άγγλων πίσω). Όμως όχι: έξω ο Γκερέρο, που συνέχιζε να τρέχει, να πιέζει τα μπακ, να ψάχνει το λάθος. Πάλι καλά που από την πίεση του Χασάν και το κλέψιμο, αρχίζει η φάση του γκολ. Κι από την άλλη, αλλαγή (Σισέ) στα τελευταία τριάντα δευτερόλεπτα του επιπλέον χρόνου; Γιατί; Για να κρατήσει άλλα δύο λεπτά καθυστέρηση το κοράκι;